Μικρές, πικρές ιστορίες. Με "μοντέλες" που έχουν τα μυαλά πάνω απ’ τη σκούφια.

Η κακή επιρροή των σαχλών πρωινάδικων.

«Της φυλακής τα κάγκελα, είναι γιά τις... μοντέλες»!

   Ιστορία απλή, αποτέλεσμα της πολλής ελευθερίας των νεαρών και άμυαλων βλαστών των σύγχρονων οικογενειών, που μετατρέπεται σε ελευθεριότητα. Αυτών που μπορούν να δεχθούν τον Θανασάκη τους να γίνει... «Σία» από τα 15 του, έστω κι αν ο πατέρας είναι αυστηρός δικαστικός και τον Γιωργάκη τους να ληστεύει Τράπεζες και να αποτελεί εκλεκτό μέλος του μπαχαλοποιού Ρουβίκωνα, έστω κι αν ο περήφανος για τα κατορθώματα του λαμπρού τέκνου του, προεδρεύει της ελληνικής Βουλής!  «O tempora, o mores», έλεγε ο Λατίνος Κικέρων χωρίς να φαντάζεται, τότε, πως η σκάλα του κακού δεν έχει πρώτο -προς τα κάτω- σκαλί!

  Η περίπτωση της 19/χρονης, υπό εκκόλαψη... «μοντέλας», με το τεράστιο μπόι και το κουκουτσένιο μυαλό, αποτελεί κλασσικό δείγμα και αποτέλεσμα των σημερινών αξιών. «Η ζωή είναι μικρή, απολαύστε την», έλεγε ως σύγχρονος θηλυκός Άμλετ, σε μιά αυτοφωτογράφιση, ελληνιστί selfie, που τράβηξε στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στην... Αντίς Αμπέμπα (!), ενώ οι ταλαίπωροι γονείς της πίστευαν πως εκείνη σπούδαζε στην... Καλαμάτα!!!

   Όμως αυτή, ευρισκόμενη με γκόμενο στην Αιθιοπία και... «απολαμβάνοντας την μικρή της ζωή», που λόγω όσων θα τραβήξει στις απάνθρωπες κινέζικες φυλακές, θα γίνει ακόμη πιό μικρή, προετοίμαζαν -ως κλασσικά «βαποράκια»-  την μεταφορά κοκαΐνης στο Χονγκ Κονγκ. 

   Κατά την συνήθη πρακτική αυτών των περιπτώσεων -όλως τυχαίως- απ’ εκεί ταξιδεύει... μόνη. Ο φίλος είχε... «δουλειές» και θα... καθυστερούσε, ερχόμενος με επόμενη πτήση. (Αν τον δείτε... γράψτε μου, αφού το κόλπο είναι γνωστό και πολυφορεμένο). Μπροστά το «φορτίο» και αν περάσει, έρχεται κι ο μάγκας συντονιστής. Αλλιώς... Λούης! Και τώρα, με τα βραχιολάκια στα χέρια.... «βοήθεια, με μπλέξανε»! Αστείες δικαιολογίες, όπως... «δεν ήξερα, δεν κατάλαβα» και μυξοκλάματα. Ως δι' αφρικανικής μαγείας, στο σακίδιο που αγόρασε στην Αντίς Αμπέμπα -ίσως γιατί εκεί ειδικεύονται στην κατασκευή καλών σακιδίων- βρέθηκαν 2,6 κιλά κοκαΐνης και άντε εσύ ν' αποδείξεις πως δεν είσαι... αφρικανικός ελέφας. Ή, έστω λόγω ύψους, αφρικανική... καμηλοπάρδαλη.
   Γνωρίζοντας πολύ καλά τους Κινέζους -ευτυχώς, όχι και τις φυλακές τους εκ των έσω- άμα η μικρή καθαρίσει... ξαναγράψτε μου! Κρίμα στα νιάτα της, κρίμα στην ομορφιά της. Άλλη μία επιβεβαίωση πως, στους ανθρώπους, ο Θεός όρισε το άθροισμα ομορφιάς και μυαλού να είναι σταθερό! (Όταν είναι πολύ το ένα, είναι λίγο το άλλο). Κατανοητό, φαντάζομαι.... 

   Ευτυχώς γιά δαύτην που δεν σκέφτηκε να περάσει από Σινγκαπούρη. Εκεί, σε παρόμοιες περιπτώσεις, πρώτα σε απαγχονίζουν και μετά -με το πάσο τους- σε δικάζουν!

   Προσωπική μου άποψη -πιστεύοντας απόλυτα την οικογένεια ως ακρογωνιαίο παράγοντα δημιουργίας χαρακτήρα και τις συντηρητικές μεθόδους διαπαιδαγώγησης ως αφετηρία πραγματικής, σταθερής και υγιούς προόδου- θεωρώ πως όλα αυτά τα «πρωινάδικα» που γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες με σαχλά κουνήματα ανόητων και προκλητικών σταρ και «ψευτοστάρ», περνούν έωλα και απατηλά μηνύματα, γιά εύκολη επιτυχία, μεγάλη ζωή, διασημότητα και πολλά λεφτά, στα άμυαλα κοριτσόπουλα, τα οποία -οραματιζόμενα μεγάλη καριέρα- καταλήγουν, τελικά, σε εύκολα και άβουλα «πορνίδια» ποικίλης χρήσεως.

   Και, επ’ ευκαιρία, μία προσωπική εμπειρία. Περνώντας, ως αρχηγός γκρουπ, τα σύνορα Βολιβίας - Περού με καράβι από τη λίμνη Τιτικάκα, συναντήσαμε δύο νεαρές Ελληνίδες, οι οποίες με παρακάλεσαν να τις πάρω μαζί μου στο πούλμαν μέχρι το Πούνο. Αρνήθηκα, σχολιαζόμενος αρνητικά από κάποιες πονόψυχες συμπατριώτισσες: «Τα κακόμοιρα τα κορίτσια... κ.λπ.». Λίγο μετά την επιστροφή μας, στις εδώ εφημερίδες φιγουράρισαν οι φωτογραφίες τους. Προσπάθησαν να μπάσουν κοκαΐνη, και μάλιστα, πρωτοτυπώντας, σε υγρή μορφή -διάλυμα νερού- μέσα σε μπουκάλια.

  Γονείς γρηγορείτε. Τα παιδιά σας και τα μάτια σας. Εκτός αν είσαστε τίποτε... κάργα «προοδευτικούριοι» και νοιώθετε περηφάνια γιά τα «καμάρια» σας, όταν αυτά χτυπάνε το... «κατεστημένο» και το άθλιο καπιταλιστικό(!)... «σύστημα».  Σαν την μάνα του Ρωμανού, π.χ., ή την αυτού εξοχότητα τον κύριο πρόεδρο της ελληνικής Βουλής. Τρομάρα μας, πού καταντήσαμε!