Ένας κομμουνιστής "κόντες" από το Τζάντε!

Αν είσαι μάνα και πονείς, πες που το πάει ο Κοντονής!

  Η κομμουνιστική εκδοχή του νεώτερου Χατζηαβάτη Τσελεπή από το Τζάντε, ως αρμόδιος υπουργός, αρνήθηκε περήφανα τη συμμετοχή της χώρας στο συνέδριο που θα γίνει στο Ταλίν της Εσθονίας την 23^η Αυγούστου με θέμα: «Η κληρονομιά στον 21^ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα». Ένα συνέδριο που οργανώνεται στα πλαίσια της Εσθονικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης.    Σημειωτέον πως η Εσθονία, ως μία από τις παλιές Σοβιετικές Δημοκρατίες, ένοιωσε βαθειά στο πετσί της τί σημαίνει κομμουνισμός, ποιά η γλύκα του και τί θα πει πολιτικό έγκλημα, με όλα τα προκαταρκτικά του... ορεκτικά. Π.χ. διώξεις, βασανισμοί, θηριωδίες, εξορίες, γκουλάνγκ, ψυχιατρεία, μέχρι να φθάσουμε στην τελική εκτέλεση. Δηλαδή όλα τα γνωστά μας κομμουνιστικά τερτίπια -ευτυχώς εξ ακοής μόνο- τα οποία αγνοεί και, ως εκ τούτου, διαφωνεί με οργή και πάθος ο κομμουνιστής σύντροφος Κοντονής, παραβλέποντας -ή κάνοντας πως αγνοεί ο άθλιος, λόγω... πλαστογράφησης, δήθεν, της Ιστορίας από τους νικητές-  την ανόητη, (άνευ νοήματος), κομμουνιστική ανταρσία στη χώρα μας, καθ' όσον αυτή ήταν από χέρι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μιά άσκοπη -εγκληματική γιά τους υποκινητές της- σφαγή λόγω της Συμφωνίας των Μεγάλων στη Γιάλτα, όπου ο κόσμος, πιθανότα κακώς αλλά με σωστή  σκοπιμότητα ισορροπίας δυνάμεων και αποφυγής νέου πολέμου, μοιράστηκε σε ζώνες επιρροής. Έτσι, καθώς όλοι σεβάστηκαν τη συμφωνία, κανείς μεγάλος δεν μπήκε στα... "χωράφια" του άλλου και κανείς λαός, τουλάχιστον τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, δεν τόλμησε να την αμφισβητήσει. Μόνο ο αρχιεγκληματίας Ν. Ζαχαριάδης απέκρυψε από τους δικούς του τη συμφωνία -άρα- και το μάταιο μιάς ανταρσίας, σπρώχνοντας τους αντάρτες του ΕΛΑΣ σε ένα ολοκαύτωμα, με την κουτοπόνηρη σκέψη της δημιουργίας υποθηκών αίματος και μίσους γιά έναν επόμενο ρεβανσιστικό γύρο. Επομένως, μιά ηλίθια εξέγερση οδήγησε τη χώρα σε ένα αδελφοκτόνο μακελειό και οδηγήθηκε η ίδια στην ήττα και την πληρωμή των επίχειρων αυτής. Χωρίς οργάνωση, επιμελητεία, όπλα, πυρομαχικά, πηγές ανεφοδιασμού και, κυρίως, χωρίς εξωτερικά στηρίγματα, μετά το κλείσιμο των βόρειων συνόρων από τον Τίτο, η συντριβή της εξέγερσης -"Δημοκρατικό στρατό", αποκαλούν βλακωδώς οι κουκουέδες τα πλιατσικολόγα μπουλούκια που προκειμένου να διατηρηθούν στη ζωή, καταρήμαξαν την ελληνική ύπαιθρο με την τρομοκρατία, τη ληστεία και την υποχρεωτική στρατολόγηση μέχρι μικρών παιδιών- ήταν απλά θέμα χρόνου. Όμως το "Ουαί τοις ηττημένοις", που είπε κάποτε ο Γαλάτης Βρέννος, χωρίς να φαντάζεται την οικουμενική και διαχρονική αξία αυτής της φράσης, τους ξυνοφάνηκε και τους ενοχλεί ακόμη.

   Έτσι, κάνοντας τον τρελό, πετάει τη μπάλα στην εξέδρα, αποπροσανατολίζει το θέμα, ανακατεύει παραπειστικά την... τράπουλα της ατζέντας του Συνεδρίου, και μπουρδουκλώνοντας άκαιρα και συμψηφιστικά με τα αντίστοιχα εγκλήματα του ναζισμού και του φασισμού, αρνείται τη συμμετοχή της Ελλάδος, θεωρώντας το... μεροληπτικό! Στάση αντίστοιχη με εκείνη την κατάπτυστη, στο θέμα με τον ομόαιμο Μαδούρο της Βενεζουέλας, που αποδεικνύει και πάλι πως οι κομμουνισταί δεκάρα δεν δίνουν γιά τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες αξίες, αλλά τον μεν πρώτο τον αντιμετωπίζουν σαν παραγωγικό αναλώσιμο "μόριο", τις δε δεύτερες τις γράφουν εκεί που... "δεν πιάνει μελάνη".

   Καθαρή και εξόφθαλμη πρόφαση, λοιπόν, το αντικείμενο κάποιου άλλου, αντίστοιχου, συνεδρίου καταδίκης των ναζιστικών και φασιστικών εγκλημάτων, που κανείς ποτέ δεν θα αρνιόταν να πραγματοποιηθεί. Κάτι που θα μπορούσε να προτείνει ο ελλειποβαρής πνευματικά σύντροφος υπουργός, αντί να εκτίθεται βλακωδώς, εκθέτοντας τον κομμουνιστικό του φανατισμό, την μεροληψία σε πραγματικά γεγονότα -και μάλιστα εγκλήματα-  και την χώρα διεθνώς, ως την μόνη που αρνείται συμμετοχή σ’ αυτό το συνέδριο, από όλες τις άλλες χώρες της Ε.Ε.

   Πιθανότατα, η εν γένει πολιτική του τοποθέτηση και η κορδωμένη πρεμούρα του να υπερασπιστεί τον μέντορά του πατερούλη Στάλιν και τους συν αυτώ στυγνούς δικτάτορες εγκληματίες, να οφείλεται στο γεγονός πως ήταν αγέννητος, (γεννήθηκε το 1963), όταν συνέβησαν τα στυγνότερα σταλινικά εγκλήματα, γαλουχήθηκε πολιτικά στην περίοδο της πασοκικής φαυλότητος και ως εκ τούτου, στηρίζεται σε μεροληπτικές και διαστρεβλωμένες πληροφορίες γιά τα προ αυτού συμβάντα, από την κομμουνιστική παραφιλολογία. Επί προσθέτως,   έχει και το προνόμιο να ανήκει στη φαύλη κυβερνητική νομενκλατούρα. Οπότε μπορεί άνετα και αλαζονικά να «γλείφει» την ηγεσία της,  που του εξασφαλίζει το ψωμάκι του, να βρίζει την Δικαιοσύνη, την οποία -υποτίθεται- υπηρετεί ως επί κεφαλής της και, κατά τα λοιπά, να «ποιεί την νήσσαν» όταν κάτι έρχεται σε αντίθεση με τα προηγούμενα.

   Ένα ακόμη ψευτοπαλληκαράκι της απεχθούς σχολής Πολάκη. Στο πιό ήπιο, πιό μουλωχτό αλλά και στο πιό αηδιαστικό, που αποκαλύπτει -καθαρά και ξάστερα- τις καθεστωτικές προθέσεις του ουρανοκατέβατου αριστερού τσούρμου, που λεηλατεί, δηώνει και ασελγεί πάνω σε ό,τι σωστό οικοδομήθηκε σ' αυτή τη χώρα από τη στιγμή της Παλιγγενεσίας της. Και, δυστυχώς, αντιστάσεως μη ούσης και συμμετοχής σ' αυτή την καταστροφή μερικών που ανταλλάσουν ιδανικά με οφίτσια, γενόμενοι υπομόχλια αυτής.