Σατανικές συμπτώσεις, εκλεκτές συγγένειες και απέραντο κόμπλεξ!

"Καλώστονα" κι ας άργησε!

 

   Από τις πρώτες ημέρες της αριστερής διακυβέρνησης είχα παρατηρήσει κάτι που με είχε εντυπωσιάσει πολύ. Με αρχική πρωταγωνίστρια τη μαρμελαδατζού αρχιλαϊκίστρια Φωτίου και στη συνέχεια με συντεταγμένη κι ενορχηστρωμένη παρουσίαση από όλον τον κυβερνητικό θίασο -κατόπιν εντατικού φροντιστηρίου- μιά εμφανέστατη εμμονική τακτική συστηματικής συγκρίσεως -στα όρια του συμπλέγματος- με τους προηγούμενους. Ό,τι έκαναν και ό,τι δεν έκαναν, έπρεπε να μπεί στη ζυγαριά και να προκύψει -υποχρεωτικά- το "δικό" μας καλύτερο, αν ήταν καλό, ή λιγότερο κακό, αν ήταν κακό, από ό,τι αντίστοιχο έκαναν, ή δεν έκαναν οι κακοί... "προηγούμενοι" Σαμαροβενιζέλοι! Με τελικό εξαγόμενο: "Να δέστε και μόνοι σας. Εμείς είμαστε καλύτεροι από εκείνους"!

   Σε λίγο, αυτή η τακτική είχε γίνει πλήρως αντιληπτή από όλους τους σώφρονες πολίτες και έχει επεκταθεί, από μίσθαρνα βαλτά ανόητα παιδάκια που κατέκλυσαν το διαδίκτυο. Είτε τρολάροντας τους αντιπάλους των συριζανεξέλεγκτων, είτε υμνώντας  διάφορους κάφρους Πολάκηδες και ποικίλες ανόητες  σουρλουλούδες. Από ευρύπυγες σοβαροφανείς βραχνοκοκόρισες, μέχρι τσιρίζουσες ενζενύ με μυαλό μισού κοκόρου.

   Στην περίπτωση της τελευταίας πύρινης θεομηνίας απεδείχθη άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό των αριστερών μπαγαπόντηδων ηγετών, που πέρασαν διαχρονικά από την έρμη χώρα, και ειδικά μία εκλεκτή συγγένεια του αλήστου μνήμης  αρχιλαϊκιστού "Αντρέα" με τον άξιο διάδοχό του επί του  λαϊκισμού, τον "Αλέκσις".

   Ο πρώτος, στον μεγάλο σεισμό της Καλαμάτας. στις 13 Σεπτεμβρίου του '86, αρμένιζε με το κότερο του Κασσιδόκωστα στα πέλαγα της ευτυχίας και την αγκαλιά της Μιμής. Της "χυμώδους αεροσυνοδού", όπως έγραφε κακεντρεχής μερίδα του τύπου της εποχής. Στις εκκλήσεις των παρατρεχαμένων του: 

-"Πρόεδρε, στη Καλαμάτα γίνεται χαμός. Πρέπει να εμφανιστείς, να σε δει ο κόσμος, να δείξεις πως τους νοιάζεσαι"! Ο μεγάλος είπε -στο περίπου: 

-"Παρατήστε με κι αφήστε με στην ησυχία μου. Τώρα κάνω δικοπές, μη με ενοχλείτε" ! 

-"Μα καλά, ο κόσμος...";

-"Χ...α γιά τον κόσμο. Αλλωστε τί μπορώ να του κάνω τώρα του κόσμου, να του ξαναστήσω τα ντουβάρια όρθια; Παρατήστε με"!

- "Και τί να ανακοινώσουμε στα ΜΜΕ";

-"Πέστε πως λείπω, πέστε πως είμαι άρρωστος, πέστε ό,τι θέλετε κι αφήστε με ήσυχο"!
   Παγκόσμια νομοτέλεια το: "Οι καιροί αναπλάθουν αλλήλους" και το λαϊκότερο: "έχει ο καιρός γυρίσματα". Έτσι, μετά τον τριήμερο εφιάλτη που -ευτυχώς- πέρασε, ο απολεσθείς γουρλής πρωθυπουργός μας διέκοψε τις... διακοπές του και... τσουπ! έπεσε ουρανοκατέβατος -κυριολεκτικά- φρέσκος, φρέσκος κι από το πουθενά, γιά να βάλει στο κρεββάτι του Προκρούστη τις εθνικές καταστροφές, να επιχαίρει από τις... συγκρίσεις και να επαναλάβει το γνωστό συριζαρέικο σλόγκαν: 
-"Καλά, πώς κάνετε έτσι; Η καταστροφή που έγινε είναι κατά πολύ μικρότερη εκείνης του 2009"! Άρα... "κερδάμε" πάλι, σύντροφοι! Δηλαδή η μόνη του έννοια ήταν μπας και η τωρινή φωτιά κάψει περισσότερα στρέμματα, περισσότερα σπίτια, περισσότερα δάση από την τότε. Και το μόνο που δεν έκανε, ικανοποιημένος, ήταν να οργανώσει γιορτές και πανηγύρια στο Σύνταγμα!  Βεβαίως, δυσπιστώ έντονα γιά το πόσο ικανοποίησε αυτή η δήλωση τους ταλαίπωρους ιδιοκτήτες της περιοχής, που βλέπουν  απελπισμένοι τα αποκαϊδια των κόπων όλης της ζωής τους. 
   Αν θελήσουμε να δούμε σοβαρά το πρόβλημα, θα παρατηρήσουμε πως ο Σύριζα δεν κυβερνά κοιτώντας μπροστά, όπως οφείλει κάθε κυβέρνηση να κάνει, αλλά... πίσω! Ένα μικρόμυαλο και κοντόφθαλμο κατενάτσιο με κομπλεξισμό, έλλειψη αυτοπεποίθησης, ικανότητος και με αποκλειστική μέριμνα το μήπως και φανούμε υστερούντες! Κι αυτό μόνο γιά τα μάτια. Γιά το θεαθήναι. Τελικά, αυτό το τσούρμο που μας κυβερνά δεν είναι κυβέρνηση, και μάλιστα... προοδευτική, αλλά μιά κακόφωνη, φάλτσα, ασόβαρη, μοχθηρή, ρεβανσιστική, ανίκανη, ασυντόνιστη και άκρως διχαστική... "οπισθοδρομική κομπανία".