Αριστερή πολιτική παράταξη, στην καρδιά του «περιθωρίου», απευθύνεται αναλόγως - με ρυπαρά επιχειρήματα και αλήτικη φρασεολογία,- στο περιθωριακό τμήμα του ελληνικού λαού.
Λόγω της επανειλημμένης χρήσεως του όρου «περιθώριο», διευκρινίζω πως αυτό νοείται ως κάτι που ζει και λειτουργεί εκτός παραδεδεγμένων, καθιερωμένων και αποδεκτών κοινωνικών πλαισίων, (π.χ. νομιμότητος, λογικής, ηθικής, κ.λπ.).
Η απήχηση που απολαμβάνει η ως άνω παράταξη-κατακάθι δημιουργεί, σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολίτη, εύλογα ερωτήματα και ανησυχία λόγω του μεγέθους της.
Στο λογικό ανερώτημα: -«Καλά, μα τόσο… φαρδύ είναι αυτό το ρημάδι το «περιθώριο» της ελληνικής κοινωνίας, που να καταμετράται -βάσει δημοσκοπήσεων- κοντά στο ένα τέταρτο του λαού; Τόση σαπίλα πιά;»
Τελικά,… ναι! Δυστυχώς, έχουν πολύ στενέψει τα όρια της υγιούς κοινωνίας , ώστε να διατηρεί στα σπλάχνα της -με μεγάλα νούμερα- ένα τέτοιο πολιτικό κόμμα που αποτελεί σήμερα την μείζονα αντιπολίτευση και στοχεύει -με διαδικασίες χαμαιτυπείου- να αναρριχηθεί πάλι στην εξουσία. (Εδώ διευκρινίζεται πως την πρώτη φορά έπιασαν στον ύπνο τον λαό και τον ξεγέλασαν, όμως τώρα ο κόσμος ξέρει και όσοι τους ακολουθούν είναι προφανώς… όμοιοί τους).
Ως γόνος οικογενείας μοιρασμένης ιδεολογικά καταπλήσσομαι διαπιστώνοντας την διαφορά ποιότητος εκείνων των παλιών αριστερών με το σημερινό αμόρφωτο αληταριό, που πολιτεύεται με συνθήματα σαν το… «Μητσοτάκη γαμ… σαι»!
Παρακολουθώντας τα θλιβερά συμβαίνοντα σε κάθε έκφανση της ζωής στην σύγχρονη κοινωνία μας, διαπιστώνω την απόλυτη σήψη και την αποσύνθεση που συντελείται σε βάθος αρκετών γενεών, αρχής γενομένης από την αμοραλιστική έκρηξη που συνόδευσε, αρχικά, την μεταπολίτευση και εδραιώθηκε με τον «Αντρέα» στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Με αυτή την κατάντια να βαφτίζεται… «πρόοδος»!
Προσωπικά -στο γέρμα μου- ελάχιστα με επηρεάζει , εξωτερικά, η διάχυτη ασχήμια. Όμως δεν παύω να νοιάζομαι γιά την κατρακύλα χώρας και λαού μου. Θεωρώ, δε, πως το μόνο ανασταλτικό «αντίδοτοο» -κι αυτό σε μεγάλο βάθος γενεών, λόγω αργής θεραπευτικής επιδράσεως- αποτελούν η Παιδεία, σε πρώτη φάση, και η Μόρφωση που αποτελεί το καταστάλαγμα της πρώτης.
Μόνο όταν μάθουν οι ταγοί μας πως η Λέσβος ταυτίζεται με την Μυτιλήνη, όταν αντιληφθούν πως η στροφή των 360 μοιρών σε φέρνει στο ίδιο σημείο, όταν πιστέψουν πως οι θάλασσες έχουν σύνορα, όταν καταλάβουν πως η πολιτική δεν ασκείται με ύβρεις σεξουαλικού περιεχομένου, αλλά με σοβαρά επιχειρήματα και, τέλος, όταν διδαχθούν και μερικά κουτσοαγγλικούλια γιά να συνεννοούνται με τους ξένους, τότε -και μόνο τότε- το μαραμένο λουλούδι της πραγματικής «προόδου» θα έχει πιθανότητες να ανθίσει ξανά.
Βέβαια, θα πρέπει προηγουμένως να γίνει, ευρέως, αντιληπτό πως τα σχολεία δεν είναι αντίπαλα… κάστρα που θα πρέπει να καταλαμβάνονται με… γιούριες. Ούτε είναι λημέρια κακοποιών, άντρα μπαχαλάκηδων και οπλοστάσια αναρχίας, όπως τα κατάντησαν, αλλά ιεροί χώροι μορφώσεως, που απαιτούν σεβασμό και ευπρέπεια από τους εισερχόμενους σ΄ αυτά, καθώς εκεί γίνεται ροή γνώσεων. Εκ των άνω -καθηγητών- προς τους κάτω -μαθητάς- με τον σεβασμό να πρέπει να ρέει ομόφορα.
Όμως θα με πείτε… αιθεροβάμονα και… τρέχα γύρευε!
Παρακολουθώντας , επίσης, σε όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια το πλήθος και το είδος του ρεπερτορίου τους, (σήριαλ, πρωινάδικα, μεσημεριάδικα, βραδυνάδικα, τηλεπαιχνίδια, κ.λπ.) και την αποχαύνωση που σκορπίζουν απλόχερα, η απογοήτευση με γεμίζει μέχρι τα μπούνια. Οπότε το μόνο που μπορώ να ψελλίσω για σας είναι… :
-«Μελαγχολήστε μαζί μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου