Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά. Πάντα!
 |
| Το "καμάρι" ενός στυγνού, αιμοσταγούς, παρανοϊκού και αμετανόητου δολοφόνου. Καμαρώστε το! |
Παραβλέπω, ως περιττά και πασίγνωστα, το γεγονός και την παραφιλολογία της αποφυλάκισης του Κουφοντίνα και εστιάζω στα όντως σημαντικά, τα οποία δεν φωτίζονται επαρκώς από τα φώτα της δημοσιότητος.
Αρχίζω με την αυτούσια και χολεριασμένη ανάρτηση στο facebook του «αυγού του φιδιού». Ενός υπό εκκόλαψη τρομοκράτη, αντάξιου
γιού άξιου πατρός. Του Έκτορα Κουφοντίνα. Ως απάντηση σε σχετική αγανακτισμένη αντίστοιχη ανάρτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Παρατηρώντας την φωτογραφία του νεαρού, αμετανόητα αντικοινωνικού
στοιχείου, είναι πολύ εύκολο να διαβλέψει κανείς το μίσος που ακτινοβολεί η
ματιά του και τις μύχιες διαθέσεις που διακατέχουν την ψυχή του, γιά συνέχιση του... "ιερού" έργου του πατρός του!
Επαναλαμβάνω το κείμενο του εκκολαπτόμενου -αριστίνδην- ηγέτου της νέας φουρνιάς τρομοκρατών, προκειμένου να επισημάνω και σχολιάσω κάποια σημεία του.
«Πέφτουν οι μάσκες λοιπόν. Βλέπουμε
ποιοί παρενέβαιναν στη δικαιοσύνη που αρνιόταν το δικαίωμα στην άδεια εδώ και 8
χρόνια, παραβιάζοντας
κατάφωρα και συστηματικά τον νόμο, ζητώντας
επίμονα μιά δήλωση αποκήρυξης. Σήμερα δεν έγινε τίποτε άλλο από το πιό απλό και
αυτονόητο: Εφαρμόστηκε ο νόμος. Ο ισχύων νόμος. Ο αστικός νόμος. Έστω και με καθυστέρηση 8 ετών. Το μόνο που είναι «αδιανόητο»
κ. Μητσοτάκη είναι το θράσος σου. Μιά λέξη μόνο: Siemens».
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ένα μεγάλο φορτίο πικρίας βαραίνει αβάσταχτα το "τρομοκρατόπουλο". Όμως άδικα, εφ' όσον αν διέθετε μερικά δράμια υγιούς εγκεφάλου, στα χρόνια που πέρασαν θα έπρεπε να μελετήσει τα πεπραγμένα της εγκληματικής οργάνωσης, της οποίας ηγετικό στέλεχος υπήρξε ο γονιός του, να σταθμίσει λογικά τα γεγονότα, να αναγνωρίσει πως ο πατέρας του τιμωρείται δίκαια γιά τις άδικες πράξεις του -όχι την ιδεολογία του- και να διαμορφώσει σωστά την δική του στάση ζωής. Αποστασιοποιούμενος από τον ατελέσφορο και αδιέξοδο δρόμο της τρομοκρατίας. Γιατί είναι εντελώς βλακώδες το να πιστεύει κάποιος πως δολοφονώντας εν ψυχρώ μιά χούφτα αθώους θα αλλάξει ολόκληρη κοινωνία και θα την φέρει στα μέτρα που εκείνος θεωρεί πρέποντα.
Όταν λέει: "πέφτουν οι μάσκες", τί εννοεί; Ποτέ οι νουνεχείς, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθετήσεως, δεν έκρυψαν τις απόψεις και διαθέσεις τους απέναντι στην τρομοκρατία. Άλλο μιά αναρχική θεωρία και άλλο αρπάζω ένα κουμπούρι και σκορπίζω το θάνατο αδιακρίτως. Όταν, μάλιστα, μέσα στην οικογένεια υπάρχει και θύμα τέτοιων εγκληματικών και ηλίθιων ενεργειών, το να μιλά κάποιος -και δη ο γιός του δολοφόνου αρχιτρομοκράτη- γιά "μάσκες", είναι μία ακόμη προκλητική ηλιθιότητα.
Τον εκπλήσσει η καθολική απαίτηση αποκήρυξης της εγκληματικής δράσεως του αμετανόητου πατέρα του! Μα ολόκληρη την νομοταγή και νοήμονα κοινωνία εκπλήσσει το γεγονός της τόσο επιεικούς, αφελούς και αυτοχειριακής αντιμετώπισης ενός αμετανόητου και τέτοιου διαμετρήματος εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου. Ασχέτως αν κάποιοι -ιδεολογικά συγγενείς- τον θεωρούν, προκλητικά γιά κάθε λογική και ηθική, ως..."πολιτικό κρατούμενο". Όπως ο άλλος λαμπρός και φέρελπις νεαρός γόνος του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων! Και ας αφήσουν στην άκρη τα περί μη συνάφειας γονιού και γιού, και λοιπές παπαρδέλες. Το μήλο κάτω από τη μηλιά πέφτει και η οικογένεια είναι το λίκνο, όπου διαπλάθονται οι χαρακτήρες και διαμορφώνονται οι απόψεις. Και όταν ο γιός σου ληστεύει τράπεζες -συγγνώμην, τις... "απαλλοτριώνει"- και σφιχταγκαλιάζεται με τον... Μέντορά του, στην πόρτα της φυλακής, εσύ -το λιγότερο που σου πρέπει- είναι να παραιτηθείς ακαριαία. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να κουμαντάρει το παιδί του, θα κουμαντάρει μία Βουλή; Πολύ χλωμό το βλέπω.
Επαναλαμβάνει στο... μανιφέστο του πολλές φορές τη λέξη: νόμος και επικαλείται την εφαρμογή του! Ποιός αυτός, που ο δολοφόνος πατέρας του αγνοεί, αντιμάχεται και κατακουρελιάζει πλήθος νόμων -μάλιστα ο νεαρός αναφέρεται περιφρονητικά και ειρωνικά στον... "αστικό" νόμο, τον ηθικό και πανανθρώπινο, ο οποίος προστατεύει το υπέρτατο, αγαθό, που είναι η ζωή! Δηλαδή, μονά-ζυγά, δικά μας!
Θεωρώ υπερβολικό και άδικο την κατάργηση της θανατικής ποινής γιά ορισμένα αδικήματα και αμετανόητους εγκληματίες, στους οποίους δεν επιτυγχάνεται ο επιδιωκόμενος στόχος του σωφρονιστικού συστήματος, που είναι η απεξάρτηση από εγκληματικές συμπεριφορές και κοινωνική επανένταξη. Είναι, τουλάχιστον, βλακώδες η οργανωμένη κοινωνία να εκτρέφει στον κόρφο της δηλητηριώδη φίδια που -αργά ή γρήγορα- θα την δαγκώσουν θανάσιμα.
Είναι τεράστια αφέλεια ή μεροληπτική συμπεριφορά -έως ενθάρρυνση- το να πιστεύει κανείς πως ο "κύριος" Κουφοντίνας, (πολύ διαολίζομαι όταν διάφορα δημοσιογραφικά καραγκιοζάκια, αποκαλούν... "κυρίους" όλα αυτά τα κοινωνικά αποβράσματα), δεν θα την "κοπανίσει" σε κάποια επόμενη -και μακρύτερη- άδειά του. Ήδη θα έχει αρχίσει από τώρα να οργανώνεται αυτό. Πέραν των άλλων, και σαν καίριο νικηφόρο χτύπημα στο... "σάπιο αστικό καθεστώς".
Θυμάμαι πως στην προηγούμενη "κοπάνα" του εντιμότατου "κυρίου" Χριστόδουλου Ξηρού, το μόνιμο υπερασπιστικό ντουέτο όλων αυτών των καθαρμάτων -Ραγκούσης, Κούρτοβικ- που κερδίζει τη ζωή του από την απώλεια της ζωής των θυμάτων των πελατών τους, ενορχηστρωμένα υποστήριζαν το δικαίωμα της εκλεκτής τους πελατείας στην ελευθερία και την υποχρέωσή τους να την αποκτήσουν. Παντί τρόπω και πάση θυσία. Γιά το δικαίωμα στη ζωή του Αξαρλιάν, του Μπακογιάννη, του Περατικού και των λοιπών ...τσιμουδιά!
Δυστυχώς, εχει καταργηθεί η εξορία ως προστατευτικό μέτρο της κοινωνίας μας. Γιατί η εφαρμογή της υπερορίας των ελληνικών συνόρων γιά όλους αυτούς τους επιγόνους, αμετανόητους θαυμαστές των κατορθωμάτων της εγχώριας τρομοκρατίας, ίσως περιέστελε το κακό.
Τον εκπλήσσει η καθολική απαίτηση αποκήρυξης της εγκληματικής δράσεως του αμετανόητου πατέρα του! Μα ολόκληρη την νομοταγή και νοήμονα κοινωνία εκπλήσσει το γεγονός της τόσο επιεικούς, αφελούς και αυτοχειριακής αντιμετώπισης ενός αμετανόητου και τέτοιου διαμετρήματος εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου. Ασχέτως αν κάποιοι -ιδεολογικά συγγενείς- τον θεωρούν, προκλητικά γιά κάθε λογική και ηθική, ως..."πολιτικό κρατούμενο". Όπως ο άλλος λαμπρός και φέρελπις νεαρός γόνος του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων! Και ας αφήσουν στην άκρη τα περί μη συνάφειας γονιού και γιού, και λοιπές παπαρδέλες. Το μήλο κάτω από τη μηλιά πέφτει και η οικογένεια είναι το λίκνο, όπου διαπλάθονται οι χαρακτήρες και διαμορφώνονται οι απόψεις. Και όταν ο γιός σου ληστεύει τράπεζες -συγγνώμην, τις... "απαλλοτριώνει"- και σφιχταγκαλιάζεται με τον... Μέντορά του, στην πόρτα της φυλακής, εσύ -το λιγότερο που σου πρέπει- είναι να παραιτηθείς ακαριαία. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να κουμαντάρει το παιδί του, θα κουμαντάρει μία Βουλή; Πολύ χλωμό το βλέπω.
Επαναλαμβάνει στο... μανιφέστο του πολλές φορές τη λέξη: νόμος και επικαλείται την εφαρμογή του! Ποιός αυτός, που ο δολοφόνος πατέρας του αγνοεί, αντιμάχεται και κατακουρελιάζει πλήθος νόμων -μάλιστα ο νεαρός αναφέρεται περιφρονητικά και ειρωνικά στον... "αστικό" νόμο, τον ηθικό και πανανθρώπινο, ο οποίος προστατεύει το υπέρτατο, αγαθό, που είναι η ζωή! Δηλαδή, μονά-ζυγά, δικά μας!
Θεωρώ υπερβολικό και άδικο την κατάργηση της θανατικής ποινής γιά ορισμένα αδικήματα και αμετανόητους εγκληματίες, στους οποίους δεν επιτυγχάνεται ο επιδιωκόμενος στόχος του σωφρονιστικού συστήματος, που είναι η απεξάρτηση από εγκληματικές συμπεριφορές και κοινωνική επανένταξη. Είναι, τουλάχιστον, βλακώδες η οργανωμένη κοινωνία να εκτρέφει στον κόρφο της δηλητηριώδη φίδια που -αργά ή γρήγορα- θα την δαγκώσουν θανάσιμα.
Είναι τεράστια αφέλεια ή μεροληπτική συμπεριφορά -έως ενθάρρυνση- το να πιστεύει κανείς πως ο "κύριος" Κουφοντίνας, (πολύ διαολίζομαι όταν διάφορα δημοσιογραφικά καραγκιοζάκια, αποκαλούν... "κυρίους" όλα αυτά τα κοινωνικά αποβράσματα), δεν θα την "κοπανίσει" σε κάποια επόμενη -και μακρύτερη- άδειά του. Ήδη θα έχει αρχίσει από τώρα να οργανώνεται αυτό. Πέραν των άλλων, και σαν καίριο νικηφόρο χτύπημα στο... "σάπιο αστικό καθεστώς".
Θυμάμαι πως στην προηγούμενη "κοπάνα" του εντιμότατου "κυρίου" Χριστόδουλου Ξηρού, το μόνιμο υπερασπιστικό ντουέτο όλων αυτών των καθαρμάτων -Ραγκούσης, Κούρτοβικ- που κερδίζει τη ζωή του από την απώλεια της ζωής των θυμάτων των πελατών τους, ενορχηστρωμένα υποστήριζαν το δικαίωμα της εκλεκτής τους πελατείας στην ελευθερία και την υποχρέωσή τους να την αποκτήσουν. Παντί τρόπω και πάση θυσία. Γιά το δικαίωμα στη ζωή του Αξαρλιάν, του Μπακογιάννη, του Περατικού και των λοιπών ...τσιμουδιά!
Δυστυχώς, εχει καταργηθεί η εξορία ως προστατευτικό μέτρο της κοινωνίας μας. Γιατί η εφαρμογή της υπερορίας των ελληνικών συνόρων γιά όλους αυτούς τους επιγόνους, αμετανόητους θαυμαστές των κατορθωμάτων της εγχώριας τρομοκρατίας, ίσως περιέστελε το κακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου