Δικαιοσύνη. Ταλαιπωρημένη, συκοφαντημένη αλλά περήφανη.

"Δίκιο είναι το δίκιο του κοιμίση Φίλη και του φοροκλέφτη Πολάκη"

-Να, εδώ μέσα κρύβω το...φως και την πρόοδο. Μαζί με τρείς γαρδούμπες κι εφτά αστακομακαρονάδες!

   Χαρακτηριστικό κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι η απέχθεια στην αντίθετη γνώμη. Ανεξαρτήτως βαρύτητος του θέματος, άλλη άποψη δεν χωρεί, πλην της..."γραμμής". Εξ ου και ο χαρακτηρισμός «ολοκληρωτικό καθεστώς». Συγκεντρωτισμός και μονολιθικότητα αποτελούν την ιδεολογική βάση του και φίμωση κάθε αντιπολιτευτικής φωνής την πρακτική του.

   Τα πιό πάνω αποτελούν «αξίωμα» ενός συνεπούς απολυταρχισμού. Επομένως, ένα σωστό αυταρχικό καθεστώς δεν ανέχεται άλλες ανεξάρτητες αρχές. Όλα πηγάζουν από την στενή κυβερνητική νομενκλατούρα, η οποία έχει ως πρωταρχική μέριμνα την σπίλωση και εξόντωση -πολιτική ή και φυσική- των κυριοτέρων εκπροσώπων της αντιπολίτευσης και την φίμωση των ενάντιων ΜΜΕ. Ηλεκτρονικών και μη. Μία πρόχειρη νοερή αναδρομή στα παραδοσιακά απολυταρχικά, μονοκομματικά ή προσωποπαγή καθεστώτα επαληθεύουν τα προλεχθέντα.

   Ακρογωνιαίος -αλλά και πολύ ενοχλητικός γιά τέτοιο καθεστώς- παράγων ελευθερίας, δημοκρατίας και καταφυγής γιά τον καταπιεζόμενο πολίτη αποτελεί η ανεξάρτητη και αδέσμευτη Δικαστική εξουσία. Ο τρίτος πυλώνας κάθε πραγματικής δημοκρατίας. (Οι άλλοι δύο είναι η Νομοθετική, δηλ. η Βουλή, και η Εκτελεστική, δηλ. η Κυβέρνηση).

   Η σημερινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, την θέλει υποταγμένη στην βούλησή της, υποχείριο και φερέφωνο των σκοπών της. Γι’ αυτό και οσάκις οι αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων -Συμβούλιο της Επικρατείας, Άρειος Πάγος- δεν συμπλέουν με τις επιδιώξεις της, επιτίθεται με δριμύτητα κατά των αντιφρονούντων δικαστών. Αυτό και μόνον αποδεικνύει την νοοτροπία των συριζαρέων και επιβεβαιώνεται από τη ρήση των Πολάκη και Περιστέρας: «Κυβερνάμε, αλλά δεν πήραμε ακόμα την εξουσία»! Και μέχρι να το κατορθώσουν, επειδή δεν μπορούν να αντιδράσουν αλλιώς, συκοφαντούν, λοιδορούν και επεμβαίνουν μέχρι και στην ιδιωτική ζωή των δικαστών, προκειμένου να τους εκβιάσουν και σπιλώσουν.

   Τα δύο Ανώτατα δικαστικά σώματα συγκροτούνται από έμπειρους και αδέκαστους νομομαθείς δικαστές. Ανεπηρέαστους από τις υπόλοιπες εξουσίες, με υψηλό φρόνημα, ακεραιότητα χαρακτήρος και απόλυτο αίσθημα περί δικαίου. Εννοείται στην μεγάλη πλειοψηφία τους, καθ’ όσον δεν αποκλείονται και κάποιες -σπάνιες- κραυγαλέες εξαιρέσεις σκάρτων, ψοφοδεών ή έντονα πολιτικοποιημένων ατόμων. (Ο νοών νοείτω). Λογικό, φυσικό κι ανθρώπινο.

   Η τωρινή κυβέρνηση λειτουργεί με γνώμονα το μικροκομματικό της συμφέρον, ενώ η Δικαιοσύνη με βάση τους Νόμους, το Σύνταγμα και το κοινό συμφέρον, όπως τούτο γραπτά αποτυπώνεται στα κείμενα των Νόμων. Γι’ αυτό και η σύγκρουση των δύο είναι διαρκής. Σπανίως συμπίπτουν.

   Τελευταίο... «ματς» η λυσσώδης αντίδραση όλου του συριζαρέικου εσμού κατά της απόφασης του ΣτΕ, που έκρινε αντισυνταγματική την ομόθυμη επίθεση των άθεων κομμουνιστών κατά της επικρατούσης χριστιανικής πίστης των Ελλήνων. Ομολογουμένως άθεοι οι ίδιοι, προσπαθούν, με τα γνωστά κομμουνιστικά διαλογικά τερτίπια, να αποπλύνουν το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών, στα πρότυπα της μαρξιστικής ρήσης: «Η θρησκεία αποτελεί το αφιόνι του λαού»! Κάτι που πέτυχαν ο Λένιν, ο Μάο, ο Χότζα, ο Πολ Ποτ στους ατυχείς λαούς τους. Αλλά τί περιμένει κανείς από έναν... Φίλη, (οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή), έναν Τζεπέτο -καθηγητή της πλάκας και φανατικό κομμουνιστή- και όλους εκείνους τους σκοτεινούς τύπους, οι οποίοι, όντες αγκυλωμένοι στον 18^ο αιώνα, θεωρούν ως... «πρόοδο» τις θεωρίες που όλοι οι λαοί του κόσμου πέταξαν ήδη στα σκουπίδια της Ιστορίας, και μέσα στην κομματική τους αποχαύνωση και τη σκοτεινιά του υλισμού που πιστεύουν, θεωρούν σκοταδισμό το φως που εκπέμπει η πίστη στην Ανώτερη δύναμη ενός Πάνσοφου Δημιουργού.