Λιλή Μαρλέν II.

Μνήμες, επ΄ ευκαρία της 28ης  Οκτωβρίου

"Παιδί της Κατοχής και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου" και ερασιτέχνης ερευνητής του "πού, πώς, γιατί" της ταραγμένης εκείνης εποχής, δεν μπορώ να την ξεπεράσω εύκολα. Εφ΄ ώ και επανέρχομαι με κάτι σχετικό που ξετρύπωσα άρτι και αναφέρεται στο πιό πάνω τραγούδι και τους συντελεστές του. Κάτι που αποδεικνύει τα παιχνιδίσματα της Τύχης, το μέγεθος του Κόσμου μας -αυτού του μικρού του μέγα- και τις κοινές καταβολές της Μοίρας των Ανθρώπων. Παρά τις -επί μέρους και συνεχώς αναφυόμενες- διαφορές τους.

"Η ιστορία του τραγουδιού, Lili Marleen, είναι γεμάτη αντιφάσεις. Ένας Γερμανός συνθέτης μελοποίησε ένα ποίημα που γεννήθηκε από τα χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μιά Γερμανίδα ερωτευμένη με έναν Εβραίο έδωσε τη φωνή που θα έκανε αυτούς τους στίχους διάσημους. Και, ω!, ανέφερα μια φυσική Γερμανίδα, αλλά ηθοποιό που μισεί τους Ναζί, που το τραγουδά στα γερμανικά και στα αγγλικά, αλλά υποστηρίζει τον εχθρό(;). Αναμείξτε όλα αυτά τα πράγματα μαζί και θα έχετε την δημιουργία ενός μουσικού κομματιού γιά όλες τις ηλικίες, που είναι βέβαιο πως θα ξεπεράσει όλους τους πολιτιστικούς, ακόμη και ιδεολογικούς φραγμούς.

Μεταδιδόμενη, λίγο πριν τις 10, κάθε βράδυ από στρατιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό, η Lili Marlene ενώθηκε και έδωσε ελπίδα στους αναστατωμένους και κατατρεγμένους όλης της Ευρώπης.

Ο κόσμος χωρίστηκε σκληρά σε δύο ασυμβίβαστα στρατόπεδα, αλλά η Lili Marleen ταξίδεψε σε όλα τα σύνορα και τις εμπόλεμες ζώνες - κινούμενη μέσα σε μιά ασάφεια που αψηφούσε τους κανόνες - ήταν προϊόν του Τρίτου Ράιχ ,που τραγουδούσαν Άγγλοι και Αμερικανοί στρατιώτες επίσης. Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές συνθέσεις της εποχής του πολέμου, η Lili Marleen έχει να κάνει με τη σκληρότητα της σύγκρουσης και γιά να αποχαιρετήσει κανείς τους πιο κοντινούς και αγαπημένους του, χωρίς καμία υπόσχεση μελλοντικής ειρήνης και ευτυχίας. (Από το βιβλίο, Lili Marlene: The Biography of a Song της Rosa Sala Rose. Το τραγούδι που ακούτε τώρα τραγούδησε η Lale Andersen που το ηχογράφησε για πρώτη φορά το 1939).

https://vimeo.com/45105711

Μιά ταινία μικρού μήκους βασισμένη σε αληθινή ιστορία. Ένας στρατιώτης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ρισκάρει τη ζωή του για να αποκαταστήσει μια στιγμή ειρήνης. Τραγούδι από την Katie Holley: Η Lili Marleen είναι μια αληθινή ιστορία γιά τη δύναμη ενός απλού τραγουδιού και μιάς θαρραλέας πράξης που μας βοηθά να θυμόμαστε τί είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας.

Αυτή η εμπνευσμένη αληθινή ιστορία δημοσιεύτηκε στο We Are The Mighty στις 5 Φεβρουαρίου 2020 από τον Blake Stillwell. https://www.wearethemighty.com/mighty...

Μιά αξιοσημείωτη ιστορία γιά τους αιώνες. Αυτή η καλοδουλεμένη, υπέροχη και εμπνευσμένη ταινία μικρού μήκους γιά τον πόλεμο και το τραγούδι δημιουργήθηκε και μοιράστηκε μαζί σας μέσω της ευγένειας του PTSD 989. Σας ευχαριστούμε".

(Σημ. Τα Χριστούγεννα -πρώτα ο Θεός, αν υπάρχω- θα αναφερθώ σε κάποιο, σχετικά αντίστοιχο και επίκαιρο, γεγονός που συνέβη στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και που αποδεικνύει, άλλη μιά φορά, πως στο απώτατο βάθος της ανθρώπινης ψυχής -στα θεμέλια της- υπάρχει πάντα κάτι καλό. Αυτό βαφτίσαμε "ανθρωπιά").

"Φύλακες γρηγορείτε. Οι καιροί, γαρ, ου μενετοί"!

Πολύ καλός φίλος και παλιός συμφοιτητής μου έστειλε ένα -μακροσκελές, δυστυχώς, αλλά προφητικό- γαλλικό άρθρο, του Giulio Meotti γιά το Gatestone Institute, το οποίο δημοσιεύθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2021, σε μετάφραση του Γιάννη Ταχόπουλου, του οποίου οι αριθμοί συγκλονίζουν και τρομάζουν. Συνιστώ να αναζητήσετε και διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο. Από αυτό αναρτώ τις πρώτες παραγράφους, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.

Με την, δική μου, παρατήρηση ότι η ιστορία αυτή έχει μεγάλη συνάφεια και αντιστοίχιση με τον εντόπιο "συριζαρεϊσμό" και τον έντονο λαϊκισμό που αναβλύζει από την αγαστή σύμπλευση των, εν προκειμένω ομονοούντων, περιθωριακών άκρων.

«Όπου επικρατήσει το Ισλάμ, η επικράτηση διαρκεί για πάντα. Ο ισλαμισμός βασίζεται στο Ισλάμ, στο οποίο δεν έχει κανείς δικαίωμα να ασκεί κριτική. Αλλά στις χώρες σας, επίσης παίζει έναν ρόλο στη δημοκρατία και στο κράτος δικαίου. Ο ισλαμισμός εκμεταλλεύεται αυτές τις αξίες. Εφόσον η δημοκρατία αποδέχεται όλες τις απόψεις, από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά, είναι υποχρεωμένη να αποδεχτεί και το Ισλάμ. Όλοι αυτοί που δεν διαπράττουν επιθέσεις ή βίαιες πράξεις είναι, καταρχήν, προστατευμένοι από το κράτος δικαίου. Ο ισλαμισμός, έτσι, αμέσως βρίσκεται σε ένα κατακτημένο πεδίο. Είναι απαραίτητο να καταπολεμηθεί ο ισλαμισμός από την αρχή. Γιατί είναι σαν την υγρασία μέσα σε ένα σπίτι. Αρχικά, η απειλή είναι αόρατη, διεισδύει στους τοίχους, οι οποίοι σιγά σιγά καταρρέουν. Όταν συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ αργά, πρέπει να καταστρέψεις τα πάντα προκειμένου να καθαρίσεις. Αυτό μετατρέπεται σε μια επικίνδυνη αποστολή. Η Γαλλία βρίσκεται στο στάδιο στο οποίο μόλις έχει ανακαλύψει ότι το Ισλάμ διαβρώνει το σπίτι της...»

Λιλή Μαρλέν

 Η ενωτική δύναμη της μουσικής και κάποιες απίθανες αντιθέσεις.

Το ανηρτημένο πασίγνωστο τραγουδάκι είναι γερμανικό και έγινε πασίγνωστο κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τραγουδήθηκε, κατ΄ αρχήν, από κάποια Γερμανίδα τραγουδίστρια, ονόματι Λάλε Άντερσεν το 1939. Θέμα του ερωτική αναπόληση στη σκοπιά κάποιου φαντάρου, στην διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος προσδοκούσε να ξανασυναντήσει, μετά τον πόλεμο, το κορίτσι του -την Λιλή Μαρλέν- κάτω από τον ίδιο φανοστάτη, όπως και πριν τον πόλεμο. (Σημ. Έχω συναντήσει και την αντίθετη εκδοχή, όπου η Λιλή προσμένει τον καλό της κάτω απ΄ τον φανοστάτη).

Το τραγούδι αυτό, παρά την απαρέσκεια του παντοδύναμου Γκαίμπελς, που το θεώρησε… αντιμιλιταριστικό, λόγω της… θηλυπρεπούς νοσταλγίας που απέπνεε, κατασυγκίνησε τους μαχόμενους στην έρημο στρατιώτες του Ρόμμελ, του «Africa Corp», κατ΄ αρχήν, και μετά αγαπήθηκε από το σύνολο του γερμανικού στρατού.

Το περίεργο μ΄ αυτή την μελωδία είναι πως σύντομα η νοσταλγία της κατέκτησε και τις στρατιές των Συμμάχων, σε βαθμό που πολλοί να μπερδεύουν την προέλευσή του.

Και μια τελευταία λεπτομέρεια για το θαυμαστό «πινγκ-πονγκ» αυτού του τραγουδιού. Την καλύτερη εκτέλεσή του την έκανε η Γερμανίδα Μάρλεν Ντήτριχ, η οποία από το 1930 είχε μετεγκατασταθεί στην Αμερική και το τραγούδησε σε ταινία του 1944, υποδυόμενη Αμερικανίδα αξιωματικό. Εννοείται πως υπήρξε φανατική αντιναζίστρια.

«Καληνύχτα Φώφη…»

 

Εμείς οι Έλληνες, πασίγνωστον αυτό, είμαστε ένας παρορμητικός λαός που ζει μόνιμα στον αστερισμό της υπερβολής. Άλλη μία απόδειξη περί τούτου η αντίδρασή μας στο άκουσμα της βιαστικής «φυγής» και τον μετέπειτα αποχαιρετισμό της τραγικής Φώφης Γεννηματά. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής της ταλαιπωρήθηκε από ένα καπρίτσιο μιάς σκληρής και άδικης μοίρας, που κατεδίωξε απηνώς ολόκληρη την οικογένειά της. Μιάς μοίρας που δεν διακρίνει «βασιλιά» ή «στρατιώτη», ούτε φείδεται, χαρίζεται, ευνοεί ή μεροληπτεί, αλλά -απλώς- επιλέγει αδιακρίτως.

Η απελθούσα Φώφη υπήρξε μικρού διαμετρήματος πολιτικός και ώφειλε την προβολή της μάλλον στο όνομα, παρά την πολιτική της αξία. Όμως απεδείχθη σπουδαία αγωνίστρια στην πρωταρχική -και σπουδαιότερη- ανθρώπινη μάχη, την οποία μετέτρεψε σε πόλεμο διαρκείας. Τον πόλεμο κατά του Θανάτου.

Σε τραγική αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους, που μάχονται άπαξ, εκείνη διεξήγαγε σωρεία μαχών με τον τρομερό Μαύρο Καβαλάρη, ο οποίος την «λιγουρεύτηκε» και την γυρόφερνε γιά χρόνια και τον οποίο απέκρουε πάντοτε, μέχρι να χάσει την τελευταία και πιό αποφασιστική μάχη, όπου με σαρδόνιο θριαμβευτικό χαμόγελο ο «Αιώνιος Νικητής» κατάφερε να την αρπάξει από την ματαιότητα του Επίγειου Κόσμου και να την οδηγήσει στην Αιωνιότητα.

Τώρα που ο εδώ κύκλος της έκλεισε οριστικά, όλοι -μα όλοι- οπαδοί, πολιτικοί φίλοι ή αντίπαλοι, συνειδητοποιούμε το μέγεθος του δράματος στο οποίο πρωταγωνιστούσε γιά χρόνια και το βάρος του Σταυρού που σήκωνε –αγόγγυστα και με χαμόγελο. Κάτω από το εφιαλτικό εκκρεμές της δαμόκλειου σπάθης, που εκινείτο μόνιμα απειλητικό πάνω από το κεφάλι της, με την μορφή της επάρατου θανατηφόρου αρρώστιας. Τώρα, πέρα από τυχόν υπερβολικούς και συγκινησιακά φορτισμένους βερμπαλισμούς και κομματικούς λιβανωτούς, ένα πράγμα αναδύεται μέσα από την τραγική φιγούρα της απελθούσης. Αποκαλυφθέν με την χρονικά αναπάντεχη και βιαστική «αναχώρησή» της. Καθολικά -και δικαιωματικά- αναγνωρίσιμο. Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! Μεγάλη, τεράστια, απόλυτη, καταλυτική! Και μεγιστοποιημένη από την σεμνότητα με την οποία κράτησε επιμελώς κρυμμένο από την δημοσιότητα το προσωπικό της δράμα και δεν σκέφθηκε -ουδ΄επί στιγμήν- να το εκμεταλλευτεί πολιτικά, αφήνοντας όλο το εσωτερικό της μεγαλείο να αναβλύσει μετά θάνατον.

Ως προς τα κατ΄ εμέ, άλλη μία φορά συνειδητοποιώ πως κάποιες φορές το μυαλό γίνεται ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ανθρώπου, καθώς η λογική αντιστρατεύεται το συναίσθημα, μαχόμενο τα κελεύσματα της καρδιάς. Οπότε, αυθόρμητα ψιθυρίζω… Τώρα που σε γνώρισα, όψιμα και σε μεγαλύτερο βάθος, τώρα σου λέω de profundis...

«Καλημέρα Φώφη…»

«Αμαρτία εξομολογουμένη…»

 Η κόρη των Αθηνών

Η προχθεσινή ανάρτηση με την ιστορία του σφοδρού, κεραυνοβόλου έρωτα του Λόρδου Βύρωνος γιά την Τερέζα Μακρή, την μικρή κόρη του Προκόπη Μακρή, πρόξενου της Αγγλίας στην Ελλάδα, είναι ακριβής. Ή περίπου ακριβής.

Με μόνη διαφορά από την ιστορική αλήθεια την... τελευταία επιστολή! Η συγκίνηση που αποπνέει η όλη υπόθεση με κάνει να θεωρώ πως αυτή θα μπορούσε -και θα έπρεπε- να κλείσει με ένα, κάπως τέτοιο, αποχαιρετιστήριο γράμμα, το οποίο όμως -ποιός ξέρει- ίσως και να απεστάλη, όντας όπως το φαντάστηκα. Ο ρομαντισμός του Μπάυρον το εγγυάται!!!

Ε΄, λοιπόν, αυτό το τελευταίο -χαμένο ή ελλείπον- κομμάτι του παζλ, ανέλαβα να το αποκαταστήσω… υποκαθιστώντας το, συνεπής προς το ιταλικό: «Si non e vero, e ben trovatο». Ταυτόχρονα -και ταπεινά- ζητώ συγγνώμη γιά το πρόσθετο συγκινησιακό φορτίο που διέσπειρα…

Πιστεύω όμως πως… άξιζε τον κόπο. Ιδίως στην σκληρή και πεζή εποχή που ζούμε...

Οι καλύτερες ευχές μου στους γνωστούς και άγνωστους… Δημήτρηδες!

 

Ειδικότερα, στον μόνο μέλος της οικογενείας μου που απέμεινε -πλην εμού- από την δική μου γενιά και προς τα πίσω, τον πολυαγαπημένο, μικρότερο αδελφό μου Δημήτρη, εύχομαι να ακολουθηθεί η φυσική νομοτέλεια ερχομού στην Ζωή και να μη μου δώσει, κι αυτός, την πίκρα που μου έδωσαν όλοι οι άλλοι. Και δυστυχώς ήσαν πολλοί!

«Ζωή μου σ΄αγαπώ…».

"Η κόρη των Αθηνών"

Επειδή την άλλη εβδομάδα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι θα προβάλει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τη ζωή του μεγάλου Άγγλου φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα, καταπιάστηκα λιγάκι με κάποιες μισαάγνωστες-μισογνωστές πτυχές της προσωπικότητος του σπουδαίου αυτού αριστοκράτη και ποιητή, που έδωσε τα πάντα του γιά τη χώρα μας. Ακόμη και την ίδια τη ζωή του.

Ό κεραυνοβόλος έρωτάς του γιά την μικρή Αθηναία Τερέζα Μακρή, την αποκληθείσα «Κόρη των Αθηνών», στο αρχοντικό της οποίας -κάπου στου Ψυρρή- διέμενε κατά την παραμονή του στην Αθήνα ως προσκεκλημένος του πατρός της, είναι γνωστός. Καθώς και ένα ερωτικό ποίημα που έγραψε γι΄αυτήν, με την επωδό κάθε στροφής τον ως άνω τίτλο.

Ψάχνοντας στην βιβλιοθήκη μου, στο αραχνιασμένο της τμήμα, ξετρύπωσα ένα σαρακοφαγωμένο παλιό αγγλικό έντυπο με τίτλο «Ρομαντικοί Άγγλοι Ποιηταί». Στη μερίδα του George Gordon Byron (1788 – 1824), μαζί με το γνωστό ποίημα για την Τερέζα Μακρή, διάβασα και μία άγνωστη, εν πολλοίς, επιστολή που της απέστειλε από το Μεσολόγγι. Την βρήκα πολύ τρυφερή, ρομαντική, διαχρονική και επίκαιρη. Την μετέφρασα, τσάτρα-πάτρα, και συμφώνως με την μόνιμη αδυναμία μου την… «ψευτοσουλούπωσα», κατά το δοκούν, και την αναρτώ.

Πιστεύω πως πολλοί θα συγκινηθούν, όπως κι εγώ, και σε κάποια φάση της ζωής τους θα ήθελαν, άλλοι μεν να την στείλουν και άλλες, δε, να την λάβουν.

«Μωρό μου. Το... «κατεστημένο» μας υπήρξε -λειτούργησε και λειτουργεί- σαν βράχος. Στήριγμα μεν, αλλά κάπου ψυχρό, απρόσωπο, χωρίς αίσθημα και συναίσθημα, πέραν αυτών της εργατικότητος, του καθήκοντος και της ευθύνης. Εμείς είμαστε -ήμασταν και θα μείνουμε- δυό κύματα της αιωνιότητος. Παιχνιδιάρικα, κινητικά, παθιασμένα κι ανήσυχα κάποτε, αλλά όμως πάντα ρομαντικά και αιώνια ερωτευμένα. Δυό κύματα που άλλοτε γαληνεύουν και χαϊδεύουν τα βότσαλα της ακτής, άλλοτε θεριεύουν και λυσσομανούν κι άλλοτε αγκαλιάζονται με ορμή -πέφτοντας το ένα πάνω στο άλλο. Κάποτε περιπαικτικά, κάποτε παραπονιάρικα και κάποτε με παιδιάστικα πείσματα και ζήλειες. Και μαζί ταξιδεύουν στις θάλασσες της Γης, της αγάπης και του πεπρωμένου. Χωρίς ίχνος κορεσμού, ανίας και ρουτίνας, αλλά με μόνιμη δίψα, ενδιαφέρον και περιέργεια, τρέχοντας ή ηρεμώντας το ένα δίπλα στο άλλο. Κι όταν «κουτρουβαλιάζονται» σφιχταγκαλιασμένα και περιμένουν τις εκπλήξεις της στιγμής και τις «ανακαλύψεις» του ύστερα, ξέροντας πως αυτό θα είναι καλύτερο, πιό ερωτικό και πιό ενδιαφέρον του «πριν» και κατά πολύ πιό ενδιαφέρον από το... «πιό πριν». Δυό μικρά στοιχεία της φύσεως και της δημιουργίας, δυό μικρά κι ασήμαντα κομμάτια της, αλλά τόσο απαραίτητα το ένα στο άλλο. Δυό μόρια του Σύμπαντος, με τεράστια ορμή και πάθος όταν σμίγουν. Έτσι που να δικαιώνουν το σκοπό της Δημιουργίας και το πραγματικό νόημα της Ζωής.

Κυρά μου προσκυνώ το μεγαλείο της Φύσεως και ανακαλύπτοντας στο πρόσωπο και την ύπαρξή σου την πραγματική αξία της, αποκαλύπτομαι και υποκλίνομαι με δέος και σεβασμό στην «οντότητά» σου και σε όσα μαγικά με αξίωσε να γνωρίσω και γευτώ κοντά σου. Προσβλέποντας στην ανεξάντλητη ενέργεια που αναβλύζει από τα μύχια βάθη της ψυχής και του σώματος σου, παραμένω, ταπεινός ικέτης, στο «προαύλιο» της καρδιάς σου και προσδοκώ -ταπεινά και ανυπόμονα-να «μεταλάβω» σύντομα την θεία κοινωνία τους».

Τελευταία δημοσκόπηση… (δική μου).

Αφού ούτε και με την προτελευταία δημοσκόπηση της Εφημερίδας των Συντακτών είδε προκοπή ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισα να επέμβω με κοινοποίηση μίας δικής μου, απολύτως αντικειμενικής και... απλήρωτης από τον Πέτσα. Κατά το αυστριακό πρότυπο.

Ελπίζω να αρέσει στους αριστερούς φίλους μου.

Λοιπόν, σε εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό δείγμα 14.003. 691 ερωτηθέντων έχω τα εξής αποτελέσματα:

- ΝΔ 12,3%

- ΣΥΡΙΖΑ 96,1%

- ΚΙΝΑΛ 9,5%

- Μπανάλ 6 και έπεται συνέχεια.

- ΚΚΕ 35,4%

- Μέρα 25 40,6%

- Νύχτα 52 7,4%

- Ελλην. Λύση 33,3%

- ΚΚΕ ΜΛΚ 12,5%

- ΚΚΕ ΛΚΜ 48,6%

- ΚΚΕ ΚΛΜ 4,3%

- Χρυσή Αυγή Κορυδαλλός%

- Δεν ξέρω, δεν απαντώ 8,3%

- Δεν απαντώ, δεν ξέρω 3,8%

- Ξέρω, δεν απαντώ -32,4%

- Απαντώ, δεν ξέρω 20,0%

- Κοιμάμαι όρθιος 1 (Φίλης)

- Θα σας γα£&$ω άμα ξανάρθω 1 (Πολάκης)

- Να με γα»&/»τε άμα ξανάρθω 1 (Περιστέρα)

- Ο Μητσοτάκης «γα$£&@αι 96,1%

- Αποχή 15,3%

Ελπίζω αυτό το αλφαδιασμένο πανελλήνιο εύρημα, το οποίον θα σπεύσει να ανακοινώσει -οπωσδήποτε-το βράδυ ο «Κόντρας», να ικανοποιήσει -επιτέλους- την Ντούρου-Ντούρου... Κουμουντούρου.

Κατακλυσμός του Νώε νο 2 – Κατακλυσμός βλακείας νο 2524 = 0 – 5 !

 

Από τις χθεσινοβραδυνές τηλεοπτικές ειδήσεις πήρα μία σφαιρική εικόνα των καταστροφών που προκάλεσε στην Ελλάδα ο διαβόητος «Μπάλλος». Αυτή η πρωτοφανής κακοκαιρία που έφερε, πήρε μπάλα -κυριολεκτικά- τη χώρα. Με τα νερά, παντού, να θυμίζουν κάτι μεταξύ Ζαμβέζη, Ιγκουασού και Νιαγάρα, στα ορμητικότερά τους, δεν έμεινε όρθιο τίποτε. Δρόμοι, γεφύρια, σπίτια, φράγματα, αυτοκίνητα, μόλοι... όλα παραμάζωμα, βρέθηκαν να καταλήγουν στις πλησιέστερες θάλασσες, αλλάζοντας το γεωγραφικό ανάγλυφο των ακτών!

Η αγωνία και η απελπισία των απλών ανθρώπων δικαιολογεί κάθε απλοϊκή και έστω λανθασμένα κατευθυνόμενη, αγανάκτηση. (Κάποιος πανικόβλητος χωρικός στη Χαλκιδική κραύγαζε απελπισμένα αναζητώντας: -«Ένα φρεάτιο απορροής ομβρίων! Δείξτε μου ένα φρεάτιο»!!!. Ενώ δίπλα του περνούσε ο… Δούναβης τις Σιδηρές Πύλες του, εκείνος προσδοκούσε σωτηρία από έναν αγωγό... απορροής που έλειπε!).

Αυτές τις στιγμές εκμεταλλεύτηκε ο δραστήριος ΣΥΡΙΖΑ, (Σ-πρίτς-ζης, Φίλης and co), διά του τετραπέρατου εκπροσώπου του, του υπερατσίδα Νάσου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, κατακεραύνωσε την Κυβέρνηση και με τα εξής: ««Σε μια σειρά από κρίσεις η κυβέρνηση είναι ανίκανη να προστατεύσει τους πολίτες -από τις βροχές, μέχρι τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, μέχρι την πανδημία και την ενεργειακή κρίση που βιώνουμε»!

Και, άθελά μου, σκέφτηκα: «Τί κρίμα να μη μας κυβερνούν τώρα οι δραστήριοι λεβέντες συριζαρέοι». Θα είχαμε, γιά μιά σταγόνα -σχετικά με τον χθεσινό ορυμαγδό των δεκάδων εκατομμυρίων τόνων βροχής- νερό μόνο 22 θύματα, έναντι ενός και γιά μιά περιορισμένης εκτάσεως πυρκαγιά 102 καμμενοπνιγμένους, αντί μηδενός. Όμως θα απολαμβάναμε -άφοβα- μία θαυμάσια νεοσταλινική δημοκρατία τύπου Πολάκη. (Και εμένα να σας γράφω από κάποιο γκουλάνγκ ή ανάλογο ψυχιατρείο!).

Η δύναμη των λέξεων.

Αραρίσκοντας, σταχυολογώντας και συνοψίζοντας.

Όπως είχε πει κάποτε ο αείμνηστος Τσαρούχης –κι εγώ ποτέ μου δεν ξεχνώ- «στην Ελλάδα είσαι... ό, τι δηλώσεις»!

Έτσι, ό, τι πιό συντηρητικό, οπισθοδρομικό, αντιπαραγωγικό, αγκυλωμένο ή καθυστερημένο υπάρχει στο πολιτικό στερέωμα, αυτοαποκαλείται… «προοδευτικός, ή, ο». Αυτό συμβαίνει – κυρίως- και στον Σύριζα. Και μάλιστα, έχοντας οι ίδιοι επίγνωση της ελλειμματικής τους απήχησης, τσοντάρουν από δίπλα στην, κατ΄ επίφαση, προοδευτικότητά τους, ένα… «συμμαχία», μπας και μαζέψουν -ξεγελώντας την κοινωνία- καμμιάν αδέσποτη ψήφο από τα διάσπαρτα πολιτικά ροκανίδια και τα διάφορα… «ορφανά» του, πάλαι ποτέ, κραταιού ΠΑΣΟΚ. Στην εκλογική λογική -όρα «κάπελα» Βούτση- «μάζευε κι ας ειν΄ και ρώγες».

Από τα δηλούμενα και τα πεπραγμένα αυτού του αντιλαϊκού καιροσκοπικού πολιτικού μορφώματος, (νυν "Προοδευτική Συμμαχία"), αναφέρω πρόχειρα κάποια χαρακτηριστικά… προοδευτικότητός του, από το απώτερο παρελθόν. Πολέμησε «επιτυχώς»… μέχρις εξαφανίσεως, εκδιώξεως, ή ακυρώσεως: Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την Pirelli από την Πάτρα, την Nissan από τον Βόλο, τον Παναθηναϊκό από τον Βοτανικό, τον σταθμό του Μετρό στην Πλατεία Αγ. Παρασκευής και… ευτυχώς «ανεπιτυχώς» το Πολιτιστικό Κέντρο «Σταύρος Νιάρχος» στο Ν. Φάληρο.

Ακόμη, κυνήγησαν λυσσαλέα την επένδυση στο Ελληνικό, στο όνομα των… αρχαιοτήτων και των… δασών του!

Τέλος -γιά σήμερα μόνον- η κουτοπόνηρη στάση του Σύριζα στο κρίσιμο θέμα των εμβολιασμών –Σύριζα «ήξεις», Πολάκης… «αφίξεις»- και η… ανίερη συμμαχία του με τον Ερντογάν στην αν-ισχυροποίηση της Εθνικής μας Άμυνας, καταψηφίζοντας την Ελληνογαλλική Συμφωνία.

Αποθέωση της κουτοπονηριάς με ασυναρτησίες, στείρα πεισματική και «γεροντοκορίστικη» άρνηση -όχι σε όλα- αλλά στο βάθος…, όλα κι όλα, η «πρόοδος»!!

«Άλα της η… πρόοδος», που έλεγε κι ο αξέχαστος -και πάντα επίκαιρος- Χάρρυ Κλιν.

Και σαν επιμύθιο: "Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο... Σεμπάστιαν Κουρτς".

Με σχόλιο δικό μου: -Άντε να μάθουμε επιτέλους τα καραγκιοζηλίκια του Νίκου Παππά με τον Καλογρίτσα και τα πολύτιμα... βοσκοτόπια του! Γιά το ποιός θέλει να ποδηγετεί τα ΜΜΕ.

"Η Φθορά των Συνειδήσεων."

"Στερνή μου γνώση να σ΄ είχα τότε"!

Αγαπημένος, από τα σπουδαστικά χρόνια, φίλος μου έστειλε το πιό κάτω απόσπασμα από το το βιβλίο, με τίτλο: "Η επαναρχαίωση του Ανθρώπου", του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς, το οποίο είχε πέσει, κάποτε στην... πλώρη μου. Το άρχισα, θυμάμαι, και το... άφησα με τις πρώτες σελίδες, ως βαρετό και ανιαρό. Συμπεριφορά τυπική ηλικιακής ανωριμότητος. Σήμερα, το βρίσκω προφητικό και τρομερά ενδιαφέρον. Εφ΄ ω και αναρτώ την αποσταλείσα περικοπή.

"Γιά να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός. Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία.

Η εξάρτηση θα θωρακιστεί με τον δραστικό περιορισμό της παιδείας, προσανατολισμένης στην επαγγελματική εκπαίδευση.

Ένα ακαλλιέργητο άτομο έχει στενό ορίζοντα σκέψης και όσο η σκέψη του περιορίζεται σε ασήμαντες ασχολίες τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εξεγερθεί.

Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε η πρόσβαση στην πραγματική γνώση να γίνει ολοένα δυσκολότερη για τους πολλούς. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, «ψυχαγωγικά» προγράμματα που θα κολακεύουν πρωτίστως το συναίσθημα και τα ένστικτα. Το πνεύμα θα απασχολείται με ό, τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες.

Το σεξ θα τεθεί στην πρώτη γραμμή των ανθρωπίνων ενδιαφερόντων-δεν υπάρχει καλύτερο κοινωνικό ηρεμιστικό!

Γενικά, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποβάλουν τη σοβαρότητα από την ύπαρξη, να γελοιοποιήσουν τα υψηλά ιδανικά, να καλλιεργήσουν μια διαρκή απολογία της ελαφρότητας, έτσι ώστε η διαφημιστική ευφορία να γίνει το μοντέλο της ανθρώπινης ευτυχίας και υπόδειγμα της ελευθερίας.

Ό,τι αποκοιμίζει τη διαύγεια του μαζικού ανθρώπου είναι κοινωνικά ωφέλιμο, ό,τι απειλεί να τον αφυπνίσει πρέπει να διακωμωδηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί. Κάθε θεωρία που θα αμφισβητεί το σύστημα πρέπει να καταδικάζεται ως ανατρεπτική και τρομοκρατική, το ίδιο κι εκείνοι που την υποστηρίζουν."

Σχόλιο δικό μου: Τα πιό πάνω μήπως σας θυμίζουν τίποτα; Ιδίως από την... αριστερή σας πλευρά;

Μεγάλα λόγια μικρών ανδρών.

 Η τριανδρία θριάμβου των επόμενων εκλογών!!!

https://tomanifesto.gr/otan-o-tsipras-ithele-kai-rafale...

-Αλέξης Τσίπρας, (ετών 47). Βλέποντας το συνημμένο βίντεο -αν έχετε την υπομονή- από συνέντευξή του τον Δεκέμβριο του ΄20, στο 27ο λεπτό, θα ακούσετε τα εξής εκπληκτικά:

«Εγώ ως Πρωθυπουργός άκουγα τις εισηγήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Έτσι αναβαθμίσαμε τα F-16. Και το επόμενο στάδιο ήταν η σύναψη αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία και η δυνατότητα προμήθειας φρεγατών Belharra. Οι φρεγάτες Belharra δεν είναι ότι σώνει και καλά πρέπει να τις πάρουμε από τη Γαλλία, αλλά είναι ο τύπος των φρεγατών που έχουν τη δυνατότητα να επιχειρούν στις ανοιχτές θάλασσες, με ανθυποβρυχιακή υποστήριξη και αεράμυνα αποτελεσματική.

Ο κ. Μητσοτάκης μετά, ακολούθησε αυτό τον σχεδιασμό και του είπαμε

μπράβο

. Ξαφνικά, σε μία νύχτα ναυάγησε αυτός ο σχεδιασμός. Και ενώ ήταν σε συζητήσεις για τις φρεγάτες και την αμυντική συμφωνία, ξαφνικά εκεί που περιμέναμε φρεγάτες, έβγαλαν φτερά και έγιναν Rafal! Και η αμυντική συμφωνία πέταξε! Τον ρώτησα γιατί το κάνεις αυτό και μου είπε ότι δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα λόγω της απόφασης του ΣτΕ για τα αναδρομικά. Μου είπε ψέματα όμως…

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα αεροσκάφη Rafale, διότι η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων μου λέει ότι είναι ένα πολύ χρήσιμο όπλο. Αν μου έλεγε η άλλη πλευρά ότι θα πάρουμε και Rafale αλλά θα επιμείνουμε και σε φρεγάτες όπως οι Belharra, όχι κατ’ ανάγκη τις συγκεκριμένες, επαναλαμβάνω -δεν μπαίνω εγώ σ’ αυτή τη συζήτηση- αλλά εν πάση περιπτώσει, θα εξασφάλιζαν και μια αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία!».

Να γιατί ο αμόρφωτος ηγέτης της… χιλιετίας, θεωρείται από τις δημοσκοπήσεις ως ο καλύτερος ψηφοθήρας του Μητσοτάκη!

-Κώστας Ζαχαριάδης. (ετών 36). Σε πρόσφατες τηλεοπτικές του δηλώσεις, είπε: «Οι μισοί στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι απόφοιτοι κολεγίων. Αυτό κάτι λέει. Οι μισοί της κυβέρνησης του Τσίπρα ήσαν απόφοιτοι δημόσιων σχολείων, Του Αμαρουσίου, της Νίκαιας…».

Και πιθανόν της Γκράβας, προσθέτω εγώ! Ενθυμούμενος το παλιό… «μάθε παιδί μου γράμματα, για να γίνεις… «άνθρωπος», θαυμάζω μία γνήσια ενσάρκωση της… «προόδου», κατά την αριστερόστροφη εκδοχή της! Χολερικός, συμπλεγματικός, κατακίτρινος και θιασώτης της συριζαρέικης διακήρυξης της αριστερής αγραμματοσύνης: «Η αριστεία είναι ρετσινιά και η καριέρα χολέρα»!

-Νάσος Ηλιόπουλος. (ετών 38). Ο απαραίτητος «μαϊντανός». Η ελληνογαλλική συμφωνία στέλνει Έλληνες στρατιώτες σε ξένο πόλεμο»!

Το τρίδυμο της Νίκης!!!

Όταν λαλούν οι μπούφοι!

«Ηλιόπουλος: Η συμφωνία στέλνει ελληνικό στρατό σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός μας».

Τα ίδια λέει κι ο Ερντογάν, που είναι κι αυτός κατά της Ελληνογαλλικής Συμφωνίας. Γι΄ αυτό, στις προσεχείς εκλογές, θα ψηφίσει κι ο ίδιος… Τσίπρα. Γιά να ακυρωθεί. Μ΄ έναν νόμο κι ένα άρθρο. (Όπως τα μνημόνια).

Η Ελληνογαλλική Συμφωνία στη Βουλή. «Γκο μπακ… μουσιού Μακρόν»!!

Όταν «οι καιροί αναπλάθουν αλλήλους» και η Ιστορία επαναλαμβάνεται καταντώντας φάρσα.

Όσοι είχαν την υπομονή και το κουράγιο να δοκιμάσουν την αντοχή των νεύρων τους ακούγοντας, σαν ξαναζεσταμένη σούπα, την ίδια κασέτα με τις κομπορρημοσύνες και τις ψευτοπαλληκαριές του απόφοιτου του κολεγίου της ΚΝΕ και διαπρεπούς πέρπερου πολιτικού «κωλοτουμπίστα», θα κατάλαβαν πάλι το… «όταν ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα καταργήσει την ελληνογαλλική συμφωνία με έναν νόμο και ένα άρθρο» !!

Μάααα΄στα! Μας έπεισε!!

Και όσοι Έλληνες διαθέτουν νου, κρίση και μνήμη βγάζουν εύκολα το συμπέρασμα περί ποίου τυχάρπαστου… «σπουδαρχίδη» προκείμεθα. (Και όσοι σπεύδουν να ενοχληθεί η αιδημοσύνη τους, ας αναζητήσουν την ορθή ερμηνεία του όρου), και του εμφανούς γραικυλισμού που διακατέχει όλον τον κομμουνιστικό διεθνιστικόν αριστερισμό, ο οποίος συμπλέει με τις τουρκικές επιδιώξεις, δυσαρεστούμενος ομοίως.

Όσο γιά την ουσία της αριστερής αρνητικής ψήφου και της λογικής να θέλουμε τα δικά μας δικά μας και τα «δικά» των

άλλων… πάλι δικά μας, σοβαρή συζήτηση δεν χωρεί. Την εμποδίζει το φάσμα των… χιλιάδων φερέτρων με τους Έλληνες φαντάρους μέσα και την ελληνική σημαία πάνω. Την εμποδίζει το μπέρδεμα του Σαχέλ με το… «σουσέλ» των Καρανίκα και τσαλακώτου.

Ελληνογαλλική συμφωνία. Μέρος 3ον.

( Ή στραβός είν΄ο γιαλός, ή στραβ΄ αρμενίζουνε )!

Ακούστηκε κι αυτό, σαν δικαιολογία, από τους ρωποπερπερήθρες αντιπολιτευτάδες της πλάκας και της συμφοράς: "Την συμφωνία αυτή την ετοιμάζαμε κι εμείς, αλλά δεν... προλάβαμε"! Δεκτόν. Στα τέσσερα χρόνια που κυβερνούσαν "αυτοί" δεν... "πρόκαμαν", ενώ οι "άλλοι", μόλις στα δύο που κυβερνούν, πρόλαβαν.

Άρα γιατί να μας κυβερνούν οι... "αυτοί" και όχι οι. "άλλοι". Οι... "προκομένοι";

Ελληνογαλλική συμφωνία. Μέρος 2ον.

-Φρεγάδα μου, εσύ! 

Ήδη κέρδισα το πρώτο στοίχημα από φίλο που προέβλεψε πως οι γραικύλοι -ξέρετε ποιούς εννοώ- θα υπερψηφίσουν την Ελληνογαλλική Συμφωνία, αφού γιά πρώτη φορά φαίνεται τόσο ξεκάθαρα η αλληλεγγύη φίλων και συμμάχων, σε ενδεχόμενη τουρκική επίθεση. Σιγά που οι συριζοτσιπραίοι θα το έκαναν!

Αφού προέταξαν το παιδιάστικο και αφελές κλασσικό… «εμείς θα κάναμε καλύτερη και φτηνότερη συμφωνία!!!», κατάλαβαν πόσο βλακώδες επιχείρημα ήταν και στηριζόμενοι στον προβληματισμό Βενιζέλου -τσούπ-! ξετρύπωσαν την αντίρρηση της … ΑΟΖ, πρώτα απ΄ όλα. Όμως, προσπαθώντας να φανταστούμε την εξέλιξη των γεγονότων σε περίπτωση συρράξεως, οι Γάλλοι θα μας συνδράμουν στην ενδεχόμενη τουρκική επίθεση εναντίον πλοίων ή αεροπλάνων, τα οποία αποτελούν ελληνική επικράτεια, οπουδήποτε και αν ευρίσκονται αυτά.

Στη συνέχεια, η απίθανη υπερμπαρούφα του… «Σαχέλ». Ανάθεμα κι αν ξέρει τί σημαίνει και που βρίσκεται αυτό το μέρος, ολόκληρος ο αστοιχείωτος και αγεωγράφητος αριστεροσυριζάριος εσμός!!! Έτσι, θεωρώ πολύ πιθανόν να παρερμηνεύτηκε πιθανή εισήγηση τύπων σαν τον γνωστό Τσαλακώτο, τον Καρανίκα, σύμβουλο επί στρατηγικού σχεδιασμού, και λοιπών «κουνιστών» της Κουμουντούρου, οι οποίοι θα ανέφεραν κάπου το γαλλικό… «σουσέλ», γιά μετά τη σύσκεψη, και η γενική αμορφωσιά, απλά, παρήκουσε και παρεννόησε! Βρήκε το… «Σαχέλ» κάπου στον γεωφυσικό χάρτη, το κόλλησε και το έκανε... επιχείρημα!

"Si non e vero e ben trovato”!!!

Η αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών και η απλούστατη λύση στην εφαρμογή της.

 

Προφανώς, και λογικότατα, η ζωή όλων μας είναι ένας στίβος και εμείς οι αγωνιζόμενοι. Ανάλογα με τις ικανότητες και δυνατότητες του καθενός μας -συν μιά σταλιά τύχη- (κι αυτή στο παιχνίδι είναι), κατατασσόμεθα σε ανάλογη βαθμίδα της επαγγελματικής, κοινωνικής και οικονομικής κλίμακος. Και αυτό αποτελεί, οιωνεί, αξιολόγηση. Είτε μας αρέσει, είτε όχι.

Τον διαρκή και σκληρό στίβο της ζωής οι μεν ικανοί τον αποδέχονται και, συνηθέστατα, τον επιδιώκουν, στοχεύοντας στην συνεχή τους βελτίωση και ανέλιξη, ενώ οι ανίκανοι -συλλήβδην οι αριστεροί με ελάχιστες εξαιρέσεις- τον αρνούνται διαρρήδην, εν ονόματι μιάς της αντιανθρώπινης ισοπέδωσης την οποία βαφτίζουν «δημοκρατική ισότητα»!

Ειδικά ο τομέας της Εκπαιδεύσεως, ως θεσμικά διαμορφωτής και κατευθυντήριος παράγων των ικανοτήτων, δεξιοτήτων και του πλέγματος των ηθικών αξιών με τις οποίες θα πορευτεί το νέο άτομο στην ζωή, θα πρέπει να στελεχώνεται από ικανά, πολιτικώς ουδέτερα και ηθικώς άμεμπτα άτομα. Με συνεχή ατομική συνειδησιακή εγρήγορση για συνεχή βελτίωση και την αξιολόγηση, από αρμόδιους αδιάβλητους τρίτους, να λειτουργεί ως διορθωτικός πιλότος της πορείας τους.

Η νομοθετημένη αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών -ήδη καθυστερημένη κατ΄ εμέ- αποκλείει την απόλυση, (διαφωνώ μ΄ αυτό κάθετα γιά ορισμένες κραυγαλέες περιπτώσεις), αλλά θεσπίζει -προφανώς- κίνητρα γιά άμιλλα και ποιοτική βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου.

Ως απάντηση στην θύελλα αντιδράσεων της οργανωμένης αριστερής εκπαιδευτικής αναξιοκρατίας, θα πρότεινα κάτι πολύ απλό: Επειδή η «αξιολόγηση» αν και δεν εξικνείται έως την απόλυση των… «στούμπων» και -προφανέστατα- σίγουρα θα διαφορίζει, θα κατηγοριοποιεί και, κατά κάποιον τρόπο, θα πριμοδοτεί κάπως τους ικανούς, ικανότερους και ικανότατους με διάφορα βραβεία, (προτεραιότητες, πρόσθετες παροχές και κάποιες διακρίσεις, δηλαδή «πάνω ράφι»), κάτι που θα θα αποτελεί κίνητρό γιά περισσότερη προσπάθεια και βελτίωση της επιδόσεως των εκπαιδευτικών. (Ειδεμή, τί διάβολο «αξιολόγηση» θα ήταν, αν αυτή δεν μετρούσε κάπου)!

Προτείνω, λοιπόν, προαιρετική την συμμετοχή των κ.κ. Καθηγητών και Διδασκάλων στην διαδικασία της «αξιολόγησης» υπό έναν όρον όμως. Οι μη συμμετέχοντες εκούσια θα λαμβάνουν -άνευ αγώνος- τον χαμηλότερο προβλεπόμενο βαθμό αξιολογήσεως και τις, εξ αυτού, συνέπειες. Δηλαδή… «κάτω ράφι» και… βλέπουμε! Και ας επιλέξουν, ελεύθερα, αβίαστα, δημοκρατικά.

Ώστε να μην βλέπουν οι σπουδάζοντες στα δημόσια σχολεία με το κιάλι μπροστά τους, εκείνους που πηγαίνουν στα ιδιωτικά, αιτιώμενοι διάφορες ανοησίες. Με… υπουργούς αρμόδιους γιά την Παιδεία που θεωρούν την αριστεία ρετσινιά, την καριέρα κατάρα και τους αστυνομικούς… «μπάτσους» προκοπή δεν γίνεται ούτε θα γίνει ποτέ. Οι αντιθέτως φρονούντες, απλά εθελοτυφλούν. Η "αξιολόγηση" θα πρέπει να εφαρμοσθεί από... χθες. Ειδ΄ άλλως η συνδικαλιστική φαυλοκρατία και ασυδοσία των διδασκόντων θα συνεχίζεται, ενώ ο σκοταδισμός και η αγραμματοσύνη των διδασκομένων θα ανακυκλώνονται.