Αποχαιρετώντας την Αλεξάνδρεια !

Θέσεις - Απόψεις

Παρ’ όλη τη δυσαρέσκεια, την αγανάκτηση και την οργή που, αναπόφευκτα, συνοδεύει την ανακοίνωση των νέων στραγγαλιστικών γιά το λαό και την οικονομία του μέτρων, τίποτε δεν θα γίνει στο τέλος. Οι γνωστές τυπικές αντιδράσεις με περιορισμένης συμμετοχής διαδηλώσεις και πορείες των ΠΑΜΕ και των ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ, ο απαραίτητος μαϊντανός των συνοδευτικών ταγμάτων των κουκουλοφόρων μπαχαλάκηδων (μουδιασμένων κι αυτών) και μετά…. μέσα τα κεφάλια και η ζωή θα συνεχιστεί ! Όμως φοβερά αλλιώτικη, απ' εδώ και πέρα !
Η στήλη πιστεύει ακράδαντα ότι, ακόμη και τώρα, το μεγαλύτερο μέρος του λαού δεν έχει συνειδητοποιήσει το πόσο θα αλλάξει η ζωή του. Θα το καταλάβει, όμως, ταχύτατα κι απότομα, μόλις έρθει ο πρώτος λογαριασμός της ΔΕΗ, μόλις πάρει τον επόμενο μισθό και μόλις περάσουν στα σούπερ μάρκετ οι αυξήσεις του ΦΠΑ.
Όμως, ακόμη και τότε, σίγουρα δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου. Η ζωή θα συνεχιστεί, σε πείσμα κάθε αντιξοότητος και κάθε αναποδιάς, όπως συνεχίστηκε σε μιά Κατοχή, που οι παλαιότεροι βίωσαν έντονα στο πετσί τους και, όμως, ξεπέρασαν.
Πέραν από τις κραυγές, τους μύδρους και τις λεκτικές υπερβολές των ιερεμιάδων της Αριστεράς που εισηγούνται και υιοθετούν στρεβλές αντιδράσεις και αντιστάσεις, ατελέσφορες και επιβαρυντικές για τη κατάσταση και τα ηλίθια στρογγυλέματα και χρυσώματα του χαπιού από τους στρατευμένους κυβερνητικούς κεκράχτες των καναλιών, υπάρχει μιά πιό ρεαλιστική και σώφρων αντιμετώπιση της καταιγίδας.
Η συσπείρωση στην οικογένεια, στό αθάνατο κύτταρο της κοινωνίας, ο επαναπροσδιορισμός του οικογενειακού προϋπολογισμού, ο μετριασμός των δαπανών, η κατάργηση των περιττών και πολυτελών, ο μηδενισμός της σπατάλης. Ας ξεχάσουμε, μιά γιά πάντα, την αερολογία των «κεκτημένων» και ας προσγειωθούμε στο «όχι όπως ήξερα, αλλά όπως βρήκα».
Τέρμα στην ανεξαρτητοποίηση των νεαρών βλαστών, που μόλις πατάν τα 18, φεύγουν από το σπίτι, νοικιάζουν δυάρι, γιά να γλιτώσουν, δήθεν, την οικογενειακή «καταπίεση» (και να γκομενίζουν ασύστολα !). Τέρμα τα πολλαπλά ΙΧ, κάθε μέλος κι από ένα ! Τέρμα τα σινιέ συνολάκια, οι ατέλειωτες γκαρνταρόμπες, οι παπουτσοθήκες γιά σαρανταποδαρούσες, αλά Ιμέλντα Μάρκος και οι πάσης φύσεως αργόσχολες ψωνιστικές τσάρκες της άχρηστης κατανάλωσης. Αυτό που μάθαμε, τρομάρα μας, να λέμε «shopping therapy» !
Τέρμα τα αραλίκια στα χιλιάδες μπαρ και τις άπειρες καφετέριες, όπου με το κόστος τριών φραπέδων και πέντε σφηνακίων αγοράζεις ολόκληρο μπουκάλι και ολόκληρο κουτί καφέ, με τα οποία μπορεί να την βγάλει γιά μέρες μιά μεγάλη παρέα !
Τέρμα η παχιά γαλακτερή αγελάδα της εργασίας στο Δημόσιο. Με τη σιγουριά της μονιμότητος και των επιδομάτων, το αραλίκι της απασχόλησης (απασχόληση όχι εργασία, άλλο το ένα, άλλο το άλλο) και τη μηδενική παραγωγικότητα.
Ώρα γιά αφύπνιση, ενεργοποίηση των αντανακλαστικών της αυτοσυντήρησης, ανασήκωμα των μανικιών (όπως, καληώρα, του πρώτου διδάξαντος «ατσίδα» πρωθυπουργού μας, του «καταλληλότερου» !) και… κουπί ! (κατά την υπόδειξη του ίδιου !). Βεβαίως άλλο η απόσταση Ύδρας – Ερμιόνης και άλλο η απόσταση Ελλάδος – Ακρωτηρίου Καλής Ελπίδας ! Και, μάλιστα, χωρίς συνοδεία Λιμενικού.
Όμως, να είσαστε βέβαιοι, δεν θα χαθούμε. Θα στριμωχτούμε αλλά θα επιβιώσουμε.
Απλώς θα πρέπει να αποβάλλουμε κάποια χαρακτηριστικά που μας είχαν γίνει δεύτερη φύση. Και πρώτα απ’ όλα η ραστώνη της κακομάθειας.
Εμπρός, λοιπόν, βαθιά ανάσα, σταθερό βλέμμα και αποφασιστικότητα γιά επιβίωση.
Αφήνουμε πίσω μας τη γνώριμη «dolce vita» και τραβάμε μπροστά.
Η ζωή είναι ωραία και συνεχίζεται ! !