Σύνοδος Κορυφής. Διαπιστώσεις, σκοπιμότητες, συμπεράσματα και προβλέψεις.

Στο ελληνικό... Κανάβεραλ, ενόψει της εκτόξευσης της Οικονομίας μας!

Υποψήφιοι επενδυτές εισβάλλοντες αθρόως στη χώρα γιά να... επενδύσουν, μετά τις αισιόδοξες ανακοινώσεις του Υπουργού Εργασίας κ. Κατακούτελου.

    Αντιπαρερχόμενοι το προφανές, δηλαδή τους συριζαρέικους πανηγυρισμούς γιά τη μεγάλη επιτυχία του... «Γάτου των Ιμαλάϊων» στην χθεσινή Σύνοδο, ας σταθούμε στη στέρεη πραγματικότητα. Επίσης σταθερή και στέρεη είναι η θέση των Ευρωπαίων να μη δεχθούν μετανάστες, πρόσφυγες ή όπως αλλιώς ονομασθεί η ανθρωπολαίλαπα που εισβάλλει στη γηραιά ήπειρο και να προσπαθούν να το πετύχουν με την κλασσική πολιτικάντικη μέθοδο: το παρατεταμένο μπλα-μπλά και τα ανούσια ευχολόγια. Όμως η κάθε καθυστέρηση, με δεδομένο τα ήδη κλειστά βόρεια σύνορά μας, στοιβάζει στη χώρα ολοένα και μεγαλύτερο πλήθος απελπισμένων κυνηγών ονείρων και της φορτώνει ευθύνες, αναστάτωση και έξοδα.

   Ακρογωνιαίος και καθοριστικός παράγων της χθεσινής φαρσοκωμωδίας η Τουρκία. Η «μουσμούλα» αλεπού Νταβούτογλου, με το μόνιμο  κουτοπόνηρο σαρδόνιο υπομειδίαμα, έπαιξε άψογα τον αναμενόμενο και από αιώνων γνωστόν ρόλο της πατρίδας του. Ήτοι κατάθεση μαξιμαλιστικών απαιτήσεων με διφορούμενες, νεφελώδεις και περίπλοκες αντιπαροχές. Εκμεταλλευόμενος τις... «σφίξεις» των Ευρωπαίων γιά ανάσχεση του μεταναστευτικού ρεύματος που εκκινεί από τα παράλια της Τουρκίας, έβαλε στο τραπέζι ό,τι απωθημένο και απαράδεκτο αίτημα διεκδικούσε ανεπιτυχώς επί χρόνια. Μέγιστο όλων ο διακαής πόθος γιά ένταξη στην Ε.Ε. Πέραν αυτού, απαιτεί -όντας εκτός Ενωμένης Ενώσεως- μεταχείριση χώρας Σένγκεν, δηλαδή μπες-βγες στις χώρες αυτής της συμφωνίας χωρίς έλεγχο. Παραβλέποντας κάποια ακόμη ψιλά, που μπαίνουν γιά τα μάτια και γιά να μπορούν να κοπούν στα πλαίσια καλής θελήσεως και δήθεν... υποχώρησης, προτείνει μιά πολύπλοκη διαδικασία ανταλλαγής μεταναστών με πρόσφυγες. Και σαν κερασάκι στην τούρτα... μπόλικος παράς! (Κορυφαίο και μόνιμο τουρκικό αίτημα). Το πιό τρελό όλων είναι πως ζητεί να μπει στην Ε.Ε., ένα κλαμπ κρατών από το οποίο δεν αναγνωρίζει ένα μέλος του -την Κύπρο- η οποία, όμως, θα πρέπει να ψηφίσει υπέρ εισόδου της... Τουρκίας!

   Συνεπώς η κωλυσιεργία, αναβλητικότητα και παραπομπή του όλου θέματος στις ελληνικές καλένδες -ιδίως από τις καλοβολεμένες βόρειες χώρες-  δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Γι’ αυτούς είναι κέρδος χρόνου.

   Στις σύγχρονες -και λίγο καθυστερημένες- «Ειδούς του Μαρτίου» θεωρώ βέβαιο -προσωπική άποψη- πως οι απαιτήσεις της Τουρκία, όπως διατυπώθηκαν, δεν πρόκειται να γίνουν δεκτές. Προεξοφλώ, εκ του ασφαλούς, το βέτο της Κύπρου στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε., αν προηγουμένως εκείνη δεν την αναγνωρίσει. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο υπό τις σημερινές συνθήκες. Επίσης θεωρώ δύσκολο -έως απίθανο- ν’ αλλάξουν στάση και πολιτική στο μεταναστευτικό οι βόρειες χώρες, οι οποίες και μόνο στην είσοδο στον τόπο τους αθρόων μουσουλμανικών ορδών και την κυκλοφορία στους δρόμους τους... μαντήλας, παθαίνουν αλλεργία. Συν το ότι θα συμμετάσχουν στις υπερβολικές οικονομικές απαιτήσεις της «πονηράς ημισελήνου». («Εμ κερατάς, εμ δαρμένος»)!

   Οι μεγάλες δυνάμεις -Γαλλία, Γερμανία- όντας κορεσμένες και ταλαιπωρημένες από την μετανάστευση, ιδίως η πρώτη, αφήνουν την ομάδα Βίζενγκραντ να βγάλει το φίδι από την τρύπα και παρακολουθούν -ένα βήμα πίσω- τις εξελίξεις, παριστάνοντας τους καλούς και μεγαλόψυχους «αλληλέγγυους» και προβαίνοντας σε κενολογίες, ευχολόγια και ασαφείς υποσχέσεις. Αν χρειαστεί, θα βγουν μπροστά και θα τρίξουν δόντια.

   Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα και τη διάχυτη διασπορά αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, μόνη χαμένη απομένει η χώρα μας, η οποία ξεμένει με τον «μουτζούρη» στο χέρι! Με μυριάδες μυριάδων αφροασιατών ποικίλης προέλευσης και πολιτισμικής διαβάθμισης, διεσπαρμένους σε όλη τη χώρα σε ανοιχτούς και κλειστούς καταυλισμούς, η αναπόφευκτη μονιμοποίησή τους εδώ θα μετατρέψει την φυσιογνωμία της και -ασφαλώς- θα την υποβιβάσει σε όλα τα επίπεδα και δείκτες. Τυράκι όλης αυτής εθνικής καταβαράθρωσης παραμένει πεισματικά η... μείωση του χρέους! Όποιος προσδοκά απτή και ξεκάθαρη μείωση του ποσού, αιθεροβατεί επικίνδυνα. Μιλώντας υποθετικά, το 100 να γίνει, π.χ. 80, ή 90, ή 70 αποκλείεται! Όταν οι ξένοι ομιλούν γιά «απομείωση» εννοούν είτε παράταση του χρόνου αποπληρωμής διά της μειώσεως του ποσού των καταβαλλόμενων δόσεων, με παράλληλη αύξηση του πλήθους αυτών, είτε μείωση του επιτοκίου δανεισμού, είτε κάποιου μίγματος και των δύο.

   Το «κόλλημα» των συριζαρέων στη μείωση του χρέους θυμίζει τις παλιές Εθνικές ποδοσφαιρικές ομάδες  που «έτρωγαν» μεν εφτάρες -με ήρωα τον τερματοφύλακα- αλλά έβαζαν και... ένα! Το γκολ της τιμής, το οποίο περιέγραφαν με πολλές λεπτομέρειες οι αθλητικοί ρεπόρτερς της εποχής.

   Είμαι απόλυτα σίγουρος πως όταν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, με όφελος που θα χάνεται στα βάθη του χρόνου, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του κυβερνητικού «τσούρμου» θα...  γκρεμίσει τα Τείχη προκειμένου να εισέλθει -νικητής και τροπαιούχος- ο... Ηγέτης! Ήδη ο... Καρανίκας, προσληφθείς προς τούτο, «σχεδιάζει... στρατηγικώς» τελετές και πανηγυρισμούς!