ΣΥΡΙΖΑ, Ένας συνασπισμός που σπάει τις ρίζες της... Αριστεράς!

.... και της «προόδου», ασφαλώς.

-Έσάς σας "αγαπάμε", ενώ τους Έλληνες, όχι!

   Παρατηρώντας, λίγο προσεκτικότερα, τη δομή της ηγετικής και προβεβλημένης ομάδος του αριστερού -κατά Μπαρουφάκη- «τσούρμου», που τιμωρητικά ο καλός Θεός -μπαϊλντισμένος και αηδιασμένος από την αχαριστία μας ως λαός- μας έστειλε, μπας και βάλουμε μυαλό, (κατά το «πάθημα-μάθημα»), επισημαίνουμε δύο καθαρά διακριτά υποσύνολα. Εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, βάσει νοοτροπίας και συμπεριφοράς.

   Από τη μία, τα παλαιολιθικής κοπής ραμολιμέντα -ηλικιακά και πολιτικά- όπως π.χ. Δραγασάκης, Πρίτσας, (από το... «πριτς» στην ιδιωτικοποίηση ΟΛΠ), Σουρουκλεμέ, Μέντωρ, πατήρ Παππάς, Βίτσας, Σπρίτζης, Μπαλαούρος, Μπαλντάς, Ιπποπόταμος, Ουρακοτάνγκος (με σκουλαρικάκι) και πλήθος άλλων... «στέλεχον», που η αηδία μπουκώνει τη σκέψη μου και στομώνει την ονομαστική αναφορά τους. Από την άλλη, τα νεόκοπα αριστερά φιντανάκια και λοπάδια, των οποίων η έπαρση και μέθη εξουσίας κάνει τα pumpers και baby lino που φόρεσαν -επί ανόδω στην επιφάνεια- να ξεχειλίζουν από... «προϊόντα»!

   Το πρώτο υποσύνολο το χαρακτηρίζουν οι εμμονικές προσηλώσεις σε εποχές βιομηχανικής επανάστασης και οι αγκυλώσεις στις παρωχημένες μαρξιστικές ανοησίες. Οι τελευταίες είχαν κάποια βάση όταν διετυπώθησαν, καθώς οι αγρότες ήσαν «res» των τότε τσιφλικάδων και οι εργάτες σκλάβοι των ανερχομένων βιομηχάνων. Όμως, ενώ τα πράγματα εξελίχθησαν και προχώρησαν έκτοτε, καθιστώντας την μαρξιστική κοσμοθεωρία απλό ιστορικό -άχρηστο, ανεφάρμοστο, απάνθρωπο και αλυσιτελές- νοητικό παιχνίδισμα, το ρολόι του μυαλού των νεοπαλαιοκομμουνιστών παραμένει σταματημένο στην... Οκτωβριανή Επανάσταση, τον Λένιν, την “Aurora” και τα...  Θερινά Ανάκτορα! Στόκος σε όλα τα σημεία νοητικής τριβής του μυαλού τους. Παρ’ όλον ότι όλα τους τα οράματα και οι στόχοι μοιάζουν -όπως εξελίχτηκε η ζωή- με ασκήσεις επί χάρτου και όνειρα θερινής νυκτός, αυτοί εξακολουθούν να «σκιτσάρουν» στη φαντασία τους... απόλυτες κρατικοποιήσεις και μιά απέραντη -κρατικοδίαιτη, αντιπαραγωγική και γραφειοκρατική-  δημοσιοϋπαλληλία. Δηλαδή αιθεροβατούν και περιπλανώνται σ’ έναν «παράλληλο» κόσμο που κατασκεύασαν στα μέτρα της ουτοπίας τους. Γαρνιρισμένον με απίθανες θεωρίες: (λαθρομετανάστες-επενδυτές, Μαδράς) και τερατώδη ψέματα (αυτή η κυβέρνηση δεν είπε ποτέ ψέματα στον ελληνικό λαό. Ζεϊμπεκλού Σεχραζάτ), στον οποίον επιμένουν να ρυμουλκήσουν, έκοντες-άκοντες, κι εμάς τους «φρονούντας άλλα», καθιστώντας μας... αλλόφρονες!  Από δαύτους, κουτσά-στραβά, μπορεί να γλυτώσουμε κάποτε, βοηθούντος και του... πανδαμάτορα. Οι άλλοι όμως αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα.

   Νεόκοπα αριστερά βλαστάρια, που διαποτίζονται από άλλου είδους κίνητρα, συνιστούν ένεκα ζωντάνιας, απειρίας και βλακείας θανάσιμο κίνδυνο μακράς διαρκείας. Αδίστακτοι καιροσκόποι που δεν ορρωδούν προ ουδενός, προκειμένου να κρατήσουν κουτάλα και εξουσία, αποτελούν μιά εντελώς αμόρφωτη και «απελέκητη» παρασιτική συνομοταξία παντελώς αποτυχημένων και περιθωριοποιημένων τύπων, χωρίς προσωπικότητα, οι οποίοι μισούν την κοινωνία και επενδύουν στην μηδενιστική αριστερά, το μίσος και τα αντικοινωνικά τους συμπλέγματα, προκειμένου να... επιβούν αυτής -μεταφορικά και πραγματικά- και να πάρουν εκδίκηση γιά όσα τους στέρησε η ανικανότητα και τεμπελιά τους. Με αποτυχημένες σπουδές, (π.χ. «Ιπποπόταμος», «Μέντωρ», Τσίπρας), άεργοι, οκνηροί και αποδιωγμένοι από ό,τι εποικοδομητικό καταπιάστηκαν, χωρίς «ένσημα» δουλειάς, αναλώθηκαν στα μόνα που κατάφερναν. Την  αφισοκόλληση και την μαρξιστική αμπελοφιλοσοφία της αραχτής φραπεδιάς και της άγρας αφελούς πελατείας, Κι αυτά όταν δεν απασχολούντο με καταλήψεις, πορείες και την μπαχαλοποίηση της Αθήνας. Τώρα, όλα αυτά τα παράσιτα της οικογένειας και της εργαζόμενης κοινωνίας, ήρθαν στην επιφάνεια -μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ- από το μοιραίο αναμόχλευμα της «κουτάλας της οργής», που έκανε η αφέλεια της νεολαίας, η συμφεροντολογία του δημοσιοϋπαλληλικού κατεστημένου και το κακό πατροπαράδοτο ελληνικό ορμέμφυτο που εξόρισε τον Δίκαιο Αριστείδη. Και όχι μόνο αυτό το χυδαίο «περιθώριο» πέτυχε την επιβίωσή του, αλλά θα ρυθμίζει πλέον  την τύχη μας γιά πολλά ακόμη χρόνια. Μιά χώρα κι ένας λαός, στα χέρια του Σχινά και του... Καρανίκα!!!  

   Συνεπώς, η χώρα παγιδευμένη θανατηφόρα στο τέλμα της εθνικής ταπείνωσης, της αναξιοπιστίας και της ξεφτίλας, (γιά ν’ αλλάξουν τρεις κουβέντες χωρίς υποκλοπή, οι τροϊκανοί κάνουν το Αθήνα-Βρυξέλλες... σαν Ομόνοια-Σύνταγμα!), βαδίζει ολοταχώς προς την απομόνωση του... ψωριάρη, την εξαθλίωση του... μπατίρη και τη φυλετική διύλιση του -κάποτε- περήφανου και φιλότιμου λαού της στον βορβορώδη και μολυσματικό ορό ενός βάρβαρου αφροασιατικού ισλαμικού κράματος. Αποτέλεσμα; Η ανεπίστροφα δρομολογημένη πορεία προς την εθνική αλλοτρίωση κι εξαφάνιση. Ανθρώπινος πολτός, σαφώς ανάξιος της Ιστορίας και των αγώνων του και θύμα μιάς -δήθεν- «προοδευτικής», πλην μηδενιστικής αριστερής νομενκλατούρας, η οποία μετέρχεται όποιου μέσου, τρόπου και ψέματος μπορεί γιά να εγκαθιδρύσει καθεστώς. Και οι οιωνοί δείχνουν πως θα το πετύχει. Φτύστε μας, μπας και ματιαστούμε!