Το σημερινό, παλαβό και ξεκάρφωτο, παγκόσμιο status.

 Μία απλουστευμένη σφαιρική θεώρηση.

Η αφρικανική σκόνη φέρνει και μιά καλή ιδέα. Η εικονιζόμενη μάσκα, με προσθήκη μετρητού οξυγόνου, θα εξασφαλίσει έσοδα από το μοναδικό αγαθό που -μέχρι σήμερα- διαφεύγει από τη φορολόγιση. Στο εικονιζόμενο μοντέλλο αναγράφεται και το ΑΦΜ του κατόχου, διά την πάταξη της φοροδιαφυγής.

   Πολλά είχε στηρίξει η ανθρωπότητα στην παγκοσμιοποίηση. Δηλαδή στην ενοποίηση των λαών, όσο γίνεται περισσότερο, την ελεύθερη διάβαση των συνόρων, την εξασθένηση των εθνικισμών, την ελαχιστοποίηση των δασμών και την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων. Στόχοι η σύγκλιση των οικονομιών και η παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, με την παγκόσμια παραγωγική μηχανή να δουλεύει απρόσκοπτα και προς το συμφέρον και την ευδαιμονία όλων. Και τα παραγόμενα προϊόντα να φέρουν την ένδειξη... «made in the World». Τί ωραία, τί καλά!

   Σήμερα, και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, όλο αυτό το οικοδόμημα αποδεικνύεται σαθρό και ήδη καταρρέει. Μιά πολύχρωμη κουρελού που συνεχώς ξεφτίζει, μιά ακόμη ανθρώπινη φενάκη. Και αποτέλεσμα; Συνεχής και διαρκώς εντεινόμενη... «κρίση», εντός της οποίας "κολυμπά" γιά χρόνια ο Κόσμος.

   Πέραν από βαθύτερες, περισπούδαστες και δυσνόητες αναλύσεις, η στήλη στέκεται στα προφανή και ορατά διά γυμνού οφθαλμού αποτελέσματα. Πρώτα απ’ όλα μετακινήθηκαν και επενδύθηκαν δυτικά κεφάλαια σε ασιατικές χώρες μικρού παραγωγικού κόστους, π.χ. Κίνα, Ινδία, Ταϋλάνδη, Βιετνάμ. Στόχος η μείωση κόστους των παραγομένων αγαθών. Αμέσως, τα παραγόμενα εκεί  -όμοια- προϊόντα που έπεσαν φθηνότερα στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές αγορές, δημιούργησαν ασφυξία των αντίστοιχων δυτικών βιομηχανιών, καθώς αυτές κατέστησαν μη ανταγωνιστικές. Έτσι, μολονότι οι αγορές -και μαζί η ελληνική- πλημμύρισαν από καταναλωτικά προϊόντα, οι στρατιές των άνεργων που δημιούργησε η μη ανταγωνιστικότητα των ντόπιων αντίστοιχων και τα επακολουθούντα λουκέτα των βιομηχανιών και βιοτεχνιών, αδυνατούν να τα προμηθευτούν. Επίσης, η όποια κατανάλωση, σημαίνει πλέον συνεχή ροή κεφαλαίων προς το εξωτερικό, με την εγχώρια οικονομία να συρρικνώνεται συνεχώς.

  Εστιάζοντας στα δικά μας, σήμερα η όποια κίνηση της ελληνικής αγοράς στηρίζεται στους γλίσχρους μισθούς και τις συντάξεις, που κι αυτοί συνεχώς απομειούνται, αφού μεγάλο μέρος από το χρήμα που κυκλοφορεί φεύγει έξω. Μόνη πηγή εισροής φρέσκου ζεστού χρήματος ο τουρισμός και ο δανεισμός. Είτε μνημονιακός, με μικρό επιτόκιο, είτε αυτός των αγορών, οψέποτε αυτές... καταδεχθούν την χώρα μας. Στην ουσία, ο δημόσιος τομέας και τα ασφαλιστικά ταμεία κινούνται, είτε τρώγοντας τις σάρκες του λαού, τον οποίον συνεχώς ξεζουμίζουν με εξοντωτικές φορολογίες -τελευταία ευρηματική επινόηση τα... κατοικίδια- είτε με τις πολυπόθητες... «δόσεις» του... καταραμένου μνημονίου! Όμως και οι δύο αυτές πηγές σύντομα στερεύουν. Οπότε...;   

   Μία ακόμη κατάρα, μεγάλη συμβολή στην οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική κατάρρευση της Ευρώπης, αποτελεί η ομαδική μετανάστευση από πάμπτωχες περιοχές σε κολοσσιαία μεγέθη. Οι λαοί του λεγόμενου τρίτου κόσμου, παρασυρμένοι από την παραπληροφόρηση που άφθονα παρέχει -κυρίως- η τηλεόραση, μαγνητίζονται από το εμφαινόμενο λαμπερό βιοτικό επίπεδο της Δύσης -από υπερβολικό έως πλαστό- και συρρέουν κατά μυριάδες στην Ευρώπη, επιδιώκοντας να... «γλείψουν» κι αυτοί κάποιο κοκαλάκι πλούτου, ευδαιμονίας και ελευθερίας. Στοιχεία που θεωρούν πως ρέουν διάχυτα στην ζάπλουτη Ευρώπη!

   Αποτέλεσμα, αντί να φτιάξουν ό,τι δεν κατάφεραν στον τόπο τους, καταστρέφουν και ό,τι βρίσκουν όρθιο και υγιές  εκεί που μεταναστεύουν, αποτελειώνοντας τις παραπαίουσες οικονομίες των χωρών υποδοχής τους. Μουσουλμάνοι, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, έχουν απόλυτη αδυναμία προσαρμογής στον δυτικό τρόπο ζωής και τον εγκλιματισμό στις δυτικές κοινωνίες, με αδιανόητη την απορρόφησή τους απ’ αυτές. Έτσι το πολιτιστικό και πολιτισμικό χαρμάνι που δημιουργείται παραμένει ανομοιογενές και οι κοινωνίες ασφυκτιούσες γκετοποιούνται με ταχύτητα.

   Μόνη λύση η άμεση αναθεώρηση του δόγματος της παγκοσμιοποίησης. Θεωρώ λάθος το «αξίωμα» πως πρόοδος σημαίνει κάθε τι που εξελίσσεται και καθυστέρηση ό,τι γυρίζει πίσω. Πιστεύω στην κυκλική και όχι την γραμμική κίνηση, με μόνη παράμετρο την τεχνολογία. Η ζωή στην Γη κάνει... κύκλους και όταν κάτι προκύπτει άστοχο και λανθασμένο, ως προς το αποτέλεσμα, θα πρέπει να εγκαταλείπεται αμέσως και να επιστρέφουμε σε προηγούμενα, προσφορότερα, πρότυπα. Υπό κάποια έννοια η συντήρηση, λόγω μετρημένου και σταθμισμένου βηματισμού, σε πλήθος περιπτώσεων, εκφράζει την πραγματική πρόοδο. Και όχι τα επιπόλαια... άλματα, τα οποία συχνάκις γίνονται στο... κενό. Ήδη, η μεγαλύτερη και καταστρεπτικότερη απειλή, ο πόλεμος, όχι μόνο δεν εξαλείφτηκε, αλλά το φάσμα του προβάλλει συνεχώς απειλητικότερο και γενικευόμενο.

   Ο Τραμπ, τον οποίο επιπόλαιες θεωρήσεις εμφανίζουν περίπου ως... γραφικό, υπήρξε ένας τεράστιος μάνατζερ. Αν ήταν όπως, σκόπιμα, τον περιγράφουν οι διάφοροι σοφοί στρατευμένοι κονδυλοφόροι, δεν θα αποκτούσε την κολοσσιαία περιουσία που συσσώρευσε. Κανείς βλαξ δεν το πέτυχε ποτέ, εκτός κι αν την κληρονόμησε από τους γονείς του. Ήδη, αντιλαμβανόμενος, το πού θα πρέπει να κατευθυνθεί η Αμερική, αρχίζει να την περιχαρακώνει με το πιό αποτελεσματικό όπλο που διαθέτει κάθε χώρα που θέλει να προστατεύσει την εθνική της οικονομία και να χτυπήσει την ανεργία της. Το όπλο αυτό λέγεται... «δασμοί». Μπορεί ο προστατευτισμός κάθε εγχώριας παραγωγής να δημιουργεί άνοδο τιμών, όμως η ζημιά ξεπερνιέται από το κέρδος που δημιουργεί η αναδημιουργία θέσεων εργασίας, οι εσωτερικοί τζίροι και η κοινωνική ανασυγκρότηση. Μία χώρα που διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις παραγωγής εθνικού πλούτου δεν έχει κανένα λόγο να τυρβάζει γιά το γαϊτανάκι της μείωσης των τιμών. Είναι αυτάρκης και μπορεί να τραβά τον δρόμο της και μόνη της. Έστω και απομονωμένη.

   Η Ελλάδα αποτελεί ένα κουτσό άλογο. Αποβιομηχανοποιήθηκε τελείως, στηριζόμενη στα... φτηνά εισαγόμενα. Μιά «σουρουκλεμέ» που προσπαθεί να το παίξει... «γόησσα». Π.χ. έχει πλημμυρίσει από χιλιάδες είδη εισαγομένων φτηνών τυριών, με το κακόμοιρο κασέρι, να παραμένει -πανάκριβο κι αζήτητο- σε κάποια γωνιά του ψυγείου των σούπερ μάρκετ. Ο ελληνικός οισοφάγος, βλέπεις, συνήθισε στην ολλανδική γκούντα, την ιταλική μοτσαρέλα, το γαλλικό ροκφόρ, το εγγλέζικο τσένταρ και η φέτα του πέφτει... μπανάλ! Και η παραδοσιακή ντόπια μορταδέλα του ξινίζει, προτιμά... προσούτο από την Πάρμα. Όμως η περίοδος που περνούσαμε... "μπέικα" με βρετανικό μπέικον και δανεικά, παρήλθε και άγνωστο πότε -και αν- επανέλθει.

   Οι παλαιότερο εξ ημών θυμούνται ασφαλώς με τί στερήσεις μεγάλωσαν. Όμως και επέζησαν και προόδευσαν. Με τις αγγελίες... «ζητείται υπάλληλος» να είναι πολλαπλάσιες των «ζητούν εργασία». Η λέξη «κρίση» ήταν άγνωστη, τα σπίτια έμεναν ξεκλείδωτα τη νύχτα και η κυκλοφορία ήταν ασφαλής οπουδήποτε και ολόκληρο το 24/ωρο. Έστω και χωρίς τρία "αμάξια" ανά οικογένεια.

   Πιστεύω ακράδαντα πως η παγκοσμιοποίηση έβλαψε τις παγκόσμιες κοινωνίες γιατί απελευθέρωσε ανεξέλεγκτες καταστροφικές δυνάμεις που ήλεγχε ο προστατευτισμός και η σχετική απομόνωση. Τώρα χάθηκε ο έλεγχος και οι καταστροφικοί μηχανισμοί απασφάλισαν. Οπότε... τρέχα γύρευε!

   Και όσοι διαφωνούν ας σκεφτούν το εξής: Με τον...  «ελεγχόμενο συντηρητικό αναχρονισμό» του προηγουμένου αιώνα ο Κόσμος, μαζί με τους καταστροφικούς πολέμους, έκανε μεγάλα βήματα προόδου και συντηρούσε προοπτικές που πραγματοποιήθηκαν. Η σημερινή ανεξέλεγκτη κατάσταση πού οδηγεί; Υπάρχει νέος που να τρέφει ελπίδες και να αισιοδοξεί γιά το μέλλον του; Και όποιος αναφέρει ως αιτία των δεινών μας τους τεράστιους κεφαλαιοκρατικούς γίγαντες, π.χ. Ροκφέλλερ, Σόρος, κ.λπ.,  που λυμαίνονται την Οικουμένη, ας σκεφτεί το ποιός τους δημιούργησε; Η ζήτηση γεννά την προσφορά.

   Κλείνω επαναλαμβάνοντας. Κλειδί πάντων η περίσκεψη και το μέτρο. Παντού. Αυτό που οι αρχαίοι θεωρούσαν «άριστο». Και αυτό γεννιέται από την... "συντήρηση" και όχι την άκριτη φούρια του λαϊκισμού και τα βιαστικά σάλτα στην ουτοπία.

   Υ.Γ. Προσωπικές δοκιμασίες δεν εμποδίζουν τη σκέψη, ούτε η «υγρασία» στα μάτια θολώνει τη ματιά. Το "Γέλα παλιάτσο" αποτελεί ακρογωνιαία νομοτέλεια.