ORPHEAS

Θέσεις - Απόψεις

Ανέκαθεν ο Έλληνας, σε κάθε του δυσκολία η αναποδιά, προσέφευγε
σε ανώτερη δύναμη. Παλιά και παραδοσιακά, κυρίως, στο Θεό.
Στα τελευταία χρόνια, με το παραμικρό, επικαλείται το κράτος :
- Πετάει αναμμένο τσιγάρο και πιάνει φωτιά το δάσος ;
- Που είναι το κράτος !
- Μπαζώνει τα ρέμματα, χτίζει απάνω τους κι όταν έρθει η πλημμύρα
και του πάει το σπίτι στη θάλασσα, φωνάζει.
- Που είναι το κράτος !
- Βγαίνει με τα χιόνια χωρίς αλυσίδες και αποκλείει τις εθνικές οδούς ;
- που είναι το κράτος ;
- Γεμίζει με σκουπίδια τις παραλίες κι όταν ξαναπάει και τις βρίσκει
τίγκα στο σκουπίδι ωρύεται.
- Που είναι, που είναι επί τέλους το κράτος;
- Δεν του κάθεται η γκόμενα ;
- Που είναι το κράτος ;
Σύμφωνα με τη τελευταία απογραφή ζούμε περίπου 10 εκατ. Έλληνες
στη χώρα. Προτείνω, λοιπόν, να ιδρύσουμε ισάριθμα κράτη και να πά-
ρει ο καθένας από ένα. Έτσι κάθε φορά που θα παρουσιάζεται πρόβλη-
μα στο καθ΄ένα μας , θ' απευθύνεται στο κράτος του και θα βρίσκει λύση
ακαριαία και κατά τη βολή του.
Απλούστατο ! ! !