Φώτης-Φανούρης Κουβέλης. Όταν τα στερνά τιμούν τα πρώτα.

Ποτέ δεν είναι αργά γιά αυτοδιασυρμό, αν τον «κουβανείς μεσ’ στην ψυχή σου».

 

   Η περίπτωση Κουβέλη με βρίσκει σε δύσκολη ψυχολογική στιγμή. Όμως η εικόνα ενός αξιοθρήνητου ραμολιμέντου που σέρνεται αμήχανος και με ασταθή βήματα πάνω σε κόκκινο χαλί επιθεωρώντας τιμητικό άγημα, ξεπερνά σε θλίψη και μελαγχολία την δική μου. Το άθλιο θέαμα μιάς...  εμβληματικής φιγούρας της αριστεράς, που κατευθύνεται και οδηγείται από την κωμική φιγούρα του Έλληνα... «Ντούτσε», του οποίου απεδέχθη να διοριστεί ορντινάτσα -κατ’ άλλους... «Φιλιππινέζα»- τις επικαλύπτει πλήρως. Σε βαθμό που η περίπτωση να με κάνει να ξεχνιέμαι διασκεδάζοντας.

   Είναι γνωστόν πως στην πολιτική αρκετές φορές αναγκάζεσαι να αλλάξεις, να ελιχθείς, να μπαλώσεις, να κάνεις κυβίστηση -κοινώς κωλοτούμπα. Όμως αυτή η κατάντια Κουβέλη είναι πρωτοφανής. Σε ελάχιστο χρονικό βεληνεκές, να ανταλλάσσεις κομπλιμέντα με κάποιον που πριν λίγο βριζόσουν, χάριν μιάς αμφιβόλου ισχύος... καρέκλα, αποκαλύπτει το πραγματικό σου πολιτικό ήθος, τον έρωτα της -παντί τρόπω και πάση θυσία- εξουσίας και την ανυπαρξία  ηθικού έρματος, σε επίπεδο χαρακτήρος. Ανατρέχοντας σε αντίστοιχα αριστερά  δείγματα, το περιλάλητο «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» μοιάζει με την αυτοδιατυμπανιζόμενη παρθενία μιάς άσχημης γεροντοκόρης, μέχρις ότου βρεθεί κάποιος με ιδιόρρυθμα... γούστα που θα την... «περιποιηθεί»!

   Λέγεται πως η τοποθέτηση του κυρ-Φώτη σ’ αυτό το πόστο αποτελεί συμπεφωνημένο κόλπο Τσίπρα και Καμμένου, με τον φουκαρά κυρ-Φανούρη να παίζει τον ρόλο του... καρπαζοεισπράκτορα. Στην προσεχή σύνοδο ΝΑΤΟ, όπου θα γίνει το καλωσόρισμα των Σκοπίων στο... κλαμπ, ο Έλληνας «Νεομουσολίνι» θα απόσχει επιδεικτικά εκφράζοντας -τάχα- την αντίθεση γιά τα αποφασισμένα «βαφτίσια» και το πανελλήνιο... «φτύσιμο» θα το εισπράξει ο φουκαράς κυρ-Φανούρης! Ο μιά ζωή ξορκίζων τους... "φονιάδες των λαών", να εκπροσωπεί τη χώρα στην πιό εχθρική τελετή εναντίον της, ως μέλος και κολλητάρι τους. Με χαμόγελα, φιοριτούρες, τσιριμόνιες, δείπνα και προπόσεις. Αν αυτό το σενάριο αληθεύει, η ξεφτίλα του εξουσιολάγνου γέροντα, ο οποίος παίζει το τελευταίο του χαρτί προκειμένου να γλείψει κι αυτός λίγο κοκαλάκι εξουσίας, ανάγεται σε εκθετική δύναμη.