«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά... Αλέκσις»; Μήπως επειδή: «Αιέν... κληρωτίδι τυχερεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων μηδέ γένος αριστερών πατέρων κονομησέμεν»!

(Και σε ελεύθερη μετάφραση:  «Πάντα να είσαι τυχερός και στην κληρωτίδα να ξεπερνάς τους άλλους, να τα κονομάς όπως κάνει το αριστερό πατρικό γένος που ανήκεις»).

 Η αριστερόστροφη φιλοσοφία λειτουργίας της κοινωνίας.

 

   Αν θελήσουμε, μονολεκτικά, να αποτυπώσουμε πού αποσκοπεί και τί επιδιώκει όλη  αυτή η εσπευσμένη... νομοφούρια, μέσα στην καρδιά της θερινής ραστώνης και  της αποχαύνωσης που προκαλούν οι σχετικοί καύσωνες, που μονοκούκι ψηφίζει ο πειθήνιος λόχος της αριστερής συμμορίας, η απάντηση είναι -σίγουρα- μία και μονοσήμαντη: Την... ισοπέδωση. Και, αρχής γενομένης από την Παιδεία, εννοείται πως προσιτή ισοπέδωση μπορεί να γίνει μόνο προς τα κάτω. Όχι περί τον πάτο, αλλά ακριβώς στον πάτο! Αφού ο κάθε τελευταίος γιά να φτάσει τον... προτελευταίο, απαιτείται... προσπάθεια! Βουρ, λοιπόν γιά τον... πυθμένα. Κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτισμικό, επιστημονικό, σπουδαστικό, αθλητικό και ό,τι βάζει ο κάθε νους, που ο δικός μου τώρα... ξεχνάει.

   Έτσι, τα τζίνια της... «δίκαιης ανάπτυξης» -ο όρος μυρίζει αριστερή μπουρδολογία και μου είναι αδιανόητος- προχωρούν το καταστροφικό τους έργο, κολακεύοντας την πλέμπα και την πάσης φύσεως ανικανότητα και αναξιότητα, (και όχι μόνο). Διακηρύξεις όπως: «η αριστεία είναι ρετσινιά», «η καριέρα είναι χολέρα» και λοιπές συμπλεγματικές ηλιθιότητες, συνάδουν απόλυτα με την αριστερή ιδεολογία τους και με το σύνολο της πολιτικής που εφαρμόζουν και στοχεύουν στην αύξηση της «ιδιωτείας» -με την αρχαία έννοια- και της πνευματικής αδράνειας. Ένα γεγονός που γεμίζει, ασφαλώς, τις κομματικές τους δεξαμενές, ένεκα αλογίας και ακρισίας και οδηγεί στην σοβιετοποίηση του λωτοφάγου ελληνικού λαού και την εκπλήρωση της αρρωστημένης τους ουτοπίας.

   Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πνευματική προσπάθεια γιά να γίνουν αντιληπτά το μίσος και η απέχθεια γιά μόρφωση τύπων, όπως ο τερατόμορφος Φίλης, ο κοιμισμένος Μπαλντάς, ο παντελώς άσχετος με το θρανίο και ουσιαστικά ανεπάγγελτος -δήθεν- πολιτικός μηχανικός με το gratis πτυχίο, ελέω Αλαβάνου και Τάσιου, ο οινόφλυξ Μέντωρ -άλλος αιώνιος φοιτητής κι αυτός- που, αν και πολυεκατομμυριούχος, καταδεχόταν να φορτώνει τις διαρροές των υδραυλικών του στους γείτονες, ο γελωτοποιός Μαδράς με τα ανέκδοτα των Σύρων επενδυτών -ο μόνος επιτυχημένος στον κωμικό του ρόλο- ο «παλαιολιθικός» κομμουνιστής μπαρμπα-Μυτούσης της Παιδείας και ένα μάτσο από μειονεκτικούς αποτυχημένους ντενεκέδες, που από την μετριότητα μακροχρόνιων σπουδών -στην καλύτερη περίπτωση- και την αδυναμία επαγγελματικής καριέρας στον ελεύθερο στίβο, βρήκαν καταφύγιο στο αριστερό κομματιλίκι και επέπλευσαν με νεφελώδεις και αμφιλεγόμενους τίτλους σε κρατικές θέσεις, κοροϊδεύοντας εαυτούς και αλλήλους, πως -δήθεν- επιτελούν... κοινωνικό έργο! Όλοι αυτοί βαυκαλίζονται ότι χτίζουν σωστή και... προοδευτική παιδεία γιά τις επόμενες γενιές. Τρομάρα τους και τρομάρα μας!

   Έτσι, λέξεις όπως: «αξιοκρατία», «προσπάθεια», «αξιολόγηση», «ανταγωνισμός», «συναγωνισμός», θα τιμωρούνται επί τη... εκφωνήσει! Ο λόγος πλέον ανήκει στην... τύχη και η λέξη «καλός» αντικαθίσταται με την λέξη: «τυχερός».

   Τώρα, όποιος σοβαρά πιστεύει πως με ηγέτες και ταγούς ανθρώπους άσχετους κι απαίδευτους,  πού δεν γνωρίζουν πού τους πάνε τα τέσσερα, πού πέφτει η Λέσβος και πού η Μυτιλήνη και πού θα βρεθούν αν περιστραφούν κατά 360^ο, πλήρως αποτυχημένους σε ό,τι καταπιάστηκαν, μπορεί να δει προκοπή, σε ατομικό και εθνικό επίπεδο, ας απευθυνθεί σε ψυχίατρο. Μετά από δυόμισι χρόνια αριστερής διακυβέρνησης, τους είναι, ασφαλώς, απαραίτητος.