"Πολάκη... κατάβαση" στα Τάρταρα της ηλιθιότητος...
 |
| Το αυθεντικό, πριν το παραλάβουν οι παραχαράκτες Καρανικέοι |
Προφανώς ο τύπος νομίζει ότι μας κάνει εκλεπτυσμένη πλάκα, διασκεδάζει και μας κοροϊδεύει:
-"Χο,χο,χο, τί ωραία καλαμπούρια! Μας πώς τα λέει, τέλος πάντων, αυτό το παιδί"! Και μας... μπεγλεράει!!!
Όμως επειδή η γλώσσα, είτε λανθάνουσα, είτε μεθυσμένη από αλαζονεία, (εν προκειμένω της εξουσίας), λέγει πάντα την αλήθεια, θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα το καλαμοκαβάλημα του αηδέστατου brutal πιθηκάνθρωπου των κρητικών ορέων. Εκείνοι που θα πρέπει να ανησυχήσουν ιδιαίτερα είναι σημερινοί, χαζοχαρούμενοι, υποστηρικτές του. Η Ιστορία του κομμουνισμού βρίθει από περιπτώσεις όπου την νύφη πλήρωσαν -πολύ ακριβότερα- οι ομοϊδεάτες νομενκλατούριοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι. Αυτοί τρώγονται σαν τα σκυλιά γιά τη νομή της εξουσίας. Και επικρατεί πάντοτε ο σκοτεινότερος, ο σιωπηλότερος, ο κακότερος, ο πιό ραδιούργος, ο πιό ψυχρός υπολογιστής, ο πιό άφιλος. Όποιος νομίζει πως ένας πομπώδης φωνακλάς καραγκιοζάκος σαν τον Νεάντερταλ Πολάκη -που κάνει τώρα τη βρώμικη δουλειά και στρώνει το χαλί- θα βρεθεί ποτέ στην στην ηγετική ελίτ και το... πολίτμπιρω της Σοβιετίας που μεθοδεύεται, λανθάνει. Αναλώσιμος πιονέρος είναι και διασκεδαστική μαριονέτα. Τίποτα περισσότερο.
Όποιος ξεφυλλίσει λιγάκι την κομμουνιστική ιστορία θα μάθει πως οι πρώτοι που σφάχτηκαν από τον Στάλιν είναι αυτοί που τον σήκωσαν στους ώμους γιά να πατήσει την κορυφή. (Σε τέσσερες δίκες βασανίστηκαν σκληρά -πριν εκτελεστούν- πλήθος... επιφανών "συντρόφων", όπως Λεβ Καμένεφ, Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, πρώτοι από τους πρώτους, το 1936. Μετά ακολούθησε ο στρατάρχης Μιχαήλ Τσουχατσέφσκι με όλη τη στρατιωτική ηγεσία, ο Νικολάι Μπουχάριν, ο Γκέγριχ Γιάκοντα, ο Αλεξέι Ρίκοφ και -κύριος οίδε πόσοι ακόμη αντίστοιχοι... Πολάκηδες, Παπάδες και Σκουρλέτοι! Και όλοι εκκαθαρίστηκαν σε λιγότερο από δύο χρόνια, 1936-38.
Στη συνέχεια, η τρομοκρατία που εγκαινίασε ο Στάλιν και η ομάδα του κατά της
πλειονότητας των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς και οι τυφλές
μαζικές διώξεις, μαζί με τις εθνικές εκκαθαρίσεις κάποιων μειονοτήτων,
λειτούργησαν ως μέσο υποταγής του λαού στην ανεξέλεγκτη ηγετική ομάδα. Σύμφωνα με σοβιετικές πηγές που ανακοινώθηκαν το 1990, καταδικάστηκαν
τις δεκαετίες '30 και '40 γιά «αντεπαναστικές δραστηριότητες» 3.777.234
άτομα. Από αυτούς εκτελέστηκαν οι 789.098. Μέχρι το 1990 είχαν
επανεξεταστεί 856.582 φάκελοι καταδικασθέντων και από αυτούς
αποκαταστάθηκαν μετά θάνατον οι 844.740.
Μεταξύ αυτών που
εξοντώθηκαν ήταν και η ηγετική ομάδα των ελληνικών σοβιετικών
κοινοτήτων, η πολιτική και πολιτιστική δράση των οποίων, κατά τον
Μεσοπόλεμο, συγκροτεί μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες σελίδες της
ιστορίας του εξωελλαδικού Ελληνισμού.
Όσο γιά τον μεγαλύτερο -σε πλήθος θυμάτων- σφαγέα της Ανθρωπότητος, τον "πέτρινο" Μάο, αρκεί να αναφερθεί πως ο μεγαλύτερος φόβος του ήταν ο Τσού Εν Λάι! Ήθελε -σώνει και καλά- να πεθάνει πριν απ' αυτόν. Μπας και τον ανατρέψει! Σε βαθμό που όταν το δυστυχής Τσου διαγνώστηκε με προχωρημένο καρκίνο, ο Μάο δεν επέτρεπε να εγχειριστεί. Και όταν οι γιατροί, πιστοί στον ιατρικό όρκο, παρήκουσαν και τον εγχείρησαν ο Μάο τους επέπληξε. Το ίδιο έκανε κι ο ίδιος ο... Τσού, φοβούμενος την οργή του... αφεντικού! Και να σκεφτεί κανείς πως ο Τσού ήταν το Νο 2 της κινεζικής ηγεσίας!!!
Τώρα, όποιος νομίζει πως ο πνευματικά ολίγιστος κ. Πολάκης θα επιβιώσει από μιά ενδεχόμενη σοβιετοποίηση της Ελλάδος -με τόση βλακεία που κουβαλά- πλανάται πλάνην οικτρά.
Ευχόμενος να μην προλάβω να δω όλα αυτά τα ευχάριστα που ευαγγελίζεται η λειράτη σφακιανή όρνιθα, αναρτώ την ωραία του... απειλή. Προς γνώση και συμμόρφωση.
Σημειωτέον πως η αφίσα θυμίζει έντονα σοβιετικό νεορεαλισμό, όπου ο Μπούλης ως... Μπρέζνιεφ, αγκαλιάζει στοργικά τον Παππά, ως κοσμοναύτη Αλεξέι Λεόνωφ με... μούσι!
Εν κατακλείδι: Με τέτοια κι όσα ακόμη έρχονται, μπορεί να πεινάσουμε, αλλά σίγουρα δεν θα πλήξουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου