"Ζουγανέλη ανάβαση". Μέρος ΙΙ

 Όταν ο αιφνιδιασμός θολώνει την πληρότητα των στοιχείων.

   Όταν χθες έκανα την ανάρτηση του αμετροεπούς δημοκράταρου καλλιτέχνη, δεν είχα υπ’ όψη μου μία συνέντευξη που είχε δώσει στο aixmi.gr στις 11/1/2017. Μετά την πληροφορήθηκα κατάπληκτος. Γιά λόγους οικονομίας, περικόπτω τις παρλαπίπες και αδολεσχίες του... διάσημου και προβεβλημένου, ο οποίος -ένεκα διασημότητας-  θεωρεί  ότι δικαιούται ασυλίας στην κατάθεση ό,τι βλακώδους, αμετροεπούς, υπερφίαλου και ιδιοτελούς του κατεβάζει η κούτρα του. Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ και χωρίς ευθύνη. Τραλα, λά, με αυθόρμητη αφέλεια και ευτέλεια και μόνο κόστος την ξεφτίλα και την καταρράκωση του ειδώλου του.

    Τελικά, αναδημοσιεύω μερικές χαρακτηριστικές απόψεις και ατάκες, γιά πλήρη και ανάγλυφη αποτύπωση της πραγματικής ποιότητος, αλλά και την αξιοπιστία του ατόμου:

- Γιά τον Τσίπρα, (ναι το συμπαθητικό παιδί που σαν εγγόνι θέλει... στοργή και αγάπη!):  «Ψήφισα Τσίπρα και έφερε την πατρίδα σε τόσο τραγική θέση...»,

σε άλλο σημείο της συνέντευξης,    «Ο Τσίπρας, όπως και κάθε πολιτικός, όφειλε να ξέρει τι μπορεί να υποσχεθεί. Το γεγονός ότι αλλιώς τα περίμενε κι αλλιώς του ήρθανε, δεν με αφορά καθόλου. Δεν έχει βγει να πει μία αλήθεια. Μιλάει την ίδια γλώσσα των προηγούμενων πολιτικών. Να βγει να μιλήσει καθαρά στις μανάδες, στους πατεράδες στα παιδιά. Να πει παιδιά αυτό μου συνέβη, εκβιάστηκα. Βλέπεις πώς εκπίπτουν πολιτικοί που καταρρέουν. Προφανώς μιλούσε με παιδική αισιοδοξία»,

και αλλού, «Ένας καλός πολιτικός είναι προνοητικός. Δεν μπορεί να  λέει πράγματα τα οποία δεν μπορούν να εφαρμοστούν....».

  Αυτά όλα πριν προσληφθεί στην ΕΡΤ. Μόλις αυτό επεσυνέβη, το σκηνικό άλλαξε και προέκυψε -πιθανότατα ως ένδειξη μεταμέλειας και υποταγής στο... αριστερό ιδεώδες- η επιστολή νουθεσίας στον... Μανώλη Γλέζο. Ανατρέχοντας πάλι στην συνέντευξη της aixmi.gr, σταχυολογώ και μία έγκυρη και αμερόληπτη γνώμη για τις τραγουδιστικές ικανότητες της... κόρης του: «Η Ελεονώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στο χώρο του τραγουδιού»!

   Νομίζω, προσθέτοντας και μιά εμετική κριτική γιά την τεράστια Νανά Μούσχουρη:  

   «Δεν ντρέπεται λιγάκι η Νανά Μούσχουρη; Εμένα αυτή η γυναίκα δεν μου άρεσε ποτέ σαν καλλιτέχνης, δεν μου είπε ποτέ τίποτα. Δεν μου είπε ποτέ τίποτα σαν αισθητική, δεν μου είπε ποτέ τίποτα σαν στάση -γιατί εγώ πιστεύω στον Έλληνα που ξέρει να υπερασπιστεί την πατρίδα του. Ήταν ένα ξενόδουλο άτομο, έγινε ευρωβουλευτής για να καρπωθεί η ίδια το όφελος και όχι η πατρίδα. Δεν έχει να μου πει τίποτα αυτή η γυναίκα... γίνεται αμέσως αντιληπτό το πελώριο ... «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς (και της προόδου)»!!!

   Με πρότυπο, και αντιπροσωπευτικό δείγμα, τον εκλεκτό, αμερόληπτο -καθόλου νεποτικό- και προ πάντων έγκυρης και σταθερής άποψης σπουδαίο καλλιτέχνη και το σόι του, η αριστερή φαυλότητα, ιδιοτέλεια και αναξιοπιστία, προκύπτει άμεσα και εύγλωττα.

   Όμως τέτοιοι είμαστε και αυτοί μας αξίζουν! Θρασύτατοι Πολάκηδες, ιταμοί Ζουγανέληδες, μπαγαπόντηδες Τσιπραίοι.... Υγιαίνετε...