ORPHEAS

Από το κύκλο των χαμένων ποιητών


Σκέψεις

Ο χρόνος κυλά αμείλικτος.

Οι δυνάμεις λιγοστεύουν.

Η φύση καταστρέφεται.

Οι αξίες απαξιώνονται.

Οι συνειδήσεις ναρκώνονται.

Η αδιαφορία αδρανοποιεί.

Οι οικονομίες καταρρέουν.

Η διαφθορά γαγγραινιάζει.

Η βία κυριαρχεί.

Η μοναξιά απλώνεται.

Οι οικογένειες διαλύονται.

Οι κοινωνίες αποσυντίθενται.

Ο λαικισμός αντικαθιστά τη λαικότητα.

Η νύχτα καλύπτει τη μέρα.

Το σκοτάδι σκεπάζει το φως.

Οι φάροι αργοσβήνουν

Οι ξέρες παραμονεύουν, ύπουλες.

Το καράβι τσακίζεται σ' αυτές.

Και μόνος απομένει υγιής, ο ποιητικός λόγος.


Παρηγοριά

- Σπάσ' τη σιωπή σου, ποιητή
και πάρε ανθούς και πέταλα
να φτιάξης στίχους απαλούς,
τραγούδια ονειρεμένα.

- Να γίνουν θλίψης βάλσαμο
πάνω στη χαίνουσα πληγή,
της μοίρας της ανθρώπινης
τα δίκια τα κλεμένα.

- Ξαναλαλήστε ποιητές,
άμα και σείς σιωπήσετε
το άλας, φεύ, θα μωρανθεί
κι εν τίνι αλισθήσετε.


Ι Β Α