Μεγάλη Τετάρτη.

Ένα μήνυμα, το νόημα του οποίου άργησα πολύ να συλλάβω.

   Η Αγία Γραφή, αν και εν πολλοίς είναι συντεταγμένη από απλούς και αγράμματους ανθρώπους, φέρνει μηνύματα που απαιτούν πολλή προσπάθεια, προσοχή και ενδελέχεια για ναι γίνουν κατανοητά σε βάθος. Η αλληγορία τους λειτουργεί σαν δίκοπο μαχαίρι. Άλλοτε απλοποιεί και άλλοτε μπερδεύει.

   Σαν σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη, (το «Μεγάλη», που συνοδεύει όλες τις ημέρες εκείνης της εβδομάδος, τονίζει την μοναδικότητα των ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν εκείνη την εποχή), ουσιαστικά αποτελεί την αρχή του Θείου Δράματος, καθώς τότε ελήφθη η οριστική απόφαση εξοντώσεως του Χριστού από το Εβραϊκό συμβούλιο των Γραμματέων και Φαρισαίων.

   Ο Δείπνος εκείνης της Τετάρτης -ουδεμία σχέση με τον Μυστικό της επομένης, του οποίου τον χώρον πραγματοποιήσεως οι δικές μου αναζητήσεις δεν ενετόπισαν- έγινε στο σπίτι του Φαρισαίου Σίμωνα, που κάποιες φήμες τον ήθελαν και... λεπρόν! Εκεί, κάποια μετανοημένη πόρνη -δακρυρροούσα- έπλυνε, με δάκρυα και μύρο, τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μακριά μαλλιά της, κερδίζοντας με αυτή την πράξη της ειλικρινούς μετάνοιας, την άφεση των αμαρτιών της. Ιστορικά δηλωτικό του γεγονότος το πιό κάτω ευαγγελικό απόσπασμα.  

«Πόρνη προσῆλθέ σοι, μύρα σὺν δάκρυσι, κατακενοῦσά σου ποσὶ Φιλάνθρωπε...»

   Δυστυχώς -και ανεξήγητο γιά μένα- η Εκκλησία μας αποφεύγει να ξεκαθαρίζει και οριοθετεί ορισμένα γεγονότα, κρατώντας τα σε μιά μυστηριακή αχλύ, επαφιέμενη στο... «πίστευε και μη ερεύνα».   

   Προσωπικά, ουδόλως αμφισβητώντας την υπόσταση του Θεανθρώπου Χριστού, (και απολύτως βολεμένος στην θρησκευτική εκδοχή του Θείου, που λέγεται Χριστιανική Ορθοδοξία), καθ’ όσον Τον θεωρώ ως μίαν-ακόμη- υπόμνηση του Θεού, περί της υπάρξεώς Του οποίου ουδεμία αμφιβολία χωρεί -αλίμονο αν χωρούσε, αφού... ποιός άραγε, "έφτιαξε" και επιβλέπει το μαγικό και εύρυθμο στην λειτουργία του Σύμπαν- προτιμώ το... «ερευνάτε τας Γραφάς» και την εναπόθεση του δακτύλου... «επί τον τύπον των ήλων»! Μου πάνε καλύτερα...