...«παίζοντας εν ου παικτοίς».
Χθες δημοσίευσα την προηγούμενη φωτογραφία με το γαϊδουράκι, την μετάφραση του συνημμένου κειμένου και την επίκαιρη διδακτική «αντανάκλαση» στην σημερινή αναστάτωση που προκαλεί ο κορωνοϊός.
Εκλεκτός φίλος, Έλλην εξ αλλοδαπής, και εξαιρετικής ποιότητος άνθρωπος, με ανεκάλεσε στην τάξη και με επανέφερε στην πραγματικότητα, αναρτώντας αμάχητα στοιχεία που αποδεικνύουν πως η φωτογραφία αναφέρεται στο 1958 και τον πόλεμο της Αλγερίας. Άρα πρόκειται περί... «μεταποιημένου ρούχου» και διδαχής στηριγμένης σε fake news. Διετύπωσε, ταυτόχρονα, κι ένα άδικο παράπονο, ότι δεν τον παρακολουθώ στο site του, ενώ το κάνω συστηματικά -λόγω του ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν οι αναρτήσεις του- πλην εκείνης της ημέρας που απέστην, λόγω ανωτέρας βίας.
Ακολούθησε μακρύς διάλογος μαζί του, με ανταλλαγή απόψεων, διισταμένων μεταξύ τους. Εκείνος πρεσβεύει πως η «φιλτέρα αλήθεια» -διατύπωση δική του- αποδυναμώνει το «ηθικό δίδαγμα», όταν αυτό δεν στηρίζεται σ’ αυτήν. Κατ’ εμέ, το κύριο βάρος ενός «ηθικού διδάγματος», επ’ ουδενί αναιρείται, ή φαλκιδεύεται, έστω και αν στηρίζεται σε παραποιημένο ή παρατραβηγμένο γεγονός, το οποίο παρατίθεται μόνο και μόνο για να προκύψει το δίδαγμα. Δηλαδή η πεμπτουσία των οδηγιών του εντελώς παρεξηγημένου Νικολό Μακιαβέλι, που πολλοί τον απορρίπτουν -συλλήβδην και βιαστικά- μαζί με το σπουδαίο έργο του ο «Ηγεμών».
Τελικά, επιφυλασσόμενος, δεν επέμεινα στον διάλογο...
Επανερχόμενος -πιό συγκεντρωμένος- από το δικό μου μετερίζι επιμένω στην άποψη πως η «επιστράτευση» της φωτογραφίας -έστω με τον τρόπο και την μεταποίηση που υπέστη- ως παραδειγματικός τρόπος κινητοποιήσεως και νουθετήσεως, προς καταπολέμηση του θανατηφόρου ιού, είναι και ευφυής και επιτυχημένη. (Ας ερωτηθούν επ’ αυτού οι δύσμοιροι Ιταλοί που πληρώνουν βαρύτατο φόρον αφροσύνης, λόγω ζεμανφουτισμού και ανευθυνότητος και αναπολούν μελαγχολικά το δικό τους: «Si non e cero e ben trovato»!).
Σαν απλό -και πειστικό- παράδειγμα αναφέρω το θέατρο, το οποίον διδάσκει και του οποίου τα καλά διδάγματα είναι αναμφίβολα χρήσιμα και πανανθρώπινα. Το συντριπτικό μέρος του διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου βασίζεται σε πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που γεννιούνται στην φαντασία του δραματουργού. Όμως το ηθικό δίδαγμα του φινάλε είναι -πέρα για πέρα- διαυγές, κρυστάλλινο και απόλυτα διδακτικό τοις πάσι.
Σαν Έλληνας -πολύ κολακευμένος για τα παρακάτω- αναφέρω τις αρχαίες τραγωδίες, όπου η μυθοπλασία... πάει σύννεφο, (!) χωρίς να ενοχλείται καθόλου η... «φίλτερη αλήθεια», αλλά να -αντιθέτως- ηττάται κατά κράτος από το... «φίλτατο ηθικό δίδαγμα»! Ανατρέξατε στον Ευριπίδη και την Ιφιγένειά του, που ενώ θυσιάστηκε στην Αυλίδα... εμφανίζεται μετά ως... ιέρεια στην Ταυρίδα (!) και ελάτε να συζητήσουμε για την αλήθεια και τα ηθικά της διδάγματα!
Εν κατακλείδι, απολογούμαι και ζητώ συγγνώμην από τους φίλους αναγνώστες μου για την fake πλευρά της προηγούμενης αναρτήσεως, την ακρίβεια της οποίας δεν ήταν δυνατόν να ελέγξω και -απλά- αναδημοσίευσα όπως μου παρουσιάστηκε, όμως για το ηθικό δίδαγμα που αυτή «βγάζει»... επιμένω! Ειδικά λόγω της σημερινής ανεύθυνης συμπεριφοράς κάποιων ηλιθίων, επιμένω διπλά!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου