«Αμαρτία εξομολογουμένη…»

 Η κόρη των Αθηνών

Η προχθεσινή ανάρτηση με την ιστορία του σφοδρού, κεραυνοβόλου έρωτα του Λόρδου Βύρωνος γιά την Τερέζα Μακρή, την μικρή κόρη του Προκόπη Μακρή, πρόξενου της Αγγλίας στην Ελλάδα, είναι ακριβής. Ή περίπου ακριβής.

Με μόνη διαφορά από την ιστορική αλήθεια την... τελευταία επιστολή! Η συγκίνηση που αποπνέει η όλη υπόθεση με κάνει να θεωρώ πως αυτή θα μπορούσε -και θα έπρεπε- να κλείσει με ένα, κάπως τέτοιο, αποχαιρετιστήριο γράμμα, το οποίο όμως -ποιός ξέρει- ίσως και να απεστάλη, όντας όπως το φαντάστηκα. Ο ρομαντισμός του Μπάυρον το εγγυάται!!!

Ε΄, λοιπόν, αυτό το τελευταίο -χαμένο ή ελλείπον- κομμάτι του παζλ, ανέλαβα να το αποκαταστήσω… υποκαθιστώντας το, συνεπής προς το ιταλικό: «Si non e vero, e ben trovatο». Ταυτόχρονα -και ταπεινά- ζητώ συγγνώμη γιά το πρόσθετο συγκινησιακό φορτίο που διέσπειρα…

Πιστεύω όμως πως… άξιζε τον κόπο. Ιδίως στην σκληρή και πεζή εποχή που ζούμε...