Μετά φόβου Θεού...

   Ίσως να φανεί περίεργο, αλλά απηχεί εντελώς την ελληνική τζαναμπετιά. Όπως και προ τριετίας -με ειδικές και αλλοιώτικες και τότε συνθήκες- το Θείον Πάθος και η Μεγάλη Εβδομάδα,  που ανέκαθεν  ασκούσαν πάνω μου εξαιρετικά ελκυστική επίδραση συνεγείροντας την χειμαζόμενη, σχεδόν τον υπόλοιπο χρόνο, θρησκευτική μου ανάγκη, και πάλιν με «σπρώχνει» έντονα να αφήσω την κατά μόνας επικοινωνία με τον Δημιουργό κι Εξουσιαστή μου.  Ανεξήγητη και ισχυρή παρόρμηση με οδηγεί στην -κατ’ επανάληψη- ακρόαση του μελωδικότατου τροπάριου της Κασσιανής.

   Το κοσμικόν παρελθόν της  ωραιοτάτης  κόρης επιφανούς βυζαντινής οικογενείας, μετέπειτα ποιήτριας και μελωδού, και η ετοιμότητα  -χαρακτηρισθείσα και ως προπέτεια-  είναι γνωστά. Απλά υπενθυμίζω πως έθιμον ήτο ο εκάστοτε Αυτοκράτωρ επέλεγε σύζυγο και αυτοκράτειρα από ένα σύνολον... δεσποινίδων επιφανών οικογενειών, οι οποίες  έστηναν μία -τρόπον  τινά-... «πασαρέλα»  και ο γαμπρός Αυτοκράτωρ... διάλεγε. Κριτήρια η εμφάνιση αλλά και το πνεύμα, όπως  διαπίστωνε από μικρούς διαλόγους με τις υποψήφιες νύφες.

   Κατά το έτος 830 ο Αυτοκράτωρ-γαμπρός Θεόφιλος προσήλθε για την επιλογή και μαγεμένος από τα κάλλη της Κασσιανής της προσέφερε το χρυσό μήλο που αποτελούσε σφραγίδα της επιλογής -κοπιάροντας  τον αρχαίον μύθο του Πάρι με τις Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη, γεγονός που απετέλεσε έναυσμα του Τρωικού Πολέμου. Ταυτόχρονα, προφανώς για να την πειράξει της είπε: «Διά γυναικός ερρύη τα φαύλα», δηλαδή .. «από την γυναίκα πηγάζουν όλα τα κακά», υπονοώντας το προπατορικό αμάρτημα με το μήλο της Εύας. Όμως η ατσίδα Κασσιανή, παίρνοντας το...  «ρημπάουντ» του... έβγαλε γλώσσα: «Αλλά και διά γυναικός τα κρείσσω»(!), υπονοώντας την Παναγία, την μητέρα του Χριστού! Ο Θεόφιλος, κατάπληκτος από το θάρρος και την ετοιμότητα -θράσος, αυθάδεια, προπέτεια, όπως θέλετε πέστε το-  με την αλαζονεία του... Αυτοκράτορα-αφέντη, θύμωσε και παίρνοντάς της το μήλο, το έδωσε στη διπλανή της Θεοδώρα. (Σημ. Φήμες που θέλουν τον Θεόφιλο να αναλογίζεται το μετέπειτα συζυγικό γλωσσοκοπάνισμα και την «παντόφλα», ελέγχονται ως ανακριβείς).  Σημειωτέον πως η Κασσιανή ήταν ερωτευμένη με τον Θεόφιλο και εκείνος μαζί της.

   Έτσι, απογοητευμένη από την απώλεια του έρωτά της απαρνήθηκε τα εγκόσμια και χάθηκε στη μοναστική ζωή. Το τέλος της ιστορίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Θεόφιλος, αθεράπευτα ερωτευμένος μαζί της, λίγο πριν πεθάνει την αναζήτησε στο μοναστήρι που ήταν κλεισμένη -νομίζω στην Κάσσο. Εκείνη έγραφε τότε το περίφημο τροπάριο και μόλις αντελήφθη τον Θεόφιλο ερχόμενο, και για να μην υποκύψει στον πειρασμό του έρωτά της, παράτησε μισοτελειωμένο το τροπάριο στο τραπέζι και κλείστηκε στη ντουλάπα του κελλιού. Εκείνος, αν και κατάλαβε τον κρυψώνα της, σεβάστηκε την επιθυμία της να τον αποφύγει. Διάβασε το κείμενο, πρόσθεσε τον στίχο  «ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη», (όντας στον παράδεισον η Εύα κατά το δειλινόν, μόλις άκουσε θόρυβον κρύφτηκε από φόβο), και έφυγε! Η Κασσιανή, τότε, βγήκε από τη ντουλάπα και τέλειωσε το τροπάριο. Αυτό που ακούτε στο συνημμένο βίντεο και το οποίο δεν έχει σχέση μ’ αυτήν, όπως κακώς πιστεύεται -πως ν’ αμαρτήσει μιά καλόγρια- αλλά στην μετανοούσα πόρνη που συγχώρεσε ο Χριστός και δεν έχει καμμία σχέση με την Μαρία την Μαγδαληνή, όπως πολλοί από τους ψευτοθεούσους/ες  των βαθέων γονυκλισιών, της άγνοιας και της υποκρισίας, πιστεύουν!