Ημέρα ποιήσεως. 21 Μαρτίου.

Τιμώντας την ημέρα.

Η  πηγή της εμπνεύσεως

   Επί τω ακούσματι της σημερινής εορτής ο νους μου, κατ’ αρχήν,  τρέχει -καλπάζει- στην έξοχη ερωτική ποίηση του μεγάλου μας ποιητού Τάσου Κουράκη, πιθανότατα μελλοντικού διεκδικητή Νόμπελ ποήσεως. Αναρτώ χαρακτηριστικό δείγμα -κατ’ εμέ ΤΟ αριστούργημα- από την έξοχη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Ιερωτικόν».

      «Ανδρόγυνο

   Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου
κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου
όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με
πλήρωση
Έτσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Άλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με
Θήτα κεφαλαίο»

   Στη συνέχεια, ως ένθερμος λάτρης της ποιήσεως, δεν μπορώ να αγνοήσω τον εθνικό εκπρόσωπο του νεοσταλινικού ρομαντισμού, τον παμμέγιστο Ν. Κοτζιά. Ιδού μία εκπληκτική του υπερδημιουργία:

      «Πρωτομαγιά,

μέρα λουλουδιών και αγώνων, μυρωδιών και ελπίδων,

μέρα χορού και τραγουδιού στη διαδήλωση,

υψωμένων γροθιών και κρυφών ματιών αγάπης,

μέρα πανέμορφη φτιαγμένη από μάχες και έρωτες.

Καλό μήνα.»

   Τέλος, ίσως γιά ξέπλυμα ψυχής και ματιών, καταθέτω ένα ποιητικό σκαρίφημα ενός... «φίλου» μου:

                

      UN FADO GRECO      

 -Στιγμές-στιγμές,  κι απρόσμενα

 ξεθάβει μνήμες το μυαλό,

 γωνιές της γης, βιώματα,

 ταξίδια, έρωτες, φυγές...

 Γρήγορα κύλησε ο καιρός,

 τρεμάμενες αναλαμπές,

 σκιές, μπερδέματα του νου,

 χείλη στεγνά, βλέμμα θολό.

  - Μιά ματαιότης η ζωή,

  τελειώνει πριν αρχίσει,

  πόσο κοινότοπα όλα αυτά,

  σαν παραμύθι της γιαγιάς.

  Xιλιοειπωμένο άκουσμα

  κάποιας αφήγησης παλιάς,

  μπουμπούκι που μαραίνεται

  γοργά, πριν καν ανθίσει.