Υποκλαπέντες διάλογοι ΔΝΤ. (II)

Πάντως ο Παπαδημούλης δεν κινδυνεύει. Διαμένει στις Βρυξέλλες

    Σε σχέση με την προηγούμενη -πρωινή-  ανάρτηση κάποιος καλός φίλος με χαρακτήρισε ως υπερβολικό. Σίγουρα, ως νέος,  δεν γνωρίζει τα άδυτα μιάς κομμουνιστικής ψυχής και δεν μπορεί να φανταστεί έως πού μπορεί να φτάσει το μίσος της γιά την κοινωνία. Μιά προσεκτική ματιά στο παγωμένο γυάλινο βλέμμα του αγράμματου της Παιδείας -προφανώς όταν δεν κοιμάται σαν βόας, ναρκωμένος από το περιδρόμιασμα που κάνει συνεχώς και μην ακούτε πως δικαιολογείται- ή του ανέκφραστου διοπτροφόρου ουρακοτάνγκου με το σκουλαρικάκι, που... συντονίζει το χάος των λαθρομεταναστών, θα πιστοποιήσει τις μύχιες προθέσεις τους.

   Η στήλη κατέληξε στις απόψεις που δημοσίευσε κατόπιν λογικής επαγωγής των ασφυκτικών δεδομένων, οι οποίες εκφράζουν την δυσμενέστερη εκ των δύο επιλογών που διαθέτει ο Τσίπρας σήμερα. Την μόνη συμβατή με τις ιδεολογικές του θέσεις. Έχοντας αποτύχει παταγωδώς σε όλους τους τομείς διακυβέρνησης και έχοντας οδηγήσει χώρα στην διάλυση, οικονομία στην αποσύνθεση, θεσμούς στην απαξία, διοίκηση στο ξεχαρβάλωμα, βουλή στη νομοθετική απραξία και λαό στην εξαθλίωση, μόνο η πιστοποιημένη καθοδήγηση στη δικτατορία του προλεταριάτου -με πλήρη αποκοπή από τα διεθνή ερείσματα- θα του προσδώσει κάποια φαινομενική συνέπεια. Έστω και καταστροφική γιά όλους και την πατρίδα.

   Σε ενάντια περίπτωση, μόνη εναλλακτική επιλογή είναι η πλήρης υποταγή στα κελεύσματα της τρόικα, η οποία κατανοώντας την προσωπική του ανεπάρκεια και ανυπαρξία της κυβέρνησής του ξεσάλωσε και αλωνίζει, μεγιστοποιώντας τις απαιτήσεις της. Όμως αυτή η άνευ όρων παράδοση θα συνοδεύεται από έναν τόσο μεγάλον εξευτελισμό που ούτε κι αυτή η περίτεχνη διαστρεβλωτική προπαγάνδα του κομματικού του μηχανισμού δεν θα μπορέσει πλέον να τον καλύψει, δίνοντας ευκαιρία διάσωσης κάποιου προσχήματος. Στα σίγουρα θα αντιμετωπίσει γενικευμένη λαϊκή εξέγερση και τα ελικόπτερα δεν θα προλαβαίνουν την φυγάδευση όλου του αριστερού τσίρκου. (Ήδη ο Φίλης θέλει ένα μόνος του, ενώ Βούτσης και Κοτζιάς είναι ζήτημα αν χωρούν σε άλλο ένα).

   Οπότε το δίλημμα: «συνέπεια στην ιδεοληψία με μακροβούτι κι όπου βγει, ή ρεζίλια των σκυλιών και ερασιτεχνική κομπανία γιά φτύσιμο», μάλλον οδηγεί στην πρώτη επιλογή. Αν, δηλαδή, του έχει περισσέψει ίχνος από... τσίπα και φιλότιμο. Και στη δεύτερη, αν ο τυχοδιωκτισμός και η θρασυδειλία επικρατήσουν.

   Εν πάση περιπτώσει οι προθεσμίες γιά τη μεγάλη απόφαση κόντυναν απελπιστικά και οι μάσκες πέφτουν, οσονούπω.