Η αποικιοκρατία, η Ελλάδα και η φενάκη των αφελών.

Κυνηγώντας ανεμόμυλους και κορϊδεύοντας τον κοσμάκη.
 

   Πρακτικά, ως αποικιοκρατία νοούμε την -διά μέσου των αιώνων- επέκταση κάποιας ισχυρής ναυτικής δύναμης, κυρίως ευρωπαϊκής, σε τόπους μακρινούς ως προς την μητρόπολη. Τον εποικισμό τους από πολίτες της και την δημιουργία αποικίας, με σκοπό την εκμετάλλευση του εποικιζόμενου τόπου. Φυσικά, ένα τέτοιο γεγονός αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των ντόπιων πληθυσμών, από τους οποίους η αποικία απομυζά τους δικούς τους φυσικούς πόρους. Πολλάκις, ιδίως σε πρωτόγονους πληθυσμούς, η ιδιοποίηση αυτή επεκτεινόταν στην εκμετάλλευση και των ίδιων των γηγενών, μέχρι τον βαθμό της υποδουλώσεως.

   Η νεώτερη αποικιοκρατία άρχισε τον 15^ο αιώνα, με το πρώτο ταξίδι του Χριστόφορου Κολόμβου και την ανακάλυψη της Αμερικής, κατά το 1492. Κίνητρο η αναζήτηση οικονομικών πόρων γιά την εξυπηρέτηση των πολεμικών αναγκών του βασιλικού ζεύγους της Ισπανίας. Των Φερδινάνδου της Αραγωνίας και Ισαβέλλας της Καστίλης, οι οποίοι πάλευαν γιά την ενοποίηση της Ισπανίας κάτω από το σκήπτρο τους.

   Στη συνέχεια και μέχρι τα μέσα, σχεδόν, του 20^ου αιώνα, η αποικιοκρατία εξαπλώθηκε σε Αφρική, Ασία και Αμερική. Πρώτοι, μετά τους Ισπανούς, ακολούθησαν κατά πόδας οι Πορτογάλοι και  κατόπιν οι Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, Βέλγοι και Γερμανοί. Οι Αμερικανοί αρκέστηκαν στην τακτοποίηση των του οίκου τους, εξαφανίζοντας πρακτικά, ή αφομοιώνοντας, τις ολιγομελείς ινδιάνικες φυλές της Β. Αμερικής  και την εισαγωγή στρατιών μαύρων αφρικανών σκλάβων γιά την καλλιέργεια, κυρίως, των απέραντων εκτάσεων γης που διέθεταν.

   Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα διάφορα απελευθερωτικά κινήματα άρχισαν να επαναφέρουν την παγκόσμια τάξη στη σωστή της διάσταση, δίνοντας με εθνικοποιήσεις, ελευθερία, ανεξαρτησία,  γη, φυσικούς πόρους και εξουσία στους φυσικούς τους δικαιούχους. Τελευταία μεγάλη αποτίναξη αποικιοκρατικού ζυγού έγινε στη Νότιο Αφρική με την κατάλυση του απάνθρωπου «άπαρτχάιντ».

   Παρ’ όλα αυτά, η μορφωτική, πολιτιστική και πολιτισμική καθυστέρηση κάποιων λαών, κυρίως της Αφρικής, δεν επέτρεψαν -και δεν επιτρέπουν ακόμη- την ουσιαστική αποτίναξη κάθε αποικιοκρατικού κατάλοιπου, την πλήρη αποδέσμευση από την τεχνολογικά προηγμένη Δύση, την οικονομική αυτάρκεια και την ανάπτυξη δημοκρατικών μηχανισμών διοίκησης στις πρώην, υπό κηδεμονία, χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Διαφθορά, ευνοιοκρατία, εξουσιολαγνεία και ισχυρά συμφέροντα κρατούν ακόμη πλήθος λαών στην υπανάπτυξη, την αμορφωσιά, τον θρησκευτικό φανατισμό και γενικά κατάσταση που αναπτύσσει έντονα συμπλεγματικά σύνδρομα και ένα περίεργο μείγμα συναισθημάτων. Αφ’ ενός μίσος γιά τη Δύση και, αφ’ ετέρου, γοητεία και αφόρητη έλξη προς το οικονομικό επίπεδο της δυτικής καθημερινότητος και της άνεσης στη διαβίωση. Εξ ου και τα καραβάνια της ομαδικής προσφυγιάς. Κίνητρο η καλύτερη ζωή και άλλοθι η... αποικιοκρατία, που -δήθεν- γέννησε κι εξέθρεψε την καθυστέρηση. Το λογικοφανές επιχείρημα, χωρίς να στερείται κάποιας δόσης αληθείας, τουλάχιστον στην αφετηρία, πόρρω απέχει από την αλήθεια, καθ’ όσον οι κύριες αιτίες που κρατούν τους υπό μετακίνηση λαούς στην φτώχεια και υπανάπτυξη, οφείλονται στους ίδιους. Στην παράδοση, την αμορφωσιά, τα ήθη και έθιμα και -κυρίως- στην θρησκεία τους, στην οποία υπακούουν κατά την πιό σκοταδιστική της ερμηνεία και εκδοχή. Έτσι, επιτήδειοι φανατικοί ισλαμιστές δημαγωγοί εκμεταλλεύονται τη λαχτάρα τους γιά καλύτερη ζωή και το μίσος τους γιά τη Δύση, το οποίο μάλιστα υποδαυλίζουν έντεχνα καλλιεργώντας τον φονταμενταλισμό, με αποτέλεσμα το σημερινό χάος και τη παγκόσμια διασπορά του τρόμου.

   Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι -λόγω ΣΥΡΙΖΑ- τη δύναμη της διαστρεβλωτικής παραπληροφόρησης και τη απήχηση της παραποίησης της αλήθειας σε έναν αφελή, αδαή και φανατισμένο λαό, είναι εύκολα κατανοητή η μεγεθυμένη αντίστοιχη συμπεριφορά λαών ήσσονος πνευματικότητος και μειωμένης ικανότητος κρίσεως.

   Οπότε αυτές οι σαχλοδικαιολογήσεις περί... "αποικιοκρατίας" και καταστάσεων που έρχονται από το παμπάλαιο παρελθόν, ηχούν κούφια. Τα πραγματικά κίνητρα προαναφέρθηκαν.

  

   Συνεπώς ας μην εφησυχάζουμε επί τω λόγω πως εμείς δεν υπήρξαμε ... αποικιοκράτες, άρα δεν αποτελούμε στόχο. Το αντιδυτικό μίσος είναι τυφλό κι εμείς κινδυνεύουμε μάλλον περισσότερο. Διότι αποτελούμε την πρώτη αξεπέραστη φραγή στον δρόμο του τελικού προορισμού τους, (Γερμανία). Τον τόπο «μαρτυρίου» τους και την τροχοπέδη των επιδιώξεών τους, κατά την κοντόφθαλμα ορατή τους  δυστυχία. Και, στο κάτω-κάτω, «Δύση» είμαστε κι εμείς! Και μάλιστα, όντες ανοργάνωτοι κι ευάλωτοι, καθιστάμεθα ευκολότερος στόχος. 

   Επειδή η σκοπιμότητα μιάς τρομοκρατικής ενέργειας είναι ο αντίκτυπος, καλό θα είναι οι κουτοπόνηροι «αρμόδιοι» να μην διαλαλούν τα περί ασφάλειας και θωράκισης της χώρας, διασπείροντας τεχνηέντως μιά ανύπαρκτη ηρεμία, αλλά να προειδοποιούν -έστω έμμεσα- τον κόσμο να έχει τα μάτια ανοιχτά και να μην εφησυχάζει. Όσο γιά τις μπούρδες περί... αποικιοκρατίας, ας μη λησμονούμε τις Συρακούσες, την Ιμέρα, τον Τάραντα, την Έφεσσο, την Αλικαρνασσό, την Μίλητο, την..., την...... Ο Φάρος της, πάλαι ποτέ, ελληνικής Αλεξάνδρειας -έστω σβηστός- ας φωτίσει τους αρμόδιους κυβερνώντες.

   Πρώτοι διδάξαντες την αποικιοκρατία οι... Έλληνες!