Η λογική του συμφέροντος VS στο συμφέρον της λογικής.

Η  «Υπόθεση Μεταναστευτικό - Προσφυγικό» στη σκιά της αυριανής Συνόδου.

Καλωσορίζοντας τους μιναρέδες!

   Γιά όσους αγνοούν (νέοι, αδιάφοροι), ή αψηφούν (αμνήμονες, επιπόλαιοι), το εν θέματι ζήτημα αποτελεί τον σπουδαιότερο γεγονός και επικινδυνοδέστερο σύμπτωμα στην παγκόσμια ασφάλεια, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν.

   Αυτή τη στιγμή, συμφώνως με μη δυνάμενες να εξακριβωθούν πληροφορίες, κατά μήκος της ανατολικής παραλίας της Τουρκίας... «συνωστίζονται» -«Η Ρεπούση τώρα, δίκαιωνεταί!» (δις)- περί τα 2 με 3 εκατομμύρια Αφροασιάτες, έτοιμοι να μπουκάρουν, μέσω Ελλάδος, στην Ευρώπη. Κι αυτοί ως πρώτη δόση!

   Η ευρωπαϊκή ευημερία, μεγαλοποιημένη από φήμες και διαδόσεις, πολυδιαφημισμένη στο «γυαλί» και διαδεδομένη από συγκριτικές μαρτυρίες των ήδη μεταναστευσάντων, λειτουργεί ως ισχυρότατος μαγνήτης. Με τις πολιτικές αστάθειες, τις πολεμικές συρράξεις και τη διάχυτη βαρβαρότητα που κυριαρχεί στις μουσουλμανικές, κυρίως, χώρες Αφρικής και Ασίας να μετατρέπουν τη μεταναστευτική προδιάθεση σε φρενίτιδα.

   Κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, (Ελλάδα, Ιταλία), έχουν πάρει, ήδη, μιά πρόγευση και υποψιασμένες ούσες, αντιδρούν αναλόγως. Η Ιταλία με επιφύλαξη και άρνηση, η χαζοχαρούμενη «αριστερή» -και εν δυνάμει «κομμουνιστική»- Ελλάδα, με κλείσιμο Αμυγδαλέζας, με παρ’ ολίγον καταστροφή του φράχτη στον Έβρο, με επιγραφές στους τοίχους που γράφουν: «Μετανάστες αδέρφια μας!» και με συγκέντρωση υπογραφών γιά... νόμπελ Ειρήνης, λόγω θερμής και φιλόξενης αγκαλιάς κατά την υποδοχή των...  αποβατικών σκαφών με τους καταδρομείς λαθρομετανάστες! 

   Όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, συναισθανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο που ελλοχεύει και απειλεί την εθνική, την πολιτική, την πολιτισμική και την οικονομική τους ταυτότητα αντιδρούν ενστικτωδώς, με την τρίχα κάγκελο, και προσπαθούν να διασωθούν. Στην προσπάθειά τους αυτή, φρικιόντες δεν καταλαβαίνουν... Χριστό! Ούτε Ε.Ε. ακούν, ούτε συμφωνίες κοιτάζουν, ούτε τίποτα. Κλείνουν πανικόβλητοι τα σύνορά τους και υπακούουν στα βιβλικά ρητά: «Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών» (Χριστός) και «Μιά πιθαμή απ’ τον κ... ο μας κι όπου αλλού θέλει ας μπει» (Ματθ. 3,18 ιγ). Τουτέστιν, ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

   Με τα βόρεια σύνορα της χώρας κλειστά, η στάθμη της εισρέουσας φτωχολογιάς και της μουσουλμανικής υπανάπτυξης ξεπέρασε κάθε όριο συναγερμού και απειλεί να πνίξει ό,τι αφήνει όρθιο -επί του παρόντος- η συριζαρέικη λαίλαπα, η οποία -γιά τα μάτια του κόσμου- κάνει πως... «αντιστέκεται». (-«Μη καλέ, δεν κάνει. Όχι όλο τ' αγγούρι σε μας. Ντροπή!»). Ενώ, κατά βάθος πολύ της καλαρέσει να εμπλουτίσει, ελληνοποιώντας ντεσπεράντος, το κομματικό της πελατολόγιο με την ξενόφερτη έτοιμη προλεταριακή πλέμπα.

   Θεωρώ άκρως υποκριτική την επίκληση προς τήρηση... προφορικώς συμφωνηθέντων από μία χώρα (Ελλάδα), η οποία επί χρόνια στρεψοδικεί, καθυστερεί, ή αρνείται την εφαρμογή γραπτών όρων τριών μνημονίων και πιστεύω πως στην αυριανή... σύναξη εκείνο που θα παζαρευτεί είναι το ποσόν της αντιπαροχής μας διά την, επ’ αόριστον, φιλοξενία, (διάβαζε μόνιμη εγκατάσταση), της αφροασιατικής καφροσύνης, με ολίγη «σάλτσα» από αξιόλογους Σύρους πρόσφυγες.

   Τα όποια και όσα κυκλοφορούν περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» και υποχρεωτικής αναλογικής κατανομής μεταναστών και προσφύγων στα διάφορα κράτη, ορώμενα με ψυχρή λογική κι ευθυκρισία, δεν ευσταθούν. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποια χώρα να καταστραφεί -από αλληλεγγύη- μαζί σου, επειδή εσύ δεν καταφέρνεις να περιστείλεις το κακό στη δική σου. Πολλώ δε μάλλον, όταν όχι μόνο κωλυσιέργησες στην αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά -εν τινι μέτρω- το προκάλεσες με το... να «προσκαλέσεις» τα προσφυγικά στίφη με τον τρόπο σου.

   Προφανώς, η καταφυγή στην... ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και η επίκληση κατανομής μεταναστών και προσφύγων κατ' αναλογίαν πληθυσμού, λειτουργεί προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, (όχι των λέτσων ηγετών του), χωρίς όμως και να δημιουργεί δίκαιο η απαίτηση συγκαταβαράθρωσης  γιά τους υπόλοιπους. Το δόγμα: «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», μοιάζει πολύ χλωμό γιά την περίπτωση. Μπορεί να μη μας συμφέρει ως άκουσμα, όμως καμία συνθήκη ή συμφωνία δεν μπορεί να επιβάλει, π.χ. στην Αυστρία, να στερηθεί τον Μότσαρτ, χάρις το ταμ-τάμ, το ούτι και τους αμανέδες των εισβολέων. Ούτε να υποχρεωθεί να υψώσει... μιναρέδες. Η εθνική κυριαρχία, ο αυτοπροσδιορισμός της φυσιογνωμίας και η επιλογή κανόνων ζωής στην επικράτειά της είναι βασικό και αναφαίρετο δικαίωμα της κάθε ευνομούμενης σύγχρονης πολιτείας, επικρατέστερο από κάθε διακρατική συμφωνία, καθ’ όσον ταυτίζεται με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης χώρας και λαού της.