Επειδή το μεγαλείο δεν έχει... "προφορικά"
Συνεχίζω επιμένοντας στην αξιολογότητα, την εντιμότητα και τη λεβεντιά του εκλιπόντος, τον οποίον εξακολουθούν να καπηλεύονται κάτι μικρά εναπομείναντα "συντροφάκια". Αυτός, όντας μεγάλος, άντεξε να δει κατάματα την φενάκη των νεανικών του οραματισμών και, μετά παρρησίας, ομολόγησε την πλάνη του. Δυστυχώς όμως, γιά όλους αυτούς τους κουτοπόνηρους και "μικρούς" παραχαράκτες της Ιστορίας, που κάνουν "γαργάρα" την θαρραλέα ομολογία της πλάνης του, η Αλήθεια έχει ισχυρά αντισώματα, αντέχει στην διαστροφή και κακοποίηση και στο τέλος... λάμπει! Όσο γιά τον αγέρωχο Μανώλη, ένα μόνο. Το τελευταίο, κλείνοντας και αφήνοντάς τον στην αγκαλιά του Θεού και της Ιστορίας: "Τα στερνά τιμούν τα πρώτα".
Πιστεύω τα πολλά σχόλια περιττεύουν. Απλά αναλογιστείτε το μέγεθος του τολμήματος να σηκώνεις ανάστημα στη φωλιά της Αρκούδας. Έχοντας σχετικές γνώσεις -από πρώτο χέρι- ριγώ, απορώ και θαυμάζω! Και οπωσδήποτε ΤΙΜΩ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου