Υποκλαπέντες διάλογοι ΔΝΤ. (ΙΙΙ)

Τρία μνημόνια έτοιμα προς... εφαρμογή. Το τέταρτο... προετοιμάζεται!

   Η τσεκουράτη επιστολή της Λαγκάρντ βάζει πολλά πράγματα στη θέση τους. Κατ’ αρχήν διαχωρίζει τη θέση του Ταμείου από τη κακοστημένη φάρσα που έστησαν οι αριστεροί λεβέντες μας, προκειμένου να δημιουργήσουν άλλοθι ανευθυνότητος γιά ό,τι μέλλει να συμβεί στη δύσμοιρη χώρα και τον πολυκαρπαζωμένο σβέρκο μας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η υποκλοπή και δημοσίευση των διαλόγων Τόμσεν-Βελκουλέσκου είναι έργο δικών μας υπηρεσιών, εντεταγμένο σε διαβολική μεθόδευση αφελών και απλοϊκών μυαλών. Η υπόθεση, με την επί το ελληνικότερον αναγραφή του ονόματος της Ρουμάνας, «μυρίζει» έντονα χαζή ανάμειξη... «Μέντορα»! Τέτοια και τόση κουτοπονηριά αναδύεται από αυτή την σαχλοϊστορία που ούτε ο Μάρδας θα μπορούσε να φανταστεί. Και, αφ' ετέρου, επισημαίνει την αναξιοπιστία των ελληνικών κυβερνήσεων και την αναγκαιότητα πιστής εφαρμογής των συμφωνηθέντων χωρίς τζιριτζάντζουλες και υπεκφυγές.  
   Εν πάση περιπτώσει, από πλευράς μας, προλειαίνεται το έδαφος είτε γιά να επιχειρηθεί ηρωική έξοδος προς την χρεωκοπία, την ανεξαρτητοποίηση και -κατ’ επέκταση- την πλήρη κομμουνιστικοποίηση της χώρας, είτε στην επανάληψη της ηρωικής πτώσης προ υπέρτερων κι ανίκητων δυνάμεων, χάριν της πολυπόθητης ζωογόνου... δόσεως!  

   Είμαι σίγουρος πως ξαναβρισκόμαστε θεατές στο ίδιο έργο του παρελθόντος Ιουλίου, με πρωταγωνιστή τον ίδιο ερασιτεχνικό και ανίκανο θίασο-μπουλούκι. Ο Δρ Μυγχάουζεν δημιουργεί πάλι συνθήκες κινδύνου «ολοκαυτώματος», ώστε  να δικαιολογείται η νέα θεαματική κωλοτούμπα και, ταυτόχρονα, να ρίξει στάχτη στα μάτια των σανοτραφών χαχόλων του ώστε να εξαπατηθεί πάλι ο λαός, που παρακολουθεί  -ενεός και έντρομος-  τη νέα καταστροφική φαρσοκωμωδία που παίζεται στην πλάτη του.

   Τελικά, το θλιβερό σκηνικό επιτρέπει στο θανατηφόρο γιά τον τόπο «τσούρμο» ή να εφαρμόσει επακριβώς το τρίτο μνημόνιο και τα συμφωνηθέντα -που ήδη  έχει δρομολογήσει- ή να τα «σπάσει» όλα και να τραβήξει τον μοναχικό δρόμο της αναβίωσης του σταλινικού πειράματος στην Ελλάδα.

   Επανεκτιμώντας, όμως, την όλη κατάσταση, κατόπιν και των τελευταίων εξελίξεων, δεν μπορώ να αποκλείσω και μια τρίτη -αμυδρότερης πιθανότητος- εκδοχή. Την προσφυγή σε εκλογές! Αυτό όμως θα αποτελούσε άκρως εξευτελιστική ομολογία πλήρους αποτυχίας και ανικανότητος στη διαχείριση κρίσεων και, γενικά, διακυβέρνησης της χώρας, με βέβαιο αποτέλεσμα τον εκλογικό καταποντισμό του ΣΥΡΙΖΑ, αφού έτσι θα επιστοποιείτο η αποτυχία του αριστερού πειράματος.

   Μόνο που η όλη ιστορία, επαναλαμβάνεται, άρα αποτελεί φάρσα. Το κόστος της οποίας θα λουστούμε όλοι μας.