ORPHEAS

Στοχασμοί

Η στήλη ανοίγει σήμερα ένα νέο πνευματικό κεφάλαιο δεχόμενη συμμετοχές, απόψεις και αντιρρήσεις. Εννοείται πως ότι γράφει απηχούν προσωπικές της απόψεις και όχι θέσφατα, με τη λογική των οποίων δεν συμφωνεί καθόλου. Κάθε "θέσφατο" αποτελεί θεωρία υπό κατάρριψη. Αν και εφ' όσον δημιουργηθούν οι συνθήκες και προϋποθέσεις γι' αυτό. Κάτι που μπορεί και να μη συμβεί ποτέ. Και βέβαια, γι' αυτό απαιτείται καλή πίστη, επιχειρήματα, ισχυρογνωμοσύνη (δεν υπάρχει αντίφαση ! Θα το δείται πιό κάτω ) και καθ' όλου πνεύμα αντιλογίας (το αντί γιά το αντί).
Πιθανώς να σας μπέρδεψα !
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα που, πιστεύω, ξεμπερδεύει τις έννοιες σωστό, λογικό, ισχυρογνωμοσύνη και πνεύμα αντιλογίας !

Πάμε και χτίζουμε ένα σπίτι δίπλα σ' ένα ρέμα. Ένα ρέμα που γιά δεκαετίες κατεβάζει κανονικές ποσότητες νερού, ξεζουμίζοντας τις γύρω πλαγιές. Φυσιολογική κοίτη, φυσιολογικές ποσότητες νερού κι όλα λειτουργούν κανονικά. Όλα μέλι - γάλα. Αυτό το χτίσιμο θεωρείται και είναι λ ο γ ι κ ό !
Έρχεται, τώρα, μιά έκτακτη μπόρα. Μιά πρωτοφανής καταιγίδα. Ένα πολύ σπάνιο, στατιστικά, καιρικό φαινόμενο που όμως, επ' ουδενί, δεν μπορούσε ν' αποκλειστεί και πλημμυρίζει ό τόπος, φουσκώνει το ρέμα και... πάει το σπίτι βόλτα στη θάλασσα. Και καθώς τα σπίτια δεν ξέρουν μπάνιο, πάνε οι κόποι μιάς ζωής, μαζί με το σπίτι, φούντο !
Κι αυτό αποδεικνύει ότι η φαινομενικά λ ο γ ι κ ή ενέργεια του να χτισθεί το σπίτι δίπλα στο ρέμα δεν ήταν, τελικά, σ ω σ τ ή .
Πρώτο συμπέρασμα. "Κάθε τι που φαίνεται λ ο γ ι κ ό δεν είναι, υποχρεωτικά σ ω σ τ ό " !
Όταν, τώρα, ο ιδιοκτήτης επιμένει ότι καλώς έχτισε εκεί που έχτισε, αλλά να το ακραίο καιρικό φαινόμενο φταίει.
Τότε έχουμε π ν ε ύ μ α α ν τ ι λ ο γ ί α ς . Μιά και έχουμε άρνηση παραδοχής της πραγματικότητας !
Όταν, πάλι, κάποιος, πριν χτιστεί το σπίτι φώναζε να μην χτιστεί εκεί. Κι αφού χτίστηκε εξακολουθούσε να φωνάζει, γιά όλα αυτά τα χρόνια, ότι η ενέργεια ήταν λανθασμένη έχουμε, ανάγλυφη, την έννοια
ι σ χ υ ρ ο γ ν ω μ ο σ ύ ν η !

Βέβαια, σε λεπτές έννοιες, όπως, πνεύμα αντιλογίας και ισχυρογνωμοσύνη πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος παρανόησης, σύγχυσης και εισχώρησης της μιάς στους κόλπους της άλλης. Αυτό , όμως, επαφίεται στη λογική και τη κρίση καθενός.
Πολύ χοντρικά κι ίσως απλοϊκά θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα ( + ) στην ισχυρογνωμοσύνη κι ένα ( - ) στο πνεύμα αντιλογίας. Η μέ άλλα λόγια ισχυρογνωμοσύνη είναι μιά επιμονή δικαιωμένη και πνεύμα αντιλογίας μιά επιμονή αδικαίωτη. Και η μία έννοια μεταπίπτει στην άλλη ανάλογα με την αντικειμενική έκβαση της υπόθεσης.
Οι αρχαίοι έλεγαν επ'αυτού. " Προς, γαρ, το τελευταίον εκβάν, έκαστον των προ υπαρξάντων κρίνεται "