«Ο λαός δεν ξεχνά, τί σημαίνει δεξιά»!

Πικρές αλήθειες και παγιωμένα ψέματα άθλιας προπαγάνδας.

- Αλέκσις, πες αλεύρι!

     Δυστυχώς όμως, παρά το σλόγκαν, ο λαός ξεχνά πολύ εύκολα. Γι’ αυτό όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω αριστερός. Και δει... συριζάριος. Ένας φτωχός και απλός αριστερός προλετάριος. Με πολλά εκατομμύρια σαν τον Παπαδημούλη, 55 ακίνητα σαν την ευρύπυγο Καρακώστα, πούρα Αβάνας σαν τον Τσίπρα, οικοδομικές εταιρείες σαν τον Φλαμπουριάρη -αυτοί προτάσσονται ως συνάδελφοι μηχανικοί- σαν τον αυτιστικό Τσαλακώτο, τον ξεχασιάρη Σταθάκη, τον δανδή Κατακούτελο, τη Βαλαβάνη με τις καταθέσεις στην Αγγλία και τα άλλα... φτωχόπαιδα της λαϊκής γειτονιάς. Κάποιας σαν αυτής που εξέθρεψε κι εμένα. Του Βούθουλα. Να μάθω κι εγώ να μην ξεχνώ, όπως όλοι δαύτοι που πλούτισαν επί επαράτου δεξιάς, αλλά δεν το... ξέχασαν!

   Όμως άπαντες οι κομμουνιστές ζάμπλουτοι νομενκλατούριοι, και οι συν αυτοίς φαύλοι οπαδοί, ξεχνούν -οι άθλιοι- πως η δεξιά ανέστησε και ανασυγκρότησε τη χώρα μετά το καταστροφικό μπάχαλο που προκάλεσαν οι δικοί τους, όταν αρνήθηκαν να υπακούσουν στη διανομή που συμφωνήθηκε στη Γιάλτα από τους Μεγάλους Συμμάχους, μεταξύ των οποίων κι ο δικός τους... πατερούλης Στάλιν και «έστησαν» έναν ανόητο εμφύλιο που έφερε τη χώρα να χάνει το τραίνο της ανάπτυξης στην Δυτική Ευρώπη, καθιστώντας μας ουραγούς της. Ταυτοχρόνως δε, έδωσε την ευκαιρία σ’ αυτούς και τους γονείς τους, να «φτιαχτούν» οικονομικά.

   Ξεχνούν επίσης πως αν η συγκυρία δεν έριχνε την Ελλάδα στην πλευρά της Δύσης, θα είχε κι αυτή την μοίρα της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, με τον...  Δομάζο να ψάχνει ομάδα στην Ισπανία!!!

   Ξεχνούν πως η δεξιά «ξανασουλούπωσε» τη χώρα μετά την αλλοπρόσαλλη διακυβέρνηση του κομπλεξικού κέντρου, όπου ο πατριάρχης της δημαγωγίας Γεώργ. Παπανδρέου -ο αυτοαποκαλούμενος «Γέρος της Δημοκρατίας», ο και θεμελιωτής του νεοελληνικού λαϊκισμού τον οποίον η χώρα θα πληρώνει εσαεί- δήλωνε -τότε- προεκλογικά, πως θα πουλήσει τη θωρακισμένη λιμουζίνα που είχε αγοράσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γιά πρωθυπουργική χρήση και με τα χρήματα που θα έπαιρνε, θα έχτιζε... σχολεία. Όχι ένα, πολλά!! Εννοείται πως, όταν έγινε πρωθυπουργός, την χρησιμοποίησε και την βολεύτηκε μια χαρά!

   Ξεχνούν την δίχρονη αναρχία των «αποστατών» και την λαίλαπα της δικτατορίας, που σπατάλησε σε παροχές -διαγραφές αγροτικών χρεών, κ.λπ.- όλες τις προηγούμενες θυσίες του λαού, προκειμένου ν’ αποκτήσει λαϊκό έρεισμα ο Παττακός, ο Παπαδόπουλος και σια.

   Ξεχνούν το πολιτικό και οικονομικό θαύμα της μεταπολιτευτικής δεύτερης επταετίας του μεγάλου ηγέτη Κ. Καραμανλή, με κύριο το κοσμοϊστορικό γεγονός της ένταξής μας στην τότε ΕΟΚ και νυν E.E.

   Ξεχνούν πως ο αδικαιολόγητος ερχομός του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία -γεγονός που θυμίζει τον εξοστρακισμό του αρχαίου Αριστείδη, λόγω βαρεμάρας των συμπολιτών του ν’ ακούν τον χαρακτηρισμό: «ο.. Δίκαιος»-  ξεχαρβάλωσε γιά άλλη μία φορά την Ελλάδα και θεμελίωσε ό,τι μεγάλη στρέβλωση μας κατατρύχει ακόμη και σήμερα. Ό,τι κακομάθεια και κακοπάθεια υπάρχει σήμερα στη χώρα, όποια διαφθορά, όποια ρεμούλα, όποια σπατάλη, έχει τις ρίζες της στην αριστερή πασοκοκρατία, που φύτεψε στους Έλληνες το ελληνικό «pourquoi», την αρχή της ήσσονος προσπαθείας και γέννησε την ιταμότητα, την προπέτεια, την κατάργηση της αξιοκρατίας, εγκαθιστώντας τον νεποτισμό και την κομματοσκυλοκρατία. Με σωρηδόν προσλαμβανόμενους «πρασινοφρουρούς» να συνωστίζονται όρθιοι στα δημόσια γραφεία, καθώς οι υπαλληλικές καρέκλες δεν επαρκούσαν. Τότε ήταν που χάθηκε κάθε έλεγχος. Οι παροχές πολλαπλασιάστηκαν αδικαιολόγητα, εξανεμίζοντας με διάφορες προφάσεις τις επιχορηγήσεις της ΕΟΚ, πού όταν εξαντλήθηκαν αντικατεστάθησαν από αφειδή δανεισμό. Και τον λαό να ακολουθεί το παράδειγμα της κυβέρνησης. Οι Τράπεζες, όποιον περνούσε απ’ έξω τον έμπαζαν μέσα και τον φόρτωναν με σπιτοδάνεια, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, κερατοδάνεια, θαλασσοδάνεια και... βαράτε βιολιτζήδες, χωρίς η εθνική παραγωγή να δικαιολογεί τον κυκλοφορούντα... πλούτο! Αποτέλεσμα: Τα ελλείμματα γιγαντώθηκαν, το χρέος εκτοξεύτηκε στα ουράνια και η χώρα ετοιμαζόταν γιά μετωπική. Αυτά επί ΠΑΣΟΚ.

   Η τελευταία δεξιά που εκλήθη πάλι να διορθώσει την οικονομία που έτρεχε ξέφρενη και με φρένα σπασμένα προς τον γκρεμό, απεδείχθη άτολμη και ανεπαρκής. Παρασύρθηκε κι αυτή στη δίνη της αριστερής μαξιμαλιστικής δημαγωγίας, που με Δούρειο ίππο τον μικρόμυαλο Γιωργάκη, (-Λεφτά υπάρχουν!), έφερε στην εξουσία τον κορυφαίο σε λαϊκισμό, απειρία, αφροσύνη και ανεπάρκεια Τσίπρα και το τυχοδιωκτικό  τσούρμο του. Οπότε το γλυκό ήρθε κι... έδεσε! Η Ελλάδα πάλι μπάχαλο, πάλι στο χείλος του γκρεμού, πάλι ανυπόληπτη επαίτισσα, πάλι η Ιστορία να επαναλαμβάνεται.

   Τώρα αναζητείται επειγόντως μια νέα σοβαρή δεξιά, στ’ αχνάρια αυτής του Εθνάρχη Κων. Καραμανλή, που να μπορέσει να μαζέψει τα συντρίμμια που θ’ αφήσει -όταν με το καλό καταρρεύσει και ξεκουμπιστεί, αλά Γκορμπατσόφ-  η κομπανία των αριστερών ακρίδων που ενέσκηψε, αλλά δεν διαφαίνεται εύκολη η απομάκρυνσή της, και με σύνεση και σωφροσύνη θα ανασυγκροτήσει πάλι την χώρα και θα την στήσει στα πόδια της, ως σοβαρό κράτος.

   Και μετά την πρωτόγνωρη αριστερή εμπειρία, ελπίζω πως ο λωτοφάγος ελληνικός λαός θα αλλάξει σλόγκαν και του λοιπού θα θυμάται ανεξίτηλα τί -πράγματι- σημαίνει... αριστερά. Και ότι αυτό το «πράμα», τζίιιιιζζζζζ!