Χθες παρακολούθησα τυχαία την συζήτηση δύο γνωστών δημοσιογράφων, την οποία έκλεισαν με την λατινική φράση «Sic transit gloria».
Κατ΄ αρχήν εντυπωσιάστηκα που δεν την γνώριζαν καλά. Η πλήρης φράσις είναι: «Sic transit Gloria mundi» και σημαίνει -κατά λέξιν- «Έτσι περνά η κοσμική δόξα» και -κατ΄ έννοια- δείχνει την ματαιότητα των εγκοσμίων.
Γιά 5,5 περίπου αιώνες εχρησιμοποιήθη στο τελετουργικό ενθρονίσεως κάθε Πάπα, αρχής γενομένης αυτής του Πάπα Αλεξάνδρου Ε΄, κατά το έτος 1409.
Ο Πάπας αυτός, σημειωτέον, ήταν ελληνικής καταγωγής, Κρητικός, (κατά κόσμον Πέτρος Φιλάργης) και κατά την συνήθεια της εποχής απεβίωσε δηλητηριασμένος. Ένα χρόνο μετά τη στέψη του!
Σκοπός της φράσης ήταν να τονιστεί η ανάγκη ταπεινοφροσύνης του ανωτάτου θρησκευτικού, (και πολιτικού), καθολικού άρχοντος και όχι μόνο. Μάλιστα το ρητό επηρέασε βαθύτατα τον αμφιλεγόμενο Νικολό Μακιαβέλι στην συγγραφή του διδακτικού-συμβουλευτικού έργου του: «Ο Ηγεμών».
Γιά την ίδια εγκόσμια ματαιότητα μίλησαν και δικοί μας αρχαίοι φιλόσοφοι. Π.χ. Ηράκλειτος, («Τα πάντα ρει»), Πλάτων, ο οποίος δίδαξε πως όλα είναι εφήμερα και μεταβάλλονται, συν τω χρόνω, με μόνον αναλλοίωτο τον κόσμο των ιδεών, κ.α.
Έτσι, η ύλη, το χρήμα, τα αισθήματα, η φιλία, η συμπάθεια, η αγάπη… «εξατμίζονται» με τον χρόνο, ή γίνονται… σποδός!
Προσωπικά, ένεκα πείρας, διαφοροποιούμενος ελαφρώς με τις απόψεις του Πλάτωνος, θεωρώ -και θέλω να συμπληρώσω στα παραπάνω θεωρητικά- πως τα διάφορα έντονα πάθη, π.χ. κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά, φιλαργυρία και, κυρίως, η παιδεραστία, («τεκνατζιδισμός» στην πολύ διαδεδομένη γυναικεία εκδοχή της παιδοφιλίας), δηλαδή η φιλήδονη απόλαυση φρέσκιας και νεανικής σάρκας παραμένουν σταθερά και αναλλοίωτα, συνοδεύοντας τον (την)… ρέκτη (ρέκτειρα) μέχρι τον τάφο. Η περίπτωση του τύπου, ο οποίος αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, από μακροχρόνια φυλάκιση γιά παιδεραστία, ξανάκανε τα ίδια!
Δυστυχώς, ο θυμόσοφος απλός λαός που έβγαλε το: «Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι», έχει απόλυτο δίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου