Η αβάσταχτη ελαφρότητα....των πολιτικών !

Θέσεις - Απόψεις

Είναι, τουλάχιστον, απορίας άξιον το πώς το πολιτικό προσωπικό (sic) της χώρας αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τη παρούσα κατάσταση.
Σκέφτεται και ενεργεί σαν να πρόκειται γιά μιά απλή περίπτωση δυσάρεστης συγκυρίας.
- Δε βαριέσαι, μπόρα είναι θα περάσει ! Και πορεύονται σχεδιάζοντας την επόμενη ημέρα με όσο γίνεται πιό βολικό, γι αυτούς, τρόπο.
Αλλιώς δεν εξηγείται ο στρουθοκαμηλισμός κι η κουτοπονηριά του κ Λοβέρδου που ψεύδεται και εξαπατά τον κόσμο στηριζόμενος στην κοντή μνήμη και το κομματικό φανατισμό των οπαδών του.
Δεν εξηγείται η κομματάρχικη συμπεριφορά του Προέδρου της Βουλής που πήρε το λόγο γιά να υποστηρίξει την δημοτική ανεξαρτησία του χωριού του ( ! ), όπου υποψήφιος δήμαρχος θα κατέβαινε ο … αδελφός του !
Δεν εξηγείται η στάση της κ. Κατσέλη που γιά να φανεί αρεστή και συνεπής «σοσιαλίστρια» σε μιά ομάδα ναυτεργατών, μετά το στραπάτσο της COSCO όπου έγλειψε εκεί που έφτυσε, μανουβράρει επικίνδυνα το καμποτάζ, τρικλοποδιάζοντας τον ήδη παραπαίοντα ελληνικό τουρισμό. Ίσως γιατί θεωρεί τις κρουαζιέρες καπιταλιστική συνήθεια που πρέπει να χτυπηθεί και εξαλειφθεί !
Δεν εξηγείται η δικαιολογία της κ. Μπακογιάννη ότι , ως ταξιδεύουσα συνεχώς ένεκα αρμοδιότητος, … δεν γνώριζε !
Δεν εξηγείται η, εν γένει, στάση του κ. Σαμαρά να μιμείται σε ανευθυνότητα την προεκλογική συμπεριφορά, ένεκα βουλιμίας για την πρωθυπουργική καρέκλα, του ανεπαρκούς και ανίκανου εξουσιολάγνου κ. Παπανδρέου (Όχι σε όλα, εκλογές !).
Όλοι σχεδιάζουν και προγραμματίζουν, με μόνο γνώμονα τη πολιτική τους θέση την επόμενη ημέρα. Όμως η θέση όλων αυτών των, τάχα πρωτοκλασάτων, αλλά στην ουσία σπιθαμιαίων, πολιτικών ταγών η μόνη αρμόζουσα θέση είναι στο … κάλαθο των αχρήστων !
Αυτοί, βέβαια, δεν το καταλαβαίνουν. Ας ελπίσουμε να το καταλάβει, επί τέλους, ο ψηφίζων λαός.
Η στήλη, προεκλογικά, είχε αναρτήσει επίκληση που έλεγε «Ψηφίστε όποιο κόμμα θέλετε, όπου ανήκετε πολιτικά, αλλά επιλέξατε και σταυρώστε τους, κατά τη κρίση σας, ικανότερους, ηθικότερους και άφθαρτους. Αυτούς ψάξτε να βρείτε…».

Ας μην αυταπατώμεθα. Με ένα ΚΚΕ να κοιμάται ακόμα στη σταλινική εποχή και να κηρύσσει ανυπακοή στο Σύνταγμα. (Με την ατράνταχτη «δημοκρατική» λογική ότι...δεν το ψήφισε !) και να ξεσηκώνει τον κόσμο σε επανάσταση γιά το πουθενά ! Με ένα ΣΥΡΙΖΑ, τριάντα και κομματιών, που τα ονομάζουν «συνιστώσες» και τα οποία βυζαντινολογούν και ομφαλοσκοπούν ασχολούμενα με λεπτομερειακές ασημαντότητες και σαχλαμάρες, π.χ. μισοί να θέλουν τους αγγέλους αρσενικούς και άλλοι να τους θέλουν θηλυκούς (κάποιοι εναλλάσσουν, εβδομαδιαίως, απόψεις) η αριστερά στερείται σοβαρότητος και, ως εκ τούτου, δεν έχει απήχηση και μέλλον στο τόπο. Με τις παπαρδέλες του Αλαβάνου, περί απαγορεύσεως εξόδου απ’ τη χώρα των Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οι μόνοι που ακολουθούν τους Συριζαίους είναι, κυρίως, μερίδα της νεολαίας η οποία κάνει τη πολιτική της θητεία στην αριστερά και, με την ενηλικίωση της, (όταν τελειώσουν οι ρομαντισμοί και η φενάκη των «ισοτήτων»), το στρίβει κι αυτή.
Δυστυχώς εναλλακτική πολιτική λύση, πλην του δικομματισμού, δεν υπάρχει. Μ’ αυτούς θα πορευτούμε και πάρτε το απόφαση. Όσο σοβαρή αριστερά, ευρωπαϊκού τύπου δεν υπάρχει, δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη λύση ανάγκης, επί του παρόντος. Με όλη τη μετριότητα και τη φαυλότητά του. Και θα πρέπει να το ανεχτούμε, δυστυχώς.
Μιά κεντροδεξιά κυβέρνηση, η πιό αγγελική και η πιό χρήσιμη, δεν μπορεί να επιβάλλει σκληρά μέτρα. Ούτε, καν, να τα εξαγγείλει. Θα συναντήσει τέτοια αντίδραση, τόση καχυποψία, δυσπιστία, δημαγωγία και λαϊκισμό που θα πέσει σε ώρες. Κεντροδεξιές κυβερνήσεις φτουράνε μόνο σε εποχές παχέων αγελάδων η εποχές πλήρους εξαθλίωσης και λαϊκής αδράνειας, οπότε μπορούν να εφαρμόσουν, αναντίρρητα, πρόγραμμα λιτότητος και ανασυγκρότησης. Και εδώ δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε τέτοιο σημείο, στο δρόμο είμαστε….
Σε όλα τα ενδιάμεσα στάδια μόνο κεντροαριστεροί συνασπισμοί μπορούν να συγκρατήσουν τα οργισμένα πλήθη και να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Αρκεί βέβαια να απαρτίζονται από σοβαρά και υπεύθυνα άτομα και όχι όπως…καληώρα !

Επομένως, απαιτείται πολύ ψυχραιμία, περίσκεψη, προβληματισμός και απολάκτιση από τον δημόσιο βίο των σκάρτων κυττάρων. Έστω και με απλές υποψίες και υπόνοιες.
Επιβάλλεται η προσωρινή υποστολή των κομματικών λαβάρων, υπομονή, ανοχή αλλά και επαγρύπνηση, εγρήγορση και κοινός αγώνας μέχρις εξόδου από το τούννελ.
Η κρισιμότητα των ημερών επιβάλλει, επίσης, την αναστροφή βασικών κανόνων δικαίου.
Προτιμότερη η αποπομπή ενός αθώου, απλώς υπόπτου και μη πλήρως αποδειχθέντος ως ενόχου, παρά η διατήρηση στη πολιτική σκηνή ενός λαμόγιου, ποιούντος τη σιγανοπαπαδιά ενώ ο κόσμος βοά εναντίον του, υποψιαζόμενος έστω !