ORPHEAS

Σχολιασμοί

" Η Φύση εκδικείται". Είναι μιά φράση του συρμού. Την ξέρουν όλοι, τη πιπιλίζουν όλοι και τη πετούν με τη πρώτη ευκαιρία χωρίς συναίσθηση της βαθύτερης και σοφής λειτουργίας του ογκώδους μηχανισμού που λέγεται "Φύση". Ρηχά και επίπεδα Και χωρίς επίγνωση της ατομικής ευθύνης γιά το σεβασμό και τη προστασία του ευρύτερου χώρου. Του φαρδύτερου "σπιτιού" μας, που είναι το περιβάλλον μας.
Συνήθως όταν κάποιο μπαζωμένο ρέμμα φουσκώνει από μιά ξαφνική μπόρα και παρασύρει στη θάλασσα ότι έχει κτισθεί πάνω και γύρω του, τη θυμόμαστε και την παπαγαλίζουμε συμβατικά, έτσι γιά ελάφρυνση της συνείδησής μας και... προχωρούμε στον επόμενο κατάφωρο βιασμό της.
Όμως, πλήν των μεγάλων και κραυγαλέων περιπτώσεων υπάρχει και ένα πλήθος, ακόμη, άλλων παραβιάσεων των φυσικών κανόνων που αποδεικνύει τη σοφία και το ακατάλυτο της ρήσεως. Και που, φευ, δεν παραδειγματίζουν και δεν συνετίζουν την ανθρώπινη αμυαλιά.
Π.χ. , ένα μεγάλο μέρος των πεύκων της Αττικής αργοπεθαίνει καλυπτόμενο από ένα αηδιαστικό και αποπνικτικό, γι' αυτά, μπαμπάκιασμα. Αιτία ένα έντομο λεγόμενο "marcelina hellenica" που κάποιοι "ατσίδες" συμβούλευσαν τους μελισσοκόμους να εισαγάγουν γιά ν' αυξήσουν τη παραγωγή του μελιού τους ! (πευκόμελο). Αποτέλεσμα, πάνε τα πεύκα !
Άλλο παράδειγμα, ο "rynchoforus ferrugineus", ένα σκαθάρι που μπαίνοντας στη καρδιά των φοινικόδεντρων τα καταστρέφει σιγά σιγά. Χωρίς να υπάρχει τρόπος και φάρμακο εξοντώσεως του σκαθαριού η θεραπείας του φοίνικα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παρακολουθείς, μελαγχολικά, τον αργό θάνατο των πανέμορφων γιγαντιαίων δέντρων.
Αιτία η, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, τίρα βίρα εισαγωγή αφρικανικών φοινίκων γιά των καλλωπισμό της Αθήνας. Δηλαδή άλλη μία βίαιη επέμβαση στη Φύση, χωρίς να μελετηθούν επαρκώς οι πιθανότητες εισαγωγής, μαζί με τα δέντρα, παρασίτων και ασθενειών. Αποτέλεσμα, σε λίγο δεν θα υπάρχει φοίνικας γιά φοίνικας στην Αττική. Και, ίσως, όχι μόνο.
Ναι, η Φύση εκδικείται. Όταν παραβιάζονται οι κανόνες που, σοφά, επέβαλε. Όταν διαταράσσονται οι ισορροπίες της. Οσάκις επιχειρείται βίαια ανατροπή των νόμων και κανόνων της λειτουργίας της. Όταν η ανθρώπινη υπεροψία πιστεύει ότι μπορεί να τη δαμάσει και να της επιβληθεί.
Και, αλίμονο, η εκδίκησή της είναι αμείλικτη και καταλυτική. Αλλά , περιέργως, δεν διδάσκει και δεν φρονιματίζει.