Ο Ν. Βούτσης και οι απόψεις του γιά "Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια".

Υπόμνηση γιά όσους ξεχνούν και "φρεσκάρισμα" γιά όσους θυμούνται.

   Κατ' αρχήν παραθέτω τμήμα δημοσιεύματος από την "Απογευματινή" της εποχής και το σχόλιο στο τέλος. 

Η ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ. Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΦΥΛΑΚΗ

 

   «Δεν εγκρίνω, αλλά σέβομαι τις επιλογές του παιδιού μου και προσπαθώ να τις ερμηνεύσω». Παρά την επιμονή του δικαστηρίου να εκμαιεύσει την καταδίκη από τον μάρτυρα πατέρα και πρωτοκλασάτο στέλεχος του Συνασπισμού για την ληστεία που διέπραξε ο γιος του (σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στου Γκύζη), ο Νίκος Βούτσης ήταν κατηγορηματικός. 

   Με την ιδιότητα του πατέρα υπερασπίστηκε με γενναιότητα, αξιοπρέπεια και σεβασμό προς την έδρα του δικαστηρίου τον 23χρονο κατηγορούμενο γιο του Γιώργο Βούτση-Βογιατζή, που ανέλαβε ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου πλήρως την ευθύνη για τη ληστεία, όχι όμως και για τη χειροβομβίδα που βρέθηκε στην τσάντα του και κατά το κατηγορητήριο, με σκοπό να βάλει σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες. Μια κατηγορία που προστέθηκε εννέα μήνες μετά το συμβάν και η ποινή που επισείει είναι από πέντε έως είκοσι χρόνια φυλάκιση!

  Τόσο ο Νίκος Βούτσης όσο και η πρώην σύζυγός του Σοφία Βογιατζή, έκαναν λόγο για ένα ευαίσθητο, κοινωνικό και πολιτικοποιημένο παιδί, με ανιδιοτελή κίνητρα και δικό του αξιακό σύστημα.
   «Ο Γιώργος δεν είναι το παιδί του... σωλήνα. Του έχω εμπιστοσύνη για την ευθυκρισία του, πέρα των διαφορών στις επιλογές του, δεν υπήρξαν ιδιοτελή κίνητρα, γιατί ανήκει στα παιδιά που παίρνουν το ρίσκο...» Ο Νίκος Βούτσης προσπάθησε στην κατάθεσή του να ερμηνεύσει και να εξηγήσει την «οριακή επιλογή» του γιου του, την οποία έκανε «σε όρια που υπερβαίνουν την κλίμακα αξιών» που έχει θέσει ο πατέρας του ως άνθρωπος. 

    Ωστόσο πίσω από τη συμπεριφορά αυτή του γιου του, δεν απουσίασε και η αυτοκριτική του πατέρα για τις ενδεχόμενες ευθύνες του. «Υπάρχει το στοιχείο επιρροής από την οικογένεια. Επιρροής που αισθάνομαι ότι έχω και εγώ την ευθύνη που δεν ήταν τόσο βαθιά ώστε να αποτρέψει αυτή την οριακή επιλογή που έκανε» είπε ο Νίκος Βούτσης, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι βρίσκεται στο έδρανο του μάρτυρα με την ιδιότητα του πατέρα (και όχι του πολιτικού) και σκιαγραφώντας το χαρακτήρα του παιδιού που μαζί με τους συνομηλίκους του, ανθίζει «σε μια κοινωνία με συσσωρευμένη βία, που παράγεται και εξελίσσεται σε νέους ανθρώπους». 

   Κατόπιν των ανωτέρω, υπάρχει περίπτωση ο  Πόρκυ της Βουλής να έχει θετική άποψη και αντιμετώπιση του τρίπτυχου: "Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια";  Όσο γιά την γνωστή αριστερή παπαρδέλα που κυκλοφορεί αποενοχοποιητικά, περί της μη συλλογικής ευθύνης, αυτό είναι άλλη μία παραπειστική αριστερή τοποθέτηση και υπεκφυγή. Γιατί -κακά τα ψέματα- μέσα στην οικογένεια -πρώτα- και στο σχολείο -έπειτα- ζυμώνονται και πλάθονται οι χαρακτήρες των παιδιών. Και από τέτοια κατεδαφιστικά κουμάσια -Βούτσης και σια-  με οικογένειες μαλλιά κουβάρια, που προβάλλονται ως ανατρεπτικοί κακώς -δήθεν- κειμένων και εξυγιαντές προοδευτικοί, προκοπή δεν γίνεται.  Και πώς να γίνει όταν με την επιμέλεια και φροντίδα που δείχνουν βγάζουν παιδιά... "ευαίσθητα, κοινωνικά και πολιτικοποιημένα", τα οποία φοράν μιά μάσκα, αρπάζουν ένα καλάσνικοφ ή ένα πιστόλι και... "απαλλοτριώνουν" -με μπόλικη ασφαλώς ευαισθησία- την πρώτη Τράπεζα που θα βρουν στον δρόμο τους! Ωραίοι γονείς, οι οποίοι... "σέβονται τις επιλογές των παιδιών τους"!
   Άρχισα από την οικογένεια, γιατί αυτήν θεωρώ μήτρα του έθνους και λίκνο της κοινωνίας. Γιά πατρίδα, τώρα, η διακηρυγμένη μαρξιστική τοποθέτηση καταργεί σύνορα, καταργεί έθνη, καταργεί ιδιαιτερότητες. Όλοι "τσουβαλιασμένοι" σε μιά προλεταριακή ιδιότητα. Γρανάζια απρόσωπα, ανώνυμα και αναλώσιμα μιάς πελώριας παγκόσμιας παραγωγικής μηχανής. Όσο γιά την θρησκεία, ας μην γίνεται λόγος. Μέσα στο μίσος και τον φανατισμό τους συγχέουν το "άθεος" με το "άθρησκος" και μάχονται ύπουλα και υποδόρια την εκκλησία και την πατροπαράδοτη πίστη του λαού. Με καραγκιοζιλίκια και αντιφατικότητες, όπως η πολιτική ορκωμοσία -αφ' ενός- και γελοιότητες με λαμπάδες στην Ανάσταση.
   Φίλτατοι μπλέξαμε άσχημα και μην περιμένετε τίποτα καλύτερο. Σε όλα τα επίπεδα. Παραλογισμός, στα όρια της τρέλας, μοχθηρία γιά κάθε φιλελεύθερο θεσμό, μιζέρια ψυχής και... μίσος! Άσβεστο μίσος γιά κάθε υγιή κοινωνική δομή, πραγματική πρόοδο, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη. Κάτι που βγάζουν αυθόρμητα με κάθε ευκαιρία, γενόμενοι αντιληπτοί πανεύκολα.

   Τουλάχιστον, όσοι διαθέτετε δυό γραμμάρια μυαλού και πέντε αγάπης προς τα παιδιά κι εγγόνια σας, κοιτάξτε να τα προφυλάξετε από την "λογοτεχνία", λογοπλασία και αντικοινωνικότητα της κομμουνιστικής καταιγίδας που μαίνεται στη χώρα. Ξορκίστε τους, φτύστε τον κόρφο σας, (κι αυτούς μαζί), και γυρίστε το πρόσωπο αλλού. Μπόρα είναι και -κάποτε- θα περάσει. Εδώ δεν φτούρησε στη Ρωσία που αλώνιζε ανεξέλεγκτα επί έναν αιώνα, σ' εμάς θα φτουρήσει; 

   Ο ελληνισμός άντεξε 400 χρόνια σκληρής τούρκικης κατοχής και σε ένα τσούρμο μικρόψυχους και μικρόμυαλους αριστερούς της πλάκας, όπως Τσίπρηδες, Βούρτσηδες, Αυλωνίτες, Καρακώστες, Ζουρλάρηδες, Μισελοζαννάκηδες και Μαδράδες, (τονίζεται ιδιαίτερα και το κωμικό στοιχείο της υπόθεσης), θα κολώσει;
   Όσοι από τη γενιά μου επιζήσουν, κάποτε θα θυμούνται τον συριζαρέικο θίασο και θα γελούν!