ORPHEAS

Θέσεις - Απόψεις

Τη στήλη ποτέ δεν την ενδιέφερε να πείσει με τις θέσεις και απόψεις της. Πολύ περισσότερο να ρυμουλκήσει σ' αυτές. Και ποτέ δε νοιάστηκε γιά το είδος και τη χροιά των απόψεων του άλλου. Το πως και γιατί διαμορφώνονται.
Εκείνο που την ένοιαζε ήταν να μπορούν να βγαίνουν όλες στο φως. Να κατατίθενται όλες στο τραπέζι του διαλόγου, ισότιμα κι ελεύθερα, χωρίς αποκλεισμούς, περιορισμούς και λογοκρισίες γιά την υποβολή τους στη βάσανο της αντίκρουσης. Της "άλλης γνώμης". Και εκεί να υποστηρίζονται, με πάθος και φανατισμό έστω, αλλά με ψυχραιμία, ευπρέπεια και σεβασμό στον απέναντι.
Όποιος βλέπει, ακούει, διαβάζει, ουσιαστικά συμμετέχει σ' αυτό το "παζάρι" γνώμης. Και στο μυαλό και τη ψυχή του "ζυμώνει" όλα τα ερεθίσματα, μαζί με τα δικά του βιώματα και καταλήγει στη δική του άποψη, που με τη σειρά του τη καταθέτει στο ίδιο τραπέζι γιά περαιτέρω ζύμωση. Και το πράγμα πάει λέγοντας, συνεχώς ανακυκλούμενο. Ποτέ στατικό και τελματωμένο.
Με τη διαδικασία αυτή, η στήλη πιστεύει, ότι συντελείται η πρόοδος και ωφελούνται όλοι. Ανοίγουν οι πνευματικοί ορίζοντες, πέφτουν τα ταμπού, σπάνε οι μονολιθικότητες, βγαίνουν οι παρωπίδες, καταργούνται τα "συρματοπλέγματα" και αμφισβητούνται τα δόγματα. Κυριαρχεί ο προβληματισμός και προκύπτουν οι νέες, σύγχρονες θέσεις. Αρκεί να υπάρχει ο αλληλοσεβασμός και ν' απολακτίζεται η μισαλλοδοξία. Και το πιό σπουδαίο, να καταργείται ο κουτοπόνηρος υστερόβουλος πολιτικαντισμός που στα πλαίσια του μακιαβελλικού "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" επιδιώκει την, πάση θυσία, ρυμούλκηση προς μία κατεύθυνση. Με βαρβαρισμούς και σολοικισμούς στην έκφραση και μέ κλακαδόρικο μπούγιο στο "ακροατήριο".
Δηλαδή με μικρόνοες τακτικές.
Η στήλη πιστεύει ακράδαντα και σθεναρά υποστηρίζει ότι η παραπάνω εκτεθείσα τακτική διαλόγου προάγει τη Δημοκρατία. Είναι η πεμπτουσία της.
Απολύτως, δε, συμβατή και συνεπής με αυτά, δεν επιζητεί τίτλους διδακτορικούς και καθηγετικούς θώκους, καθ΄όσον προβάλλει το αυτονόητο, με απλά λόγια. Απλό συνηθισμένο μυαλό διαθέτει. Και άποψη. Δεν πουλάει "αυθεντία", (πως να πουλήσεις κάτι που δεν έχεις).
Όμως, βλέποντας τη πνευματική κατηφόρα της κοινωνίας μας, κάτι που όλοι βλέπουν, και αγωνιούσα μιά κι αφήνει πίσω της παιδί κι εγγόνι, (ποιός δεν αγωνιά, άλλωστε) προσπαθεί να ταρακουνήσει ναρκωμένες συνειδήσεις και να επαναδραστηριοποιήσει σκουριασμένους μηχανισμούς. Δεν κανοναρχεί ούτε παράγει δόγματα. Θέλει να συμβάλει στην αφύπνηση, αναστήλωση και συνέγερση
συνειδήσεων και εκείνων των μηχανισμών που βγαίνοντας απ' το λήθαργο και τη σήψη θ' αρχίσουν, εκείνοι, να παράγουν, εκ νέου, πνευματικό, πολιτικό και πολιτισμικό έργο, βγάζοντας τη κοινωνία απ' το παρακμιακό της τέλμα.
Τη στήλη δεν τη νοιάζουν τα προϊόντα που θα παραχθούν και οι διαδικασίες που θα τα παράξουν, αλλά οι μηχανές που θα τα παράξουν. Αυτές χρειάζονται την ανασυγκρότηση. Εκεί είναι το πρόβλημα, κι εκεί οι προτεραιότητες.