Αθυμία, ασφυξία, απογοήτευση…

Με όσα συμβαίνουν γύρω μου, στο γενικό και ειδικό στίβο της ζωής, προσπαθώ απεγνωσμένα να κρατήσω το μυαλό στο κεφάλι μου. Τελικά, μάλλον… ματαιοπονώ!

Και πάνω που είχα πιστέψει τον γνωστό ιδιόρρυθμο Γάλλο θεατρικό συγγραφέα, τον Ζαν Ζενέ (1910 – 1986), γνωστόν από το έργο του: "Το ημερολόγιο ενός κλέφτη", που υποστήριζε πως: «Το γράψιμο είναι η τελευταία μας καταφυγή απέναντι στην προδοσία» και προσπάθησα αντιδρώντας να τον μιμηθώ και να... γράψω, διαπίστωσα πως -δυστυχώς- οι συνθήκες με ξεπερνούν, το μυαλό μου αδρανεί και το χέρι μου ακινητοποιείται.

Δυστυχώς -ή ευτυχώς- το κάθε κοστούμι ράβεται μόνο στα μέτρα του ανθρώπου που θα το φορέσει. Και με άλλα λόγια… £κατά το μάγουλο κι ό… μπάτσος»! Έτσι ξαναγύρισα στην παλιά μου πεποίθηση, πως όλες τις δύσκολες στιγμές του ο άνθρωπος τις βιώνει μόνος…

Υπόθεση "Κιβωτός του Κόσμου"... συνέχεια.

 

Εξ αρχής, ακούγοντας όσα -κατά βάσιν ασυνάρτητα- υπερβολικά, ασαφή και αφελή άκουγα από διάφορους τρόφιμους της Κιβωτού εναντίον του παπα-Αντώνη, αλλά, κυρίως, βλέποντας την τάξη, την καθαριότητα, την ευπρέπεια, την καλαισθησία και την γενική εικόνα που παρουσιάζουν οι χώροι της, ασυναίσθητα και εξ ενστίκτου, σχημάτισα... υποψία σκευωρίας. (Πολύ της μόδας... εσχάτως!).

Επειδή σπανίως το ένστικτό μου διαψεύδεται, ιδίως όταν ανακαλύπτω κακοβουλία, αναδημοσιεύω αυτολεξεί μία αλλιώτικη μαρτυρία πρώην τροφίμου της Κιβωτού, με κάμποσα στοιχεία που "κουμπώνουν" με την αρχική μου δυσπιστία έναντι των -πύρ ομαδόν- ενορχηστρωμένων καταγγελιών. Ιδίως εκείνων που βάζουν και το απαραίτητο αλατοπίπερο της εποχής, την "σεξουαλική παρενόχληση".

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΙΝΙΑΚ, ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ. ...

"-Πρώην φιλοξενούμενος στην Κιβωτό, ΒΓΑΙΝΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ, στον ΑΛΦΑ, ... ΚΑΙ ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΨΕΜΑΤΑ .... Όλα είναι ψέματα όσα λέει ο 19χρονος- τον οποίο γνωρίζω πολύ καλά - κατά του πατέρα Αντώνιου".

Ο Ανδρέας Μαρινιάκ είναι πρώην φιλοξενούμενος της Κιβωτού του Κόσμου και υποστηρίζει ότι δεν είδε ποτέ τέτοια περιστατικά σαν αυτά που έχουν καταγγελθεί. Μάλιστα ο νεαρός, ο οποίος βρέθηκε στο πλατό του T Live του Alpha το μεσημέρι της Τρίτης (22/11) τόνισε ότι γνωρίζει ποιός είναι ο 19χρονος που καταγγέλλει γιά ασέλγεια στέλεχος της δομής και πως όσα λέει είναι ψέματα. «Νομίζω ότι μεγαλύτερη απόδειξη στα λόγια μου δεν υπάρχει απ’ το ότι βγαίνω δημόσια με το όνομά μου», τόνισε ο Ανδρέας Μαρινιάκ μεταξύ άλλων στα όσα ανέφερε στην εκπομπή του Alpha.

Γνωρίζω τον 19χρονο – Καταγγέλλει ψέματα!

«Τα παιδιά που βγαίνουν και καταγγέλλουν τα ξέρω στην πλειοψηφία τους και μπορώ να τα αναγνωρίσω και μόνο από τις περιγραφές. Τον 19χρονο τον γνωρίζω και τί άνθρωπος είναι, γιατί μαζί μεγαλώσαμε, καλώς ή κακώς. Μπορεί πλέον να μη θέλω να έχω κάποια επαφή μαζί του, μετά απ’ όλα αυτά που έχουν συμβεί, αλλά γνωρίζω τον χαρακτήρα του.

Γνωρίζω τί του προσέφερε η Κιβωτός και προσωπικά ο πάτερ Αντώνιος. Τον μάζεψε από μιά περιοχή, του έδωσε τη βοήθεια να πάει σχολείο, στήριξε την οικογένειά του που είχαν πολύ σοβαρά θέματα υγείας και τον αδερφό του που τον αποκατέστησε. Και τώρα γυρίζει μετά από τόσο καιρό και καταγγέλλει αυτά τα ψέματα; Είναι ανυπόστατα. Γνωρίζει κι ο ίδιος, αν μας παρακολουθεί αυτή την ώρα, ότι ήμουν μπροστά και μπορώ να τα διαψεύσω.

Δεν υπήρχε περίπτωση να είναι κάποιο παιδί μόνο του στο δωμάτιο του ιερέα. Αυτό απαγορευόταν από όλα τα πρωτόκολλα, δεν ήταν κάτι φυσιολογικό να συμβαίνει. Δεν θα έλεγα ότι ήταν το αγαπημένο παιδί του πατρός Αντωνίου. Θα έλεγα ότι ήταν ένα παιδί που έλαβε πάρα πολλά, όπως όλοι μας.

Έχει σχηματιστεί τις τελευταίες ημέρες μιά εικόνα που προσπαθεί ο κόσμος να καταλάβει ποιό είναι αυτό το παιδί, πώς και τί. Και εγώ ταξίδευα μαζί του στα παραρτήματα, μας έπαιρνε μαζί του γιά να βλέπουμε νέα μέρη. Να γνωρίζουμε κόσμο, να γνωρίζουμε και τα άλλα παιδιά από τα παραρτήματα. Δεν υπήρξαν αυτά τα πράγματα. Νομίζω ότι μεγαλύτερη απόδειξη στα λόγια μου δεν υπάρχει απ’ το ότι βγαίνω δημόσια με το όνομά μου. Ακόμα και η αδερφή μου, αυτήν την στιγμή που μιλάμε τώρα, είναι στην Κιβωτό.

Πιστεύω ότι λέει ψέματα και ο αυτόπτης μάρτυρας».

https://www.newsbeast.gr/.../kivotos-tou-kosmou-gnorizo...

Σημ. αποστολέα: "Ο 19χρονος που δεν λένε το όνομά του, έκλεψε ένα σεβαστό ποσό από συρτάρι της Κιβωτού και τον κυνηγούσε η Αστυνομία, οπότε....η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!

Είναι και ο άλλος ο πρωταθλητής καταδύσεων, που είχε πάρει τα παιδιά γιά μπάνιο και τα έβαζε να κάνουν καταδύσεις. Έκθεση σε κίνδυνο, οπότε απολύθηκε. Κι αυτός εκδικείται τώρα".

Η δύναμη του υποσυνειδήτου.

 

Το γεγονός συνέβη χθες πρωί. Το ξέχασα, αλλ΄ αυτό επανήλθε μόνο του στον ύπνο μου.

Πηγαίνοντας στο σούπερ μάρκετ γιά τα καθιερωμένα μικροψώνια της μοναξιάς μου, όταν έφτασα στο ταμείο να πληρώσω, στη φίλη μου Ιωάννα, εκείνη μόλις με είδε άρχισε να τσιρίζει:

-Άααχ, Αλέξανδρε… τρέξε! Και μου έδειξε κάτι να κινείται σε μιά άκρη πίσω της, ανάμεσα σε χαρτοκιβώτια.

Τελικά διαπίστωσα πως ήταν ένα μικρό σπουργιτάκι, που προσπαθούσε μάταια, να ξεφύγει. Το πήρα προσεκτικά στη χούφτα καθώς η Ιωάννα συνέχιζε να τσιρίζει αλλόφρων:

-Παρ΄το έξω… φοβάμαι!-

Βγήκα από το κατάστημα και το απίθωσα απαλά σε μιά παρακείμενη εσοχή του πεζοδρομίου. Το πουλάκι, μόλις το άφησα κάτω, έγειρε στο πλάι και, ακίνητο, έδειχνε πεθαμένο.

Γύρισα γρήγορα στο κατάστημα και με την ψυχή κατάμαυρη, πλήρωσα στο ταμείο ολοκληρώνοντας την συναλλαγή και επέστρεψα στο σημείο που είχα αφήσει το πουλάκι. Έκπληκτος διαπίστωσα πως, μέσα σε 3-4 λεπτά που έλειψα, εκείνο… χάθηκε! Είχε κάνει… φτερά. Κοίταξα ολοτρίγυρα και δεν είδα τίποτε και κανέναν. Ούτε γατί να ξερογλείφεται, ούτε σκυλί να περιφέρεται, ούτε άνθρωπο, ούτε πουλί πετούμενο! Αναγκαστικά δέχτηκα πως το σπουργιτάκι, απλά, ήταν τρομαγμένο και όταν συνήλθε πέταξε. Έφυγα ανακουφισμένος, καθώς αυτό το «θεώρημα» με βόλευε συνειδησιακά.

Σε λίγες ώρες το γεγονός είχε ξεχαστεί. Έτσι, τουλάχιστον, νόμιζα. Αμ, δε!

Το βράδυ, σ΄ ένα… «σκοτεινό» διάλειμμα ύπνου -μέσα στη μεγάλη αϋπνία που με βασανίζει τελευταία- το πουλάκι ήρθε, κάτασπρο σαν φάντασμα, και με ανθρώπινη φωνή μου ψιθύρισε: -«Σ΄ ευχαριστώ»!!

Αυτό το «Σ΄ ευχαριστώ» ήταν υπέραρκετό γιά να με κρατήσει και την χθεσινή, υπόλοιπη, νύχτα άυπνο…

Η διαβόητη "BLACK FRIDAΥ" και η προέλευσή της.

 

Επειδή πιθανόν δεν το ξέρετε, όπως κι εγώ άλλωστε -εξ ενστίκτου αντιπαθών κάθε καταναλωτική φρενίτιδα- πρόσφατα το έμαθα και αναδημοσιεύω την προϊστορία της «Black Friday», που το εμπορικό… δαιμόνιο μας έχει ζαλίσει με δαύτην.

Η γέννηση της ιδέας αυτού του «παζαριού» αφορά σε μιά ανατριχιαστική ιστορία!

Ξεκίνησε από την Αμερική, κατά τον 18ο αιώνα, την περίοδο που το δουλεμπόριο ήκμαζε. Ήταν η ημέρα, που οι δουλέμποροι εμπορεύονταν δούλους! Τους αγόραζαν από τους κτηματίες -κυρίως του Νότου- σε χαμηλή τιμή, γιά να τους μεταπουλήσουν…. αργότερα, κατά τις ανάγκες γιά φτηνά εργατικά χέρια. Δηλαδή, αγόραζαν και μεταπούλαγαν τους αλυσοδεμένους νέγρους, όπως τα χοιρινά στη ζωοπανήγυρη! Τους μαύρους στην… «μαύρη».

Αυτές οι αγοραπωλησίες γίνονταν κάθε τελευταία Παρασκευή του Νοεμβρίου, εποχή που είχε τελειώσει πλέον η συγκομιδή του καλαμποκιού και των άλλων καλλιεργειών της χρονιάς, οπότε οι νέγροι εργάτες, δηλαδή το… «μαύρο εμπόρευμα» δεν τους ήταν απολύτως απαραίτητο και γιά να μην μένει αναξιοποίητο στο… ράφι και το ταΐζουν τζάμπα, το εκποιούσαν γιά ξεσκαρτάρισμα!!

Κι εμείς εδώ οι Ευρωπαίοι, δίχως γνώση, δίχως ιστορική επίγνωση, σαν μιμητικές μαϊμούδες που είμαστε, «γιορτάζουμε» την καταναλωτική «Μαύρη Παρασκευή»! Ό, τι πιό απάνθρωπο και πιό αποκρουστικό έχει να επιδείξει η ανθρώπινη ιστορία! Ντροπή και κρίμα!...

Και μάλιστα δυο φορές -ντροπή και κρίμα- τόσο γιά την Ευρώπη του Διαφωτισμού, την Ευρώπη του Βολταίρου, του Ντιντερό, του Ρουσσώ και του Μοντεσκιέ, που κατάντησε «Ευρώπη του… ρεμπεσκιέ»! Και ακόμη μεγαλύτερο μιμητικό αίσχος γιά εμάς. Τους «καυχησιάρηδες» απογόνους του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη… και τόσων σοφών, που υπερηφανευόμαστε γιά τον Παρθενώνα και την πληθώρα των αριστουργημάτων των προγόνων μας.

Είμαστε -και δυστυχώς παραμένουμε- αμόρφωτοι, απαίδευτοι, ανώριμοι… και έτοιμοι να αντιγράψουμε κάθε «Αμερικανιά» που μάς έρχεται από την άλλη όχθη του Ατλαντικού με σουσουδίστικη ανεμελιά ναι καταναλωτική μανία!...

«Ανθ΄ ημών ο Γουλιμής»!!!

Όπου οι καιροί αναπλάθουν αλλήλους!

Είναι εκπληκτικό το φαινόμενο της κυκλικής, περιοδικής, επανεμφανίσεως όλων των συστατικών της Ζωής. Η ακριβής νομοτέλεια της Ιστορίας, η οποία -στερούμενη πρωτοτυπίας- επιμένει να θέλει να διδάξει τους επόμενους να αποφύγουν τα λάθη των προηγουμένων. Πλην όμως… ματαιοπονούσα!

Έτσι, ο κατ΄ ευφημισμόν… «ευφυέστερος λαός του κόσμου», δηλαδή ο έτσι βαυκαλιζόμενος ελληνικός, επιμένει να κάνει συνεχώς τα ίδια λάθη. Τόσο σε γενικό επίπεδο, όσο και σε ατομικό. Αποτέλεσμα… οι φελλοί να επιπλέουν και οι ικανοί να… πατώνουν. (Πράγμα φυσικό λόγω "ελαφρότητος").

Με αρκετή μελέτη επί του θέματος και περισσότερη προσωπική εμπειρία, παραβλέπω την οδυνηρή δεύτερη και καταπιάνομαι με την σπουδαιότερη πρώτη, προκειμένου να καταδείξω πως η έλλειψη μορφώσεως, η επιπόλαιη "ελαφράδα", η αδιαφορία, η αμνησία, η πνευματική αχρησία και η έλλειψη βάθους στη σκέψη, έχουν αφήσει στο ελληνικό DNA αθεράπευτα κατάλοιπα και ανεξάλειπτα σημάδια της πολυαίωνης τουρκικής κατοχής.

Χαρακτηριστικότερο, κατ΄ εμέ, δείγμα αποτελεί η περίπτωση του Χαρ. Τρικούπη. Ο Μεσολογγίτης πολιτικός και διπλωμάτης, (1835 – 1896), υπήρξε γόνος επιφανούς οικογενείας, βαθειά μορφωμένος, με πολυεπίπεδες εξαιρετικές σπουδές, έγινε νομικός -διδάκτωρ Νομικής γαλλικού Πανεπιστημίου- και… «κατάντησε» πολιτικός, ο οποίος κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του τόπου επί μία 20/ετία, (1875 – 1894), με τα μισά της ως Πρωθυπουργός. Μεταξύ άλλων πεπραγμένων επέβαλε την «αρχή της δεδηλωμένης». Δηλαδή η εκάστοτε κυβέρνηση θα πρέπει να διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής, ειδ΄ άλλως… πέφτει.

Στην πολιτική του πορεία αντιμετώπισε χίλιες-μύριες αντιξοότητες. Π.χ. έριδες, αντιζηλίες, κακοήθειες, συκοφαντίες, πολέμους, οικονομικές καταστροφές και ό, τι άλλη συμφορά μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους.

Πάντως, μεγαλύτερή του ατυχία είναι ότι έπεσε πάνω στον θεμελιωτή του ελληνικού λαϊκισμού -(κάτι σαν τον προσωπικό του… «Κωστάκη»)- τον αρχιφαύλο Θεόδ. Δηλιγιάννη, ο οποίος οσάκις τον ρωτούσαν:

-Ποιό είναι το πρόγραμμά σας κύριε Πρόεδρε; Αυτός απαντούσε:

-«Χμμ.. Μα το αντίθετο του κυρίου Τρικούπη»!!!

Όμως, παρ΄ όλες τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες και υπηρεσίες που προσέφερε ο Τρικούπης στον δύσμοιρο τόπο, στην Ιστορία έμεινε γνωστός από δύο λακωνικές του φράσεις:

-Το… «Δυστυχώς επτωχεύσαμε»!, που ομολόγησε με συντριβή από το βήμα της Βουλής στις 10-12-1893. (Η φράση αμφισβητήθηκε, από κάποιους, ως μη καταγεγραμμένη στα πρακτικά της, όμως, ΣΑΦΩΣ, ελέχθη), και

-Το… «Ανθ΄ ημών ο Γουλιμής… Καληνύχτα σας», όταν το βράδυ της 18ης Απριλίου 1895 και κατόπιν συντριπτικής εκλογικής ήττας του κόμματός του -«Πέμπτο Κόμμα», νομίζω, λεγόταν- από τον Θεόδ. Δηλιγιάννη, ο ίδιος δεν κατάφερε, καν, να εκλεγεί βουλευτής στην εκλογική του περιφέρεια, το Μεσολόγγι. Έχασε την έδρα από κάποιον -παντελώς άσημο και ασήμαντο- Μιλτιάδη Γουλιμή, γιά μόλις τέσσερις ψήφους!!!

(Πάντως -και γιά λόγους ιστορικής αληθείας- ο ταλαίπωρος «νάνος» Γουλιμής παρητήθη αμέσως υπέρ του «γίγαντα» Τρικούπη, ο οποίος όμως την αρνήθηκε και... "σιχτιρίζοντας" πήρε των ομματιών του και αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου και απεβίωσε μετά ένα χρόνο (30/3/1896).

Τώρα, όποιος μπορεί να αντιληφθεί κάποια αντιστοιχία μεταξύ προσώπων και πραγμάτων του «τότε» με το «τώρα», απλά αντικαθιστώντας ονόματα… παίρνει άριστα στην οξυδέρκεια. Οι υπόλοιποι θα πάθουν και θα… καταλάβουν. Όμως, όπως πάντα και αμετανόητα, κατόπιν εορτής!

«Sic transit gloria…»

Χθες παρακολούθησα τυχαία την συζήτηση δύο γνωστών δημοσιογράφων, την οποία έκλεισαν με την λατινική φράση «Sic transit gloria».

Κατ΄ αρχήν εντυπωσιάστηκα που δεν την γνώριζαν καλά. Η πλήρης φράσις είναι: «Sic transit Gloria mundi» και σημαίνει -κατά λέξιν- «Έτσι περνά η κοσμική δόξα» και -κατ΄ έννοια- δείχνει την ματαιότητα των εγκοσμίων.

Γιά 5,5 περίπου αιώνες εχρησιμοποιήθη στο τελετουργικό ενθρονίσεως κάθε Πάπα, αρχής γενομένης αυτής του Πάπα Αλεξάνδρου Ε΄, κατά το έτος 1409.

Ο Πάπας αυτός, σημειωτέον, ήταν ελληνικής καταγωγής, Κρητικός, (κατά κόσμον Πέτρος Φιλάργης) και κατά την συνήθεια της εποχής απεβίωσε δηλητηριασμένος. Ένα χρόνο μετά τη στέψη του!

Σκοπός της φράσης ήταν να τονιστεί η ανάγκη ταπεινοφροσύνης του ανωτάτου θρησκευτικού, (και πολιτικού), καθολικού άρχοντος και όχι μόνο. Μάλιστα το ρητό επηρέασε βαθύτατα τον αμφιλεγόμενο Νικολό Μακιαβέλι στην συγγραφή του διδακτικού-συμβουλευτικού έργου του: «Ο Ηγεμών».

Γιά την ίδια εγκόσμια ματαιότητα μίλησαν και δικοί μας αρχαίοι φιλόσοφοι. Π.χ. Ηράκλειτος, («Τα πάντα ρει»), Πλάτων, ο οποίος δίδαξε πως όλα είναι εφήμερα και μεταβάλλονται, συν τω χρόνω, με μόνον αναλλοίωτο τον κόσμο των ιδεών, κ.α.

Έτσι, η ύλη, το χρήμα, τα αισθήματα, η φιλία, η συμπάθεια, η αγάπη… «εξατμίζονται» με τον χρόνο, ή γίνονται… σποδός!

Προσωπικά, ένεκα πείρας, διαφοροποιούμενος ελαφρώς με τις απόψεις του Πλάτωνος, θεωρώ -και θέλω να συμπληρώσω στα παραπάνω θεωρητικά- πως τα διάφορα έντονα πάθη, π.χ. κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά, φιλαργυρία και, κυρίως, η παιδεραστία, («τεκνατζιδισμός» στην πολύ διαδεδομένη γυναικεία εκδοχή της παιδοφιλίας), δηλαδή η φιλήδονη απόλαυση φρέσκιας και νεανικής σάρκας παραμένουν σταθερά και αναλλοίωτα, συνοδεύοντας τον (την)… ρέκτη (ρέκτειρα) μέχρι τον τάφο. Η περίπτωση του τύπου, ο οποίος αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, από μακροχρόνια φυλάκιση γιά παιδεραστία, ξανάκανε τα ίδια!

Δυστυχώς, ο θυμόσοφος απλός λαός που έβγαλε το: «Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι», έχει απόλυτο δίκιο. 

Αριστερά μπουμπούκια, "κολοβά"!

Λόγω τιμής, χωρίς ίχνος κακίας.

Όπως βλέπετε, ομολογεί μόνη της η κυρία πως είναι διαπρεπής... μπαταξού! Και πού δεν χρωστούσε; Εφορία, Δήμους. ΕΦΚΑ, στην Μιχαλού; Και μάλιστα επί σειράν -αμνημονεύτων κατ΄ αυτήν- χρόνων είχε διάφορα φέσια 51. 000 ευρώ, έχοντας περιφρονήσει την εκπλήρωση κάθε οικονομικής υποχρεώσεως που η ίδια δημιούργησε ανοήτως, (πρόστιμα Τροχαίας), προφανώς υπακούοντας στα ανόητα κελεύσματα της ιδεολογίας της. ("Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω", "σεισάχθεια", "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες).

Πάλι καλά που το σπίτι της άντεξε τόσα χρόνια στο "σφυρί" που του άξιζε. Τώρα κλαίγεται που της το πήραν οι... "διαφόρων ειδών οφειλέτες", όπως γράφει.

Ο οίκτος μου -γενικώς- γιά την περίπτωση, (πρόσωπα και πράγματα), με κάνει να μην σχολιάσω περαιτέρω...

 

«Κολοβά» ψέματα κι ολόκληρες αλήθειες.

"Θεέ μου δόξα "Σοι", που κρατάς τα κεραμίδια στη θέση τους!

Δυστυχώς, το ψέμα, η υποκρισία κι η διαφθορά είναι διάχυτη στη ζωή μας. Όλοι το ζούμε και το ξέρουμε. (Κάποιοι, μάλιστα, εντονότερα). Όμως το να μας «δουλεύουν» εμπρός στα μάτια μας φέρνει την αηδία εντονότερη.

Π.χ. ο αρχιλαϊκιστής αρχιψεύταρος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, ο οποίος, μάλιστα, κατά την τελευταία δημοσκόπηση του ΣΚΑΙ, βγήκε να προηγείται ελαφρώς του Μητσοτάκη στον τομέα της… διαφάνειας!!! Το γεγονός θα μπορούσε να είναι σωστό μόνο αν ο τύπος ήταν… γυάλινος, η από κάποιο ειδικό πλαστικό που δεν θαμπώνει από τον χρόνο. Ενδεικτικά αναφέρω, εντελώς πρόχειρα, μερικά στοιχεία της τσιπραίϊκης… διαφάνειας:

- Το κατ΄ αυτόν… εξοχικό σπιτάκι που είναι… παραθαλάσσιο τριόροφο.

- Η μυστική πολυήμερη κρουαζιέρα, ευγενική προσφορά γνωστής μεγαλοεφοπλιστίνας. Τιμής ένεκεν και χωρίς -ουδέν- ανταλλάγματα, λίγες ημέρες μετά την πυρκαγιά στο Μάτι με την εκατόμβη θυμάτων.

- Η παλιά αφελής σκευωρία της Novartis με κατηγορούμενους πολιτικούς αντιπάλους και «μαϊντανο» τον… Πικραμένο!

- Η νέα -αφελέστερη- σκευωρία με τις παρακολουθήσεις από τον… Μητσοτάκη του… μισού πληθυσμού της Ελλάδος. Πλην του τέως υφυπουργού του Πιτσιόρλα, τον οποίο παρακολουθούσε… ο ίδιος!

- Η αστεία -μία απ΄ όλες- πομπώδης φραστική κωλοτούμπα, της οποίας υπήρξα αυτήκοος μάρτυς, (προ και μετά). Προ: «Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;». Μετά: «Είπα εγώ ποτέ πως η θάλασσα δεν έχει σύνορα;»!!!

- Και το πιό πρόσφατο: Κάποια κ. Κολοβού, απόμαχος δημοσιογράφος του αριστερού σιναφιού, δημιούργησε χρέη από χρήση καρτών, από το 2004, και έκανε το κορόϊδο. Στις 20/3/2019 -δηλαδή επί κυβερνήσεως Σύριζα και με νόμο φτιαγμένο και… δικαιολογημένον από τους ίδιους, (Τσαλακώτος, Αναξιόγλου)- το σπίτι της εκπλειστηριάστηκε νομίμως και, επίσης νομίμως, πέρασε στην κατοχή του πλειοδότη. Πληρώθηκε το χρέος της υποθήκης και τα υπόλοιπα δόθηκαν στην κ. Κολοβού. Όμως εκείνη -πριτς- αρνήθηκε να παραδώσει το σπίτι στον νέο, νόμιμο, ιδιοκτήτη και ταμπουρώθηκε μέσα, υψώνοντας το λάβαρο της... Αντίστασης. Αυτός -είδε κι αποείδε- και εφαρμόζοντας το Νόμο, κατέλαβε το… «Κάστρο της Λαμίας»! Και τότε… -Ώ του θαύματος- κατέπλευσε ο… «διάφανος» Τσίπρας γιά… συμπαράσταση στην ηρωική αντιστασιακή και… « κολοβή» από σπίτι, κ. Κολοβού!

"Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί". (Ευαγγέλιον Μεγ. Τρίτης. Η γραμματεύς διακρίνεται στο βάθος της εικόνος). 

Πολιτικοί καραγκιόζηδες και πολίτες λωτοφάγοι.

Όταν η υποκρισία, η όψιμη πονοψυχιά και τα κροκοδείλια δάκρυα περισσεύουν και... περιττεύουν.

Αναρτώ, άνευ σχολίων, δημοσίευση του Ιανουαρίου 2018, από το «Πρώτο Θέμα» με μόνη παρατήρηση πως -αν δεν με απατά η μνήμη- κυβερνούσε τότε ο... πονοψυχιάρης Αλέξης κι η κομπανία του.

"Μήνυση για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς κατέθεσαν Λαφαζάνης - Στρατούλης.

Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι απολύτως παράνομοι και αντισυνταγματικοί και πρέπει να καταργηθούν" δήλωσε το μεσημέρι της Πέμπτης ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος μαζί με τον Δημήτρη Στρατούλη, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος. κατέθεσαν στο Πταισματοδικείο Αθηνών, ως μάρτυρες, στο πλαίσιο της μηνυτήριας αναφοράς, που είχαν καταθέσει για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών αυτών.

Στη μηνυτήρια αναφορά, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 24/1/2018, είναι παράνομοι και αντισυνταγματικοί γιατί έγιναν:

1. Χωρίς να έχει προηγηθεί η δημοσίευση εφαρμοστικών υπουργικών αποφάσεων για τις προδιαγραφές (τεχνικές και νομικές) της ηλεκτρονικής πλατφόρμας διενέργειας πλειστηριασμών αλλά και

2. χωρίς να έχουν υπογραφεί νόμιμα οι απαιτούμενες συμβάσεις μεταξύ των συμβολαιογραφικών συλλόγων και των εταιριών πληροφορικής που έχουν αντικείμενο την οργάνωση και διαχείριση της σχετικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας.

3. Με παραβίαση των συνταγματικών αρχών της δημοσιότητας, της διαφάνειας, της προστασίας του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και ιδίως της λαϊκής μικροιδιοκτησίας, την οποία εγγυάται το άρθρο 22 του Συντάγματος, καθώς και με αποκλεισμό της πρόσβασης, ενημέρωσης, συμμετοχής και ελέγχου όσο το δυνατών περισσότερων ενδιαφερομένων."

Ο παπα-Φώτης, ο Μανολιός και οι παπα-Γρηγόρηδες.

Όταν η υπερβολή συναντά την πολιτική εκμετάλλευση.

Την υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου» δεν την γνωρίζω καλά. Ό,τι ακούω στα κανάλια. Όμως, επειδή τελευταία είναι του συρμού η… σεξουαλικά παρενόχληση -με το «τράβα με κι ας κλαίω» να κυριαρχεί- και με την μισή Ελλάδα να… παρενοχλεί σεξουαλικά την άλλη μισή, δυσπιστώ σφόδρα και δεν πολυπείθομαι εύκολα σε βιασμούς και τέτοια. Αν δεν δω σχισμένα ρούχα, σημάδια στο πρόσωπο και αν δεν ακούσω απεγνωσμένες εκκλήσεις για βοήθεια… με τίποτα!

Και όχι σαν την πρώτη… διδάξασα, που άνοιξε ετεροχρονισμένα τον χορό της αποκαλύψεως των… τάχα «βιασμών», εισερχόμενη εκούσια στο δωμάτιο του βιαστή της, ξαπλώνοντας γυμνή στο κρεβάτι του και ανοίγοντας τα πόδια της… μη «θέλουσα» όμως», αντί ν΄ ανοίξει το στόμα της εκβάλλουσα στεντόρειες φωνές και τσιρίγματα, που θα ξεσήκωναν το ξενοδοχείο στο πόδι!

Η υπερβολή στην Ελλάδα αποτελεί το ψωμοτύρι του πιό ηλίθιου τμήματος των πολιτών της. Και αυτό το χαρακτηριστικό δίνει τροφή στο κάθε αριστερό πολιτικό σκουπίδι να ποντάρει σ΄ αυτήν την υπερβολή γιά πολιτικά οφέλη. Ιδίως αν συνοδεύεται και από γαργαλιστικά σεξουαλικά παρακολουθήματα. Π.χ. «σεξουαλική παρενόχληση» το λέμε το παραμύθι. (Οδηγία προς κεκράχτες: -«Βάλτε και ολίγον σεξ, πουλάει»!!!).

Στο θέμα, τώρα, της «Κιβωτού» πιστεύω προσωπικά -χωρίς να βάζω το χέρι στη φωτιά- πως στήνεται άλλη μία πολιτική σκευωρία, την πλοκή της οποίας -επί του παρόντος- αδυνατώ να μαντέψω. Οσμίζομαι όμως νέα συριζαρέικη ατιμία πίσω από την όλη υπόθεση.

Όντας φυσιογνωμιστής, και βλέποντας τον παπά-Αντώνη, άθελα μού ήρθε στο μυαλό η αντιπαράθεση του παπα-Φώτη με τον παπα-Γρηγόρη και στο κέντρο τον αγαθό Μανολιό, στο μυθιστόρημα του Ν. Καζαντζάκη, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», με του λόγου μου στη μεριά του παπά-Φώτη, (Εδώ παπα-Αντώνη)!

Η διαλεύκανση της υποθέσεως θα επαληθεύσει -ή διαψεύσει- την… οσμή μου. Θα αποκαλύψει -όπως πιστεύω- τα «Γιουσουφάκια» της ιστορίας και το ότι μιά φάπα, πού και πού, σε μικρά «άτακτα», ανυπάκουα και παραβατικά παιδάκια, δεν είναι, δα, και τίποτα το φοβερό. Τόσες φάγαμε από τις μανάδες μας μικροί, γιά... «να γίνουμε άνθρωποι», όπως έλεγαν οι μακαρίτισσες. Και τουλάχιστον, στο κατ΄ εμέ, νομίζω έπιασαν τόπο!

 

Το μάζεμα της ελιάς.

Οι τρεις τελευταίες ημέρες είναι εξόχως κοπιαστικές, ιδίως γιά άτομα της ηλικίας μου. Όμως πέραν από τη συγκομιδή του καρπού και την σύνθλιψη, με την οποία ασχολήθηκα επί τριήμερον, η όλη διαδικασία παραγωγής λαδιού -την οποία παρακολουθώ με θρησκευτική ευλάβεια- με ξετρελαίνει. Μετά την φωτιά που ο Θεός χάρισε στον Άνθρωπο με τον Προμηθέα, το δεύτερο σπουδαιότερο δώρο του είναι η ελιά. Ανεκτίμητο κι ευλογημένο δέντρο από το οποίο τίποτα δεν μένει ανεκμετάλλευτο. Οι αρχαίοι Αθηναίοι το εξετίμησαν σωστά, ως προσφορά της Παλλάδος Αθηνάς, γι΄ αυτό και την προτίμησαν, έναντι του Ποσειδώνα, ως προστάτιδα της πόλης τους. 

Αναπολώντας και συγκινούμενος…

Μιά αναμέτρηση με τον εαυτό μας!

(Φωτογραφίες από άλλο... "κατέβασμα". Κάθομαι εμπρός αριστερά, αλλά δεξιά όπως βλέπουμε τις φωτογραφίες).

Διττός ο σκοπός της σημερινής ανάρτησης.

Πρώτον, η σπονδή σε ασχολίες της πρώτης αλκής και μαζί της δεύτερης νεότητος, καθ΄ όσον επί σειράν ετών συνόδευα ταξιδιωτικά γκρουπς… ολούθε της Υφηλίου. Στα πλαίσια αυτά, όταν πήγαινα στο Μπάλι, (περί τις 150 συν επισκέψεις), περίπου τις 60 με 70 φορές, (σε μία από τις δύο ελεύθερα διατιθέμενες ημέρες της εκδρομής), ανακάλυψα, εντελώς συμπτωματικά μιά συγκλονιστική εμπειρία στην οποία παρότρυνα δελεαστικά τους νεότερους και τολμηρότερους να συμμετάσχουν. Ήταν μία εξόχως απολαυστική -γιά 2,5 με 3 ώρες- κατάβαση ενός πανέμορφου ποταμού, του Αγιούνγκ, στο κέντρο του νησιού με βάρκες. Σπορ που ελληνιστί λέγεται… rafting και ετολμήθη σε κάποια κατάλληλα ποτάμια μας αρκετά χρόνια αργότερα. Γενικώς η πρόταση γινόταν με ενθουσιασμό δεκτή και οι εντυπώσεις στο τέλος -πιστεύω ακράδαντα- θα μένουν χαραγμένες αιώνια στη μνήμη όσων το ετόλμησαν τότε. (Αν κάποιος αναγνώστης το έζησε, ζητώ την (σίγουρη) επιβεβαίωσή του)!

Το εκπληκτικό φυσικό τοπίο και η επιτηδειότης των ντόπιων… «καπεταναίων», ιδίως εποχές που -λόγω βροχών- η στάθμη του ποταμού ήταν αρκετά ψηλά, έκανε την διαδρομή να παίρνει διαστάσεις τεράστιας περιπέτειας. Γι΄ αυτό και δεν άφηνα την ηλικιακή… «σάρα και μάρα» να συμμετάσχει σ΄ αυτήν.

Δεύτερον, η ένθερμη επιμονή -σχεδόν παρακλητική- ενός εξόχου Ανθρώπου κατά την τυποποιημένη παρουσίαση της προηγουμένης μιάς εξόχως δύσκολης λόγω εποχής καταβάσεως -εγώ ήξερα, ο κόσμος όχι- έχει διώξει από την μνήμη μου κάθε σχετική παρόμοια. Ο κύριος λεγόταν Γεώργιος Γιαννουλάτος και ήταν αδελφός του σεβάσμιου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου. Παρά τις επίμονες και ευγενικές αντιρρήσεις μου, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του… "προσκόπου" Γεωργίου, η επιμονή του και η παραπονεμένη ικεσία που έβλεπα στο βλέμμα του… λύγισαν κι εμένα και την γλυκύτατη σύζυγό του, την κυρία Ελένη, που σχεδόν δάκρυζε, παρακαλώντας τον να μην δοκιμάσει τέτοια επικίνδυνη ταλαιπωρία. Καμιά χιλιάδα σκαλοπάτια στο κατέβασμα, (δρόμος- όχθη) και άλλα τόσα άνοδος… Γολγοθάς!». Συν τη… ναυτική δοκιμασία. Τελικά τον πήρα και τον κάθισα δίπλα μου στη βάρκα, κρατώντας μιά αυτόν και μιά το κουπί!

Ο κ. Γιώργος αντιμετώπισε με θαυμαστό ζήλο, προσπάθεια και αντοχή το όλο εγχείρημα -σκαλοπάτια και «τραμπακούλιασμα» της βάρκας- και απέδειξε παροιμιώδη παλληκαριά. Ζωντανό παράδειγμα γιά σύγχρονους ψοφοδεείς «βουτυρομπεμπέδες».

Όμως η συγκλονιστικότερη στιγμή της όλης ιστορίας ήταν όταν, γυρίζοντας στο ξενοδοχείο αργά το απόγευμα, χύθηκε στην αγκαλιά της γυναίκας του, της οποίας η καρδιά -μόλις τον είδε σώο κι αβλαβή- επέστρεψε εκ… Σαλαμίνας που είχε πάει περιμένοντας στο λόμπυ, και ανάμεσα σε λυγμούς και των δύο της φώναζε συνεχώς, με όση δύναμη του είχε απομείνει:

-«Τα κατάφερα Ελένη μου! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΑΑΑ!»!!

Η συγκίνηση που πήρα εκείνη την ημέρα, στο λόμπυ του ξενοδοχείου «ΣΑΝΤΙΚΑ» είναι -ίσως- η δυνατότερη της ζωής μου…

Η διαβολικότητα της διαβολής.

   Στην καινούρια συριζαρέικη σκευωρία, μπορεί σκοπός να είναι πάλι η κατάληψη της εξουσίας, όμως ο στόχος είναι τώρα διαφορετικός. Απολύτως προσωπικός και εντελώς συγκεκριμένος ως προς την συγκέντρωση του πυρός.

   Ενώ στην περίπτωση της Novartis ζητούμενον ήταν η αποδυνάμωση της ΝΔ με την εξουδετέρωση της ηγετικής ομάδος της, σήμερα όλοι και όλα βάλλουν κατά… Μητσοτάκη. Από το λούμπεν κοπριταριάτο του εσμού, («Μητσοτάκη γαμ… αι»), μέχρι του αρχιφαύλου ηγέτη του. Αιτία και αφορμή η καταφανής τεράστια ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο τους. Στην μόρφωση, στην σοβαρότητα, στην ιδεολογία, στους εθνικούς χειρισμούς, στην διεθνή εκτίμηση, στην αντιμετώπιση του ορυμαγδού αντιξοοτήτων που άλλαξαν τα οικονομικά δεδομένα της καθημερινότητός μας, (covid, πόλεμος Ουκρανίας), σε όλα γενικώς, πλην των μεθόδων αμοραλισμού, διαβολής και κουτοπονηριάς που προηγείται -μακράν- ο Τσίπρας.

    Λογικόν επακόλουθο του συριζαρέικου χαλκείου η αναγκαιότης μιάς λυσσαλέας αντιμετώπισης του Πρωθυπουργού, προκειμένου αυτός να… «κοντύνει» και να κατέβει, δημοσκοπικά,  στα ίδια επίπεδα με τον δοκιμασμένα μειονεκτικό και μπαμπέση σκευωρό αντίπαλό του.

   Στην προαιώνια λογική και πρακτική του εφηρμοσμένου κομμουνισμού, (Στάλιν, Μάο, Τσαουσέσκου, Χότζα, Πολ Ποτ), και το εξής ανήθικο: «Σπίλωνε κάποιον και άσ΄ τον να τρέχει ν΄ αποδείξει την αθωότητά του»! (Σημ. Ακριβώς αυτό διαπίστωσα «ιδίοις ωσίν» -με τα ίδια μου τ΄ αυτιά- να λέγεται, περίτα τέλει Απριλίου΄18 από τον σταλινικό Ν. Κοτζιά, υπουργό, τότε, Εξωτερικών στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ).

   Η διαβολικότητα του κουτοπόνηρου ρημέικ  της αποτυχημένης προσπάθειας αλά Novartis, οφείλεται στο επιλεγμένο πάνελ σπιλώσεως. Αντί αντιπάλων -δυό τρεις δικοί τους γιά τα μάτια- το σύνολον των δήθεν παρακολουθουμένων είναι φίλια προς την κυβέρνηση πρόσωπα. Και μεταξύ αυτών οι πιό δραστήριοι και επιτυχημένοι Υπουργοί της!  Δηλαδή συνεργάτες που καθημερινά συνομιλεί μαζί τους ο Μητσοτάκης, μετά τους… παρακολουθεί τα τηλέφωνα! Τόσο των ίδιων, όσο και των συζύγων τους!!! Όποιος θέλει το πιστεύει, πλην αριστερών - όχι όλων, μόνο των ανοήτων  εννοείται- που το κάνουν σημαία τους, ελλείψει σοβαρών αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων.

   Δεν αμφιβάλλω καθόλου πως στο μέλλον θα… «αποκαλυφθούν» μέχρι και fake μαγνητοφωνημένες αρλουμποσυνομιλίες με χρήση  μίμων αναλόγων ικανοτήτων με αυτές του εξαφανισμένου… Μητσικώστα. Με ενορχηστρωτή όλων τον γίγαντα του λαϊκισμού ηγέτη της «Κουμουντούρου»!

   Επί του παρόντος κρατείστε τούτο. η μόνη -παραδεδεγμένη- τηλεφωνική παρακολούθηση είναι αυτή του συριζάριου Στέργιου Πιτσιόρλα, πρώην διοικητού του ΤΑΙΠΕΔ και αργότερα υφυπουργού Οικονομίας, με παραδοχή της παρακολούθησης ακόμη και από τον «κωλοτουμπίστα» ηγέτη του! Ένα γεγονός που τώρα οι αριστεροί το κάνουν… γαργάρα! Όπως και την αφελή απόκρυψη του καπιταλιστικού brand name στο μπλουζάκι που φορούσε ο λαϊκιστής αρχηγός στη απεργιακή πορεία της Τετάρτης!

   Συριζαρέικες κουτοπόνηρες σαχλοαθλιότητες…

  

Αναπολώντας μετά από εννέα χρόνια (11/11/2013).

Κάτι σαν μνημόσυνο, που του έκανα τότε.

 

«Καλό σου ταξίδι, Δάσκαλε Μηνά. Και καλή αντάμωση».

 

Ο αήττητος Θεριστής

    Χθες απόγευμα, ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής, "έσβησε" ήσυχα ο πατέρας μιάς καλής και αγαπημένης, παλιάς φίλης. Υπέργηρος, σχεδόν αιωνόβιος.

   Η κάθε απώλεια οικείου προσώπου δημιουργεί, αναμφίβολα, πόνο και θλίψη, ανεξάρτητα από την ηλικία αυτού που "φεύγει".   

   Οι μνήμες και η νοσταλγία φέρνουν, τότε, στην επιφάνεια μόνο ό, τι καλό χαρακτήριζε τις σχέσεις μας μαζί του. Κι αυτός ο πόνος, φιλτραριζόμενος στην ρουτίνα της καθημερινότητος και τις ανάγκες της, ολοένα και θ' απαλύνεται. Η Ζωή η ίδια αποτελεί το καλύτερο παυσίπονο. Μέχρι το τραύμα να επουλωθεί τελείως και σβήσει κι αυτός εντελώς, υπακούοντας στην νομοτέλειά της. Το απαιτούμενο διάστημα, μόνο, ποικίλει, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση αυτών που μένουν. Όμως η μνήμη όσων φεύγουν εξαρτάται απόλυτα απ' αυτούς. Όσο θα εκτιμάται το έργο που αφήνουν πίσω, τόσο κι αυτή θα μένει άσβεστη.  Πείρα χιλιετηρίδων αυτό δείχνει.

   Το ιδιάζον της περίπτωσης, η δύναμη του εκλιπόντος, αλλά και η υπερδύναμη του Πεπρωμένου. Γαντζωμένος γερά στη ζωή, έδωσε, αδάμαστος, σκληρή και μανιασμένη μάχη με το Χάρο, εκπλήσσοντας συγγενείς, φίλους και ιατρικό προσωπικό που τον φρόντιζε, γιά την δύναμη αυτή. Γιά την αντοχή και την διάρκεια της πάλης.  Αν και τυφλός, στα τελευταία χρόνια, τον κοίταξε στα μάτια και τον πάλεψε σαν ίσος προς ίσον. Και, βέβαια, στο τέλος έχασε, (δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς), αλλά με πολύ μικρή διαφορά στο σκορ!

   Στη μακρά ζωή του και με τη πολυποίκιλη δράση του απέκτησε πολλούς φίλους και απήλαυσε, επάξια, απεριόριστο θαυμασμό, με διάφορες ιδιότητες και από τα διάφορα μετερίζια που πολέμησε.

   Με την ύστατη μάχη που έδωσε γιά να κρατηθεί στη ζωή, κέρδισε και το τελευταίο του εύσημο. Του μόνου που, φευ, δεν θα μπορέσει να γευθεί την ικανοποίηση.

   Σίγουρα, η γη που θα σκεπάσει τον Μηνά, θα είναι απαλή και φιλική μαζί του. Σχεδόν τρυφερή.

   Το αξίζει, άλλωστε.    

 

…Γιατί το πνεύμα δεν εξέλειψε από τούτο τον τόπο!

Η καλή μου φίλη Βάνα Ζαχαρή αποτελεί ζωντανή απόδειξη του τίτλου. Αναρτώ ένα μικρό δείγμα της πιό έξοχης μορφής λεπτού χιούμορ, αναμεμειγμένου με βιτριολικόν αυτοσαρκασμό.

"Ταμείο θεάτρου.

Είμαι πολύ χαρούμενη. Πάρα πολύ χαρούμενη. Είχα πάει στο ταμείο ενός θεάτρου να βγάλω ένα εισιτήριο. Είπα στον ταμία ότι είμαι άνω των 65 χρονών, προκειμένου να έχω φθηνότερο εισιτήριο, όπως το δικαιούμαι.

Ο ταμίας λοιπόν, ένα γλυκύτατο, τρισχαριτωμένο, ευγενέστατο, εξαιρετικό νέο παιδί με κοίταξε καλά-καλά και απ΄ ότι φαίνεται δεν πίστεψε ότι του έλεγα την αλήθεια, σχετικά βεβαίως με την ηλικία μου, γιατί είναι πασιφανές και χωρίς αμφιβολία, πως του φαινόμουν… μικρότερη. Και τί έκανε, μη πιστεύοντας και κοιτάζοντάς με; Μου ζήτησε την ταυτότητα! Μάλιστα!! Ζήτησε να δει την ταυτότητά μου γιά να βεβαιωθεί ο ίδιος ότι έχω αυτή την ηλικία. Την πήρε στα χέρια του, την εξέτασε, με κοίταξε ξανά, μου την επέστρεψε και μου έβγαλε το εισιτήριο!

Τέτοια σπάνια παιδιά υπάρχουν ακόμη σήμερα Παιδιά με τρόπους, με ήθος, με αγωγή, με καλαισθησία, με ευπρέπεια!

Και εγώ με το εισιτήριο ανά χείρας… πέταγα από τη χαρά μου. Δεν πίστευε τα ίδια του τα μάτια. Ήθελε να το δει και γραμμένο. Λαμπρό παιδί. Παιδί διαμάντι!! "

Λασπομαχία στον ελληνικό βούρκο....

1. Μετά μεγάλης εκπλήξεως…. -σε βαθμό καταπλήξεως- πληροφορήθηκα ότι, μεταξύ άλλων, η κυβέρνηση, («Μητσοτάκη… γαμ….αι»), παρακολουθούσε και τα δικά μου τηλέφωνα!! Δύο κινητά κι ένα σταθερό!

Κάνοντας σχετικό… "ρεπορτάζ", προκειμένου να ανακαλύψω το… κακόβουλο λογισμικό που με κατασκόπευε, έφτασα σε ένα πολύ σοβαρό και υπεύθυνο άτομο. Βαθύς γνώστης των ελληνικών δεδομένων και πληροφοριοδότης με αξιοπιστία… «λίρα εκατό»! Πρόκειται γιά τον ίδιο πληροφοριοδότη, ο οποίος απεκάλυψε, διά μακρόν, την αντίστοιχη παρακολούθηση που γινόταν σε 259.143 ακόμη ονόματα, στον γνωστόν γιά την ακεραιότητα και εντιμότητα ιδιοκτήτη της πιό έγκυρης και αξιόπιστης ελληνικής φυλλάδας, διαδόχου της αλήστου μνήμης «Αυριανής». (Αυτής που ιδρύθηκε με λεφτά Λιβανέζων και που ξεπληρώνει, παγιδευμένο, κάποιο άλλο αριστερό κορόιδο).

Μαζί με όλα αυτά τα... "ωτακουστικά", ο μη διακρινόμενος γιά εχεμύθεια πληροφοριοδότης μου εμπιστεύτηκε και κάτι άκρων εντυπωσιακό. Ο εν λόγω δέκτης των εγκύρων πληροφοριών του, συνηθίζει να συχνάζει τις μεταμεσονύκτιες ώρες, ως τραβεστί, στην οδό Συγγρού, στο ύψος του Αγίου Σώστη! Με μαύρη τουαλέτα -σχιστό πλαϊνό- μαύρο καλτσόν και μαύρη γόβα-στιλέτο. Ακούει στο όνομα … «Φατμέ» και η τιμή του διαπραγματεύεται, ως παθητικού, μεταξύ 100 και 150 ευρώ. Τούτο γίνεται, ως μου εκμυστηρεύτηκε, προκειμένου να καλύψει το… παθητικό της φυλλάδος του.

Εννοείται, πως από στοιχειώδες δημοσιογραφικό καθήκον -μιά και τώρα κάνω χρέη δημοσιογράφου- κωλύομαι δεοντολογικά να αποκαλύψω τις πηγές μου!

2. Ο γνωστός-άγνωστος τύπος -νομίζω Βρέντζος, Βρέντζας, ή κάπως έτσι- που έβγαλε -τίρα, βίρα- χθες ο MEGA, διακόπτοντας αιφνιδίως το πρόγραμμά του και κοψοχωλιάζοντας τους τηλεθεατές, ένεκα η κακοκαιρία, (Ωχ΄, τί θα ακούσουμε πάλι Παναγία μου!), μίλησε ως… «μέλον» του συμβουλίου του Ολυμπιακού και κατηγόρησε τον… «επί κεφαλή», (έτσι ακριβώς τον είπε), του Μαξίμου, (πάλι «Μητσοτάκη γα… σαι»), πως επί τρία χρόνια βυσσοδομεί κατά του… Ολυμπιακού, ο οποίος σκέπτεται σοβαρά πλέον ν΄ αποχωρήσει από το πρωτάθλημα!Όμως, αν δεν με απατά -λόγω ηλικίας- η μνήμη, τα τρία τελευταία χρόνια πρωταθλητής Ελλάδος ήταν ο αδικούμενος… Ολυμπιακός!!!

3. Τελικά, όση βλακεία και… λωτοφαγία και αν διακρίνει τον ευφυέστερο λαό του κόσμου -προφανώς είμαστε εμείς!- η υπόθεση Novartis και τα περί ποδοσφαίρου είναι πολύ φρέσκα γιά να ξεχαστούν.

Προσωπικά, υπακούοντας στην οργίλη προτροπή του Κρητός Βεληγκέκα, ετοιμάζομαι να κλείσω κάτι εκκρεμότητες που έχω και να... την κάνω, γιατί... "έρχονται"!

 

Επεξήγηση αφαίρεσης.

Πολλοί φίλοι με πήραν τηλέφωνο διαμαρτυρόμενοι γιατί αφήρεσα την τελευταία ανάρτηση-φωτογραφία. Προφανώς την είχαν δει. Άρα θα ξέρουν ότι επρόκειτο περί της χειμερινής ώρας και συνιστούσε "να την βάζουμε μία ώρα... πίσω"!

Ε΄, λοιπόν... μόλις πέρασε η μία ώρα, ακριβώς,... την έβγαλα! 

Ξεχωρίζοντας "το στάχυ από την ήρα"...

 

Αριστερή πολιτική παράταξη, στην καρδιά του «περιθωρίου», απευθύνεται αναλόγως - με ρυπαρά επιχειρήματα και αλήτικη φρασεολογία,- στο περιθωριακό τμήμα του ελληνικού λαού.

Λόγω της επανειλημμένης χρήσεως του όρου «περιθώριο», διευκρινίζω πως αυτό νοείται ως κάτι που ζει και λειτουργεί εκτός παραδεδεγμένων, καθιερωμένων και αποδεκτών κοινωνικών πλαισίων, (π.χ. νομιμότητος, λογικής, ηθικής, κ.λπ.).

Η απήχηση που απολαμβάνει η ως άνω παράταξη-κατακάθι δημιουργεί, σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολίτη, εύλογα ερωτήματα και ανησυχία λόγω του μεγέθους της.

Στο λογικό ανερώτημα: -«Καλά, μα τόσο… φαρδύ είναι αυτό το ρημάδι το «περιθώριο» της ελληνικής κοινωνίας, που να καταμετράται -βάσει δημοσκοπήσεων- κοντά στο ένα τέταρτο του λαού; Τόση σαπίλα πιά;»

Τελικά,… ναι! Δυστυχώς, έχουν πολύ στενέψει τα όρια της υγιούς κοινωνίας , ώστε να διατηρεί στα σπλάχνα της -με μεγάλα νούμερα- ένα τέτοιο πολιτικό κόμμα που αποτελεί σήμερα την μείζονα αντιπολίτευση και στοχεύει -με διαδικασίες χαμαιτυπείου- να αναρριχηθεί πάλι στην εξουσία. (Εδώ διευκρινίζεται πως την πρώτη φορά έπιασαν στον ύπνο τον λαό και τον ξεγέλασαν, όμως τώρα ο κόσμος ξέρει και όσοι τους ακολουθούν είναι προφανώς… όμοιοί τους).

Ως γόνος οικογενείας μοιρασμένης ιδεολογικά καταπλήσσομαι διαπιστώνοντας την διαφορά ποιότητος εκείνων των παλιών αριστερών με το σημερινό αμόρφωτο αληταριό, που πολιτεύεται με συνθήματα σαν το… «Μητσοτάκη γαμ… σαι»!

Παρακολουθώντας τα θλιβερά συμβαίνοντα σε κάθε έκφανση της ζωής στην σύγχρονη κοινωνία μας, διαπιστώνω την απόλυτη σήψη και την αποσύνθεση που συντελείται σε βάθος αρκετών γενεών, αρχής γενομένης από την αμοραλιστική έκρηξη που συνόδευσε, αρχικά, την μεταπολίτευση και εδραιώθηκε με τον «Αντρέα» στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Με αυτή την κατάντια να βαφτίζεται… «πρόοδος»!

Προσωπικά -στο γέρμα μου- ελάχιστα με επηρεάζει , εξωτερικά, η διάχυτη ασχήμια. Όμως δεν παύω να νοιάζομαι γιά την κατρακύλα χώρας και λαού μου. Θεωρώ, δε, πως το μόνο ανασταλτικό «αντίδοτοο» -κι αυτό σε μεγάλο βάθος γενεών, λόγω αργής θεραπευτικής επιδράσεως- αποτελούν η Παιδεία, σε πρώτη φάση, και η Μόρφωση που αποτελεί το καταστάλαγμα της πρώτης.

Μόνο όταν μάθουν οι ταγοί μας πως η Λέσβος ταυτίζεται με την Μυτιλήνη, όταν αντιληφθούν πως η στροφή των 360 μοιρών σε φέρνει στο ίδιο σημείο, όταν πιστέψουν πως οι θάλασσες έχουν σύνορα, όταν καταλάβουν πως η πολιτική δεν ασκείται με ύβρεις σεξουαλικού περιεχομένου, αλλά με σοβαρά επιχειρήματα και, τέλος, όταν διδαχθούν και μερικά κουτσοαγγλικούλια γιά να συνεννοούνται με τους ξένους, τότε -και μόνο τότε- το μαραμένο λουλούδι της πραγματικής «προόδου» θα έχει πιθανότητες να ανθίσει ξανά.

Βέβαια, θα πρέπει προηγουμένως να γίνει, ευρέως, αντιληπτό πως τα σχολεία δεν είναι αντίπαλα… κάστρα που θα πρέπει να καταλαμβάνονται με… γιούριες. Ούτε είναι λημέρια κακοποιών, άντρα μπαχαλάκηδων και οπλοστάσια αναρχίας, όπως τα κατάντησαν, αλλά ιεροί χώροι μορφώσεως, που απαιτούν σεβασμό και ευπρέπεια από τους εισερχόμενους σ΄ αυτά, καθώς εκεί γίνεται ροή γνώσεων. Εκ των άνω -καθηγητών- προς τους κάτω -μαθητάς- με τον σεβασμό να πρέπει να ρέει ομόφορα.

Όμως θα με πείτε… αιθεροβάμονα και… τρέχα γύρευε!

Παρακολουθώντας , επίσης, σε όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια το πλήθος και το είδος του ρεπερτορίου τους, (σήριαλ, πρωινάδικα, μεσημεριάδικα, βραδυνάδικα, τηλεπαιχνίδια, κ.λπ.) και την αποχαύνωση που σκορπίζουν απλόχερα, η απογοήτευση με γεμίζει μέχρι τα μπούνια. Οπότε το μόνο που μπορώ να ψελλίσω για σας είναι… :

-«Μελαγχολήστε μαζί μου».