Θέατρον η «Ελλάς»: Όπερα μπούφα, πρωταγωνιστές απατεώνες και μπούφοι θιασώτες!

Η κατάρα που ξεκίνησε σαν άνεμος αλλαγής και κατάντησε καταστροφική θεομηνία. Μιά σύγχρονη φαραωνική πληγή με ακρίδες,  φυλλοξήρα και άλλα δεινά.

Αταινήζοντας με εσυοδωξία το άβρηον! (Υπό Ν. Φίλη).

    Εδώ και 15 μήνες παρακολουθούμε, κατάπληκτοι, να παίζεται στη χώρα και την πλάτη μας, ένα απίθανο και καταστροφικό έργο. Πρωτοφανές στα χρονικά της Ελλάδος, από την Παλιγγενεσία και εντεύθεν. Ένα ετερόκλιτα παρδαλό, αριστερό τσούρμο, συντεθειμένο από ποικίλου βαθμού φανατισμένα και αρτηριοσκληρωτικά μέλη -ως προς τις ρεβανσιστικές μαρξιστικές τους αιθεροβασίες- και γαρνιρισμένο με αλλοπαρμένους και συνασπισμένους συμπλεγματικούς, φαιδρούς, ασυνάρτητους, και διάφορους άλλους τυχάρπαστους γραφικούς τύπους του περιθωρίου. Ανίκανοι όλοι γιά παραγωγή εποικοδομητικού έργου, αλλά κουτοπόνηροι ομφαλοσκόποι της μαρξιστικής ουτοπίας, αργόσχολοι, αργόμισθοι και μπουρδολόγοι βολεψιματίες. Γεμάτοι από ψυχοπαθολογικής αρμοδιότητος σχιζοφρενικές απόψεις, που ξεφουρνίζουν κατά καιρούς, με σκοπό να τρελάνουν κι εμάς! Και -πάνω απ’ όλα- άσσοι στο επικοινωνιακό πλασάρισμα της ανοησίας, της μπούρδας και της προπαγάνδας σε αφελείς και μικρόμυαλους ακροατές.

   Αυτό το κωμικοτραγικό συμπούρμπουλο πέτυχε ένα παγκόσμιο πολιτικό ρεκόρ. Παρέλαβε μιά άρρωστη χώρα σε αρχικό στάδιο ανάρρωσης και βολοδέρνοντας στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις του, σε ελάχιστο χρόνο την έριξε αρκετά πίσω. Πιό πίσω κι από την αφετηρία της κρίσης της. Ζηλώσαντες δόξες τζιχαντιστών, προσπαθούν φιλότιμα να κάνουν την Ελλάδα μιά μεγάλη... Παλμύρα. Και όπως βλέπουμε το πετυχαίνουν!

   Με καταφανή την αδυναμία και απειρία στη διακυβέρνηση, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να επαφίουν την επίλυση των προβλημάτων στην ωρίμανσή τους και να διαιωνίζουν μιά -ο Θεός να την κάνει- ασούμπαλη κι ατέρμονη διαπραγμάτευση της πλάκας, (όρα τα ταγάρια στην πλάτη Σταθάκη και Τσακαλώτου), με τους δανειστές. Πελαγοδρομώντας και αεροβατώντας μεταξύ υπερβολής και μη επίγνωσης μέτρου και δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας. Και -στο τέλος- υποχωρούν πάντα, ηττημένοι κατά κράτος. Είτε πανηγυρίζοντας γιά, δήθεν, επιτυχίες, είτε κορδακιζόμενοι γιά, τάχα, ηρωική και ένδοξη πτώση, προ υπέρτερου κι ανίκητου αντιπάλου.

   Ο νουνεχής λαός, επί 15 μήνες παρακολουθεί αμήχανος και με κομμένη ανάσα τη χώρα να πορεύεται με αυτόματο πιλότο. Παλινδρομήσεις, αθετήσεις στόχων, φαβοριτισμοί, νεπωτισμοί και απέραντη αδράνεια ως προς τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις την οδηγούν -τσιφ- στην πλαγιά του βουνού. Βαρύτατα αλλεργικοί σε κάθε έννοια «ιδιωτικοποιήσεως» -δηλαδή σε ό,τι παράγει εθνικό πλούτο- βολοδέρνουν στο τέλμα του 3/μισμού τους, (μιζέρια, μοχθηρία, μίσος), και το μόνο που ξέρουν  -στην κατεύθυνση εξεύρεσης εθνικών πόρων- είναι να επιβάλλουν φόρους επί φόρων, εισφορές επί εισφορών και τέλη δίχως τέλος!  Θεσμικά και ιδεολογικά άσχετοι στο πώς βγαίνει ο παράς, εξαντλούν τις περιορισμένες διοικητικές τους δυνατότητες στο να αρμέγουν τους κακούς... πλούσιους! Τους εχθρούς του λαού. Αλλά το μόνο που τελικά πετυχαίνουν είναι να κατεβάζουν συνεχώς -κομπλεξικά και ραγδαία- τον πήχη του όρου: «πλούσιος», ωστε να χωρέσει -ει δυνατόν- όλον τον πληθυσμό του τόπου. Αποτέλεσμα: η εξάπλωση της φτώχειας, με όριο την απόλυτη εξαθλίωση πάντων. (Πλην όσων έχουν αποθέματα και πρόλαβαν να την κοπανήσουν γιά... άλλες πολιτείες).

   Δυστυχώς γι’ αυτούς -και δυστυχέστερα γιά μας- οι... πλούσιοι τελειώνουν οσονούπω, μαζί με την υπομονή των δανειστών. Ζητούμενο: Πόθεν θα ξαναμπεί χρήμα στον δημόσιο κορβανά και με τί όρους, (και φόρους); Με τη λυσσαλέα ενδοκομματική αντίδραση των... ασυμβίβαστων φωτεινών εγκεφάλων, ("Πρίτς-ης", Σπρίτζης, "Ιπποπόταμος" της α-παιδείας, "Τουρκόγυφτος", "Ουρακοτάγκος" με το κρικάκι και... Σία ), σε κάθε λογής επένδυση, η κόντρα με την πειθαναγκασμένη από τον ρεαλισμό φωνή όσων τρέμουν μη χάσουν τον λουφέ της «κουτάλας», προοιωνίζεται μπαχαλοποίηση σε κόμμα, κυβέρνηση και χώρα. Όταν δε, κορυφωθεί η ενδοκομματική σύγκρουση, δεν θα μείνει όρθιο τίποτα! 

   Η προσπίπτουσα παράμετρος των βαρβάρων μουσαφιρέων και η αναπόφευκτη εγκληματικότητα που συνεπάγεται η άθλια διαβίωσή τους, η οποία, ήδη, βαίνει αύξουσα, αποτελεί -οξύμωρο το σχήμα!- την μόνη ελπίδα λύτρωσης και απαγκίστρωσης από τον θανάσιμο αριστερό εναγκαλισμό της παρέας Τσίπρα. Με μιά αυθόρμητη μαζική εξέγερση πραγματικά αγανακτισμένων ντόπιων, απέναντι στα δεινά που -στα καλά καθούμενα- μας φόρτωσε το σάλπισμα της γνωστής κυρά-Σουρουκλεμέ. Αν αυτό -παρ' ελπίδα- δεν συμβεί, τα... γεμιστά της μη απατεώνισσας -αλίμονο- κυρά-Θεανούς θ’ αποτελούν πλέον τα φιλέτα και την αστακομακαρονάδα των ονείρων και του μέλλοντός μας. Πριν -κι αυτά- παραχωρήσουν τη θέση τους στα τηλεοπτικά εδέσματα του... Δρίσκα.

   ΥΓ. Μόλις πληροφορήθηκα -και χαίρω χαρά μεγάλη- πως... τέρμα η λιτότητα! Την συνέτριψαν ο Έλλην Αλέξης με τον Πορτογάλο Κόστα. "Καλωσόρισες... αφθονία" κι ετοιμάστε χρυσά κουτάλια!