Επικαιρότης
Επί τέλους, χθες, παρουσιάστηκε ολοκληρωμένο το νομοσχέδιο γιά το νέο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Αναμφίβολα η μέχρι σήμερα ισχύουσα κατάσταση ήταν απαράδεκτη και θνησιγενής. Χαραγμένη με τη πατροπαράδοτη γνωστή ελληνική τσαπατσουλιά και προχειρότητα, που βασίζει τα πάντα στο «δος ημίν σήμερα» και στο «εντάξει, μωρέ, κάντο τώρα έτσι και βλέπουμε» ! Και διανθισμένη με την, επίσης, κλασσική ελληνική παθογένεια της ρεμούλας, της αρπαχτής και της ιδιοτέλειας. Είτε ως επίσημη κρατική φιλοσοφία (τα αποθεματικά των ταμείων πήγαιναν, άτοκα, στη Τράπεζα της Ελλάδος διά …ότι ήθελε προκύψει, μέχρις εξανεμίσεώς τους), είτε υπό μορφήν κακοδιοικήσεων και απατεωνοδιοικήσεων των διαφόρων Ταμείων (ομόλογα, χρηματιστήρια και λοιπές κομπίνες μέχρις, επίσης, εκμηδενίσεώς τους).
Βεβαίως υπάρχει και ένας αντικειμενικός λόγος που, ακόμα και σε περίπτωση χρηστής διοίκησης, ροκανίζει την ευρωστία ενός Ταμείου. Και ο λόγος αυτός είναι η σχέση ασφαλισμένων προς συνταξιούχους. Αν φτιάξουμε ένα κλάσμα με αριθμητή το πλήθος των εργαζομένων και παρονομαστή αυτό των συνταξιούχων, δηλαδή πάνω αυτοί που δίνουν και κάτω αυτοί που παίρνουν, καθίσταται προφανές ότι όσο μεγαλύτερο είναι το πηλίκον αυτού του κλάσματος τόσο υγιέστερο θα είναι το Ταμείον. ( Νομίζω αυτό μπορεί να το καταλάβει ακόμη και ο κ. Καψής του MEGA ώστε να το εξηγήσει και στον κ. Πρωθυπουργό, ο οποίος με τη σειρά του θα μπορέσει να το αναγνώσει, αλάνθαστα, στο γυαλί !).
Είναι αναντίρρητον ότι οι σημερινές συνθήκες ζωής και κοινωνικής λειτουργίας μικραίνουν, συνεχώς, τον αριθμητή (ανεργία, μαύρη εργασία, κλπ.) ενώ μεγαλώνουν τον παρονομαστή (αύξηση προσδόκιμου ζωής, εγγραφή στα μητρώα αλεξιπτωτιστών, όπως έγινε με την υπαγωγή στο ΝΑΤ των παλιννοστούντων Ρωσοποντίων, κλπ. ). Κατά συνέπειαν, μαθηματικά και νομοτελειακά, το ασφαλιστικό σύστημα, συρρικνούμενο συνεχώς, οδηγείτο σε σύντομη χρεοκοπία και η υπόθεση απαιτούσε ριζικές τομές και τροποποιήσεις. Όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο.
Προ χρόνων, η κυβέρνηση Σημίτη γνωρίζουσα το πρόβλημα ( Σημ. Όλες οι κυβερνήσεις γνωρίζουν και τα προβλήματα και τις λύσεις τους. Τόλμη δεν διαθέτουν και τσαγανό. Και περιφρόνηση προς το πολιτικό κόστος, δέσμιοι του λαϊκισμού και της φιλοδοξίας επανεκλογής τους !) προσπάθησε με το σχέδιο Γιαννίτση να κάνει κάτι σωστό. Όμως έβαλε την ουρά στα σκέλια και ετράπη σε άτακτη φυγή όταν οι βολεμένοι συνδικαλιστάδες την «ξεφώνησαν» ! Και η χιονοστιβάδα του προβλήματος γιγαντώθηκε.
Στο σημερινό νομοσχέδιο η στήλη επεστράτευσε όλη την παραμένουσα πνευματική της ικανότητα γιά να το αντιληφθεί και κατανοήσει, έστω ακροθιγώς, αλλά εις μάτην. Γιά το εύρος του πνευματικού της ορίζοντα, το πόνημα των κ.κ. Λοβέρδου και Κουτρουμάνη (του παλαιού συνδικαλισταρά υπέρμαχου των λαϊκών «δίκιων» !) είναι ένα αριστούργημα κινεζικής φιλοσοφίας (Κομφούκιος, Λάο Τσε η κάτι τέτοιο) κακομεταφρασμένο εις την νεοελληνικήν !
Αν κατάλαβα καλά (το μόνο που μπόρεσα να συγκρατήσω από το ανακάτεμα ημερομηνιών, ποσών, κλπ) γίνεται διαχωρισμός των εννοιών π λ ή ρ η ς και α ν ω τ ά τ η σύνταξη. Δηλαδή, σαν να λέμε, ένα κεφάλι με δύο καπέλα !
Επειδή είναι προφανές ότι όλα αυτά τα περίπλοκα και πολύπλοκα σε ένα κατατείνουν, την άγρια και δραστική περικοπή των συντάξεων, με τη περιβολή, ένεκα του πολιτικού κόστους, ενός μανδύα τάχα μελέτης, τάχα βαθιάς σπουδής του προβλήματος και άλλα κουροφέξαλα. Ενώ στη πράξη πρόκειται γιά ένα ακόμη αλυσιτελές και θνησιγενές προχειροκατασκεύασμα, υπό το άγρυπνο και βλοσυρό βλέμμα του ΔΝΤ στα πλαίσια του υποβιβασμού του βιοτικού επιπέδου του λαού. Με κουτοπονηριές του εξής τύπου: Βγαίνοντας στη σύνταξη εργαζόμενος μέχρι και 35 χρόνια αντιμετωπίζεις μειώσεις και πρέπει να δουλεύεις γιά 40 προκειμένου, αν παρ’ ελπίδα επιζήσεις, να δεις Θεού πρόσωπο. (Πιθανότερο, βέβαια, να Τον συναντήσεις, στο μεταξύ, αυτοπροσώπως, στον Ουρανό !).
Απορώ πως δεν σκέφτηκαν, γιά καλύτερη επικοινωνιακή προβολή, να θεσπίσουν στα 100 χρόνια εργασίας μιά πάρα πολύ ικανοποιητική σύνταξη, ας πούμε 1.000.000 ευρώ ! Σίγουρα θα ήταν μέσα στα πλαίσια των προεκλογικών υποσχέσεων του κ. Παπανδρέου και θα μπορούσε να το προβάλλει κατάλληλα στις ειδήσεις η κυρία που δεν…. τρέμει !
Επί τέλους, χθες, παρουσιάστηκε ολοκληρωμένο το νομοσχέδιο γιά το νέο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Αναμφίβολα η μέχρι σήμερα ισχύουσα κατάσταση ήταν απαράδεκτη και θνησιγενής. Χαραγμένη με τη πατροπαράδοτη γνωστή ελληνική τσαπατσουλιά και προχειρότητα, που βασίζει τα πάντα στο «δος ημίν σήμερα» και στο «εντάξει, μωρέ, κάντο τώρα έτσι και βλέπουμε» ! Και διανθισμένη με την, επίσης, κλασσική ελληνική παθογένεια της ρεμούλας, της αρπαχτής και της ιδιοτέλειας. Είτε ως επίσημη κρατική φιλοσοφία (τα αποθεματικά των ταμείων πήγαιναν, άτοκα, στη Τράπεζα της Ελλάδος διά …ότι ήθελε προκύψει, μέχρις εξανεμίσεώς τους), είτε υπό μορφήν κακοδιοικήσεων και απατεωνοδιοικήσεων των διαφόρων Ταμείων (ομόλογα, χρηματιστήρια και λοιπές κομπίνες μέχρις, επίσης, εκμηδενίσεώς τους).
Βεβαίως υπάρχει και ένας αντικειμενικός λόγος που, ακόμα και σε περίπτωση χρηστής διοίκησης, ροκανίζει την ευρωστία ενός Ταμείου. Και ο λόγος αυτός είναι η σχέση ασφαλισμένων προς συνταξιούχους. Αν φτιάξουμε ένα κλάσμα με αριθμητή το πλήθος των εργαζομένων και παρονομαστή αυτό των συνταξιούχων, δηλαδή πάνω αυτοί που δίνουν και κάτω αυτοί που παίρνουν, καθίσταται προφανές ότι όσο μεγαλύτερο είναι το πηλίκον αυτού του κλάσματος τόσο υγιέστερο θα είναι το Ταμείον. ( Νομίζω αυτό μπορεί να το καταλάβει ακόμη και ο κ. Καψής του MEGA ώστε να το εξηγήσει και στον κ. Πρωθυπουργό, ο οποίος με τη σειρά του θα μπορέσει να το αναγνώσει, αλάνθαστα, στο γυαλί !).
Είναι αναντίρρητον ότι οι σημερινές συνθήκες ζωής και κοινωνικής λειτουργίας μικραίνουν, συνεχώς, τον αριθμητή (ανεργία, μαύρη εργασία, κλπ.) ενώ μεγαλώνουν τον παρονομαστή (αύξηση προσδόκιμου ζωής, εγγραφή στα μητρώα αλεξιπτωτιστών, όπως έγινε με την υπαγωγή στο ΝΑΤ των παλιννοστούντων Ρωσοποντίων, κλπ. ). Κατά συνέπειαν, μαθηματικά και νομοτελειακά, το ασφαλιστικό σύστημα, συρρικνούμενο συνεχώς, οδηγείτο σε σύντομη χρεοκοπία και η υπόθεση απαιτούσε ριζικές τομές και τροποποιήσεις. Όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο.
Προ χρόνων, η κυβέρνηση Σημίτη γνωρίζουσα το πρόβλημα ( Σημ. Όλες οι κυβερνήσεις γνωρίζουν και τα προβλήματα και τις λύσεις τους. Τόλμη δεν διαθέτουν και τσαγανό. Και περιφρόνηση προς το πολιτικό κόστος, δέσμιοι του λαϊκισμού και της φιλοδοξίας επανεκλογής τους !) προσπάθησε με το σχέδιο Γιαννίτση να κάνει κάτι σωστό. Όμως έβαλε την ουρά στα σκέλια και ετράπη σε άτακτη φυγή όταν οι βολεμένοι συνδικαλιστάδες την «ξεφώνησαν» ! Και η χιονοστιβάδα του προβλήματος γιγαντώθηκε.
Στο σημερινό νομοσχέδιο η στήλη επεστράτευσε όλη την παραμένουσα πνευματική της ικανότητα γιά να το αντιληφθεί και κατανοήσει, έστω ακροθιγώς, αλλά εις μάτην. Γιά το εύρος του πνευματικού της ορίζοντα, το πόνημα των κ.κ. Λοβέρδου και Κουτρουμάνη (του παλαιού συνδικαλισταρά υπέρμαχου των λαϊκών «δίκιων» !) είναι ένα αριστούργημα κινεζικής φιλοσοφίας (Κομφούκιος, Λάο Τσε η κάτι τέτοιο) κακομεταφρασμένο εις την νεοελληνικήν !
Αν κατάλαβα καλά (το μόνο που μπόρεσα να συγκρατήσω από το ανακάτεμα ημερομηνιών, ποσών, κλπ) γίνεται διαχωρισμός των εννοιών π λ ή ρ η ς και α ν ω τ ά τ η σύνταξη. Δηλαδή, σαν να λέμε, ένα κεφάλι με δύο καπέλα !
Επειδή είναι προφανές ότι όλα αυτά τα περίπλοκα και πολύπλοκα σε ένα κατατείνουν, την άγρια και δραστική περικοπή των συντάξεων, με τη περιβολή, ένεκα του πολιτικού κόστους, ενός μανδύα τάχα μελέτης, τάχα βαθιάς σπουδής του προβλήματος και άλλα κουροφέξαλα. Ενώ στη πράξη πρόκειται γιά ένα ακόμη αλυσιτελές και θνησιγενές προχειροκατασκεύασμα, υπό το άγρυπνο και βλοσυρό βλέμμα του ΔΝΤ στα πλαίσια του υποβιβασμού του βιοτικού επιπέδου του λαού. Με κουτοπονηριές του εξής τύπου: Βγαίνοντας στη σύνταξη εργαζόμενος μέχρι και 35 χρόνια αντιμετωπίζεις μειώσεις και πρέπει να δουλεύεις γιά 40 προκειμένου, αν παρ’ ελπίδα επιζήσεις, να δεις Θεού πρόσωπο. (Πιθανότερο, βέβαια, να Τον συναντήσεις, στο μεταξύ, αυτοπροσώπως, στον Ουρανό !).
Απορώ πως δεν σκέφτηκαν, γιά καλύτερη επικοινωνιακή προβολή, να θεσπίσουν στα 100 χρόνια εργασίας μιά πάρα πολύ ικανοποιητική σύνταξη, ας πούμε 1.000.000 ευρώ ! Σίγουρα θα ήταν μέσα στα πλαίσια των προεκλογικών υποσχέσεων του κ. Παπανδρέου και θα μπορούσε να το προβάλλει κατάλληλα στις ειδήσεις η κυρία που δεν…. τρέμει !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου