ORPHEAS

Αναδρομές

Υπάρχουν δυό λογιών ηρωισμοί. Οι μεγάλοι, οι σπουδαίοι, οι περιλάλητοι και φημισμένοι. Μελετημένοι, σχεδιασμένοι και εκτελεσμένοι έντεχνα , που προκαλούν τη γενική προσοχή ,το θαυμασμό και την αναγνώριση. Από ψυχωμένους κι αποφασισμένους ανθρώπους. Με σχέδιο και σκοπιμότητα.
Και οι μικροί, οι ταπεινοί,οι απαρατήρητοι. Αυτοί που γίνονται τυχαία, σε μιά στιγμή παρόρμησης κι απερισκεψίας. Αυθόρμητα κι απλά. Από απλούς, κοινότατους ανθρώπους. Σε μιά στιγμή πείσματος και άρνησης. Και τζαναμπετιάς.
Θυμάμαι τα χρόνια της Χούντας. Την Αντίσταση, την ελάχιστη, κι ας λένε. Τους Αντιστασιακούς και τους "Αντιστασιακούς". Τους λίγους, πραγματικά μεγάλους και σεμνούς, ήρωες που υπακούοντας στη φωνή της καρδιάς και της συνείδησης έκαναν αυτό που θεώρησαν χρέος και μετά απεσύρθησαν διακριτικά. Και τους πολλούς "αντιστασιακούς" που , εκ του ασφαλούς, εξαργύρωσαν πλουσιοπάροχα, με "καρέκλες", οφίτσια και, κυρίως, χρήμα,( πολύ χρήμα) τη μηδαμινή και "τάχα" αντιστασιακή δράση τους.
Και μιά πολύ μεγάλη σημερινή "δημοκρατική" εφημερίδα υψηλής κυκλοφορίας και επιρροής να γλύφει επαίσχυντα το καθεστώς, μονοπωλώντας και τότε, τα μεγάλα νούμερα κυκλοφορίας.
Και θυμάμαι, ακόμη, μιά σκηνή σ' ένα εκλογικό τμήμα της Κυψέλης. Σ' ένα από τα δημοψηφίσματα - παρωδίες του Παπαδόπουλου.
Ένας νεαρός άντρας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια δεκάδων παρισταμένων, αποσβολωμένων και βουβαμένων από το θράσος, μιά και τότε στα εκλογικά τμήματα γινόταν της κακομοίρας θυμίζοντας χάβρα , να σκίζει, αργά αργά, το ΝΑΙ, να βάζει στο φάκελλο, που το σήκωνε ψηλά γιά το βλέπουν όλοι, το ΟΧΙ και να το ρίχνει στη κάλπη !
Κι ύστερα, το ίδιο αργά αργά, να γυρίζει σπίτι και να παίζει με τη μικρή του κόρη.
Περιμένοντας μιά σύλληψη που, ευτυχώς, δεν έγινε ποτέ.