Όταν ενθαρρύνεται η ανομία, το θράσος απογειώνεται

...και η ανθρώπινη υποκρισία νοεί την αυτοπροστασία... υπό όρους.

 

   Χθες παρακολούθησα σε κάποιο δελτίο ειδήσεων έναν κακομούτσουνο εγκληματία τουρκόγυφτα, να απαιτεί... «δικαιοσύνη» γιά τον συνεργό του, που πυροβολήθηκε από το θύμα τους, την ώρα που σπάζοντας λουκέτα και τζαμαρίες του λήστευαν το κατάστημα! Και φώναζε στην κάμερα, έμπλεος... ιερής αγανάκτησης! Κατ’ αρχήν, πρώτη αυθόρμητη σκέψη, όποιου λογικού ανθρώπου έβλεπε τη φάτσα αυτού του γύφτου, θα ήταν: «Χώσ’ τον πρώτα μέσα ισόβια και μετά ψάξε τον φάκελό του»!

   Ο εν λόγω κακοποιός -ο οποίος μαζί με τον... «ενδόξως πεσόντα» συμμορίτη του ξεκίνησαν από την Θεσσαλία γιά να ληστέψουν στη Δράμα(!)- ωρυόταν με πλήρη αποθράσυνση και απαιτούσε... δικαιοσύνη, λες και ήταν κάποιος αθώος παρατυχών! Προφανώς από την ασυδοσία που έχει επιτρέψει η εμφανής έλλειψη αστυνόμευσης της χώρας και η ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας της στην αντιμετώπιση των πάσης φύσεως κακοποιών που βρήκαν ευκαιρία να αλωνίζουν ανενόχλητοι.

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το λιανοτάρι του εγκλήματος, αυτό που καταταλαιπωρεί τους φιλήσυχους πολίτες και τους δημιουργεί  αγχώδεις και ανασφαλείς συνθήκες στην καθημερινότητά τους, έχει πλέον ξεσαλώσει εντελώς. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ζητά και τα ρέστα όταν κάποιος ταλαίπωρος τολμήσει ν’ αντισταθεί στις απρόκλητες εγκληματικές προκλήσεις και επιθέσεις, αφού οι επικλήσεις γιά βοήθεια στις αρμόδιες  ανεπαρκείς αστυνομικές αρχές αποδεικνύονται μάταιες.

   Μέσα στη γενική παράνοια που καλύπτει τελευταία τη χώρα, παρερμηνεύεται και η έννοια της αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας, με την υποκρισία να πλεονάζει και εδώ. Θεωρώ βασικά λάθος ερμηνεία της έννοιας του νόμου που επιτρέπει την οπλοχρησία μόνο στην περίπτωση όπου απειλείται η ζωή του δράστη. Και μάλιστα, αφού δεχθεί πρώτος... πυροβολισμό! Πέραν της προφανούς ηλιθιότητος του επιχειρήματος, (αφού αν ο κακοποιός προκύψει... εύστοχος, «αντίο μαστέλο» και χαιρετίσματα στα συμπεθέρια), κατά ποία λογική η προστασία της τιμής και της περιουσίας δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην αυτοάμυνα, παρά μόνο η ζωή του δράστη που κατάφερε να αποφύγει να γίνει θύμα; Επίσης, αν προλάβει έναν κακοποιό που επιχειρεί να δολοφονήσει έναν πλαϊνό φουκαρά συνάνθρωπό του, με ποία λογική η προστασία που θα προσφέρει -έστω σκοτώνοντάς τον κακοποιό- δεν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στα περί νόμιμης άμυνας;

   Πιθανή ένσταση τύπου: «Αν ο καθένας παίρνει το νόμο στα χέρια του, θα γίνουμε ζούγκλα», είναι απολύτως έωλη και υποκριτική... σήμερα. Πρώτον γιατί η κατάσταση, από πλευράς ασφαλείας, έχει ξεφύγει τελείως και όντως γίναμε... «ζούγκλα», δεύτερον γιατί οι διωκτικές αρχές προστασίας του πολίτη κατέστησαν ανεπαρκείς και τρίτον γιατί η επιείκεια του Νόμου αποτρέπει τον σωφρονισμό και εκτρέφει την ασυδοσία. Έτσι, ο κάθε στυγνός εγκληματίας ξέρει καλά πως, με το που μπαίνει φυλακή, θα  αποφυλακιστεί σύντομα γιά... ανθρωπιστικούς λόγους!

   Ο δυστυχής κοσμηματοπώλης είχε απηυδήσει να μετρά ληστείες και κλοπές στην επιχείρησή του, με την Αστυνομία να ειδοποιείται, να επεμβαίνει κατόπιν εορτής και να... καταγράφει, απλώς, συμβάντα. Και δικαίως «πήρε το Νόμο στα χέρια του» αφού τα αρμόδια χέρια προέκυψαν... κουλά. Στην όλη παλικαρίστικη στάση του αποδίδω δύο μόνο αστοχίες. Πρώτον, ότι δεν ξέκανε και το δεύτερο ρεμάλι που τον λήστευε και δεύτερον, δεν κράτησε μέχρι τέλους την ίδια λεβεντιά και καταφεύγει σε δικαιολογίες τύπου... «Να δεν ήθελα να σκοτώσω, ... φοβήθηκα για τη ζωή μου» και τέτοιες αηδίες που τον δασκάλεψαν οι δικηγόροι του.

   Μόνος τρόπος να μειωθεί -κάπως- το κοινό καθημερινό έγκλημα είναι να γίνει συνείδηση στους κακοποιούς -ληστές, διαρρήκτες, κλεφταρέους, βιαστές και λοιπά θρασύδειλα αποβράσματα- πως, μπουκάροντας κάπου, ίσως πίσω τους περιμένει -κάπου στα σκοτεινά- μιά καραμπίνα διμούτσουνη και λίγο πιό πίσω... δυό μέτρα γης!

   Αν μετά τον ηρωικό κοσμηματοπώλη του Αγίου Αθανασίου Δράμας βρεθούν κανα-δυό ακόμη ψυχωμένοι Έλληνες και «ξαποστείλουν» υποψήφιους λησταρέους, οι οποίοι, μάλιστα, και αθωωθούν από τα δικαστήρια -γιά την ικανοποίηση του δημόσιου αισθήματος- με όλα αυτά τα περιστατικά να τυχαίνουν ευρείας δημοσιότητος, πολύ αμφιβάλλω αν θα ξανατολμήσουν διάφοροι γυφταρέοι -και άλλα τέτοια παρεμφερή αποβράσματα- να ξεσηκωθούν από τη Λάρισα γιά να σπάσουν λουκέτα και βιτρίνες στον Άγιο Αθανάσιο, έχοντας το φάσμα του Αγίου Πέτρου να πλανάται στα μάτια τους.

   Ξέρω πως τα πάρα πάνω βρίσκονται, μεν, στο μυαλό μεγάλου πλήθους συμπολιτών μου, αλλά δεν τολμούν να κατέβουν στη γλώσσα τους. Με τους... "ανθρωπιστές" να φρικιούν! Επίσης, συντασσόμενο με το ευτυχώς, δεν είχα ποτέ το βίτσιο του κυνηγού γιά να διαθέτω καραμπίνα. Οπότε, εδώ μπαίνει το δυστυχώς, δεν είχα την ευκαιρία -στήνοντας καραούλι- να κάνω σκοποβολή στους τουρκόγυφτους που πηδώντας το συρματόπλεγμα  μου ξήλωσαν 200 μέτρα χαλκοσωλήνα ύδρευσης από το κτήμα και μου πήραν ένα αδέσποτο κυνηγόσκυλο που είχα περιμαζέψει. Με την πρόθεση -όπως έμαθα αργότερα- να τους ξετρυπώνει «σκαντζοχοίρια» από το δάσος, τα οποία αποτελούν εξαίρετο μεζέ στα γυφταίικα τσιμπούσια.

   Και όσοι τολμήσουν να αντιτάξουν τα περί "αξίας της ανθρώπινης ζωής", απλά υπενθυμίζω πως και κάτι Χίτλερ, Πολ-Ποτ και σια ήσαν κι αυτοί άνθρωποι. Και αν βρισκόταν κάποιος κοσμηματοπώλης να τους αφαιρέσει τη ζωή εγκαίρως, μάλλον όφελος θα είχε η Ανθρωπότητα.