Η τελειότητα, ως υπέρτατος στόχος…

 … και πώς εξαργυρώνεται ο φθόνος των θεών!

Θεϊκό προνόμιο και επικίνδυνο κατόρθωμα -αν, εφ΄ όσον και όταν επιτυγχανόταν- η τελειότητα. Αυτή προκαλούσε τον φθόνο των θεών, αν την έφτανε κάποιος θνητός, καθώς αποτελούσε αποκλειστικό θεϊκό προνόμιο! Έτσι έλεγε ένας αρχαίος μύθος!!

Τον μύθο αυτόν -μεταξύ άλλων- τον πλήρωσε με τη ζωή του ένας ταλαίπωρος αρχιτέκτονας, ονόματι Bab El Mansour, στον οποίον είχε αναθέσει ο Μαροκινός Σουλτάνος Μουλάι Αμπντουλάχ την κατασκευή της κεντρικής πύλης των Ανακτόρων και της πόλεως Μεκνές, μιάς από τις τέσσερις αυτοκρατορικές πόλεις, του πάλαι ποτέ κραταιού Μαρόκου. Η Πύλη ονομάστηκε Mansour, από το όνομα του αρχιτέκτονα που την κατασκεύασε και την συνοδεύει μιά άθλια ιστορία με τραγική κατάληξη.

Ο μεγαλομανής και αλαζόνας Σουλτάνος είχε ζητήσει από τον Bab El Mansour, την κατασκευή μιάς τέτοιας Πύλης, της οποίας η τελειότητα θα ήταν υπέρτατη, ανυπέρβλητη και αδύνατον να κατασκευαστεί -ποτέ- ωραιότερη στον Κόσμο! Αν το πετύχαινε θα τον γέμιζε χρυσάφι, αν όχι… θα του έκοβε το κεφάλι! Ο Mansour -πρώην χριστιανός, ο οποίος αλλαξοπίστησε και προσχώρησε στο Ισλάμ- απεδείχθη πολύ αφελής και δέχτηκε το στοίχημα, διακινδυνεύοντας να προκαλέσει τον φθόνο των θεών.

Με την ολοκλήρωση του έργου, το 1732, προσήλθε ο πονηρός, αγνώμων και τσιγκούναρος -ως απεδείχθη- Σουλτάνος, μετά της σχετικής κουστωδίας των προσωπικών του "σφουγκοκωλαρίων", γιά να παραλάβει το όντως μεγαλειώδες έργο και να καταβάλει την υπεσχημένη παχυλή αμοιβή. Αν και απόλυτα ικανοποιημένος από ότι είδε, καμώθηκε τον… δυσαρεστημένο!

-Τί είναι αυτό εδώ, τί είναι το άλλο εκεί! Δεν είναι τέλεια, πρέπει να διορθωθούν!

Ο Mansour έντρομος, βλέποντας το κεφάλι του να κλονίζεται από τη θέση του, καθώς η πομπή έγνεφε με το δικό της καταφατικά, συμφωνώντας με το Αφεντικό, έσπευσε:

-Εντάξει πολυχρονεμένε μου, θα τα διορθώσω… Θα τα κάνω καλύτερα. Όπως τα θέλεις.

Και ο παλιάνθρωπος Σουλτάνος ανέκραξε στεντόρεια:

-Τίίίί…. ώστε παραδέχεσαι πως η πύλη δεν φτιάχτηκε τέλεια! Κάναμε συμφωνία. Πάρτε του το κεφάλι!

Και οι σφουγκοκωλάριοι κούνησαν καταφατικά το δικό τους. Σαν ήθελαν, ας έκαναν κι αλλιώς…

Άρα, τί ο μύθος δηλοί;;;