H «Μούργα» και οι... μούργοι.

Η κακότυχη σκυλίτσα της Κόνιτσας.

-Κυρά μου. Να παίζεις με το Φοίβο και να προσέχετε τη Μάγια μου!

   Αναμφίβολα, το μέτρο της πραγματικής ανθρωπιάς δίνεται από τον τρόπο που οι άνθρωποι φέρονται στα ζώα. Κορυφαία... «ανθρωπιά», αναντίρρητα, είναι αυτή του... οικολόγου υπουργού μας... Στιρώνη, ο οποίος βρήκε την υπόθεση της -τάχα- προστασίας των ζώων, ως πρώτης τάξεως ευκαιρία γιά να κατευθύνει κι αυτός μερικά ευρουλάκια στον δημόσιο κορβανά.

   -«Εκλογές έρχονται, σου λέει, ανάγκες παροχών υπάρχουν, ας ρίξουμε κι εμείς καμιά φορολογική φάπα! Βάλτ’ τε, τώρα που γυρίζει, κανένα προστιματάκι. Άλλωστε, λίγα έχουμε, εκλογές έρχονται και χρήματα γιά παροχές χρειάζονται». Περισσότερα σχόλια γιά δαύτον περιττεύουν. Δεν αξίζει τον κόπο ένας τέτοιος αχυράνθρωπος.

   Η περίπτωση των τριών ανθρωπόμορφων τεράτων, πρώην φαντάρων, που θεώρησαν διασκέδαση τον βασανισμό μέχρι θανάτου μιάς αθώας σκυλίτσας, έως το τελικό πέταμά της -όντας ημιθανής-  σε γκρεμό, εκφεύγει των ορίων της φαντασίας κάθε φυσιολογικού ανθρώπου με στοιχειώδη αισθήματα, ανεξαρτήτως τάσης στη φιλοζωία ή μη, και εμπίπτει στο αντικείμενο ειδικών ψυχολόγων-ψυχιάτρων που μελετούν την ανθρώπινη κτηνωδία και τις διάφορες εκφάνσεις της. («Η σιωπή των αμνών», Χάνιμπαλ Λέκτερ, Άντονι Χόπκινς, κ.λπ.).

   Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η άτυχη «Μούργα» δεν βρίσκεται σήμερα στη ζωή. Ακόμη κι αν επέζησε, τότε, της πτώσης, τόσον καιρό μετά -στ΄ αλήθεια δεν αναφέρθηκε πότε συνέβη το περιστατικό- σίγουρα θα ξεψύχησε, αργά και βασανιστικά, μόνη κι αβοήθητη στο κατσάβραχο. Η αποκάλυψη του ανοσιουργήματος, είναι γεγονός που θυμίζει τον γνωστό μύθο του Αισώπου -«Ίβυκος και γέρανοι»- όπου οι δολοφόνοι του Ίβυκου, μόνοι και μέσα στη βλακεία τους προδόθηκαν, με ακούσιους αυτόπτες μάρτυρες ένα κοπάδι γερανών. Το απόστημα της δολοφονίας της «Μούργας» έσπασε, όταν οι δράστες, εκτός από κτήνη προέκυψαν και ανεγκέφαλοι, ανέβασαν το βίντεο του μαρτυρίου της «Μούργας» στο διαδίκτυο! Ηρωικό κατόρθωμα σπουδαίων μαχητών. Όμως το χειρότερο ακολούθησε μετά.

   Στη ντόπια κοινωνία, κάπου κατά Κόνιτσα μεριά, φαίνεται πως οργιάζει η απανθρωπιά. Προεξάρχοντος του πιό άξεστου και απολίτιστου τμήματος αυτής, προσπάθησαν να κουκουλώσουν το γεγονός που αποκάλυψε τον βαθμό της βαρβαρότητός του. 

   -«Σιγά μωρέ, τόση φασαρία γιά ένα αδέσποτο; Τί κακό έκαναν τα... «παιδιά» και τα κρεμάσανε στα μανταλάκια; Παίξανε λίγο με το κοπρόσκυλο. Στο κάτω-κάτω ζήτησαν... συγγνώμη»!

   Με την γνωστή χωριάτικη κουτοπονηριά, γίναμε μάρτυρες πλήθους απιθανοτήτων, χοντροκομμένων και αφελών, που προσπάθησαν να κουκουλώσουν ή να μπαλώσουν το έγκλημα. Πρώτα-πρώτα, ένας ανεκδιήγητος δικολάβος -γιατί αξιοπρεπής δικηγόρος αποκλείεται να είναι αυτός ο τύπος- είχε την φαεινή ιδέα να συντάξει γιά λογαριασμό των τεράτων-πελατών του ένα ανόητο κείμενο συγγνώμης, που μόνο συγγνώμη δεν απέπνεε. Απλά έριξε λάδι στη φωτιά. Μετά, διάφοροι σκατίβλαχοι σκαρφίστηκαν και κυκλοφόρησαν αστείες φήμες, προκειμένου να καθησυχάσουν την φρικιούσα κοινή γνώμη, με την πολυφορεμένη -λόγω συριζαρέων- παραπληροφορική μέθοδο. Έτσι μάθαμε πώς το σκυλάκι... ζει, αλλά είναι δύσκολο να το μαζέψουν γιατί η περιοχή, λέει, είναι... δύσβατη! Μήνες μετά το ανοσιούργημα ποιός ατσίδας το είδε και... διαπίστωσε! Μετά είπαν πως το σκυλάκι επέζησε, υιοθετήθηκε και είναι μιά χαρά. Όμως κάποιος που ήξερε την κακότυχη «Μούργα» είπε πως αυτή που του έδειξαν δεν ήταν η «Μούργα»!

   Το μόνο βέβαιο είναι πως στην Κόνιτσα φωλιάζει μεγάλη απανθρωπιά και παλιανθρωπιά. Κρίμα γιατί κάποτε είχα συνεργαστεί με κάτι λεβέντες χτιστάδες και πετράδες απ’ εκείνα τα μέρη. Αυτοί «έφυγαν» και περίσσεψαν κάτι ψευτοσκληροί, αγροίκοι, αγριάνθρωποι και καράβλαχοι, που αντί λεβέντικης παραδοχής, οίκτου και μετανοίας, θεωρώντας το πανελλήνιο ηλίθιο, προσπαθούν να το ξεγελάσουν με φούμαρα.

   Όμως -και δυστυχώς- με τέτοιες ψευτιές και πασαλείμματα δεν κρύβεται η αλήθεια, δεν σβήνει το στίγμα, δεν απαλείφονται οι ενοχές.

   Γιά ένα, όμως, είμαι σίγουρος. Η «Μούργα», απ’ εκεί που είναι, τους έχει συγχωρέσει όλους. Γιατί η ψυχή της είναι μεγάλη, αθώα κι ανεξίκακη. Όποιος έχει την τύχη να ζήσει με σκυλιά και ξέρει και με καταλαβαίνει.