Με όσα συμβαίνουν γύρω μου, στο γενικό και ειδικό στίβο της ζωής, προσπαθώ απεγνωσμένα να κρατήσω το μυαλό στο κεφάλι μου. Τελικά, μάλλον… ματαιοπονώ!
Και πάνω που είχα πιστέψει τον γνωστό ιδιόρρυθμο Γάλλο θεατρικό συγγραφέα, τον Ζαν Ζενέ (1910 – 1986), γνωστόν από το έργο του: "Το ημερολόγιο ενός κλέφτη", που υποστήριζε πως: «Το γράψιμο είναι η τελευταία μας καταφυγή απέναντι στην προδοσία» και προσπάθησα αντιδρώντας να τον μιμηθώ και να... γράψω, διαπίστωσα πως -δυστυχώς- οι συνθήκες με ξεπερνούν, το μυαλό μου αδρανεί και το χέρι μου ακινητοποιείται.
Δυστυχώς -ή ευτυχώς- το κάθε κοστούμι ράβεται μόνο στα μέτρα του ανθρώπου που θα το φορέσει. Και με άλλα λόγια… £κατά το μάγουλο κι ό… μπάτσος»! Έτσι ξαναγύρισα στην παλιά μου πεποίθηση, πως όλες τις δύσκολες στιγμές του ο άνθρωπος τις βιώνει μόνος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου