Κορωνοϊός. Καταστροφή και Ανοικοδόμηση, Τέλος και Αρχή.

Επειδή «ουδέν κακόν αμιγές καλού» και... αντιστρόφως!

   Αρχίζω με μιά ξεκάθαρη δήλωση:  Δεν σπούδασα ποτέ «Οικονομικά» και δεν κατέχω κανένα σχετικό τίτλο, πλην αυτού που λένε... «τίτλος κτηθείς εν τω στρατεύματι». Όπου «στράτευμα» η πολύχρωμη μάχη της βιοπάλης. Στο πεζοδρόμιο της ζωής και σε πολλά μέτωπα αυτής με βασικό όπλο τον «κοινό νου» κι εφόδιο ένα απλό πτυχίο πολ. μηχανικού.

   Η τελευταία πανδημία, πέραν της απώλειας  ζωών -σε ουσιαστικά αμελητέο μέγεθος, σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό-  έχει ταράξει συνθέμελα τον πλανήτη  και έχει τρομοκρατήσει το Σύμπαν. Πραγματικός κίνδυνος η  βεβαία καταστροφή της Παγκόσμιας Οικονομίας. Η τελευταία επίτευξη του ανθρώπινου γένους -γνωστή ως  «παγκοσμιοποίηση»- είχε πολύ καλά αποτελέσματα και συνέβαλε αποφασιστικά σε μιά γενική ευημερία. Όλη η Γη μιά δρασκελιά, εύκολη η προσπέλαση παντού και όλα τα προϊόντα της  προσβάσιμα σε όλους! Εννοείται με προϋπόθεση κάποιας σχετικής οικονομικής ευμάρειας, η οποία  όλο και απλωνόταν σε μεγαλύτερες μάζες. Έτσι, πολύ λίγες ντόπιες «κουτσές Μαριές» δεν έχουν  ταξιδέψει... π.χ. στην Ταϋλάνδη και δεν έχουν φορέσει αυθεντικά  προϊόντα «Γκούτσι», «Κριστιάν Ντιόρ», ή δεν ξεχαρμάνιασαν με... «Αρμάνι»!

   Όμως -παγκόσμιος νόμος- η κυκλική κίνηση του Σύμπαντος και η πιθανότατη ανατροπή των πάντων, αρκεί να επέλθει  η κατάλληλη στιγμή και εμφανιστεί ο αιτιώδης κινησιουργός καταλύτης. Πολλοί θα θεωρήσουν τον απειροελάχιστον  ιό ως την ειρωνική απάντηση του Θεού στην Ανθρώπινη αμετροέπεια, την αλαζονεία και την «γλώσσα» που έβγαλε το «δημιούργημα» στον «Δημιουργό» του.  Άρκεσε ένα τιποτένιο «πραματάκι» -ορατό μόνο από ισχυρά μικροσκόπια- να ενσκήψει σαν Θείος Αλάστωρ και να σωριάσει σε συντρίμμια ολόκληρο  το οικοδόμημα που έστησαν, με προσπάθειες  σχεδόν αιώνα, όλες οι «εργάτριες» του ανθρώπινου «μελισσιού» της Γης. 

   Αυτά, ως ιστορική αναδρομική αναφορά. Και τώρα στο... «διά ταύτα», αφού κάθε προηγουμένη καταστροφή γίνεται -ταυτόχρονα-  αφετηρία νέας αρχής. Κάτι που οι ινδουιστές επεσήμαναν πρώτοι, θεωρώντας  τον Σίβα, (θεός της καταστροφής), ως τον  πρώτον -μεταξύ ίσων- της ανώτερης ινδουιστικής τριανδρίας, (Σίβα, Βράχμα, Βίσνου).

   Είναι γνωστόν πως όλα τα κράτη του Κόσμου έχουν «δημόσιο χρέος». Όλα ανεξαιρέτως, ακόμη και τα πλουσιότερα και πιό όλβια,  όπως ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδάς  κ.λπ.  Αυτό, κατ’ αρχήν, εκπλήσσει αφού σε κάθε «οφειλέτη» υπάρχει και... «αποδέκτης», προκειμένου να υπάρξει ισορροπία, (-1 και +1=0), και δημιουργεί το εξής ερώτημα: Αφού όλοι χρωστούν, ποιός φορά το... «φέσι»;  Ερευνώντας -ακροθιγώς και πελαγοδρομώντας- διαπίστωσα πως όλα τα δημόσια χρέη διαχέονται, κυρίως,  στον ιδιωτικό τομέα.  Με μορφή ομολόγων  -η λέξη σημαίνει τίτλο «παραδοχής» οφειλής που ξεπληρώνεται έντοκα σε ταγμένο χρόνο-  και με διάφορα απίθανα οικονομικά κόλπα και κολπάκια, spreads,  funds  και κάτι δυσνόητους οικονομικούς όρους που μαγειρεύουν την οικονομική ρευστότητα των λαών. Κυρίαρχοι οι γνώστες, π.χ. ΔΝΤ, Σόρος, Ρότσιλντ, μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί, διάφορες μεγαλοτράπεζες και γιγαντιαίες ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες κινούν τα νήματα μέσω των Χρηματιστηρίων.

   Σήμερα, που ολόκληρο το οικονομικό σύστημα του παγκόσμιου... «φεσιού», βρίσκεται στον αέρα και  το λογιστικό χαρτομάνι  του Παγκόσμιου Χρέους  κατέστη αβέβαιο στην υλοποίησή του, με τον κοινό νου ενός αδαούς αλλά πρακτικού και προσγειωμένου όντος, θα ήθελα διακαώς και θα ευχόμουν διαπύρως τον μηδενισμό του κοντέρ όλων των δημοσίων χρεών! Τα κράτη θα αναπνεύσουν από τις συσσωρευμένες οφειλές και θα μπορέσουν να ξαναρχίσουν -σε νέα βάση- τη λειτουργία τους. Βεβαίως με ορισμένες παραδοχές και προϋποθέσεις. Οι κυβερνήσεις τους να μην είναι  ανόητες και λαϊκίστικες αριστερές, που μοιράζουν ανεύθυνα και εισπράττουν άκριτα, σφάζοντας την χρυσοτόκο όρνιθα των.... «πλούούούσιων» και ανοχή στην καταστροφή κάποιων οικονομικών κολοσσών οι οποίοι θα συντριβούν, χωρίς όμως να στάξει η ουρά του ποντικού, αφού κάποιοι θα πρέπει να πληρώσουν το δημιουργούμενο κόστος. Είπαμε... «ουδέν καλόν αμιγές κακού», με το ρητό να ισχύει και αντίστροφα  και οι λίγοι να θυσιάζονται χάριν των πολλών.

   Κλείνω, επαναλαμβάνοντας πως η πρόταση είναι προσωπική και πιθανόν ουτοπική, ή και αφελής ακόμη.  Ας γίνει όμως αφορμή, έναυσμα και αφετηρία γιά παραγωγική συζήτηση, ορθολογιστική και αναζήτηση εφαρμόσιμης λύσης.

   Και καλώ μία καλή μου φίλη και αναγνώστρια της στήλης -απόλυτα σχετική με το αντικείμενο- να τοποθετηθεί, όπως επίσης και κάθε άλλον που θεωρεί πως μπορεί να προσφέρει εποικοδομητικά στο θέμα. 

   Όσο γιά τα εσωτερικά χρέη των πολιτών, θα το συζητήσουμε προσεχώς.