Από το πρωί πήρα μπάλα τα σούπερ μάρκετ της πόλης μου, προκειμένου ν΄ αρπάξω όλες της ευκαιρίες του «καλαθιού της νοικοκυράς», (γιά μένα ισχύει η θηλυκή διατύπωση του όρου). Αποτέλεσμα… μιά μεγάλη απογοήτευση!
Πουθενά, μα πουθενά, δεν βρήκα κανένα είδος λαϊκής καταναλώσεως μέσα σ΄ αυτά τα ρημαδοκάλαθα. Δεν είχαν, ούτε για δείγμα, σολομό Νορβηγίας, ούτε μία μπουκάλα σαμπάνια Ντομ Περινιόν, ούτε ίχνος από προσιούτο Πάρμας, ούτε γραμμάριο από ελβετικό καμεμπέρ, ούτε ψίχουλο γαλλικής μπαγκέτας –έστω ένα κομματάκι μπριόζ . Ούτε ένα μικρό φυλλαράκι από λαχανάκι Βρυξελλών, (και πώς θα ταΐσω τις χελώνες μου που το συνήθισαν!!).
Όμως η απελπισία μου κορυφώθηκε όταν έφτασα στον πάτο του καλαθιού χωρίς να βρω ούτε ένα δεκάκιλο χαβιαριού. Ανατρίχιασα αναπολώντας το ξύλο που έφαγα μικρός από τη μάνα μου μέχρι να συνηθίσω να τρώω το ρούσικο, καθώς εγώ προτιμούσα το πέρσικο.
-Πού να το βρώ, βρε αχαΐρευτο, μου έλεγε η συχωρεμένη; Να βάλω μαντήλα και να πάω στη Τεχεράνη να σου φέρω; Και να οι ξυλιές με την κουτάλα και τον μπλάστρη, γιά να ν΄ ανοίξω το στόμα και να με μπουκώσει με δαύτο!
Τελικά έχει δίκιο ο Τσίπρας που λέει πως… «γαμ…ται ο Μητσοτάκης»! Γιατί με τέτοιες ελλείψεις, τί σκ… θα φάει ο φτωχός κοσμάκης; Θα πεινάσουμε όλοι, θα γεμίσουν πτώματα οι δρόμοι -όπως στην Κατοχή! Και πως θα τα μαζεύουμε με τις Τζιπάρες μας τώρα που ακρίβυνε κι η βενζίνη, (ξανα«γαμ…ται ο Μητσοτάκης»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου