Το "επίδομα" ως εξάρτηση και υποδούλωση.

Η ιδρυματοποίηση ενός επιπόλαιου λαού.

 

Περιμένοντας το... "επίδομα". Εκλεκτή πελατεία και μέλλοντες ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ

    Τις τελευταίες ημέρες η χώρα παρουσιάζει ένα άθλιο θέαμα. Οι ουρές στις Τράπεζες θυμίζουν τις ένδοξες ημέρες του καλοκαιριού του ΄15.

   Ταλαίπωρα ανθρωπάκια -νέοι, μεσήλικες και γεροντάκια- σχηματίζουν τεράστιες σιωπηλές ουρές, μπροστά στα ΑΤΜ. «Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι», περιμένουν να γευτούν την μεγαλοψυχία της κυβέρνησης και την ελεημοσύνη των πάμπλουτων μελών της. Τους μοιράζουν μερικά ψιχία από το... υπερπλεόνασμα, λέει, το οποίο -όμως- προέκυψε από όσα «έγδαραν» από το πετσί και το γλίσχρο πορτοφόλι μας/τους, ως αντίδωρο γενναιοδωρίας. Με προφανή στόχο την απόσπαση της... ευγνωμοσύνης τους στην κάλπη.

   Το μεγαλύτερο κακό που -ίσως- υπάρχει σ’ αυτή την διαδικασία είναι η μη συνειδητοποίηση, από την εξαθλιωμένη μάζα, της καταβαράθρωσης του αυτοσεβασμού και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που κρύβεται πίσω από την, δήθεν, μεγαθυμία αυτών που τους τις συνθλίβουν ανελέητα. Αρκούνται στην «επιφάνεια» της... προσφοράς και -πιθανότατα- να νοιώθουν και... ευγνωμοσύνη! Το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» στην ελληνική εκδοχή. Όπου το θύμα ταυτίζεται με τον θύτη, τον αγαπά και τον υποστηρίζει.

   Εικόνες ταπείνωσης και μοιρολατρίας από έναν εξαχρειωμένο λαό, ο οποίος -πάλαι ποτέ- υπήρξε υπερήφανος και τώρα η υπερηφάνεια του διυλίζεται βουτηγμένη στο τέλμα της παρακμής και της αποσύνθεσης. Ακολουθώντας και υποστηρίζοντας άθλιους και ελεεινούς δυνάστες και κατεδαφιστές του μέλλοντός του. Αγροίκους σαν τον Πολλάκη, καραγκιόζηδες σαν τον Μαδρά, ανεγκέφαλους σαν τον Μπαρμπα-Μυτούση και κουτοπόνηρους σαν τον Κοντονή.

   Απίθανοι, άσχετοι, ανίκανοι και ελεεινοί τύποι που αυτοσχεδιάζουν, συμφεροντολογικά και τυχοδιωκτικά, ενορχηστρωμένοι υπό την μπαγκέτα και τις ψευδαισθήσεις ενός αμόρφωτου νεαρού παρλαπίπα, (που έχουν μετατραπεί σε... παραισθήσεις δικές μας), οι οποίοι ξεφύτρωσαν από το πουθενά και προσπαθούν να γίνουν «καθεστώς» με καθαρά σταλινικά χαρακτηριστικά. Λαϊκά δικαστήρια, αυθαίρετη διακυβέρνηση, διάλυση της Παιδείας, εξαναγκασμός σε αποδημία όσων διαθέτουν νου και ικανότητες και επιβολή της δικής τους «αλήθειας». Με τα εξώνητα ΜΜΕ να πληθαίνουν και τα πληρωμένα τρολάκια να κατακλύζουν το διαδίκτυο, έναντι 0,60 ευρώ το «τουιτάρισμα»!

   Η συντριβή της μεσαίας τάξεως και η εξαθλίωση της κατωτέρας, αυγατισμένης από τεράστιο πλήθος ενός απίθανου χαρμανιού λαθρομεταναστών, οδηγεί τον λαό σε ισοπέδωση, σε συσσίτια και επιδόματα. Ανέκαθεν η στήλη απεχθανόταν τα πάσης φύσεως... «επιδόματα», κάποια των οποίων είναι εντελώς απίθανα και απαράδεκτα. Όπως, π.χ. το «έγκαιρης προσέλευσης», το «παρατήρησης της... προπέλας» κ.λπ. σαχλαμάρες, καθ’ όσον η φιλοσοφία τους στηρίζεται σε φαυλοκρατική βάση πολιτικής εξαπάτησης προσωρινού χαρακτήρα, ή, απλά, συνιστά ελεημοσύνη αναξιοπρεπούς τύπου, σε βαθμό εξευτελισμού.

   Αξιοπρέπεια είναι να εργάζεσαι, να προσφέρεις έργο και να αμείβεσαι γι’ αυτό. Ανάλογα με το μέγεθος, τη σοβαρότητα, το πλήθος και την αξιολόγηση αυτού. Γιατί, μαζί με τις αποδοχές, έτσι έχεις και την ηθική ικανοποίηση της προσφοράς και της χρησιμότητος στην κοινωνία, ως μονάδα της. Το ίδιο και όταν -απόμαχος πλέον- λαμβάνεις σύνταξη βάσει της αξιολογημένης προσφοράς και των καταβληθεισών εισφορών σου.

   Δυστυχώς, η κουτοπονηριά, η αβελτηρία και η αναβλητικότητα όλων των προηγουμένων κυβερνήσεων αντιμετώπισαν στρουθοκαμηλικά το πρόβλημα, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στους σημερινούς πολιτικούς απατεώνες να το... «απογειώσουν», πουλώντας φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες και πλασάροντας, μονοπωλιακά, ψεύτικη «φιλολαϊκότητα».

   Το επίδομα -πάσης φύσεως και αιτίας- σημαίνει λάθος οικονομική πολιτική που οδηγεί τον πολίτη σε αδυναμία επιβίωσης και το εκάστοτε... «γκουβέρνο» σε τακτική εξάρτησης έως και πλήρους υποδούλωσης.

   Σήμερα, επιχειρείται μία ακόμη -γιγαντιαία- προσπάθεια εξαπάτησης ηλιθίων, αφελών και «αγκυλωμένων» αριστερών. Με τους πλειστηριασμούς ακινήτων, ante portas, θεσμοθετημένους και, νομοθετικά, προστατευμένους, το παρεχόμενο εορταστικό φιλοδώρημα -πέρυσι το βάφτισαν «13^η σύνταξη», φέτος «επίδομα»- αποτελεί στάχτη στα μάτια και παυσίπονο γιά τον οικονομικό καρκίνο που μαστίζει την κοινωνία. Και μη χειρότερα!