Αι Ειδοί του Μαρτίου.

Υπενθύμιση σε όσους γνωρίζουν και πληροφόρηση δε όσους δεν. 

    «Αι Ειδοί του Μαρτίου» -λατινικά Idus Martiae- αποτελούσαν ρωμαϊκή γιορτή αφιερωμένη στον θεό του πολέμου Άρη, (Mars). Το Idus σημαίνει «μισό, ήμισυ». Αντίστοιχα γιορτάζονταν -με λιγότερη επισημότητα- αι Ειδοί των άλλων μηνών. Στις 15 τον Μάιο, Ιούλιο και Οκτώβριο και στις 13 των υπολοίπων μηνών, (άγνωστο γιατί).

   Αι Ειδοί του Μαρτίου έμειναν στην ιστορία ως γρουσούζικη ημέρα γιατί την ημέρα εκείνη, του έτους 44 μ.Χ., δολοφονήθηκε στην ρωμαϊκή Σύγκλητο ο Ιούλιος Καίσαρ. Είναι γιά τους Δυτικούς ό,τι η Τρίτη και 13 γιά τους Έλληνες, αφού μας θυμίζει την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως. Το γεγονός συνέβη την Τρίτη 29 Μαΐου 1453 και η κακοτυχία, πέραν της ημέρας Τρίτη,  του αριθμού 13 οφείλεται σε διάφορες εκδοχές, με κυριότερη το ότι προκύπτει ως άθροισμα (1+4+5+3=13) των αριθμών της χρονολογίας.

   Το γεγονός της δολοφονίας του Καίσαρα, την ημέρα που θα ανακηρύσσονταν ισόβιος δικτάτορας, αποτελεί άκρον άωτον κακότυχων συμπτώσεων και αλαζονείας του ίδιου. Αγνόησε οιωνοσκόπους, με κυριότερον τον μάντη Σπουρίννα, ο οποίος τον είχε προειδοποιήσει έγκαιρα, («Καίσαρ, φοβού τας Ειδούς του Μαρτίου»), αμέλησε να διαβάσει το προειδοποιητικό σημείωμα του Έλληνα σοφιστή Αρτεμίδωρου του Κνίδιου στην είσοδο της Συγκλήτου και, τέλος, αγνόησε τα παρακάλια της συζύγου του Καλπούρνιας, η οποία είχε δει ένα φοβερό όνειρο, με τον άντρα της σφαγμένο και του ζητούσε να μην ξεμυτίσει από το σπίτι εκείνη την ημέρα. Τελικά ο αλαζών Καίσαρ βρήκε έναν θάνατο όπως ο ίδιος είχε δηλώσει σε ένα συμπόσιο πως θα ήθελε: «Απροσδόκητο»! Και σφάχτηκε σαν αρνί με 23 μαχαιριές από μία ομάδα συνωμοτών, επί κεφαλής των οποίων υπήρξε ο νόθος γιός του -όπως λέγεται- Μάρκος Ιούνιος Βρούτος, ο οποίος του κατέφερε και το ύστατο πλήγμα. Εξ ου και η γνωστή ρήση -τελευταία λόγια του Καίσαρα- «Και συ τέκνον Βρούτε;».