Μικρή επιτομή της ιστορίας του κομμουνισμού, με απλά λόγια και παραδείγματα.

Γέννηση - ακμή - παρακμή.

Ο Λεχ Βαλέσα σε μιά συμβολική απεικόνιση ντόμινο, που παριστά το ξήλωμα του κομμουνισμού στην Αν. Ευρώπη!

    Διάφοροι φιλόσοφοι των 18^ου και 19^ου αιώνος, βασιζόμενοι στο απάνθρωπο, κακό, άδικο και ατελές κοινωνικοοικονομικό status της εποχής τους, μελέτησαν μεταρρυθμίσεις και ανέπτυξαν θεωρίες περιστολής της αδικίας και διαμορφώσεως δικαιότερης διαχείρισης πλουτοπαραγωγικών πηγών και εργατικού δυναμικού. Καθώς η φεουδαρχία που ήκμαζε και η σύνθλιψη της εργατικής τάξεως με εξοντωτικά ωράρια απασχόλησης, απάνθρωπη αντιμετώπιση και κακοπληρωμένες αμοιβές στο ραγδαία αναπτυσσόμενο  βιομηχανικό γίγνεσθαι των ευρωπαϊκών κοινωνιών, έδιναν ένα πολύ άνισο και άδικο κοινωνικό αποτέλεσμα. Οι οικονομικές παράμετροι απαιτούσαν διόρθωση πορείας και συνθηκών εργασίας.

   Με αφετηρία κάποιες ανησυχίες ουτοπικών στοχαστών του 18^ου αιώνα, ο Καρλ Μαρξ, (1818 - 1883), εμπνεόμενος από μελέτες, εργασίες και άρθρα που δημοσίευε ο Φρήντριχ Ένγκελς, (1820 - 1895), όντες Γερμανοί και οι δύο, "τακίμιασε" μαζί του και διαμόρφωσαν από κοινού την τελική μαρξιστική θεωρία, αυτό που απλά καλούμε "κομμουνισμό". Στο αρχικό πρώιμό του στάδιο, με χώρο εξέλιξης τόσο στη θεωρία όσο και την πρακτική εφαρμογή, κάτι που πρόσθεσε αργότερα ο Λένιν. Με στόχο την αποκατάσταση των αδικιών, την κοινωνική πρόοδο και την καθολική και ομοιόμορφη οικονομική ανάπτυξη όλων των λαών που συναπαρτίζονταν από τους βαφτιζόμενους «προλετάριους», οι οποίοι και καλούνταν να καταργήσουν σύνορα, έθνη, φυλές και να ενωθούν σε μία παγκόσμια οντότητα και δύναμη. Κεντρικό σύνθημα το... τρομακτικό: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθήτε»!

   Τελικό αποτέλεσμα όλου αυτού του φιλοσοφικού οικοδομήματος -βασισμένου πάντα στα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα εκείνης της εποχής- η δημιουργία πολιτικών φορέων με τίτλο: «Κομμουνιστικό Κόμμα... Τάδε», όπου «τάδε» το όνομα της χώρας του κόμματος.

   Το θεωρητικό πνευματικό προϊόν Ένγκελς, Μαρξ και σία, ο κομμουνισμός, βρήκε γόνιμο έδαφος, ρίζωσε, αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε, με βία ή λαϊκή επιταγή, στις πιό φτωχές και πιό καταπιεσμένες χώρες, των οποίων οι λαοί στέναζαν, υφίσταντο φοβερή εκμετάλλευση, κακομεταχείριση και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας με ουδεμία ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους. Όπως η Ρωσία, η Κίνα και διάφορες άλλες αποικιοκρατούμενες χώρες της ΝΑ Ασίας. Κάτι ανάλογο με τον χριστιανισμό στην Ιουδαία, κατά την ρωμαϊκή κατοχή, όπου η νέα θρησκεία απετέλεσε έναν πρώιμο σοσιαλισμό.

   Δυστυχώς όμως, η καθ’ όλα ανθρωπιστική αυτή θεωρία σκοντάφτει σε μιά άλλη πανανθρώπινη, πανάρχαια και σύμφυτη με το DNA μας ιδιότητα, που διαφορίζει και κατατάσσει νομοτελειακά τους ανθρώπους. Μιά ιδιότητα που πρώτος εντόπισε και διακήρυξε ο μέγας Αριστοτέλης τον 5^ο π.Χ. αιώνα. («Ουδέν ανισότερον της ίσης μεταχείρισης των ανίσων»).

   Έτσι, η ανένδοτη και απαρέγκλιτη εμμονή στην εφαρμογή καθολικών και ισοπεδωτικών πολιτικών, με παράλληλη απαξίωση ιδιαιτεροτήτων και κατάργηση της αξιοκρατίας, απέτυχε και οδήγησε -εκ του ασφαλούς και συντόμως- στο αντίθετο του επιδιωκομένου αποτέλεσμα. Αργοσχολία, αφιλοπονία, αναξιοκρατία, οκνηρία, μείωση εθνικής  παραγωγής, οικονομική καχεξία, μαρασμός, φτώχεια, εξαθλίωση, υπανάπτυξη ήσαν τα σκαλοπάτια της κλίμακας του κακού που κατέβηκαν όσοι λαοί γεύτηκαν τα αγαθά της μαρξιστικής ουτοπίας. Και να ήσαν μόνον αυτά; Τα κομμουνιστικά καθεστώτα, προκειμένου να καταπνίξουν κάθε αντίδραση στο καθεστώς τους και να φιμώσουν κάθε διαμαρτυρόμενη φωνή, διολίσθαιναν συνεχώς στη βία και μιά καταπίεση, τουλάχιστον ισόποση και ισότιμη με εκείνη που είχαν μάθει καλά από την φεουδαρχική εποχή  οι λαοί, προκειμένου να ελέγξουν την κατάσταση. Σιδηρούν παραπέτασμα, Τείχος Βερολίνου, σφράγισμα ραδιοσυχνοτήτων και πλήθος περιορισμών κι απαγορεύσεων, είναι κάποια από τα «νέα φρούτα» που γεύτηκαν όσοι ατύχησαν να... «ευτυχούν» σε κομμουνιστικό παράδεισο, μαζί με τα παλιά γνωστά, τα κλασσικά και εγνωσμένης αποτελεσματικότητος. Όπως διώξεις, βασανιστήρια, εξορίες, εκτελέσεις, κ.λπ. Απόρροια της απεγνωσμένης προσπάθειας των κομμουνιστικών ηγεσιών να περιφρουρήσουν το καθεστώς και τα προνόμιά τους. Πράγματα πασίγνωστα, ιδίως στους παλαιότερους εξ ημών. Γι' αυτό και το κομμουνιστικό ταξίδι στη Γη υπήρξε σύντομο, κράτησε περίπου 3/4 του αιώνα. Μετά κατέρρευσε αφ' εαυτού, χωρίς καμμία εξωτερική επέμβαση, πόλεμο, μποϋκοτάζ ή παρενόχληση. Απλά απέτυχε παταγωδώς, αφού αντί να δώσει λύσεις, αύξησε τα προβλήματα και χρεωκοπημένο... τα παράτησε!

   Γιά την οικονομία του χρόνου, συντομεύω και φτάνω στο πώς γράφτηκε το θλιβερό τέλος αυτής της ουτοπίας.

- Στις 9 Νοεμβρίου 1989 γκρεμίζεται το Τείχος του Βερολίνου και ο γερμανικός λαός απελευθερώνεται. Στις 3 Οκτωβρίου 1990, η Γερμανία επανενώνεται αποβάλλοντας από πάνω της το κομμουνιστικό καρκίνωμα.

- Ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1989 μετά από ολιγοήμερο τζέρτζελο συλλαμβάνεται, δικάζεται και εκτελείται το ζεύγος Τσαουσέσκου και η Ρουμανία γλυτώνει.

- Ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1991, αναπάντεχα και απροειδοποίητα, ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ βλέποντας τα αδιέξοδα και την καταστροφή που προκάλεσε στη χώρα του το αντιπαραγωγικό και απάνθρωπο σύστημα, παραδέχεται την αποτυχία, βάζει λουκέτο στο κομμουνιστικό μαγαζί της Σοβιετίας και παραδίδει το κλειδί στον Μπόρις Γιέλτσιν. Σε λίγο τα ουκρανικά τανκς επωλούντο στις μάντρες αυτοκινήτων του Κιέβου!

- Στη συνέχεια, όπως δείχνει η φωτογραφία, με τον Λεχ Βαλέσα να δίνει το εναρκτήριο... σπρώξιμο σε ένα μακρύ ντόμινο, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αποτίναξαν -η μία μετά την άλλη-  τον κομμουνισμό από πάνω τους και αναπνέουν πλέον ελεύθερα.

- Στην ιδιόρρυθμη Κίνα, μετά τον θάνατο του Μάο, ο πανέξυπνος Ντενγκ -λάου, λάου και μεθοδικά από το 1979 ακόμη- έστριψε το τιμόνι της κομμουνιστικής χώρας του προς την ελεύθερη οικονομία και την έκανε αγνώριστη! Σαν πανέξυπνος που ήταν, κράτησε την κομμουνιστική επίφαση, μόνο και μόνο γιά να μην υπάρχει αντιπολίτευση στη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων που χρειαζόταν να πάρει η τεράστια χώρα, προκειμένου να προχωρήσει στη γιγαντιαία της μεταρρύθμιση. Και μιά αντιπολίτευση θα αποτελούσε τροχοπέδη σ' αυτές.

   Κατόπιν των ανωτέρω πραγματικών γεγονότων, τί να μας πει ο σπιθαμιαίος Κοντονάκος και η εκλεκτή κομμουνιστική «δευτεράντζα» του, που μας κατσικώθηκε στο σβέρκο με την βλακώδη σύμπραξη του αφελέστερου λαού του κόσμου; Ρίχνουν στάχτη στα μάτια των αμόρφωτων χάνων που τους πιστεύουν, χωρίς να ξέρουν πού τους παν τα τέσσερα από Ιστορία, και χάφτουν ό,τι παπαρδέλα τους σερβίρουν. (π.χ. «Μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο καταργώ τα μνημόνια» και άλλα παραμύθια, που έταζε ο γουρλής αρχηγός τους). Ο αρμόδιος Κοντονάκος τους πετάει και  μερικές μπούρδες που τονώνουν τις εμμονικές αριστερές φαντασιώσεις τους -στριφνές, άσχετες και περίπλοκες- σχετικά με το ποιός... γράφει την Ιστορία, κακοποιώντας και παραχαράσσοντάς την πρώτος ο ίδιος, και... καθάρισε! Διότι θέμα του Συνεδρίου δεν είναι ο στιγματισμός του Κόκκινου στρατού, αλλά του κόκκινου φασιστικού καθεστώτος της ΕΣΣΔ. Ο «Κόκκινος στρατός» έκανε τη δουλειά του. Και την έκανε σωστά, απελευθερώνοντας όμως μόνο την Ανατολική Ευρώπη, καθώς την υπόλοιπη την ελευθέρωσαν οι υπόλοιποι Σύμμαχοι. (Κάποιος θα πρέπει να μιλήσει στον σύντροφο Κοντονή γιά την απόβαση στη Νορμανδία και -πιό πριν- στην Σικελία).

   Και όλη αυτή η κακόγουστη βαρύγδουπη και... "λεβέντικη" σαχλαμάρα, μόνο και μόνο γιά να διατηρηθεί η εκλογική αριστερή πελατεία και η εξουσία. Τουτέστιν η καρέκλα και η κουτάλα!

Εξ αριστερών και κατά σειρά, διακρίνονται οι κυρίες Φωτίου, Αυλωνίτου και Καρακώστα.

   Κατά τα λοιπά, «όποιος έχει μάτια βλέπει» και νου, καταλαβαίνει! Και ένας προσωπικός ισχυρισμός. Αν ζούσαν σήμερα, στα σημερινά δεδομένα με τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα, ο Ένγκελς, ο Μαρξ και... τ’ άλλα παιδιά, δεν επρόκειτο να εμπνευστούν και διατυπώσουν τις ουτοπικές και ξεπερασμένες θεωρίες τους, που -απομυθοποιημένες- απευθύνονται, πλέον, μόνο σε κάποιους ντόπιους εναπομείναντες χαζούς. Όσοι  μοιάζουν στο μυαλό με κάτι Αράβισες μουσουλμάνες, που υποστηρίζουν φανατικά πως οι γυναίκες πρέπει να ζουν σε συνθήκες όπως αυτές της φωτογραφίας!!!
   Τώρα και κατόπιν όσων εκπληκτικών βιώνουμε στην προοδευτική διολίσθηση της χώρας προς τη σοβιετοποίηση -η μόνη... "πρόοδος" που συντελείται- όσοι αφελείς χαχολάκοι εξακολουθούν να πιστεύουν σ' αυτόν τον καταστροφικό εσμό και πως -ένεκα τούτου- θα έχουν άλλη μοίρα από εμάς, τους αντιπάλους τους, όταν έλθουν εν τη... "προεδρία" τους, πλανώνται πλάνην οικτράν. Διότι έτσι και δεν ανήκουν στον στενό κομματικό πυρήνα, στη στροφή τους περιμένει το ίδιο κολοβό φίδι!