«Περιστερές» και Αρπακτικά.

«Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει»!

Φάτσες παράλληλες, βίοι παράλληλοι, λαμογιές παράλληλες

   Κυκλοφορούν, έντονα, φήμες πως ο κύριος Λαμόγιος -εντυπωσιακή ομοιότης με τον διαβόητο κ. Αρτέμη Σώρρα-  που διεκδικούσε τον τίτλο του... «Αρχιλαμόγιου», τοποθετούμενος -πάντα αξιοκρατικά- στη θέση του Διοικητού του νέου Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφαλίσεως, (ΕΦΚΑ), είναι στενός συγγενής της πρωθυπουργικής σύνευνου. Ναι της κυρίας που, σε χρόνο μηδέν, εκτινάχτηκε από την ασημαντότητα της καθημερινότητος σε ασήμαντη καθηγήτρια του ΕΜΠ, εννοείται αξιοκρατικότατα.

   Η μανιώδης επιμονή της νεαράς υπουργού, της κ. Αναξιόγλου, (βασιλικότερη της... βασιλίσσης και τελούσα σε διατεταγμένη υπηρεσία), προκειμένου να κρατήσει ζωντανή την υποψηφιότητα του εν λόγω ατόμου, ο οποίος αποκαλύφτηκε πως ήταν ο... «Γιάννης» του υπότιτλου, επιβεβαιώνει τις υποψίες και επιβεβαιώνει, γιά μία ακόμη φορά, το αναμφισβήτητο, πλέον, ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς.

   Αποτέλεσμα ένα έντονο... «κράξιμο» ολόκληρου του πολιτικού κόσμου, ακόμη και μερίδας συριζαρέων βουλευτών, που θεώρησαν ως πολύ χοντρό δόλωμα τον προτεινόμενο διορισμό και εξαιρετικά δύσκολο να καταπιούν αυτό το «κάμωμα» της ηγεσίας τους. Έτσι  ανάγκασαν τον φαύλο κομματικό μηχανισμό να αποσύρει την επιλογή του. Παρ’ όλα αυτά, ο χοντρόπετσος φέρελπις... κ. Διοικητής, συλληφθείς με τη γίδα στην πλάτη, δεν βρήκε το ελάχιστο απαιτούμενο φιλότιμο που θα του επέβαλε να παραιτηθεί και από την θέση του συμβούλου στην ΗΔΙΚΑ, από όπου τα «ψιλοκονομάει» αναθέτοντας -απ’ ευθείας και χωρίς διαγωνισμό- «δουλίτσες» στον εαυτό του! Επί του παρόντος, «ποιεί την νήσσα» και σφυρίζει αδιάφορα αερολογώντας. Προσδοκώ η ΗΔΙΚΑ, σκοτεινή και νεφελώδης υπηρεσία που αποπνέει ρουσφετολογική φαυλότητα, να αποξέσει το... "συμβουλευτικό" της καρκίνωμα που λέγεται Στάθης Μαρίνος.
   (Σημ.: "ΗΔΙΚΑ" σημαίνει "Ηλεκτρονική ΔΙακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης". Κατ' εμέ... τρέχα γύρευε!).

   Και τώρα το ζουμί: Τόσον ο κ. Λαμόγιος όσον και η κυρία Περιστέρα, αν αρνούνται την οικογενειακή τους σχέση, καλούνται να αποδείξουν σχετική... «αθωότητα» από τέτοια συγγένεια. Ειδ’ άλλως -και κατά τον στρουμπουλό ρομαντικό σταλινικό ποιητή, γνωστόν  και ως υπουργό επί των Εξωτερικών- «κακό της κεφαλής τους»!

O ΜΕΝ ΚΑΙ Ο "ΔΕΝ"

   Γέλα παλιάτσο              

   Ψάχνοντας γιά κάποια πρόφαση μειδιάματος, σκαλίζω παλιά κιτάπια ξένοιαστων χρόνων. Έτσι βρήκα μιά πρωτόλεια σατυρική σαχλαμάρα ενός... "φίλου" μου, από τον καιρό του... Νώε. Διαβάζοντάς την προσεκτικότερα διαπιστώνω πως σήμερα είναι πιό επίκαιρη παρά ποτέ.  Και γι' αυτό την αναρτώ.

(Η σκηνή σ' ένα συνοικιακό εστιατόριο)

- Σερβιτόρε, η κομπανία

στην απέναντι γωνία,

υποφέρει ο γέρος, άκου, 

νουθεσίες μα του κάκου.

Ο μικρός τον περιπαίζει, 

στο γωνιακό τραπέζι:

- Παιδί μου μάθε γράμματα.                 - Δε θέλω τέτοια πράματα.

- Άμε, γιέ μου στο σχολείο.                    - Ώρα γιά σκασιαρχείο.

- Να αγαπάς τη μάθηση                         - Η μάθηση είναι εξάρτηση.

- Γράφε με κονδυλοφόρο.                      - Τοίχους με το μαρκαδόρο.

- Μας το παίζετε ωραίοι.                       - Χρησιμοποιώ και σπρέι.

- Το σχολείο είναι φως.                          - Της μαμάς σου ο... ποπός.

- Να πάρεις τα εφόδια.                          - Φτιάχνω πολεμοφόδια.

- Όχι στις προκαταλήψεις.                    - Προχωρώ σε καταλήψεις.

- Μην ακούς τον Κολοζώφ.                   - Έτοιμες κι οι μολοτώφ.

- Που μπλέκεις με τα φρόκαλα             - Ορμάμε με τα ρόπαλα.

- Τί σου φταιν’  τα μαγαζάκια.             - Θα τα καίμε με γκαζάκια.

- Μή μου λες ανοησίες.                         - Προσεχώς και εκκλησίες.

- Άσε αυτές τις ιστορίες.                       - Ερυθρές Ταξιαρχίες!

- Έλα κάνε μου τη χάρη.                       - Και ο Χάρος όποιον πάρει.

- Τέρμα η κουβέντα ετούτη.                  - Θα πετάμε και γιαούρτι.

- Μην ακούς οδηγητές                           - Μόνο στους καθηγητές!

- Παιδί μου, είσαι χούλιγκαν;               - Και χούλιγκαν και σκούλιγκαν.

- Άφησε τις παρλαπίπες.                       - Τώρα μάλιστα, το είπες.

- Στο σχολείο να προκόβεις.                  - Άσε γέρο, δε με κόβεις.

- Να’ σαι και μελετηρός.                       - Πάει, πέρασε ο καιρός.

- Γιά να μπεις Πολυτεχνείο.                  - Το 'καναν κωλοχανείο.

- Να φοιτάς μ’ επιτυχία.                        - Μόνο μπαρ και καφενεία.

- Γιά να πάρεις το πτυχίο.                     - Μμμ, τη κάναμε λαχείο.

- Να γενείς διπλωματούχος,                  - Πιό καλά περιπτερούχος.

- Δεν σ’ αρέσει επιστήμων;                   - Στο μπιλιάρδο είμαι ειδήμων.

- Μη χαζολογείς στα πάρκα.                 - Ναι, τη κάτσαμε τη βάρκα.

- Κάθεσαι ανενεργός.                             - Όχι, είμαι απεργός!

- Όλοι οι φίλοι σου κουμπούρες.           - Προτιμάμε τις μαστούρες.

- Να σου βρω καμιά θεσούλα;              - Θα ταράξω τη ρεμούλα.

- Να τα έχεις τετρακόσα.                       - Πώς να ζήσω με διακόσα;

- Πώς θα ζεις, με επαιτείες;                  - Με κλοπές και με ληστείες!

- Θα σε χώσουν φυλακή.                       - Σερβιτόρε, μιά ρακή!

- Άφησε τις κουζουλάδες.                     - Πιάσε δυό μακαρονάδες!

- Θα πεθάνεις τη μαμά.                         - και τις δύο με κιμά!

- Σε κάναμε μουρόχαβλο.                      - Γιά κοίτα ένα μπουρτζόβλαχο.

- Κάνεις τη καρδιά μου μαύρη.            - Έχω αρχίσει και τη «μαύρη»!

- Σήκω, ας το αραλίκι.                          - Γέρο, κάνω τσιγαρλίκι.

- Γιε μου, βλάπτει η νικοτίνη.              - Φίνα, φέρε ηρωίνη.

- Άκουσε τις παραινέσεις.                     - Θα βαρέσω δυό ενέσεις.

- Θες να γίνεις γυψαδόρος;                   - Παπατζής κι αβανταδόρος.

- Θες να πας ηλεκτρολόγος;                 - Είμαι αγνός ιδεολόγος.

- Αυτά δεν είναι εργασία.                     - Ντάντυ είσαι αφασία.

- Βρε, πώς θα ζεις χωρίς λεφτά.           - Father μου, να φας σκατά.

- Και ψωμάκι τί θα τρως;                    - Παντεσπάνι και μπο φροστ!

- Γιόκα μου δεν έχεις τσίπα.                 - Θα ψηφίζω μόνο Τσίπρα.

- Πρόσεξε μη γίνεις «Ιμο».                   - Όχι, Περλεπέ και Σίμο.

- Μπράβο, γιέ μου, να μου ζήσεις.       - Ήθελες να με γεννήσεις!

- Θέε μου, πού 'φταιξα ο γέρος;           ΘΕΟΣ:   - ΔΕΝ... ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΕΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ!

«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα...»

Κατρακυλώντας στην άβυσσο, με φρένα σπασμένα.

   Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα ώστε να διαπράττει τόσο μεγάλες ατιμίες, σαν την προτεινόμενη ανταλλαγή: 8 με 2! Δυστυχώς όμως, και ταυτόχρονα, είναι αρκετά μεγάλη ώστε να χωρά τόσους άθλιους κατοίκους με τόσο μεγάλη παλιανθρωπιά μέσα τους. Π.χ. κάποιος Κατσίκης, ως μπροστάρης, διάφοροι υστερικοί ακροδεξιοί κονδυλοφόροι και μπόλικοι μικρόνοες πολίτες, που θέλουν το αλισβερίσι των αιχμαλωτισμένων στρατιωτικών μας με τους ικέτες Τούρκους αξιωματικούς. Ηλίθια ψοφοδεή ανθρωπάκια που κινούνται πίσω από στενόμυαλο, κοντόφθαλμο και βολικό μικροσυμφέρον, μη διαθέτοντας σταλιά από εθνική περηφάνια, προσωπική αξιοπρέπεια και αίσθημα δικαίου. Οπαδοί του περίφημου παλιού κουτοπόνηρου κομμουνιστικού σλόγκαν: «Better red than dead», θα μπορούσαν να στήσουν και... πωπό, προκειμένου να σώσουν το άθλιο και ασήμαντο τομάρι τους, εν όψει του παραμικρού κινδύνου.

   Και να ήταν μόνο αυτό; Βλέποντας στην ηγεσία κανονικούς χυδαίους υπάνθρωπους, πραγματικούς αλήτες, να παριστάνουν τώρα τους κήνσορες-τιμητές της πολιτικής ζωής και τους κέρβερους του δημόσιου χρήματος, όταν παλαιότερα οι ίδιοι «κοκορεύονταν» πως έκλεβαν την Εφορία -δηλαδή όλους εμάς- δεν μπορείς ούτε να νοιώθεις σιγουριά γιά το σήμερα, ούτε να ελπίζεις γιά το αύριο. Απλά παρακολουθείς, μελαγχολικά και ανήμπορος αντιδράσεως, την φρενήρη πορεία σε εθνική και κοινωνική κατηφόρα. Τον νέο διχασμό -από εδώ οι δημιουργικοί σοβαροί φιλοπάτριδες, απ’ εκεί οι ανίκανοι «ξεφτίλες» διεθνιστές-  την κοινωνική αποσύνθεση, την διάχυτη ανασφάλεια, την πολιτισμική εξαχρείωση και την οικονομική εξαθλίωση.

   Μόνη και πραγματική ελπίδα ανάκαμψης, η αφύπνιση. Όμως αφού ολοκληρωθεί η κατρακύλα, εξαντληθεί ο "σανός" και το αριστερό "καταπιότι" ρουφηχτεί μέχρι τελευταίας ρανίδος. Προσδοκώ και εύχομαι εξάντληση της τετραετίας, προς γνώση και συμμόρφωση. 

   Αν δεν αποτεφρωθεί τελείως ο Φοίνικας, δεν αναγεννάται. 

Ένας χρόνος μετά...

"Ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου..."

 

   Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που ο Θεός επέβαλε τη βούλησή του στην αλαζονεία  και τις εγωιστικές επιλογές του ανθρώπου, που πίστεψε πως μπορεί να Τον υποκαταστήσει και να προκαταλάβει τις Αποφάσεις του. Ένας χρόνος επιβολής Θείας τιμωρίας γιά την αυθάδεια, τον εγωκεντρισμό και την προπέτεια του ασήμαντου προς το Σημαντικό. Γιά την ανόητη τόλμη του μικρού να βγάλει γλώσσα στον Μεγάλο.

   Σκληρή  η δίκαιη τιμωρία και δυσβάσταχτη η υποφορά της. Όμως η αγόγγυστη αποδοχή αποτελεί μονόδρομο γιά την εξιλέωση.