«Πανελλαδικές ή Πανελλήνιες»;

"Της... γλώσσας το κάγκελο"!

   Η γλώσσα, ως γνωστόν, είναι  το βασικότερο στοιχείον επικοινωνίας των ανθρώπων.  Διά μέσου των χιλιετηρίδων, ομοειδείς κοινωνίες  διαμόρφωσαν ίδια γλωσσικά μέσα συννενόησης, τα οποία ποικίλλουν σε πλούτο ανάλογα με την πνευματικότητα των κοινωνιών που τα ομιλούν, αλλά και των συνθηκών όπου διαβιούν. Από τις αρχαιότερες, πλουσιότερες  και πληρέστερες γλώσσες, ως προς την απεικόνιση, την διαβάθμιση και την χροιά  των διαφόρων εννοιών,   είναι και η ελληνική.

   Η γλώσσα, γραπτή και ομιλουμένη, δεν είναι κάτι το σταθερό, ανελαστικό  και... «άτεγκτο» πράγμα, αλλά παρακολουθεί  τον τόπο και τον χρόνο, συνεχώς εξελισσόμενη. Στοιχεία της κάθε γλώσσας εγκαταλείπονται, μεταβάλλονται, ξεχνιούνται και άλλα «αναδύονται», είτε με προσθαφαίρεση  λέξεων και εννοιών, είτε από περιορισμένη μόρφωση, (λεξιπενία),  είτε από τοπικά ιδιώματα, (το ανατριχιαστικό... «ντοπιολαλιά»!), είτε από ποιητική  γλωσσοπλαστική σκοπιμότητα, (παποροβάρεμα = ναυμαχία), είτε από ελιτίστικες διακρίσεις, (αρχαία, αρχαΐζουσα, καθαρεύουσα),  είτε από πολιτικά... «καπρίτσια», προκειμένου να επιδειχθεί η λαϊκότητα των ομιλούντων. Π.χ. «κάλεσμα», αντί «πρόσκληση».

   Δυστυχώς, η εννοιολογικά πληρέστερη μορφή της ελληνικής γλώσσης -η  απλή καθαρεύουσα- με τις γενικές απόλυτες,  τους παθητικούς μέλλοντες, τους β΄ αορίστους, τα  απαρέμφατα, τις δοτικές  και την γ΄ κλίση, εσφαγιάσθη στο βωμό της αμορφωσιάς, της πάταξης της συντήρησης  και της -τάχα- σκοπιμότητος μιάς αμφιλεγόμενης απλουστεύσεως, η οποία -λέει- θα άφηνε χώρο γιά... χρησιμότερες γνώσεις. Έτσι περνώντας από το κλασσικό «επειδής», το  σύνηθες... «ως αναφορά»,  το βάρβαρο «πεντακόσιους χιλιάδες νοματαίους» και την προστακτική με χρονική αύξηση:  «επέτρεψέ μου», «ανέτρεξε», σήμερα άκουσα από  -κατά τα άλλα σοβαρό-  παρουσιαστή   πρωινής εκπομπής, (και μάλιστα κατ’ επανάληψιν),  την  «δολοφονική» προσφώνηση... «Κυρία υπουργός»!

   Το χειρότερο -όσο και ασυγχώρητο- της υπόθεσης είναι πως το χέρι που «δολοφόνησε»  την καθομιλουμένη και διδασκομένη ελληνική γλώσσα, ενδίδοντας  στις προτροπές και πιέσεις της αγράμματης αριστεράς -μπάς και υστερήσει σε φιλολαϊκή δημοκρατικότητα- ήταν ο συντηρητικός  υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης.

   Ίσως κάποιος μου πει, εδώ κόσμος χάνεται, το πώς θα πεί το... «πεθαίνω», σε μάρανε! Και όμως ναι. Κι αυτό με μάρανε. Ιδίως όταν ακούω εκείνο το... «Πανελλαδικές εξετάσεις», μου την δίνει!  Η Ελλάδα είναι ο χώρος, η πατρίδα και  κάτοικοί της είναι οι Έλληνες. Επειδή τις εξετάσεις τις δίνουν οι άνθρωποι και όχι ο τόπος, οι εξετάσεις πρέπει να λέγονται: «Πανελλήνιες»! Ασυζητητί!