Συσκότιση, αναλγησία, ανανδρία.

Υποθέσεις καθημερινής παλιανθρωπιάς.

 

   Η στήλη από χρόνια -άμα την υφαρπαγή της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, με παραμύθιασμα της χαζής και ευκολόπιστης μερίδας του ελληνικού λαού- είχε επισημάνει ότι θα συνεχιστεί το «δούλεμα», από την αδίστακτη κομμουνιστική κομπανία, αφού τα όσα πομπωδώς υποσχόταν από τα μπαλκόνια ο μεγαλύτερος, παγκοσμίως, ψεύτης πρωθυπουργός όλων των εποχών και όλων των χωρών, ήσαν, προφανώς, φούμαρα. Ο πολυβραβευμένος γιά το... σθένος, (δηλαδή στην τόλμη της κωλοτούμπας και το θράσος των μεταλλάξεων), γουρλής «σύντροφος» Αλέκσησ!

   Ήδη, και οι χαζότεροι των ηλιθίων θα πρέπει να έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται, ασχέτως αν ο κάλος του εγκεφάλου τους επιμένει να τους κρατεί πεισματικά καθηλωμένους στην φενάκη του... «ηθικού πλεονεκτήματος» της διά πρώτη φορά αριστερά.

   Με το μαχαίρι και το πεπόνι ανά χείρας, ένα φαύλο και αντιδημοκρατικό καθεστώς μπορεί να αλωνίζει ασύδοτο, να ψεύδεται ασύστολα και... «σε όποιον αρέσουμε»! Κατά το Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει, στην προκειμένη περίπτωση... «Τζαναμπετόπουλος ψεύδεται και οι χαχόλοι του τον πιστεύουν». Η προηγούμενη αυτού, η κοντοκουρεμένη Ψευτοθοδωρού, έσυρε πρώτη το χορό του παραμυθιού με την απύθμενου θράσους δήλωση: «Δεν είπαμε κανένα ψέμα στον ελληνικό λαό»! Και καθώς τα ψοφοδεή θρασίμια, οι μαρκουτσοφόροι, δεν τολμούσαν να την προγκίξουν, το «μούσι», έκτοτε, πάει σύννεφο.

   Τώρα θα έχουν αντιληφθεί όλοι, όσοι απορούσαν κάποτε, πώς λειτουργούσε η προπαγάνδα και παραπληροφόρηση, που κρατούσε δεμένο, φιμωμένο και παραμυθιασμένο τον ρώσικο λαό. Όπως και οι εδώ τώρα, ό,τι ήθελαν τους πλασάριζαν, αδιαφορώντας αν το έχαφταν ή όχι. Και όποιος τολμούσε να βγάλει κιχ, φίδι κολοβό που τον έτρωγε. Τα Γκουλάνγκ της Σιβηρίας τον περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες, αν και εφ’ όσον γλύτωνε το κεφάλι του. Ευτυχώς -και επί του παρόντος- όσοι διαθέτουν νου και γνώση, μπορούν ακόμη να «βοούν», αλλά... «εν τη ερήμω».

   Με το καθεστώς να «σοβιετοποιείται» ταχύτατα, σταχυολογώ μερικά τρανταχτά παραδείγματα παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού, συσκότισης, αηδίας και ανανδρίας, που παρακολουθούν τα έκπληκτα μάτια των σκεπτομένων πολιτών. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, λένε μέσα τους οι κυβερνητικοί ινστρούχτορες, αδιαφορώντας γιά το αν αυτά πείθουν. Άλλωστε, κάποιο βουλευτικό πιόνι -απαξίωσα να κρατήσω το ονοματάκι του- το δήλωσε θρασύτατα σε μιά επιτροπή: «Δίκαιο είναι ό,τι λέμε εμείς»!

  -  «Καρακατσουλιό και ανανδρία»

 Αρχίζω με το πιό εμετικό, το πιό ελεεινό, το πιό άνανδρο. Την εμπλοκή -ντε και καλά και το έτσι θέλω- στο πολιτικό παιχνίδι της συζύγου του Κυριάκου Μητσοτάκη.

   Ο μοσχόμαγκας ψευτοαιγαλεώτης  Τζαναμπετόπουλος την αποκάλεσε -από πού και ως πού- «δημόσιο» πρόσωπο, οπότε -κατ’ αυτόν-  θα πρέπει να... συκοφαντείται και να διασύρεται άδικα και άνανδρα. Παραβλέποντας την αθλιότητα της αναμείξεώς της, η κ. Μαρέβα, με βάση τα προσόντα της και χωρίς μέσον, υπήρξε μεγαλοστέλεχος μεγαλοτράπεζας του εξωτερικού. Και, φυσικά, καλοαμειβόμενη, κάτι που δεν μπορούν να χωνέψουν τα συμπλεγματικά αριστερά μορμολύκεια, που λένε... «πλούουουσιος» και μπερδεύεται ο στόμας τους. (Όποιος έχει ακούσει την κομπλέξω μαρμελαδατζού, καταλαβαίνει!).

   Η εν λόγω κυρία, διαχειρίστηκε -νομιμότατα, ως υπάλληλος- offshore εταιρείες οι οποίες λειτουργούν βάσει διεθνών νόμων, που τους επιτρέπουν ελιγμούς οι οποίοι αυξάνουν τα κέρδη τους και μειώνουν τη φορολόγησή τους. (Άλλωστε, μιά τέτοια επιχείρηση τυγχάνει συνιδιοκτήτρια της κάργα αριστερής, λαθρόβιας λόγω ασήμαντης κυκλοφορίας, επίσημης εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, της «Αυγής»). Τί σχέση, τώρα, μπορεί να έχει ένας υπάλληλος τραπέζης με το who is who των πελατών και το πόθεν έσχες των κεφαλαίων τους, μόνο ο πολυβραβευμένος συκοφάντης ξέρει. Πέραν του γεγονότος πως όλες της οι απολαβές είναι δηλωμένες και φορολογημένες, είναι και δικαστικά επιβεβαιωμένες. Τέλος, οι όποιες επαγγελματικές της δραστηριότητες ασκήθηκαν όταν αυτή ήταν σε πολύχρονη διάσταση με τον Κυριάκο. Άρα με τον ίδιο παντελώς αμέτοχο αυτών.

   Ακούγεται, παρ’ όλο που το θέμα με βρίσκει δίβουλο, πως η -με μέσον διορισμένη σε δημόσιο Πανεπιστήμιο- κ. Περιστέρα δεν είναι και τόσον αθώα... περιστερά φορολογικώς και της ετοιμάζεται... ταγιεράκι. «Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ΄ ορά». 

   Πάντως -και παραδόξως- το όνομα... Παπασταύρου δεν το πρόσεξα να... παίξει αυτή τη δόση. Πού... παρέπεσε;

  - «Κουραμπιέδες... Μπουλίου»

   Ο γνωστός βουτυρομπεμπές Μπούλης, ο άκαπνος στρατιωτικά φιγουρατζής, που τώρα αξιώνεται να φορέσει στρατιωτική στολή και να την... χορτάσει σε πρόωρα «Τριώδια», είναι γνωστός αμετροεπής αμόρφωτος κουραδόμαγκας, ο οποίος βγήκε στο κλαρί της πολιτικής ελέω... μπαμπά και πρώτου πεθερού που... «ΦΑΓώθηκΕ» να δεί τον γαμπρούλη του βουλευτή. Στην πολιτική του πορεία, έγινε γνωστός γιά τις αερολογίες, (ψεκάσματα), τις αοριστολογίες, (συνεχείς αναπόδεικτες καταγγελίες, που -τάχα- ξετρύπωνε), τα άσφαιρα πυρά που εξετόξευε μπαρουφολογώντας, εκ του ασφαλούς, και κρυπτόμενος πίσω από την βουλευτική ασυλία.

   Ο αποδεδειγμένα πολιτικός χαμαιλέων, αφού καταδιασκέδασε το πανελλήνιο με την ακατάληπτη φλυαρία και την ακατάσχετη «εγγραφολογία» του, καπηλευόμενος την οικογένεια και τα παιδιά του, ζήλεψε τη δόξα του Άκη και επιχειρεί συνεχώς να βάλει χούφτα στο πλούσιο βάζο με το μέλι των πολεμικών εξοπλιστικών συστημάτων. Στο τρίτο, καραμπινάτο, κόλπο που επιχείρησε -τρις και η κακή του μοίρα- πιάστηκε στα πράσα και με τη γίδα στην πλάτη. Επειδή όμως, αφ’ ενός, όλο και κάποιο φιλετάκι θα κολάτσιζε και ο... πολυβραβευμένος μπος και, αφ’ ετέρου, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι «αυτοκολλητάκια» στην εξουσία και εξαρτάται θανάσιμα ο ένας από τον άλλο, επιστρατεύτηκε κάθε μέσον γιά το μπουρδούκλωμα του σκανδάλου. Μέχρι κι ο υπναλέος Μπαρμπαδεινόσαυρος ξύπνησε και θυμήθηκε τους άμαχους της Υεμένης και τον ανθρωπιστικό ρόλο της... «ηθικοπλεονέκτρας» αριστεράς. Και προσδοκώντας απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ζητούσε ακύρωση της σύμβασης. Μιά απόφαση που υπήρχε, ήδη, από πέρυσι, αλλά του διέφευγε καθ’ ότι τότε... κοιμόταν! Έτσι, τίρα-βίρα, ακύρωσαν τη συμφωνία πώλησης βλημάτων και οβίδων στην Σαουδική Αραβία και φρονούν πως με ένα... «ούτε γάτος» θα καταλήξουν στο... «ούτε ζημιά»! Μιά ακόμη αριστερή πολιτική αλητεία, αφελούς σχεδιασμού.

   - «ΕΝΦΙΑ εσείς, σεισάχθεια εμείς»!!!

  Τρίτη υπόθεση πολιτικής απάτης το περίφημο: «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Ο μοσχόμαγκας κυβερνητικός Νεογεωργαλάς είπε: «Θα προστατεύσουμε τη λαϊκή πρώτη κατοικία και τις κάτω από 300.000 ευρώ», κάνοντας γαργάρα το πασίγνωστο σλόγκαν του «σύντροφου» αρχιψευταρά αρχηγού του. Έτσι χθες έκαναν σεφτέ και εκπλειστηριάστηκαν μερικά μέγαρα... «πλούουουσιων». Όπως π.χ. μία πρώτη κατοικία στο εξωτικό Χαλάνδρι, γιά 43.000 ε., δύο πρώτες κατοικίες στην αριστοκρατική Νίκαια, τέως Κοκκινιά, γιά 200.000 ε και οι δύο και ένα διαμερισματάκι 60 περίπου τετραγωνικών, πρώτη κατοικία κάποιου προύχοντα μεγαλοαστού, στο παραθαλάσσιο Μοσχάτο, γιά... 30.000 ε.

   Με τις υγείες μας και να τους χαιρόμαστε!

Η αποθέωση της αρλούμπας και η αποξήλωση της μαρξιστικής θεωρίας.

Όταν το κάρο μπαίνει -ούτε εμπρός, ούτε πίσω-  δίπλα στο άλογο!

   Όταν και η... "κουτσή Μαρία" της παροιμίας ασχολείται, βυζαντινολογώντας, με τα προφανή, δηλαδή την νέα -ευτυχώς αποτυχημένη-  προσπάθεια του αμπλαούμπλα Μπούλη, του ζηλωτή  της δόξας του Άκη, να... "κονομήσει" κι αυτός τη μίζα του, πριν... "βρεθεί στην απ' έξω", η στήλη αναζητεί άλλη θεματολογία. Εκτός πεδίου κοινοτοπιών, κατά κόρον και ατελέσφορα συζητουμένων στα πολιτικά καφενεία.

   Η διακοσμητική φιγούρα  της κυβέρνησης των "τιποτοφρόνων" συριζαρέων, το βουβό πρόσωπο -γνήσιος κομμουνιστής παλαιάς και αυθεντικής κοπής και τέως αποτυχών υποψήφιος Γ.Γ. του ΚΚΕ- ο εξοχώτατος αντιπρόεδρος κ. Δραγασάκης, μου δίνει πρώτης τάξεως ευκαιρία γιά να "δείξω", με την μαθηματική έννοια του "αποδεικνύω", τον ουτοπιστικό χαρακτήρα του κομμουνισμού.

   Ποτέ μου δεν αμφέβαλλα γιά την εντιμότητα προθέσεων και την πίστη σε ιδανικά των παλαιών οπαδών -πρωτοπόρων και αγνών ιδεολόγων-  του παγκόσμιου, (άρα και του ελληνικού), μαρξισμού. (Πρόσφατα είχα την ευκαιρία και την χαρά να γνωρίσω έναν από τους λίγους εναπομείναντες αγνούς. Τον Δ. Μπ.).
   Αυτή την αγνή και συνεπή στις προθέσεις της κατηγορία, την αντιμετώπιζα πάντοτε  με μεγάλη κατανόηση και συμπάθεια, αν και -προσωπικά διαφωνών κάθετα- θεωρώ αναχρονιστικές και ανεφάρμοστες -σε βαθμό καταφανούς αφελείας- τις μαρξιστικές θεωρίες, που επιμένουν -πεισματικά και αγκυλωμένα- να υποστηρίζουν. Απόψεις εντελώς ουτοπικές, αλλά εμμονικά υποστηριζόμενες, στην σημερινή πραγματικότητα. Σαν να λέμε..."θα περπατήσω στο ταβάνι", επειδή αυτό πιστεύω κι αυτό λαχταρώ! Ένας από αυτούς είναι και ο "σύντροφος" Δραγασάκης. 
   Διαβάζοντας τις απόψεις του, περί την "δημιουργία πλούτου", φαίνεται ανάγλυφα η ανεδαφικότητά των ιδεών τους. Το ακατανόητο, αλλά και αδιανόητο, της μεθόδευσης, σε βαθμό... αρλούμπας. Προσπαθώντας να πάρω στα σοβαρά το "αίτημα", πέραν του ευχάριστα ακούσματος, αδυνατώ να προσδιορίσω την υλοποίηση αυτών των "διαδικασιών". Πώς μπορείς να λειτουργείς... πρωθύστερα; 
   Κατ' αρχήν, πώς μπορείς να σχεδιάζεις διανομή, ενός υπό δημιουργία προϊόντος, πριν καν το δεις παραγόμενο. Χωρίς να λαμβάνεται σοβαρά υπ' όψει η ουσιαστική συμμετοχή εκάστου των παραγόντων δημιουργίας του. Ποιός καθορίζει και πώς καθορίζεται το... "δίκαιο" μοίρασμα; Και από ποιούς παράγοντες; Το χρήμα από πού βρίσκεται και ποιός το βάζει;
   Προφανώς, η κομμουνιστική άποψη της "παράλληλης", "προοδευτικής" και "δίκαιης" διαδικασίας, στοχεύει στην ισοπέδωση, στα πλαίσια της αντίστοιχης λογικής που θέλει την ενοποίηση του πρώτου με το τελευταίο θρανίο. Παράδειγμα που καθιστά ακόμη πιό ευκολοκατανόητον τον παραλογισμό της θεωρίας. 
   Σε μία ευνομούμενη πολιτεία, όπου λειτουργούν οι κανόνες φιλελευθερισμού της οικονομίας της και επιβλέπεται ακριβοδίκαια ο υγιής ανταγωνισμός στην παραγωγή, η δίκαιη διανομή του πλούτου είναι αυτονόητη και εξασφαλίζεται από διαφανείς και συγκεκριμμένους κανόνες. Υπό μία αναγκαία προϋπόθεση. Το κράτος να διαθέτει δίκαιους κανόνες της διανομής, σωστούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και αδιάφθορους κρατικούς υπαλλήλους. Αν αυτό ισχύσει, δεν χρειάζεται καμμία κομμουνιστική ισοπέδωση, η οποία εκτρέφει την ραθυμία, την αρχή της "ήσσονος προσπαθείας", την διαφθορά και, τελικά, την μείωση της παραγωγής του πλούτου και την διαβλητή κατανομή του, ένεκα ανελευθερίας στις δημοσιοποιήσεις και αυθαιρεσίας της κομματικής δημόσιας διοίκησης.
   Βεβαίως -και απόλυτα κατανοητό- αυτή η προϋπόθεση της ευνομίας και χρηστής διοίκησης, ακούγεται απλή και εύκολη, όμως έχει τεράστια δυσκολία στην εφαρμογή της. Επειδή, όμως, η χειρότερη επιλογή είναι το... "πονάει μάτι, βγάζει μάτι", δηλαδή ένας ανελεύθερος και αντιπαραγωγικός στείρος κομμουνισμός, όλη η προσπάθεια θα πρέπει να επικεντρωθεί στην συγκρότηση σοβαρού, αντιγραφειοκρατικού, αδιάφθορου, έντιμου, δίκαιου, ευέλικτου και παραγωγικού κρατικού μηχανισμού. Με αξιοκρατική στελέχωση, συνεχείς αξιολογήσεις και περιορισμό του ρόλου του όχι σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, οι οποίες θα ανήκουν αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα, αλλά στον έλεγχό τους. Κάτι σαν την Τροχαία που ελέγχει την κίνηση των δρόμων. Εννοείται πως κι αυτό ακούγεται εύκολο κι απλό, αλλά δεν είναι καθόλου. Θέλει πολλή αρετή και περισσότερη τόλμη. Όμως αποτελεί το... "μη χείρον βέλτιστον", αφού και με τις όποιες "στραβές" και δυσλειτουργίες, εξασφαλίζει μεγαλύτερη "πίττα". Και είναι προτιμότερο ένα άνισο κομμάτι μιάς μεγάλης φιλελεύθερης "πίττας", παρά ένα ισομοιρασμένο μιάς κομμουνιστικής ..."πιττούλας". Γιατί το πρώτο, έστω κι άδικα μοιρασμένο, χορταίνει καλύτερα από το "δίκαιο" δεύτερο.  Άλλωστε, η καθημερινή πρακτική αυτό επιβάλλει και το μέγιστο μέρος της Παγκόσμιας Κοινωνίας το εφαρμόζει, πετώντας τα παραμύθια και τις παλαιολιθικές ουτοπίες του κ. Δραγασάκη, ως απλές παραδοξότητες, στα σκουπίδια της Ιστορίας.     

Μικρές, πικρές ιστορίες. Με "μοντέλες" που έχουν τα μυαλά πάνω απ’ τη σκούφια.

Η κακή επιρροή των σαχλών πρωινάδικων.

«Της φυλακής τα κάγκελα, είναι γιά τις... μοντέλες»!

   Ιστορία απλή, αποτέλεσμα της πολλής ελευθερίας των νεαρών και άμυαλων βλαστών των σύγχρονων οικογενειών, που μετατρέπεται σε ελευθεριότητα. Αυτών που μπορούν να δεχθούν τον Θανασάκη τους να γίνει... «Σία» από τα 15 του, έστω κι αν ο πατέρας είναι αυστηρός δικαστικός και τον Γιωργάκη τους να ληστεύει Τράπεζες και να αποτελεί εκλεκτό μέλος του μπαχαλοποιού Ρουβίκωνα, έστω κι αν ο περήφανος για τα κατορθώματα του λαμπρού τέκνου του, προεδρεύει της ελληνικής Βουλής!  «O tempora, o mores», έλεγε ο Λατίνος Κικέρων χωρίς να φαντάζεται, τότε, πως η σκάλα του κακού δεν έχει πρώτο -προς τα κάτω- σκαλί!

  Η περίπτωση της 19/χρονης, υπό εκκόλαψη... «μοντέλας», με το τεράστιο μπόι και το κουκουτσένιο μυαλό, αποτελεί κλασσικό δείγμα και αποτέλεσμα των σημερινών αξιών. «Η ζωή είναι μικρή, απολαύστε την», έλεγε ως σύγχρονος θηλυκός Άμλετ, σε μιά αυτοφωτογράφιση, ελληνιστί selfie, που τράβηξε στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στην... Αντίς Αμπέμπα (!), ενώ οι ταλαίπωροι γονείς της πίστευαν πως εκείνη σπούδαζε στην... Καλαμάτα!!!

   Όμως αυτή, ευρισκόμενη με γκόμενο στην Αιθιοπία και... «απολαμβάνοντας την μικρή της ζωή», που λόγω όσων θα τραβήξει στις απάνθρωπες κινέζικες φυλακές, θα γίνει ακόμη πιό μικρή, προετοίμαζαν -ως κλασσικά «βαποράκια»-  την μεταφορά κοκαΐνης στο Χονγκ Κονγκ. 

   Κατά την συνήθη πρακτική αυτών των περιπτώσεων -όλως τυχαίως- απ’ εκεί ταξιδεύει... μόνη. Ο φίλος είχε... «δουλειές» και θα... καθυστερούσε, ερχόμενος με επόμενη πτήση. (Αν τον δείτε... γράψτε μου, αφού το κόλπο είναι γνωστό και πολυφορεμένο). Μπροστά το «φορτίο» και αν περάσει, έρχεται κι ο μάγκας συντονιστής. Αλλιώς... Λούης! Και τώρα, με τα βραχιολάκια στα χέρια.... «βοήθεια, με μπλέξανε»! Αστείες δικαιολογίες, όπως... «δεν ήξερα, δεν κατάλαβα» και μυξοκλάματα. Ως δι' αφρικανικής μαγείας, στο σακίδιο που αγόρασε στην Αντίς Αμπέμπα -ίσως γιατί εκεί ειδικεύονται στην κατασκευή καλών σακιδίων- βρέθηκαν 2,6 κιλά κοκαΐνης και άντε εσύ ν' αποδείξεις πως δεν είσαι... αφρικανικός ελέφας. Ή, έστω λόγω ύψους, αφρικανική... καμηλοπάρδαλη.
   Γνωρίζοντας πολύ καλά τους Κινέζους -ευτυχώς, όχι και τις φυλακές τους εκ των έσω- άμα η μικρή καθαρίσει... ξαναγράψτε μου! Κρίμα στα νιάτα της, κρίμα στην ομορφιά της. Άλλη μία επιβεβαίωση πως, στους ανθρώπους, ο Θεός όρισε το άθροισμα ομορφιάς και μυαλού να είναι σταθερό! (Όταν είναι πολύ το ένα, είναι λίγο το άλλο). Κατανοητό, φαντάζομαι.... 

   Ευτυχώς γιά δαύτην που δεν σκέφτηκε να περάσει από Σινγκαπούρη. Εκεί, σε παρόμοιες περιπτώσεις, πρώτα σε απαγχονίζουν και μετά -με το πάσο τους- σε δικάζουν!

   Προσωπική μου άποψη -πιστεύοντας απόλυτα την οικογένεια ως ακρογωνιαίο παράγοντα δημιουργίας χαρακτήρα και τις συντηρητικές μεθόδους διαπαιδαγώγησης ως αφετηρία πραγματικής, σταθερής και υγιούς προόδου- θεωρώ πως όλα αυτά τα «πρωινάδικα» που γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες με σαχλά κουνήματα ανόητων και προκλητικών σταρ και «ψευτοστάρ», περνούν έωλα και απατηλά μηνύματα, γιά εύκολη επιτυχία, μεγάλη ζωή, διασημότητα και πολλά λεφτά, στα άμυαλα κοριτσόπουλα, τα οποία -οραματιζόμενα μεγάλη καριέρα- καταλήγουν, τελικά, σε εύκολα και άβουλα «πορνίδια» ποικίλης χρήσεως.

   Και, επ’ ευκαιρία, μία προσωπική εμπειρία. Περνώντας, ως αρχηγός γκρουπ, τα σύνορα Βολιβίας - Περού με καράβι από τη λίμνη Τιτικάκα, συναντήσαμε δύο νεαρές Ελληνίδες, οι οποίες με παρακάλεσαν να τις πάρω μαζί μου στο πούλμαν μέχρι το Πούνο. Αρνήθηκα, σχολιαζόμενος αρνητικά από κάποιες πονόψυχες συμπατριώτισσες: «Τα κακόμοιρα τα κορίτσια... κ.λπ.». Λίγο μετά την επιστροφή μας, στις εδώ εφημερίδες φιγουράρισαν οι φωτογραφίες τους. Προσπάθησαν να μπάσουν κοκαΐνη, και μάλιστα, πρωτοτυπώντας, σε υγρή μορφή -διάλυμα νερού- μέσα σε μπουκάλια.

  Γονείς γρηγορείτε. Τα παιδιά σας και τα μάτια σας. Εκτός αν είσαστε τίποτε... κάργα «προοδευτικούριοι» και νοιώθετε περηφάνια γιά τα «καμάρια» σας, όταν αυτά χτυπάνε το... «κατεστημένο» και το άθλιο καπιταλιστικό(!)... «σύστημα».  Σαν την μάνα του Ρωμανού, π.χ., ή την αυτού εξοχότητα τον κύριο πρόεδρο της ελληνικής Βουλής. Τρομάρα μας, πού καταντήσαμε!

Οι διακρατικές συμφωνίες, ο μεσάζων, η μίζα και τα μπουρδουκλώματα.

«Ξέρεις να κλέψεις; Ξέρω. Ξέρεις να κρύψεις; Όχι. Τότε μην κλέβεις!»

- Η δουλειά έχει πολύ ψωμί, είσαι;  -Αν είναι να μη φανώ, μέσα!

   - Αρχίζω από το τελευταίο, τα μπουρδουκλώματα. Ο «Μπούλης» του Τσίπρα, καθόλου έξυπνος, αλλά κάργα κουτοπόνηρος, εφαρμόζει -και εφάρμοζε πάντα- το ίδιο κόλπο. Κάθε φορά που, μέσα στη φανφαρόνικη αρλουμπολογία του, συλλαμβάνεται με τη γίδα στην πλάτη, καταφεύγει στο κόλπο της... σουπιάς. Αμολάει μελάνι! Το μελάνι του, εν προκειμένω, είναι τα... έγγραφα! Χιλιάδες έγγραφα, μάτσο τα έγγραφα, άσχετα -τα περισσότερα- με το «ζουμί» έγγραφα! Τα κραδαίνει και απειλεί την αντιπολίτευση, σαν τον Ροβεσπιέρο τον Δαντών στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Στόχος της κουτοπονηριάς του η συσκότιση των πραγματικών γεγονότων και η παραπλάνηση των ακροατών του. Έτσι, αφ’ ενός ικανοποιεί το αφελές πελατολόγιό του και, αφ’ ετέρου, μπερδεύει και αποπροσανατολίζει τους υπόλοιπους. Τελευταίο δείγμα αυτής της τακτικής, τα χαρτιά και οι λογαριασμοί του ξενοδοχείου που έμεινε προ ημερών στο Λονδίνο. Άλλα αντ’ άλλων.

   - Η αγοραπωλησία βλημάτων και οβίδων -μεταξύ Ελλάδος και Σαουδικής Αραβίας-  ήταν μιά καθαρά εμπορική συναλλαγή, (λέω ήταν γιατί με τα κόλπα Καϋμμένου, πήγε περίπατο), μία απλή εμπορική πράξη. Χωρίς μυστήριο και χωρίς ουσιαστικά απόρρητη αλληλογραφία, η οποία θα μπορούσε να διακυβεύσει την ασφάλεια της χώρας μας. («Πάρε λεφτά, δώσ’ μου πράμα». Ψωνίστε, πληρώστε, τελειώσατε!). Απλά πράγματα.

   - Στην ύπαρξη μεσάζοντος έγκειται όλο το «ψαχνό» της υπόθεσης. Γιατί ο μεσάζων αποτελεί τον καταλύτη της κάθε βρώμικης συναλλαγής. Αυτός αγοράζει από τον πωλητή και μεταπωλεί στον αγοραστή! Φυσικά με διαφορά στην τιμή, κάτι που συνιστά την ουσία της κομπίνας και -κατά το κοινώς λεγόμενο- την πολυπόθητη... μίζα.

   Όπως είναι γνωστό, τον μεσάζοντα -έμπιστος φίλος του Μπούλη- τον επέβαλε ο ίδιος, με σκοπό να προκύψει διαφορά της τιμής την οποία θα μοιράσουν σαν καλά φιλαράκια. Πιθανότατα, στο κόλπο να είναι και ο ίδιος ο Τσίπρας -να πάρει κι αυτός το κάτι-τις του, ψυχούλα έχει κι αυτός- ο οποίος μάλλον θα προδίδεται από κάποια υπογραφή, και γι’ αυτό τώρα προσπαθούν απεγνωσμένα οι δικοί του να κρύψουν έγγραφα και να τον βγάλουν από το «κάδρο». Όχι από αγάπη, αλλά προασπιζόμενοι την καρέκλα τους που αρχίζει να τρίζει. 

   Ως φαίνεται, το κόλπο με τον μεσάζοντα δεν έπιασε στα τζιμάνια τους Σαουδάραβες -χρόνια στο οικονομικό κουρμπέτι- οι οποίοι απαίτησαν απ’ ευθείας συναλλαγή -κράτος με κράτος- γεγονός που άφησε «μπουκάλα» τον Μπούλη και την παρέα του, που ξερογλείφονταν ορεγόμενοι τη μίζα τους!

   Τελικά, μέσα σε όλο το μπαλαμούτι της απόπνιξης της κομπίνας, με τον βομβαρδισμό... αποπροσανατολιστικών εγγράφων, έπρεπε να βρεθεί και ένα ιδεολογικό -ιερό αποδεικτικό γιά την «ηθική ανωτερότητα της αριστεράς»- επιχείρημα γιά την ματαίωση της μπίζνας και την απόκρυψη της κομπίνας. Έτσι εφευρέθηκε η «ευαισθησία» της μη συμμετοχής της αριστερόστροφης κυβέρνησής μας σε έναν εμφύλιο πόλεμο, όπου... «αθώες ψυχές» θα σκοτώνονται από ελληνικά όπλα. Οπότε... η ακύρωση της αγοραπωλησίας αποτελεί έναν από μηχανής θεό, που λύνει το πρόβλημα. Οι σεπτές μορφές Φίλη και Κυρίτση... εγγύηση αγάπης και στοργής γιά τον... Άνθρωπο!  

"Ουκ εά με καθεύδειν το του... Άκη τρόπαιον"!

Με την χειροβομβίδα ήδη απασφαλισμένη...

   Η υπόθεση εμφανίζεται περίεργη και καλυμμένη με μυστήριο. Συσκοτισμένη και συζητημένη με μισόλογα, ένθεν κακείθεν.

   Κατ’ αρχήν τα πρόσωπα:

   -Ένας υπουργός bon viveur, αγράμματος, φιγουρατζής, ασυνάρτητος  και αθεράπευτα τζογαδόρος, άρα διψασμένος γιά χρήμα. Ακρογωνιαίος λίθος του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, άνευ του οποίου αυτό καταρρέει.

   -Ένας «μεσάζων» σκοτεινός, αόρατος και καταδικασμένος γιά λαθρεμπορία όπλων. Φίλος του υπουργού.

   -Ένας πρωθυπουργός αρχιψεύτης και ευάλωτος, ο οποίος κινείται στον κόσμο του, προσπαθώντας να κρατήσει το πόστο του πάση θυσία και «παντί ψεύδει».

  - Ένας ανίκανος, αμόρφωτος και αστοιχείωτος κυβερνητικός εσμός που κυβερνά μη ξέροντας πού του πάν τα τέσσερα -μπερδεύει την Μεγάλη Βρετανία με την Ευρυτανία, (Μπλατσαούρας), την εφημερίδα Handelsblatt, (Χάντελσμπλάττ), με τα Hansaplast, (Αυλωνίτου), και δεν ξέρει πού θα βρεθεί αν κάνει στροφή 360 μοιρών, (Τσίπρας). Όπου το ύφος της διακυβέρνησης το σχεδιάζει «στρατηγικά» ο γνωστός... «περίεργος» τύπος κ. Καρανίκας και το εκφράζει χαρακτηριστικά ο κ. Πολάκης. Με το «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» να ξεχειλίζει από τα μπατζάκια τους και να σερβίρεται προς κατανάλωση -υποχρεωτικά- από χαχόλους υπηκόους και όχι ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες, οι οποίοι υφίστανται την ανικανότητα της αριστερής κομπανίας να παράξει φρέσκο χρήμα με υγιείς και παραγωγικούς τρόπους δι’ επενδύσεων, αλλά καταφεύγει στην συνεχή αφαίμαξη της μεσαίας τάξεως.

   -Ένας προηγούμενος υπουργός Εθνικής Αμύνης, ο οποίος απεκαλύφθη καταλαδωμένος από μίζες, σαν ποντικός μέσα σε ρόι λαδιού.

   Στη συνέχεια, οι πρακτικές:

   Είναι γνωστόν πως τα εξοπλιστικά προγράμματα μιάς χώρας κάνουν χοντρό οικονομικό τζίρο και η όλη διαδικασία αγοραπωλησίας τους γίνεται με  αυστηρά απόρρητες διαδικασίες, οι οποίες αποτελούν δέλεαρ διαφθοράς και ισχυρό κίνητρο γιά ηθικά  ευάλωτους πρωταγωνιστές στον εύκολο, πλην παράνομο, πλουτισμό. Γύρω από αυτόν τον ανίερο στόχο, αναπτύσσονται μύριες όσες μεθοδεύσεις προκειμένου να συσκοτισθεί κάθε αθέμιτη συναλλαγή, να καλυφθούν τα ίχνη των επίορκων και διεφθαρμένων κυβερνητικών στελεχών και να εξασφαλισθούν τα παράνομα κέρδη τους, τα οποία θα «παρκάρουν», ασφαλώς και ανωνύμως, σε κάποιο οικονομικό παράδεισο που προστατεύει -με το αζημίωτο και χωρίς πολλά, πολλά ερωτήματα- το υπό ξέπλυμα χρήμα.

   Με βάση την μακροχρόνια  συμπεριφορά στο θέμα των εξοπλισμών, τουλάχιστον δύο υπουργών, οι οποίοι έχουν πιαστεί με την κλεμμένη γίδα στον ώμο, ένας  -οπωσδήποτε μικρόμυαλος και ευάλωτος νέος υπουργός, λόγω δίψας για εύκολο χρήμα- έχει πολλές πιθανότητες να χρησιμοποιήσει την «πεπατημένη» γιά εύκολη... «κονόμα». Ήδη, η περίπτωση με τα υπό πώληση βλήματα και οβίδες δεν αποτελεί την πρώτη απόπειρα...  «κονομισιάς». Έχουν προηγηθεί κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες με υποβρύχια που πήγανε... άπατες με άγνωστο παρασκήνιο, (πιθανός λόγω κινδύνου αποκάλυψης), ακολούθησε η υπόθεση της αναβάθμισης των F16, με τα αλλεπάλληλα συσκοτισμένα και ασαφή ψευδίσματα περί του κόστους της... μπίζνας και τώρα το νέο κόλπο, με τα υπό πώληση βλήματα στους Άραβες.

  

   Επειδή η στήλη δεν μασάει λόγια, δεν κρύβει σκέψεις και απορεί με την επιφυλακτικότητα των καταγγελλόντων, (Λοβέρδος), να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, καταθέτει -στα ίσια και φόρα παρτίδα- την άποψή της, με την βεβαιότητα πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ο περίφημος... «μεσάζων», μία πολύ σκοτεινή προσωπικότητα, με επίσης σκοτεινές δουλειές, έχει ρόλο να «μπουρδουκλώσει» ποσότητες πωλουμένων όπλων, ούτως ώστε να προκύψει αφανές και αδήλωτο... πλεόνασμα, το οποίο, φυσικά, θα διανεμηθεί... αρμοδίως!

   Ο ρόλος εκάστου των εμπλεκομένων... μαφιόζων είναι προφανής και αυταπόδεικτος, με μόνο σκεπτικισμό γιά εκείνον, τον μονίμως αυταπατώμενο και αθεράπευτα αισιόδοξο Τσίπρα. Ακόμη και αν τον θεωρήσουμε αμέτοχο της «μοιρασιάς» -κάτι όχι πολύ πιθανό, αφού... «είναι πολλά τα λεφτά, Άρη» και το όλο προφίλ του όχι και πολύ... «αδαμάντινο»- έχει ισχυρότατο κίνητρο να ανεχθεί και συγκαλύψει τα «καμώματα» του συνεταίρου του, αφού εκείνος κρατά τον έλεγχο του «αναπνευστήρα»,  ο οποίος τον διατηρεί στην πολυπόθητη εξουσία. Και επειδή: «ή μαζί θα επιζήσουν, ή μαζί θα βουλιάξουν», το δίλημμα για τον Τσίπρα είναι, ουσιαστικά, ένας καθαρός εκβιασμός στον οποίο είναι υποχρεωμένος να υποκύπτει συνέχεια. Άλλωστε το «ομοούσιον» του αμαρτωλού διδύμου είναι εκπεφρασμένο πολλάκις.